Wat veroorzaakt veranderingen in je smaak?

[Michali]

We hebben hier een hele interessante discussie. Er wordt beweert dat het goed of slecht zijn van een stof verandering heeft op je smaak.

Bijvoorbeeld, je vindt op een bepaald moment in je leven olijven, blauwe kaas, bier of koffie niet lekker. Toch probeer je het te eten. Omdat er bepaalde stoffen in zitten, die een positief effect op je gezondheid hebben of waar je je direct beter van gaat voelen, ga je het toch lekker vinden. Dit is zou dus de reden zijn waarom je bepaalde smaken leert waarderen.

Mijn mening is anders. Ik heb gelezen dat bij mensen de werkende smaak receptoren nogal eens verschillen. Niet iedereen heeft dus dezelfde perceptie van een bepaalde smaak. Als je ouder wordt worden andere smaak receptoren geactiveerd waardoor je bepaalde dingen mogelijk wel lekker gaat vinden. Ook heeft verwachting en herkenning veel invloed. Als je een bepaalde smaak kent of je weet wat je kunt verwachten, dan geeft het een veel positievere ervaring, hoe heftig de smaak ook is. Als je dan meer in aanraking komt met een bepaalde heftige smaak, dan kun je hier toch aan wennen en eventueel zelfs gaan waarderen. Het werkelijk goed of slecht zijn van een stof heeft hier naar mijn idee geen effect op. Ik zeg niet dat je zo alles kunt leren waarderen, want sommige dingen blijf je volgens mij niet lekker vinden (door sommige niet werkende/geactiveerde smaak receptoren), of is dat niet waar?

Er werd ook een argument genoemd dat als je een keer flink alcohol drinkt wat uiteindelijk verkeert valt, dat dit ook effect heeft op je smaak. Hier ben ik het ook niet mee eens. Ik denk dat je smaak hetzelfde blijft, maar dat de herinnering die dit opwekt kan resulteren in misselijkheid.

Hoe zit het precies met het veranderen van smaak en het 'leren' waarderen van bepaalde smaken? Zijn er nog andere zaken die van invloed kunnen zijn? Zie ik iets over het hoofd?

[Confusion]

Michali schreef op zaterdag 17 maart 2007 @ 19:39:
Omdat er bepaalde stoffen in zitten, die een positief effect op je gezondheid hebben of waar je je direct beter van gaat voelen, ga je het toch lekker vinden. Dit is zou dus de reden zijn waarom je bepaalde smaken leert waarderen.

Je hebt geen interne sensoren die waarnemen of iets 'goed voor je gezondheid' is.

Ik zeg niet dat je zo alles kunt leren waarderen, want sommige dingen blijf je volgens mij niet lekker vinden (door sommige niet werkende/geactiveerde smaak receptoren), of is dat niet waar?

Dat hangt vrij sterk af van de vraag wanneer je iets 'waardeert'. Is dat wanneer iemand zegt het te waarderen, of wanneer je 'objectief' aan iemands lichaam kunt meten dat hij het waardeert?

Ik denk dat je smaak hetzelfde blijft, maar dat de herinnering die dit opwekt kan resulteren in misselijkheid.

Niet als aan de smaak gekoppelde herinneringen per definitie onderdeel van de smaakbeleving zijn. 'De smaak' is zeker niet te beschrijven door een stel zenuwpulsen van tong/neus naar de hersenen, maar is eerder te beschrijven als de toestand die die impulsen in je hersenen teweegbrengen. Die toestand kan deels gevormd zijn door herinneringen die de smaak oproept; 'de smaak' zonder die herinneringen ken je gewoon niet meer; die kan je niet meer oproepen.

[Ruben [NL]]

Confusion schreef op zaterdag 17 maart 2007 @ 20:39:
[...]
Je hebt geen interne sensoren die waarnemen of iets 'goed voor je gezondheid' is.

Maar je hersenen koppelen kennis, beelden, smaak, belevenissen en emoties aan elkaar.
Dat is ook de reden waardoor sommige mensen als ze ongelukkig zijn gaan eten en het ook helpt.
Toen ze een keer aten terwijl ze zich ongelukkig voelden, werden ze bijvoorbeeld afgeleid door het eten en voelden zich beter. De hersenen slaan dit op en zeggen de volgende keer dat je dus wat moet gaan eten wil je je beter voelen.

Hetzelfde met het 'weten' dat iets goed voor je is en je dus denkt dat je goed voor jezelf bent geweest. Daardoor voel je je goed, en bij vaker herhalen 'leer' je iets eten waardoor het een vaker voorkomend, lekkere smaakt krijgt meegegeven. Een soort gewenning achtig iets.

[caipirinha]

Mensen hebben voor zover ik dat nog van biologie herinner 4 soorten smaakpapillen en smaak is een combinatie van het activeren van een aantal uit deze 4. Uitgeschakelde smaakpapillen lijken me dus niet de reden van smaakgewenning.
Wat ik wel weet is dat herhaaldeijk eten van bepaalde stoffen acties in de hersenen kan stimuleren.
Ik ben bijvoorbeeld gek op peper (sambal, habanero,malagueta, madame jeanette). De eerste paar keren ga je over je nek omdat het veel te heet is. Na een paar keer gaat het over omdat de hersenen pijn herkennen en een beetje endofine aanmaken, peper gaat dus als een natuurlijke drug werken.

(alleen het idee aan een goede indonesische hap met veel sambal maakt me al gelukkig )

[FiXeR.nl]

Ik heb geloof ik ooit gelezen als je op dit moment spruitjes niet lekker vind, je het in de toekomst ook niet lekker zult gaan vinden omdat je dat bepaalde gen niet hebt dat het bittere van spruitjes waddeert, ik zal het eens opzoeken.

[TrailBlazer]

bij veel heet eten worden je smaakpappillen hier minder gevoelig voor.
Overigens het herkennen van dingen die slecht voor je zijn is niet betrouwbaar. Blauwzuur smaakt naar amandelen en die vind ik lekker

[Rey Nemaattori]

FiXeR.nl schreef op zondag 18 maart 2007 @ 18:01:
Ik heb geloof ik ooit gelezen als je op dit moment spruitjes niet lekker vind, je het in de toekomst ook niet lekker zult gaan vinden omdat je dat bepaalde gen niet hebt dat het bittere van spruitjes waddeert, ik zal het eens opzoeken.

In dat geval zul je ook niet van bier houden, omdat dat ook bitter is...ik ken genoeg mensen die niet van spruiten houden maar zonder problemen bier naar binnen tanken....


Ik denk dat het een kwestie van gewenning is, als je maar vaak geoeg blootgesteld word aan iets van je niet lekker vindt, ga je het vanzelf lekker vinden..of tenminste minder vies. Ik vind bier, koffie en wijn nog steeds niet echt lekker(hoewel koffie met voldoende suiker weer wel ) maar ik kan er inmiddels wel van genieten.

caipirinha schreef op zondag 18 maart 2007 @ 11:59:
Wat ik wel weet is dat herhaaldeijk eten van bepaalde stoffen acties in de hersenen kan stimuleren.
Ik ben bijvoorbeeld gek op peper (sambal, habanero,malagueta, madame jeanette). De eerste paar keren ga je over je nek omdat het veel te heet is. Na een paar keer gaat het over omdat de hersenen pijn herkennen en een beetje endofine aanmaken, peper gaat dus als een natuurlijke drug werken.

yup ^_^
Hoewel ik zonder moeite ook voedsel kan nuttigen zonder pepers...
Als ik onverwachts iets scherps eet ga ik ook half over m'n nek, terwijl als ik willens en weten de halve pot Lava(het 'heet' zo om een reden ) over mijn broodjes bapao uitstort, ik er geen last van heb.

[ Voor 31% gewijzigd door Rey Nemaattori op 21-03-2007 12:15 ]

[bonzz.netninja]

Zoals ik heb het onthouden ga je gewoon steeds minder proeven waardoor de extreem bittere smaak van neem bijv. spruitjes je op een gegeven moment zo weinig proeft (overheerst) dat er andere smaken beter naar voren komen, en je het dus lekker gaat vinden.

[marcieking]

Ik heb nog een ander verhaal over spruitjes: er zou een stof in zitten (AFAIK een zwavelhoudende verbinding) die de spijsvertering van kinderen niet goed kan hebben. Daarom wordt het beschouwd als een giftige stof, en gifstoffen smaken vaak bitter. Naarmate je ouder wordt verandert je spijsvertering waardoor de zwavelverbinding wel verteerd kan worden, spruitjes zijn dan niet giftig meer en smaken minder bitter.

[Verwijderd]

Volgens mij is het gewoon een sprookje dat kinderen niet van spruitjes zouden houden. Echter, wanneer ouders dat maar flink aanhouden, dan wordt het vanzelf waar. Geef kinderen nooit spruitjes, vertel ze dat ze dat niet lusten, en ze zullen het uiteindelijk inderdaad niet lusten.

Ikzelf heb er als kind nooit problemen mee gehad. Ik kreeg van jongs af aan zo ongeveer alles van mijn ouders, en lust (daardoor ?) ook vrijwel alles.

[Confusion]

Verwijderd schreef op zondag 25 maart 2007 @ 12:16:
Volgens mij is het gewoon een sprookje dat kinderen niet van spruitjes zouden houden.

Dat is zeker geen sprookje. Uit onderzoek is gebleken dat kinderen veel sterker op de bitterheid van spruitjes reageren dan volwassenen. Kinderen hebben daadwerkelijk een andere smaaksensatie.

[Vyo]

Persoonlijke ervaring is dat het zeker verandert, vroeger (mocht bier koffie etc proeven) ongelovelijk vies gevonden, terwijl ik het nu wel kan waarderen zelfde geldt voor bepaalde groentes, spruitjes en aubergines kreeg ik vroeger niet door m'n keel omdat het zo bitter smaakte, het wekte zelfde m'n braakreflex op.


Eet nu zo een heel bord leeg met een flinke pul bier ernaast die verandering kwam pas rond m'n 18e/19e ongeveer, dat wel.

[ Voor 7% gewijzigd door Vyo op 25-03-2007 17:01 ]

[DarkTemple]

FiXeR.nl schreef op zondag 18 maart 2007 @ 18:01:
Ik heb geloof ik ooit gelezen als je op dit moment spruitjes niet lekker vind, je het in de toekomst ook niet lekker zult gaan vinden omdat je dat bepaalde gen niet hebt dat het bittere van spruitjes waddeert, ik zal het eens opzoeken.

Ik vond als kind spruitjes walgelijk, ik heb ze dan ook niet meer gegeten tot ik een aantal jaren terug het weer eens voorgeschoteld kreeg en het nu ineens wel lekker vind. Dit is dus geen gewenning. Als ik iets niet lekker vind dan eet ik 't niet meer. Dit geldt overigens voor nog meer dingen, zoals champignons bijvoorbeeld.

[ScorpionNL]

Voor zover ik weet is de afkeur bij kinderen voor bitter eten een soort natuurlijk beschermingsmechanisme, omdat bitter vaak giftig betekend in de natuur. Veel bittere dingen zijn echter niet giftig, dus wanneer je deze wel gaat eten, wen je aan de smaak. Dit is volgens mij de reden achter het 'leren waarderen' van sommige dingen, zoals bier en spruitjes (waar ik nog steeds van walg trouwens ).

Edit: Quote van wikipedia:

Biologen denken dat bitter beleefd wordt als een onplezierige smaak om vergiftiging te voorkomen (veel alkaloïden, waarvan er vele een toxisch of farmacologisch effect hebben, smaken bitter). Andere planten gingen ook bitter smakende stoffen aanmaken als verdedigingsmechanisme. In de loop van de evolutie heeft de mens deze planten toch echter leren eten, door kennisoverdracht van generatie op generatie.

[ Voor 36% gewijzigd door ScorpionNL op 26-03-2007 16:07 ]

[Kroontje]

Misschien niet geheel ontopic, maar is je smaak ook te veranderen? Ik lust namelijk niet veel, lees gerust, bar weinig.

Dit wekt genoeg frustraties op in restaurants en wanneer je ergens wordt uitgenodigd voor een etentje. Ik probeer het wel te eten, maar ik krijg zonder gekheid echt braakneigingen na een paar happen. Verschillende kruiden, verschillende bereidingen, maakt allemaal niets uit.. of zit het allemaal tussen mijn oren?

[Canaria]

Michali schreef op zaterdag 17 maart 2007 @ 19:39:
Hoe zit het precies met het veranderen van smaak en het 'leren' waarderen van bepaalde smaken? Zijn er nog andere zaken die van invloed kunnen zijn? Zie ik iets over het hoofd?

Psychische invloeden misschien?
Doordat ik het graag wilde, lust ik nu alles. Als ik iets minder lekker vond, dan dacht ik aan mensen die dat wel aten en leefde me zoveel mogelijk in hun 'smaakbeleving' in.
Iets niet lusten vond ik een zwakte, vooral bij mezelf. Dat komt ook door de ergernis tijdens de basisschoolleeftijd, toen er altijd wel een kind was dat iets niet lustte. Vreselijk vond ik dat, ik dacht: "stel je niet zo aan, dat moet je gewoon leren eten". Ik was van mening dat iets niet lusten een kwestie van gebrek aan wilskracht om het te eten was. Nog steeds vind ik dat in de meeste gevallen.

Het enige wat ik niet lust is koffie. Ik probeer me daar regelmatig tegen te verzetten, want ik kan het gewoon niet accepteren dat ik het niet lust. Helaas helpt eraan denken dat bijna de gehele bevolking het drinkt hierbij niet. Elke keer probeer ik het weer te drinken. Ik denk dat het echt nog wel een keer lukt om het te leren waarderen. Dat zal echt een mijlpaal zijn.

[Verwijderd]

Ik denk het genoemde ouderdom verandering geeft in je smaak. Echter het blijft dat iedereen wel een paar dingen niet lekker vinden. Ik heb nog nooit iemand gehoord alles lekker vind en geen angst heeft om iets te eten.

Wat ik zeer interessant vind is het feit dat sommige mensen (ik kan meepraten) geen kaas lusten behalve (in sommige gevallen) als het verwarmt is. Terwijl ik vroeger toch heel vaak kaas heb gegeten (schijnt).

Ook verbaas ik mij soms over het feit dat mensen compleet hete kommen soep naar binnen kunnen werken (zoals mijn broer) en ik uren lang moet wachten en moet blazen.

[Atomsk]

Ik denk toch dat het grotendeels psychisch is en een deel opvoeding. Krijg je gevarieerd eten met allerlei groenten, of krijg je vooral makkelijke pasta- en éénpansgerechten? Veel gemaksvoedsel zit vol met suiker en aroma's. Op de verpakking zet men liever fruit, maar in werkelijkheid wordt de smaak grotendeels bepaald door bussen aroma-poeders, zoals kunstmatige vanille. Uit onderzoek is gebleken dat babies die voedsel met vanillearoma krijgen, ook later als volwassene de voorkeur geven aan bijv. tomatenketchup waar vanille aan is toegevoegd.
Aardig voorbeeld zijn bijv. die "ristorante" pizza's van Oetker: smaken gewoon naar appelmoes van alle suiker die er doorheen zit. Zo smaak het echt niet bij de Italiaan hoor..

Daarnaast is het ook wel je karakter: durf je iets nieuws/gevaarlijkes of ben je juist bang dat iets vies is, of pijn doet? Ben je wat al te bang aangelegd, dan kun je jezelf natuurlijk allerlei onzin wijs maken. Dat je bijv. geen vlees lust waar botjes inzitten, of geen fruit lust, maar wel fruitsap of vruchtenijs. Ben het dus wel eens met Canaria.

Canaria schreef op maandag 26 maart 2007 @ 16:35:
[...]
Het enige wat ik niet lust is koffie. Ik probeer me daar regelmatig tegen te verzetten, want ik kan het gewoon niet accepteren dat ik het niet lust. Helaas helpt eraan denken dat bijna de gehele bevolking het drinkt hierbij niet. Elke keer probeer ik het weer te drinken. Ik denk dat het echt nog wel een keer lukt om het te leren waarderen. Dat zal echt een mijlpaal zijn.

Nou ja, je hoeft ook weer niet alles te lusten. Ik lust eigenlijk alles, behalve schelpdieren. Een paar mosselen gaat nog wel, maar na een tijdje komt die weeïge smaak toch weer op.. Oester heb ik 1x gegeten en dat hoef nu echt niet meer..

[ Voor 26% gewijzigd door Atomsk op 05-04-2007 18:26 ]