Ik zit met een dilemma bij het schrijven van mijn scriptie en vroeg me af hoe jullie er over denken. Ik neem namelijk gestructureerde interviews af waarbij ik grotendeels meningen vast leg d.m.v. een 5 punts Likert schaal. Het onderwerp laat geen kwantitatieve antwoorden toe, dus dit is een goede optie om het toch vergelijkbaar en meetbaar te maken. Het probleem is echter dat dit een ordinale schaal is, maar ik toch wil aangeven in welke richting de neuzen wijzen. Dus ik was van plan om de (relatieve) frequenties in een tabel te zetten en dan te kijken welke fracties het met de stellingen eens zijn (>3), of niet oneens (>=3)) zijn. Aangezien je op een ordinale schaal geen gemiddelde kan stellen, leek me dit de beste optie. In verschillende wetenschappelijke publicaties zie ik echter wel dat men conclusies trekt uit de mean en std. deviatie.
Aangezien ik denk dat deze getallen wel iets zeggen over de gegevens, zou het dan correct zijn om dit ook in mijn analyse toe te passen als ik erbij vermeld dat deze methode niet 100% statistisch juist is? Aangezien de interviews niet willekeurig zijn, ik ze er niet te makkelijk er vanaf liet komen en ik de non-response er niet bij betrek kan ik zowiezo geen uitspraak doen over de gehele "populatie" (IT industrie in dit geval).
Aangezien ik denk dat deze getallen wel iets zeggen over de gegevens, zou het dan correct zijn om dit ook in mijn analyse toe te passen als ik erbij vermeld dat deze methode niet 100% statistisch juist is? Aangezien de interviews niet willekeurig zijn, ik ze er niet te makkelijk er vanaf liet komen en ik de non-response er niet bij betrek kan ik zowiezo geen uitspraak doen over de gehele "populatie" (IT industrie in dit geval).