informatica en kinderen(combineren)

[Verwijderd]

hallo,

ik ben momenteel student toegepaste informatica in het hoger onderwijs en mijn vriendin en ik willen graag zo snel mogelijk kinderen. nu is mijn vraag hoe carriere maken in de IT-sector en het opvoeden van kinderen te combineren valt. hiermee bedoel ik vooral of het mogelijke toekomstige werknemers afschrikt omdat ik vader ben ten opzichte van kinderloze werkzoekenden...? hebben mensen hier gelijkaardige situaties meegekaakt?

[TheZeroorez]

Je wilt het puur om de werkgever weten?

Ach, je hoeft niet alles in je CV te zetten. Of je kinderen hebt gaat hem weinig aan. Verder hangt het een beetje af van de situaties.. Ben je 18, heb je 5 kinderen en solliciteer je voor de oppiep-dienst, of ben je 32, heb je 2 kinderen, en en solliciteer je naar een baan in een groot kantoorgebouw oid?

[kamstra]

"mijn vriendin wil zo snel mogelijk kinderen"

en jij?


begin daar eerst maar eens mee....
En half ICT nederland heeft kinderen, dus om je carriere zou ik me nou niet direct heel druk gaan maken

[Verwijderd]

kamstra schreef op dinsdag 01 mei 2007 @ 19:19:
"mijn vriendin wil zo snel mogelijk kinderen"

en jij?

aangepast

[JeroenB]

Kinderen an sich maakt natuurlijk geen bal uit, maar ik neem aan dat je doelt op zaken als minder dan 5x8 werken en op bepaalde tijden klaar zijn. Wat dat aangaat valt het ook allemaal wel mee: van mensen die vier dagen werken kijkt niemand meer op en zelfs drie dagen komt steeds meer voor. Veel werkgevers willen doorgaans wel minimaal 4 dagen aanwezigheid echter, dus uitgaan van drie dagen zou ik niet direct doen.

[ Voor 8% gewijzigd door JeroenB op 01-05-2007 20:25 ]

[Bra-Jo]

Als jij gewoon bereid bent om je tijd te werken eneventuele diensten te draaien enzo, zal 't je werkgever niet uitmaken of jij 1 kind hebt of 22 (nja, bij t Sinterklaasfeest misschien ). Wel valt me op dat (heel) veel banen voor 40 uur zijn, en maar erg weinig voor bv. 32 uur.

Of het te combineren is, hangt sterk af van jullie privésituatie. Werkt je vriendin of is ze beschikbaar om je kinderen thuis op te voeden? Is ze nit thuis, heb je dan familie ofzo waarde kinderen heen kunnen, of wordt het een kinderdagverblijf (met de daarbij horende kosten)?

Wij hebben het zo geregeld: maandag de kinders naar vrienden, dinsdag ik thuis, woensdag m'n vrouw thuis, donderdag en vrijdag kinderdagverblijf. Ik zou ze liever een dagje inde week meer thuis hebben, maar het kan bij ons niet anders omdat we geen opa's of oma's in de buurt hebben. Ik heb het geluk dat mijn baas niet moeilijk doet over af en toe wat later beginnen of eerder weg, maar daar moetje gewoon wat mazzel mee hebben.

[Verwijderd]

Eerlijk gezegd zien werkgevers juist liever dat je een stabiel gezinsleven hebt, en kinderen hebben / krijgen is daar vaak (niet altijd) een teken van. Voor de rest is al gesproken over parttimen. Kijk eventueel naar opties om op afstand (lees: thuis) te werken, hoewel echt productief werken EN op de kids passen wel lastig is.

HTH

[AcoLyte!]

Ik merk inderdaad altijd dat werkgevers heel blij zijn met een gezinsleven. Het betekent vaak dat diegene sociaal is, betrokken, dingen weet te organiseren, hands-on, dat soort termen.
Momenteel werk ik vier dagen per week, één papa-dag, betreft een management-functie. Dit valt
allemaal prima te combineren, hoewel ik soms genoodzaakt ben om op m'n 'vrije' dag werk te
verrichten of naar de zaak te komen voor een bespreking. Zolang je dit allemaal maar bespreekbaar
houdt is er weinig aan de hand. Werkgevers zijn juist heel meedenkend als het om een gezinsleven
gaat, omdat een happy family een happy werknemer opleverd

[MicroWhale]

Verwijderd schreef op dinsdag 01 mei 2007 @ 23:53:
Eerlijk gezegd zien werkgevers juist liever dat je een stabiel gezinsleven hebt [...]

HTH

dit moest ik even knippen hoor...

Kinderen zijn m.i. absoluut geen teken van een stabiel leven. Bovendien kun je ook zonder kinderen en zonder partner een stabiel leven hebben.

[Verwijderd]

AcoLyte! schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 15:47:
Ik merk inderdaad altijd dat werkgevers heel blij zijn met een gezinsleven. Het betekent vaak dat diegene sociaal is, betrokken, dingen weet te organiseren, hands-on, dat soort termen.

En niet in het minst zijn mensen met een gezin wat minder snel geneigd om vreemde sprongen te maken voor bv een paar centen meer of anderszinds. Stabiliteit vinden werkgevers ook fijn.

[MicroWhale]

AcoLyte! schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 15:47:
Ik merk inderdaad altijd dat werkgevers heel blij zijn met een gezinsleven. Het betekent vaak dat diegene sociaal is, betrokken, dingen weet te organiseren, hands-on, dat soort termen.

Hoezo zelfprojectie.

[RM-rf]

MrWilliams schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 15:52:


Kinderen zijn m.i. absoluut geen teken van een stabiel leven. Bovendien kun je ook zonder kinderen en zonder partner een stabiel leven hebben.

Het is wel een aanwijzing ertoe dat een bepaald persoon graag een 'vast' leven heeft en de verantwoordelijkheden draagt ...

Een werknemer met kinderen zal minder snel ruimte hebben voor impulsieve keuzes en zal gewend moeten zijn rekening te houden met anderen en verantwoordelijkheid te nemen...
Zonder hiermee een waardeoordeel uit te willen spreken, over mensen die geen kinderen hebben of die bewust geen kinderen willen, maar zo zullen veel werknemers het mogelijk wel zien.

Eén van de grootste angsten voor veel werkgevers is dat hun personeel opeens opstapt omdat ze ofwel gaan verhuizen of opeens iets geheel anders willen doen, gaan reizen oid...
Dat zijn zaken die mensen met kinderen sowieso minder hebben.

Hoe het qua carriere verder verloopt in een bedrijf is uiteindelijk grotendeels van de persoon zelf afhankelijk, in hoeverre iemand goede sociale contacten onderhoud met zijn colega's (maar ook daar, op dat punt is smalltalk over zaken als familie altijd een beter bindmiddel dan iemand die graag praat over hoe lang hij gefeest heeft en hoeveel verschillende bedpartners hij heeft).

[MicroWhale]

RM-rf schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 16:03:
[...]


Het is wel een aanwijzing ertoe dat een bepaald persoon graag een 'vast' leven heeft en de verantwoordelijkheden draagt ...

Dat hoeft helemaal niet zo te zijn, dat wil je graag denken omdat je wilt dat mensen goed voor kinderen zijn. Bijvoorbeeld: Een gezin met twee full-time werkende ouders vind ik geen voorbeeld van "verantwoordelijkheid dragende ouders".

Een werknemer met kinderen zal minder snel ruimte hebben voor impulsieve keuzes en zal gewend moeten zijn rekening te houden met anderen en verantwoordelijkheid te nemen...
Zonder hiermee een waardeoordeel uit te willen spreken, over mensen die geen kinderen hebben of die bewust geen kinderen willen, maar zo zullen veel werknemers het mogelijk wel zien.

Nogmaals: Dat hoeft niet, je veronderstelt het alleen wellicht omdat je denkt/wilt dat het zo is.

Eén van de grootste angsten voor veel werkgevers is dat hun personeel opeens opstapt omdat ze ofwel gaan verhuizen of opeens iets geheel anders willen doen, gaan reizen oid...
Dat zijn zaken die mensen met kinderen sowieso minder hebben.

Daar heb je wel een punt: Mensen met kinderen zijn minder snel geneigd te verhuizen of om lange vakanties te nemen... althans buiten het seizoen dan.

Hoe het qua carriere verder verloopt in een bedrijf is uiteindelijk grotendeels van de persoon zelf afhankelijk, in hoeverre iemand goede sociale contacten onderhoud met zijn colega's (maar ook daar, op dat punt is smalltalk over zaken als familie altijd een beter bindmiddel dan iemand die graag praat over hoe lang hij gefeest heeft en hoeveel verschillende bedpartners hij heeft).

De kam waarover geschoren wordt vind ik dus niet echt goed. Mensen worden opeens anders beoordeeld omdat ze een kind zouden hebben, ook al zijn ze met of zonder kind vrijwel hetzelfde. Het wel/niet hebben van kinderen draagt/doet m.i. geenszins bij/af aan het wel/niet sociaal zijn, verantwoordelijkheid nemen of "vul maar in..."

[Standeman]

Ik ben vorig jaar weer gaan solliciteren omdat ik een kind ging krijgen (en inmiddels gekregen heb ). De voornaamste reden hiervoor was het verkleinen van mijn reistijd welke nu 30 minuten per dag is i.p.v. 2 uur.
Geen enkele werkgever had er problemen mee dat ik een kind ging krijgen, ook niet met het feit dat ik maar 32 uur wilde werken zodra mijn kind geboren was. Uiteraard wilde ze liever dat ik gewoon 40 uur kwam werken.

Bedenk overigens dat veruit de meeste mensen waar je tijdens je sollicitatie mee te maken krijgt zelf ook kinderen hebben en zich dus redelijk kunnen inleven. Wat je goed voor jezelf moet bedenken is hoeveel uur je wil gaan werken. Het laatste is namelijk niet zomaar te veranderen in het eerste jaar van je werk (daarna heb je het recht het aantal uur van een werkweek te veranderen).

Overigens moet ik wel zeggen dat werkgevers redelijk zitten te springen om mensen met mijn profiel.

[Hillie]

Als je binnen "de IT-sector" wat ruimer kijkt, dan zijn er genoeg grote bedrijven met grote IT-afdelingen (maar die dit niet als primaire activiteit hebben) waar deeltijdwerken geen enkel probleem is.

[RM-rf]

MrWilliams schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 16:19:
[...]


De kam waarover geschoren wordt vind ik dus niet echt goed. Mensen worden opeens anders beoordeeld omdat ze een kind zouden hebben ...

alles leuk en aardig, maar ik poogde juist al heel omzichtig uit te leggen dat werkgevers gewoon zo oordelen.
het feit of mensen een kind hebben, is gewoon een persoonlijke situatie waaraan je veelal ook iets kunt afzien qua 'persoonlijkheid' ...
en niets weerhoud een werkgever dat te doen.

dat kun je verschrikkelijk onrecht vinden, maar niks staat jouw in de weg niet op zo'n manier te oordelen, veel werkgevers zullen het echter wél doen, omdat het, in de brede zin gezien het statistisch klopt.

Dat er ook veel gevallen bestaan waar mensen met kinderen toch niet zo 'stabiel' zijn, alsnog gaan scheiden of alsnog in korte tijd weer van baan wisselen, doet niks af dat het statistisch gezien veelal klopt...

in banen waarbij de sollicitatie-procedure bv een psychologisch profiel gemaakt wordt, worden zulke eigenschappen (maar ook bv of iemand zelf uit een stabiel gezin afkomt en hoe zijn relatie tov famile en ouders is) sterk meegewogen ...

Nogmaals, dat is niet bedoeld om jou, of sowieso een specifiek iemand te beledigen, maar enkel een weergave van welke afwegingen er bij een sollicitatieprocedure zullen genomen worden.

Het zou erg politiek correct zijn om te doen alsof er bij een sollicitatieprocedure nooit 'op basis van verschillen geoordeelt wordt en de een kennelijk hoger aangeslagen wordt dan de ander'...
maar erg realitisch is dat denkbeeld niet... kenmerk van een sollicitatieprocedure is nu net dat een werkgever onderscheid maakt tussen verschillende sollicitanten... op basis van allerhande 'eigenschappen'-.

[FaceDown]

MrWilliams schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 15:55:
[...]




Hoezo zelfprojectie.

Zelfprojectie? Hij heeft gewoon gelijk hoor, met (met name oudere) vrijgezellen is vaak iets mis op het sociale vlak. Dat is althans wat ik in de praktijk meemaak.

[descon]

Opzich geen probleem, raad je alleen een baan in de IT consultancy dan wel af

[MicroWhale]

Prima, maar ik vind het net zoiets als rokende mensen die de stelling "Rokende mensen zijn socialer en gezelliger." met hand en tand verdedigen. In die stelling zit ongeveer dezelfde denkfout.

Maar het zal inderdaad zo zijn dat managers werknemers met kinderen bepaalde eigenschappen toedichten. Ik zal het m'n manager eens vragen.

[MicroWhale]

FaceDown schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 18:39:
[...]


Zelfprojectie? Hij heeft gewoon gelijk hoor, met (met name oudere) vrijgezellen is vaak iets mis op het sociale vlak. Dat is althans wat ik in de praktijk meemaak.

Hoort hier ook de (steeds groter wordende) groep van oudere vrijgezellen met kinderen bij?

[soepkip]

descon schreef op woensdag 02 mei 2007 @ 23:43:
Opzich geen probleem, raad je alleen een baan in de IT consultancy dan wel af

Hoezo, daar kun je ook prima PT werken hoor, bv 4x9 uur, heerlijk gezien je toch altijd wel 9 uur zit, krijg je er nu ook voor betaald..


* soepkip vindt papadag de leukste dag v/d week

[RM-rf]

MrWilliams schreef op donderdag 03 mei 2007 @ 08:58:
Prima, maar ik vind het net zoiets als rokende mensen die de stelling "Rokende mensen zijn socialer en gezelliger." met hand en tand verdedigen. In die stelling zit ongeveer dezelfde denkfout.

je maakt er zelf een (persoonlijk) waardeoordeel van ...

de vraag was hoe werkgevers dit zien en of dit gevolgen kan hebben voor je carriere...
wat hier enkel wergegeven en uitgelegd wordt is welk beeld er rondom werknemers mét en zonder kinderen bestaat en hoe werkgevers dit zullen zien, in algemene termen, dus zonder dat jij persoonlijk je erop aangevallen dient te voelen.

Natuurlijk _kan_ het hardstikke fout zijn en het staat je vrij een andere mening te zijn toegedaan... feit is echter dat over het algemeen mensen dat vooroordeel wél zullen hebben, en heel fijntjes kan ook opgemerkt worden dat als je de grote statistieken ziet, er ook een bepaalde basis voor dat vooroordeel bestaat (zoals de meeste vooroordelen ook een 'reden' hebben)

[MicroWhale]

Wie zegt dat ik me aangevallen voel? Ik laat enkel de stem van "de andere kant" horen (dat doe ik graag, zo hoor/zie je snel hoe dingen in elkaar steken). Dat wil niet zeggen dat ik daar zelf deel van uitmaak.

Wat ik doe is concluderen dat er een enigzins gegeneraliseerd beeld of vooroordeel bij managers bestaat. Wat ik verder van plan ben is om deze informatie te gebruiken om te onderzoeken of dit beeld bij mijn manager en in mijn omgeving ook bestaat.

Ik vind het namelijk belangrijk om te weten hoe dingen in mijn omgeving in elkaar zitten, zodat ik rekening kan houden met de belevingswereld van mensen als ik hier deel van uitmaak.

[RM-rf]

Okay we weten nu jouw mening hierover.... heb je verder nog wat te melden over de vraag van de topicstarter, wat de positie van werkzoekenden met een gezin/kinderen is en hoe werkgevers daarover denken?

[ Voor 9% gewijzigd door RM-rf op 03-05-2007 10:50 ]

[Spyro_the_Dragon]

Mijn persoonlijke ervaring (2 kinderen: 2 jaar en 8 maanden):
- Ik zou het niet te combineren vinden met IT-consultancy (heb ik zelf 6 jaar gedaan); je bent (afhankelijk van de opdracht/werkgever) veel op reis/van huis, onvoorspelbare/lange reistijd
- Inhouse IT (uitvoerend) is afhankelijk van het bedrijf maar moet zeker goed te doen zijn: als je maar goede afspraken kunt maken over werktijden, overwerk en vakantie ed.
- Managementfunctie in de IT (die ik de afgelopen twee jaar heb) is helemaal prima te doen afhankelijk van de werkgever. Ik werk vaak 07:00 - 16:00 - maar ook af en toe van 7 tot 7 .Daarnaast dan 's avonds nog wat of in het weekend. Kom zeker makkelijk aan de 40 uur.

En naast de "doenbaarheid" van werk en kinderen; mijn kinderen hebben me zeker een andere blik op het leven gekeken... issues op het werk verbleken bij de lach van mijn dochter

[Verwijderd]

@MrWilliams: Het verbaast me hoe grote ophef je hierover maakt. Ik ben zelf een 32-jarige kinderloze vrijgezel, en ben van plan dat kinderloze lang vol te houden, maar voel me er niet minderwaardig om. Aan de andere kant weet ik dat er (zoals RM -rf) bepaalde generaliserende vooroordelen bestaan die vaak door de praktijk ten minste deels onderbouwd worden.

Als mensen je niet kennen, zullen ze snel een oordeel vormen op basis van allerlei extern meetbare dingen. Dat valt simpelweg niet te voorkomen. In sollicitatieprocedures is hier natuurlijk zeer sterk sprake van, omdat ze je eerst op je brief / CV beoordelen, en daarna meestal aan de hand bvan 1 of meer korte gesprekken. Kennen ze je dan echt? Vaak niet, maar ze moeten wel een oordeel over je vormen met weinig informatie. Aangezien de topic starter vraagt naar deze realiteit, geef ik hem een antwoord op basis hiervan.

Is het leuk? Nee. Is het terecht? Vaak niet. Zijn er ook gevallen waar kinderen hebben juist slecht en geen kinderen hebben goed voor je stabiliteit is? Ja, ik ben er een voorbeeld van! Zou ik willen dat het anders was? Soms wel ja. Is het echter wel de realiteit waar je maar beter op ingesteld kan zijn, zodat je er wat mee kan? Ja!

Ik zorg dat mensen mij heel snel leren kennen. Ik ben heel open, maak snel een band met iemand, zodat die externe dingen er niet meer zo toe doen en ik beoordeeld word op wie ik werkelijk ben, juist om de vooroordelen voorbij te gaan. Een houding dat vooroordelen "fout" zijn zorgt juist voor afstand en helpt niet, hoe moreel gelijk je misschien ook hebt.

[MicroWhale]

MrX: Ik ben een zeer gelukkig mens, don't worry.

Een advies dat ik aan de topicstarter zou willen geven (om verdere discussie over mijn motieven te voorkomen, want dat is offtopic) is het volgende:

- bedenk welke doelen je wilt bereiken,
- bedenk voor alle doelen duidelijke grenzen (of grijze gebieden) voor wat je wel en niet wilt/kunt binnen je mogelijkheden,
- communiceer deze eerlijk en open naar (mogelijke) belanghebbenden,

Mocht je een reactie krijgen die je dichter bij je doelen kan brengen, stel je dan de vragen:
"Brengt het mij echt dichter bij mijn doel?" en
"Word ik hier gelukkiger van?"

[ Voor 5% gewijzigd door MicroWhale op 03-05-2007 14:47 . Reden: genuanceerd ]