Even wat gequote info over de kaarten:
*************
Piri Reis:1513
Het achtste technische verkenningseskadron (SUPPREME ALLIED COMMAND) UNITED STATES AIRFORCE Westover Airforce Base
Massachusetts 6 juli 1990
Betreft: Wereldkaart van admiraal Piri Reis
Aan: professor Charles H. Hapgood, Keene College, Keene, New Hampshire
Geachte professor Hapgood, Wij hebben uw verzoek om bestudering van enkele bijzonderheden op de wereldkaart van Piri Reis behandeld. De stelling dat het onderste deel van de kaart een weergave is van de Kroonprinses Maertha-kust in Queens Maud Land en het Palmerschiereiland op Antarctica is gegrond. Ons inziens is het een logische en waarschijnlijk correcte interpretatie van de kaart. De geografische gegevens op de kaart vertonen opmerkelijke gelijkenis met de profielschets van het subglaciale landschap die de Zweeds-britse Antarctica-expeditie in 1949 met seismische apparatuur maakte. Dit laat veronderstellen dat
de kustlijn op kaart werd gezet voor ze door de ijskap werd bedekt. De ijskap in dit gebied is nu ruim anderhalve kilometer dik. Wij hebben geen idee hoe de gegevens op deze kaart gerijmd kunnen worden met de veronderstelde geografische kennis in 1513.
Harold Z. Ohlmeyer Lt. kolonel, USAF Commandant
1. De kaart van Piri Reis, een origineel document en zeker geen vervalsing, werd gemaakt in Constantinopel in 1513 n.C.
2. De kaart beslaat de westkust van Afrika, de oostkust van Zuid-Amerika en de noordkust van Antarctica.
3. Piri Reis kan zijn informatie over Antarctica nooit hebben verkregen van tijdgenoten, aangezien het gebied pas in 1818 werd ontdekt, driehonderd jaar nadat hij zijn kaart maakte
Oronteus Finaeus: 1531
Ook deze kaart gaf de vorm van het continent goed weer. Nadere bestudering van de kaart van Oronteus Finaeus bevestigde het volgende:
1. Ze was opgemaakt aan de hand van oudere kaarten, die vanuit verschillende projecties waren getekend.
2. Ze toonde kustgebieden van Antarctica onder ijsvrije omstandigheden, te weten Queen Maud Land, Enderby Land, Wilkes Land, Victoria Land (de oostkust van de Rosszee) en Marie Byrd Land.
3. Net als bij de Piri Reis-kaart benaderden het algemene profiel en de fysieke kenmerken van het terrein sterk de resultaten van seismisch onderzoek naar SUBGLACIAAL Antarctica in 1958.
Hapgood concludeerde dat de kaart van Oronteus Finaeus zijn stelling bevestigde dat de mens Antarctica had bezocht en wellicht bevolkt toen het grotendeels, zo niet geheel ijsvrij was. Ook de manier waarop Oronteus Finaeus de Rosszee tekende, bevestigt deze zienswijze. Daar waar zich tegenwoordig grote gletsjers zoals de Baerdmore en de Scott in zee storten, laat de kaart uit 1531
riviermondingen, brede inhammen en rivieren zien. Dit impliceert onmiskenbaar dat er geen ijs lag op de Rosszee en haar kusten, toen de oude kaarten die Finnaeus gebruikte, werden gemaakt.
Op zichzelf bewijzen deze twee kaartdocumenten natuurlijk niet dat het hier gaat om de vingerafdrukken van een verdwenen beschaving. Maar kunnen ook drie of vier of zes soortgelijke kaarten met recht worden genegeerd?
Mercator: 1569
Gerard Kremer, de beroemdste cartograaf uit de zestiende eeuw, beter bekend als Mercator, nam niet voor niets in 1569 de kaart van Oronteus Finaeus op in zijn ATLAS. Tevens tekende hij Antarctica op verschillende kaarten die hij zelf dat jaar maakte. Duidelijk daarop herkenbare delen van het toen nog niet ontdekte zuidelijkste continent zijn Cape Dart en Cape Herlacher in Marie Byrd Land, de Amundsenzee, Thurston Eiland in Ellsworth Land, de Fletcher Eilanden in de Bellingshausenzee, Alexander I Eiland, het Antartische (Palmer-)schiereiland, de Weddellzee, Cape Norvegia, de Regula-bergketen in Koningin Maud Land (als eilanden), de Muhlig-Hoffman Bergen (als eilanden), de Prins Haraldkust, de Shirase gletsjer als een riviermonding in de Prins Haraldkust, Padda Eiland in de Lutzow-Holmbaai en de Prins Olafkust in Enderby Land. Het lijkt aannamelijk dat Mercator andere oude kaarten tot zijn beschikking had dan Oronteus Finaeus. En niet alleen Mercator.
Buache: 1737
Ook Philippe Buache, de achttiende-eeuwse Franse geoloog, maakte een kaart van Antarctica, gebaseerd op kaarten die misschien wel duizenden jaren ouder waren dan die welke Oronteus Finaeus en Mercator gebruikten. Buache geeft een griezelig nauwkeurig beeld van Antarctica zoals het eruit moet hebben gezien toen het
nog volledig ijsvrij was (Hapgood 1966, p.93). Zijn kaart onthult de subglaciale gesteldheid van het gehele continent, die zelfs in 1958 nog niet volledig bekend was. Pas in dat Internationale Geofysische Jaar werd een ingrijpend seismisch onderzoek uitgevoerd. Maar dat onderzoek bevestigde slechts de gegevens van Buaches kaart uit 1737. Zich baserend op aloude bronnen tekende de Fransman een
open vaarweg dwars door het continent. Aldus creëerde hij twee grote landmassa's ten oosten en westen van de lijn, die nu wordt gedomineerd door de Transarctische Bergen. Een dergelijke waterweg, die de Ross-, de Weddell- en de Bellingshausenzee met elkaar verbindt, zou inderdaad bestaan als Antarctica ijsvrij was geweest. Zoals het onderzoek uit 1958 aantoont, bestaat het continent uit een archipel van grote eilanden aaneengesmeed door kilometersdik pakijs dat hoog boven zee uitsteekt.
****************
Er zal toch
iets moeten worden verklaard:
A. Ofwel die kaarten zijn onzin, verkeerd geinterpreteerd, etc. Dat kun je bij 1 kaart nog wel zeggen, maar bij meer dan 4 kaarten (er zijn er nog een paar) moet je toch wel sterke argumenten hebben.
B. Het lijkt er sterk op dat Antartica ijsvrij is geweest. Vraag die overblijft is hoe dat te verklaren:
1. Wereldwijde klimaatverandering (er zijn namelijk ook aanwijzingen voor subtropisch klimaat)
2. Verschuiving (Lijkt me nogal destructieve gebeurtenis?)
3. ?
Hoe dan ook, beide mogelijkheden ruiken wel naar een nogal recente mondiale catastrofe.
Wat de rest betreft: Sphinx, Atlantis, oude beschavingen etc.: voor het grootste deel speculatie, waarvoor geen bewijzen zijn. Op zich is het natuurlijk best wel interessant, maar dan zal je eerst wat meer info moeten hebben.
Xetar