Waarom denk je dat? Heb je hier voorbeelden van?
Het is logisch dat wij onze huidige kennis gebruiken bij het zoeken naar leven, anders gaat het moeilijk.
Maar om nou sterk vast te houden dat het niet op andere manieren kan.....
"Andere manieren" is een breed begrip. 'Anders' kan variëren van een klein beetje anders, zoals een op silicium gebaseerd leven, totaan een heel ander universum waar er geen atomen zijn maar alleen legosteentjes en alle levende dingen uit groene legosteentjes zijn gemaakt.
"Anders" suggereert dat er nog een heel groot zwart gat in onze kennis zit, een groot gebied waar we niets over weten, heel anders dan onze andere kennis. De vraag is echter of zo'n gat in onze kennis er wel Ãs. Hier op aarde werkt het model van atomen prima, we kunnen met die modellen verklaren waarom sterren doen wat ze doen, evenals allerlei andere hemellichamen. Er is dus geen enkele reden om aan te nemen dat er een stuk verderop leven is gebaseerd op legosteentjes. Atomen en moleculen zullen er overal wel zijn.
Verder is ook bekend hoe atomen aan elkaar plakken, en welke atomen stabiel zijn, welke moleculen er kunnen bestaan, etcetera. Ook hier geldt weer dat er geen enkele reden is om aan te nemen dat dat ergens anders heel anders is dan hier; experimenten tonen aan dat chemische verbindingen heel ver weg er precies hetzelfde uitzien als hier.
Zodoende kom je toch weer op bekend terrein uit. Je weet dat leven gebaseerd moet zijn op atomen en moleculen, je weet welke verbindingen er stabiel zijn, je weet welke stoffen waarin oplossen, je weet hoeveel energie je overhoudt bij bepaalde processen, enzovoorts. Al met al kan je niet zomaar zeggen dat wij heel weinig weten.
We kennen/beseffen nog maar zo weinig, van hoe groot alles eigenlijk is tot in de diepte van alles.
Geldt dat voor wetenschappers, voor Telegraaflezers, of gewoon voor jou?

Het eerste antwoord is fout.
Wie weet wat vooral in de diepte van het universum mogelijk is? Het lijkt dat erop dat aan alles een soort energie ten gronde staat.
Van atomen naar protonen en electronen, van electronen naar quantumdeeltjes, van daar weer naar... wat?.. snaartheorien?? en van daar mischien weer verder.
Van snaartheorieën naar het gesticht is een logische stap

Wat ik ook zo apart vind is dat wij ervan uit gaan dat leven in verschillende omstandigheden mogelijk is, op de bodem van de oceaan bij vulkanen bv. Maar de aarde is al honderden miljoenen jaren doordrenkt van leven. Is het bekend of die organismen uit zichzelf daar onstaan zijn? Daar hoor je nooit iets over.
Daar hoor je nooit iets over? Ik heb inderdaad de kassamiep nooit horen vragen of ik toevallig weet of het leven spontaan is ontstaan. Maar geloof me maar dat er ontzettend veel wetenschappers bezig zijn om stukjes eiwit zover te krijgen dat ze gaan leven

. Dat je er niets over hoort op het Journaal zegt wat dat betreft natuurlijk niet zoveel.
En hoe kunnen we op andere chemie gebaseerde levensvormen afschrijven? We kennen niks anders dan aarde.
Buiten wat we hier kennen weten we eigenlijk zo goed als niks.
Het is dat ik geen astrofysicus ben; maar ik zou dat niet zo durven zeggen tegen een brede sterrenkundige in een donker steegje

Iets afschrijven heb je imo minder aan dan het "mischien..." zolang je maar geen paarse ontzichtbare eenhoorns gaat zoeken zonder basis

Iets afschrijven is juist extreem praktisch. De mogelijkheid bestaat dat ik door een tank wordt overreden als ik m'n voordeur uitloop. Toch schrijf ik die gedachte maar af; daar heb ik namelijk meer aan

Ik hou lekker een open mind, en wat het praktische betreft ga ik natuurlijk ook uit van onze kennis en manieren/besef. Gaat moeilijk anders

Tsja, door te zeggen dat jij een 'open mind' houdt, impliceer je dat wetenschappers en masse een 'closed mind' hebben, of een tunnelvisie. Terwijl je geen week hoeft te wachten op een experiment zodra er enige aanleiding is om te denken dat er inderdaad andere levensvormen kunnen bestaan.