In AD&D RPGs (baldurs gate 1 en 2) en in D&D games (NWN, NWN2) prefereer ik indien aanwezig de Sorceror. Je hebt wel een beetje bescherming nodig (dar heb je warriors voor) maar je wordt een lopend artillerie platform. Als je een groepje vijanden ziet begin je met je sterkste area-damage spells te gooien en mocht er een overlevende te betreuren zijn dan is dat zo over, want het half dode beestje is nooit meer partij voor een warrior.
Bovendien kun je in deze games ook lekker je area-effect spells gebruiken om een onverkende kamer even op te ruimen. Je kunt bovendien elke weerstand die je vijanden hebben met een goed geplaatse spell afbreken zodat je hulpjes het beest plat kunnen meppen. Eventueel summon je gewoon wat woestere hulpjes, of verander je jezelf in een woeste warrior met een spreukje.
De magic users zijn de enige die ik ken die met één spreukje een Shadow Dragon af kunnen maken. (Spell Sequencer: lower resitance, greater malison, feeblemind. effe quicksaven, draakje beschieten met sequencer, en hop, een dom beest dat niets terug doet. Op je gemak af laten hakken door je warrior en presto.)
|Als je sorcerors niet leuk vind of je wilt liever geen grote party (NWN) dan is het ook wel doenlijk om met een Priest class te spelen. Voldoende mepkracht om de meeste vechtpartijen soepeltjes te doorlopen en met handige magic die niet veel schade aanricht maar wel uitstekend beschermt tegen schade. Op hoge levels worden priest spells ineens wél sterk, zoals daar zijn de level 6 en 7 spells met area damage en het summonen van enorme beesten.
Rogue spelen heeft in deze games weinig nut, behalve misschien in NWN1. Je party werkt gewoon niet mee aan je Rogue-heid: ze lopen in de weg, gaan iemand die je besluipt luidruchtig in puin hakken, enzovoorts. Als je ze achter laat ben je weer veel te slap om het spel goed te spelen. Dat werkt allemaal niet handig.
Warrior spelen kan. He tis inderdaad simpel spelen, maar ik vind het eenvoudig weg veel te saai. Bovendien heb je, als je wat tegenkomt dat een beetje mep-bestendig is, geen uitwijk mogleijkheid: een magic user kan nog proberen met spells wat een de winkansen te doen maar ene warrior moet gewoon quickloaden tot het lukt om een beestje plat te meppen. De uitzondering is de Paladin die wel weer lachen is omdat hij vanzelf leuke ablities erbij krijgt. De ranger is in deze games butt, die combineert het saaie en onflexibele van de warrior met het niet-nuttige van de rogue.
Specialty classes zijn trouwens vaak wel leuk om een keer te spelen. Niet omdat ze super effectief zijn maar gewoon omdat de class-balans het spel ingewikkelder maakt (en dat vind ik leuker)
Dikke vette afraderis de bard, de rest is wel lachen (de Monk is bijvoorbeeld best grappig, alhoewel je wel rekenen moet met saaie class evolutie)
Je kan Baldurs Gate ook in je eentje in multiplayer spelen (zelf controle houden over alle 6 de characters) dat is wel lachen, kun je netjes je eigen party in elkaar stoven. Net als in Icewind Dale.
Tot nu toe heb ik het meeste pret gehad met een party bestaande uit alleen sorcerors (écht lastig omdat je geen thief hebt en geen warriors, maar wel weer gaaf omdat je een horde beestjes kan summonen en enchanten) en een party bestaande uit rogues, zodat je eindelijk én stealthy sneaky kan spelen én het spel behoorlijk door komt. De 6-persoons backstab is absoluut de grap van de week... Meneertje de Shadow Dragon was ineens helemaal stuk