In het kader van mijn studie ben ik bezig met een pragmatisch onderzoek naar het theorama om het gebruik van pointers binnen C++ uit te bannen. Binnen de academie waar ik mijzelf bij mag cumuleren is er een kwestie neergelegd waarbij er uit gegaan wordt van een bepaalde extravagantie binnen het developersressort.
Diverse mensen voeren een prudente hantering bij het uitvoeren van hun functie. In het kader van dit streven tot een ongekrente finaliteit binnen de scope van de softwareontwikkeling in het algemeen is het noodzakelijk om bepaalde maximes te handhaven. Als onderdeel van mijn geschrift doe ik hierbij gedegen onderzoek naar de verschillende diciplines van mijn vakgebied.
Om in een welomgeschreven termijn te spreken is het gebruik van pointers discutabel en hebben er de afgelopen decennia dan ook vele lieden gecontesteerd.
Vele platforms gaan kwintessens er vanuit dat memory mapping coherent aan data storage is. Dit terwijl er in het verleden verschillende besognes zijn geweest vanwege dit grondbeginsel. We kunnen ons allen nog de UNIVAC-affaire nog als de dag van gisteren heugenen neem ik aan. Waarbij de indolentie er toe heeft geleid om uiteindelijk het hele concept te supprimeren.
Vanaf dat moment is het zaak geworden om prioriteit te stellen aan adequate software development met daarbij een lage ROI. Om het emenderingsproces verder te versnellen zijn er diverse instituten opgericht om de voortgang en de deugdelijkheid van software in het algemeen te verbeteren. Om een voorbeeld de noemen: ANSI, STL.
Met het kaliber aan memory footprints die de STL-source headers gebruiken heeft het velen doen bepeinzen of deze technieken moeten worden geëxerceerd. Uiteindelijk kan er gesteld worden dat het gebruik ervan bijdraagt aan een algemene recuperatie van de software development.
Uitgaande van het multi-paradigmatale van C++ heb ik eigenlijk een drietal deliberatiepunten:
1) Naar mijn opinie is het raadzaam om het gebruik van pointers in combinatie met linked memory accessing te vermijden. Op de eerste plaats zouden eigenlijk de pointers op zichzelf moeten worden gereduceerd.
2) Het gebruik van pointers kan er toe leiden dat er memory corruption of data exhaustion op treed binnen de gebruikte data layers. Ook het gebruik van libaries zoals STL kan leiden tot broosheid van de software, echter moet altijd het voordeel worden afgewogen tegen oprichten van fundamentsopbouw van nieuwe bibliotheken.
3) Wanneer er gebruik wordt gemaakt van software van derde partijen, welke wel pointers utiliseert, hoe dient er dan te worden gehandeld met deze processen. Het potentiële risico is meestal pover ten opzichten van de voordelen.
Hopende hiermee duidelijk uiteen te hebben gezet wat mijn toeleg in deze zaak. Ik heb mij overigens speciaal geïmmatriculeerd voor deze post, ik bezoek deze fora al veel langer.
Diverse mensen voeren een prudente hantering bij het uitvoeren van hun functie. In het kader van dit streven tot een ongekrente finaliteit binnen de scope van de softwareontwikkeling in het algemeen is het noodzakelijk om bepaalde maximes te handhaven. Als onderdeel van mijn geschrift doe ik hierbij gedegen onderzoek naar de verschillende diciplines van mijn vakgebied.
Om in een welomgeschreven termijn te spreken is het gebruik van pointers discutabel en hebben er de afgelopen decennia dan ook vele lieden gecontesteerd.
Vele platforms gaan kwintessens er vanuit dat memory mapping coherent aan data storage is. Dit terwijl er in het verleden verschillende besognes zijn geweest vanwege dit grondbeginsel. We kunnen ons allen nog de UNIVAC-affaire nog als de dag van gisteren heugenen neem ik aan. Waarbij de indolentie er toe heeft geleid om uiteindelijk het hele concept te supprimeren.
Vanaf dat moment is het zaak geworden om prioriteit te stellen aan adequate software development met daarbij een lage ROI. Om het emenderingsproces verder te versnellen zijn er diverse instituten opgericht om de voortgang en de deugdelijkheid van software in het algemeen te verbeteren. Om een voorbeeld de noemen: ANSI, STL.
Met het kaliber aan memory footprints die de STL-source headers gebruiken heeft het velen doen bepeinzen of deze technieken moeten worden geëxerceerd. Uiteindelijk kan er gesteld worden dat het gebruik ervan bijdraagt aan een algemene recuperatie van de software development.
Uitgaande van het multi-paradigmatale van C++ heb ik eigenlijk een drietal deliberatiepunten:
1) Naar mijn opinie is het raadzaam om het gebruik van pointers in combinatie met linked memory accessing te vermijden. Op de eerste plaats zouden eigenlijk de pointers op zichzelf moeten worden gereduceerd.
2) Het gebruik van pointers kan er toe leiden dat er memory corruption of data exhaustion op treed binnen de gebruikte data layers. Ook het gebruik van libaries zoals STL kan leiden tot broosheid van de software, echter moet altijd het voordeel worden afgewogen tegen oprichten van fundamentsopbouw van nieuwe bibliotheken.
3) Wanneer er gebruik wordt gemaakt van software van derde partijen, welke wel pointers utiliseert, hoe dient er dan te worden gehandeld met deze processen. Het potentiële risico is meestal pover ten opzichten van de voordelen.
Hopende hiermee duidelijk uiteen te hebben gezet wat mijn toeleg in deze zaak. Ik heb mij overigens speciaal geïmmatriculeerd voor deze post, ik bezoek deze fora al veel langer.
/u/34216/avatar-60x60.png?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/104670/66407.jpg?f=community)
Ik denk dat ik niet de enige ben die hierdoor je verhaal nogal moeilijk te begrijpen zal vinden.:strip_icc():strip_exif()/u/43400/avatar.jpeg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/39264/notpingu.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/26373/anim4.gif?f=community)
Dit topic is gesloten.