RGB-led - Common Anode or Cathode

[Anoniem: 11193]

Ik sta op het punt om eea aan RGB-leds aan te schaffen. De grote vraag: common anode of cathode. Met aansturing vanuit een uC lijkt een common kathode mij eenvoudiger: aan de uitgang van de uC een tor voor die iedere kleur (anode) stuurt en de kathode aan massa. Evt kunnen meerdere Leds parallel gezet worden.

Op verschillende fora wordt gesproken dat een common anode in combinatie met een uC juist veel eenvoudiger is, de reden is mij niet helemaal duidelijk. Zou iemand dit kunnen toelichten?

[bazzzzzz]

KNAP=kathode is negatief, anode is positief

In programmeer taal vind ik het altijd overzichtelijker om iets aan te zetten met een 1. Je neemt dan een common kathode led. Maar wil je meer leds aan een uitgang hangen dan moet je een transistor of iets dergelijks gaan gebruiken. Bij een common kathode heb je een PNP transistor nodig, en die stuur je weer open met een min signaal. =onhandig vind ik.

Daarom als je maar 1 rgb led eraan hangt neem dan een common kathode, ga je er meerdere gebruiken neem dan common anode

grtz Bas

[Paul]

Dat wat jij makkelijk noemt werkt precies de andere kant op ook

Tegenwoordig zal het verschil niet heel groot meer zijn, maar NPN wordt/werd veel vaker gebruikt dan PNP, heeft vaak betere specs en is (bij grote hoeveelheden ) goedkoper.

In kleine hoeveelheden / tot 1A maakt het niet meer zo'n verschil en kun je inderdaad beter 1 = aan en 0 = uit ofzo gebruiken, waardoor je dus bij NPN uitkomt.

[naftebakje]

Het is gemakkelijker om een stroom met een transistor te sturen aan de kant van de massa: emittor aan massa, collector gaat naar de te schakelen belasting, op de basis komt het stuursignaal. Aangezien je om een standaard transistor open te sturen op de basis een 0.6V hogere spanning moet aansluiten dan op de emittor, kan dit hier eenvoudig (emittor hangt aan massa), de voedingsspanning heeft niets te maken met het opensturen van je transistor (wil je de voedingsspanning schakelen, dan moet je stuursignaal 0.6V hoger zijn dan je voedingsspanning, wat niet interessant is).
Vandaar dat je het meeste common anode vind, alle anode's aan de voedingsspanning, en de kathode's worden naar de massa geschakeld.

Doorgaans kan een µC net één ledje aansturen met zijn uitgangen, meer stroom krijg je er niet uit, dus kom je direct uit op transistoren om meerdere led's aan te sturen.

En als je het onoverzichtelijk vind om zo te werken in je favoriete programmeertaal, kijk dan eens in de help hoe je een macro of subroutine maakt. Voor het in- en uitschakelen van de led's maak je dan een subroutine, dan kan je totaal niet in verwarring geraken of je nu een '1' of '0' moet sturen om de led in te schakelen, je roept gewoon "led_inschakelen" aan.

[ Voor 17% gewijzigd door naftebakje op 07-02-2007 22:08 ]

[Anoniem: 11193]

Ok, helemaal duidelijk. Common anode is de betere keuze voor mijn doeleinden. Nog een vraag:

Hoe zit het met de voorschakelweerstand, de led die ik op het oog heb heeft deze eigenschappen:

Stroom:
20mA

Spanning:
Rood Typ 1,95V Max 2,50V
Groen Typ 2,80V Max 3,60V
Blauw Typ 2,80V Max 3,60V

Dit zou dus volgende voorschakelweerstanden geven:

110ohm groen en blauw --> 120Ohm E12 dan blijft er 18mA stroom over / 100ohmE12 blijft er 22mA stroom over.

150 ohm rood, beschikbaar in E12.

Hoe de verschillende voorschakelweerstanden aan te sluiten:

+ - Led - weerstand - NPN tor - Massa

NPN tor wordt dan aangestuurd door de uC en er kunnen verschillende weerstanden voor iedere kleur

andere optie is

+ - weerstand - Led - NPN tor - Massa

dan is er dus maar een weerstand voor alle kleuren, wat betekent dit voor de lichtsterkte van de verschillende kleuren en de mogelijkheid om kleur wit te maken (of iets wat er in de buurt komt)

[ Voor 91% gewijzigd door Anoniem: 11193 op 09-02-2007 20:53 ]

[naftebakje]

Eén weerstand voor alle kleuren, dat lijkt me niet handig, aangezien je verschillende spanningsvallen hebt over de verschillende led's. Met een stroombegrenzing (kan je bijvoorbeeld met een LM317 en een weerstand maken) van 60mA zou je kunnen werken, en dan telkens 1/3 van de tijd een van de 3 kleuren met PWM aansturen (gemiddelde stroom op volle helderheid blijft dan 20mA).
Nadelen:
-als je regeling vastloopt, blaas je de led op (de kleur die aan blijft staan krijgt 60mA)
-stroombron is duurder (3 simpele weerstandjes kosten bijna niks)
-moeilijker programma, eist meer van je µC, hogere minimaal vereiste PWM-snelheid
Voordelen:
-met nog wat meer componenten (dus weer duurder) kan je volstaan met een PWM uitgang om je 3 kleuren aan te sturen, je gebruikt dan ook een enable-signaal om een van de 3 led's te kiezen.

Ik denk dat het duidelijk is dat die weerstandjes zetten voor elke led toch de betere oplossing is, het is gemakkelijker én goedkoper.

Qua kleuren en mogelijkheid om wit te maken maakt dit niet uit.

[ Voor 3% gewijzigd door naftebakje op 09-02-2007 21:25 ]

[titan_pi8]

Waarschijnlijk een domme vraag, maar heeft het hier voor- of nadelen om een MOSFET te gebruiken i.p.v. een 'gewone' bipolaire transistor?

[TrailBlazer]

je moet ook met RGB leds kijken hoe vel elke kleur is. Rood is volgens mij vaak een stuk minder helder dan de 2 andere. Je kan er dus voor kiezen om de stroom door de 2 andere kleuren niet op zijn max te gooien. In mijn PWM testdingi heb ik de PWM voor blauw en groen gewoon op de helft gegooid geloof ik

[naftebakje]

titan_pi8 schreef op woensdag 14 februari 2007 @ 00:53:
Waarschijnlijk een domme vraag, maar heeft het hier voor- of nadelen om een MOSFET te gebruiken i.p.v. een 'gewone' bipolaire transistor?

Een FET is spanningsgestuurd, in principe loopt er geen stroom door de gate (wel een erg klein lekstroompje, en als je em net inschakelt moet je een capaciteit opladen), dus wat gemakkelijker aan te sturen. Door zijn opbouw gaat er veel minder energie verloren in de FET, en kan hij dus grotere vermogens schakelen zonder te warm te worden. Ook zijn FET's doorgaans sneller dan bipolaire transistoren, tijdens het overschakelen tussen sperren en geleiden ga je bij een bipolarie transistor sneller problemen krijgen (zonder speedupcondensator zie je rookpluimen, terwijl een FET op dezelfde plaats lekker fris blijft).

Nadeel is dat een FET moeilijker is, je kan em zo gemakkelijk niet uitmeten en het is allemaal wat minder begrijpelijk dan de doodsimpele bipolaire transistor die iedereen kent.