Kan de moderne mens nog zonder internet?

[Essence]

Het ziet er naar uit dat ik aanstaande weekend thuis internetloos (in ieder geval ADSL-loos) moet doorbrengen. Dat is 5 jaar+ geleden. Zeker geen prettig gevoel. Maar waarom eigenlijk, zo belangrijk is het nu ook weer niet??
In ieder geval kom ik tot de conclusie dat ik veel nieuwe interessante informatie daar vandaan haal en ook een deel van mijn sociale leven zich afspeelt op internet. Wat vinden jullie? In hoeverre is de moderne mens werkelijk afhankelijk van een internet verbinding thuis? Is het alleen maar handig of leidt het tot grote problemen of een zekere mate van sociaal isolement, of gewoon verveling?

[Dennahz]

Zonder internet verveel ik me rot. het is niet dat ik niet zonder kan, maar zelfs al zit ik TV te kijken en het internet ligt eraf dan ben ik gewoon chagerijnig

Het is gewoon het idee dat ik op dat moment niet even mail kan checken, MSNen, tvgids kan checken etc etc. Hoevaak kijk je niet "even" het laatste nieuws op internet? Of nog ff GoT checken voor je gaat werken etc etc...

[Diabolical]

Internet is bijna niet meer weg te denken in de hedendaagse maatschappij. Veel informatie verwijst naar internet bronnen, reclame verwijst vaak naar internet en communicatie loopt in steeds grotere mate via het internet.

Op dit moment is het nog wel te doen, geen internet toegang hebben. Maar in de nabije toekomst zal vrijwel alle informatie grotendeels ontsloten worden via dit medium en worden media als radio, televisie opgelokt door dit netwerk. Je ziet het nu al gebeuren dat veel radio en TV zenders bijna uitsluitend via internet werken.

Of dit een goede zaak is is nog maar net de vraag. In mijn visie zou je juist beide mogelijkheden moeten blijven houden. Ether gebonden informatie verspreiding (TV en radio) naast IP gebonden informatie verspreiding.

[Verwijderd]

Diabolical schreef op vrijdag 19 januari 2007 @ 16:04:

Of dit een goede zaak is is nog maar net de vraag. In mijn visie zou je juist beide mogelijkheden moeten blijven houden. Ether gebonden informatie verspreiding (TV en radio) naast IP gebonden informatie verspreiding.

Klopt, wat als je maar 1 medium hebt, en dat gaat kapot, heb je niets meer om op terug te vallen.

[0rbit]

Ik kan niet voor anderen spreken, maar zonder internet heb ik wel een raar, leeg gevoel, maar eigenlijk alleen als ik thuis ben. Als ik ergens anders ben, op vakantie of een dagje weg, dan denk ik geen moment aan internet. Ik kan gerust ergens 2 weken in een tent slapen, zonder het te missen. Wat dat betreft is internet geen drug en ik vertoon in ieder geval vrijwel geen ontwenningsverschijnselen.

De moderne mens kan denk ik dus zonder internet, maar wil het gewoonweg niet. Neem daarbij dat brandstoffen steeds duurder worden, dat men op internet de gebruikte spullen opnieuw aan de man kan brengen en dat je op internet met mensen uit andere culturen heel gemakkelijk contact kunt maken... Tja, dan is internet voor de mensheid als geheel denk ik heel belangrijk aan het worden.

[Morgoth]

Morgoth in "[KPN] VoIP dienst InternetPlusBellen dee..."

[Iblies]

Pak een paar tijdschriften, pak een pen en papier, koop een paar boeken,

tijd vliegt voorbij,
enigste wat je mist is communicatie, maar als je telefoon het doet en je gaat in de avond uit of ergens hangen komt dat ook wel goed.

Internet is een middel, niet de heilige graal.

[bangkirai]

Ja, maar het is wel zo, dat je met internet zo makkelijk kontakt hebt met mensen uit de hele wereld en zonder, zijn ze vaak ineens totaal onbereikbaar en niet meer terug te vinden.

[Snake]

Neen.

Echt niet.

Ik zou het gewoon niet meer kunnen.

Ik sta op, ga naar school, 8 uur: laptop open, surfen.
tot savonds half 5 surfen! (ook tijdens de pauze)
Ik ga naar huis. kom thuis. Laptop open -> surfen.

Internet is my life

[F_J_K]

bangkirai schreef op vrijdag 19 januari 2007 @ 23:38:
Ja, maar het is wel zo, dat je met internet zo makkelijk kontakt hebt met mensen uit de hele wereld en zonder, zijn ze vaak ineens totaal onbereikbaar en niet meer terug te vinden.

Is het serieuze communicatie als men je geen telefoonnummer of postadres toevertrouwt? Of is het dan gewoon betekeningloos tijdverdrijf? Wat is dan het verschil met een goed boek?

edit:
Qua interactiviteit, niet perse qua betekenis. Dat laatste hangt van de contacten af

Als je zo'n slecht gevoel hebt bij het twee dagen zonder internet te moeten zou het wellicht verstandig zijn om jezelf te dwingen vaker juist offline te zijn. Verslaving is nooit goed

[ Voor 18% gewijzigd door F_J_K op 20-01-2007 00:16 ]

[Eijkb]

Ik werk vanaf thuis via internet en zit momenteel met een brakke internet verbinding. Denk dat de verbinding an sich mij het meeste stress oplevert. Gekker moet het niet worden.... Nee dus, ik kan niet zonder internet.

[Flapp]

Tsja ze zeggen niet voor niets dat we leven in een zogenaamde informatiemaatschappij.

Ik merk het ook aan mezelf dat ik het vervelend vind dat ik mijn mail niet kan vertellen.
Het is niet dat ik niet zonder kan, maar het is wel prettig om te hebben.

ons leven is gedeeltelijk gebasseerd om onze behoefte aan informatie te verzadigen, en de makkelijkste bron is internet.

Informatie is dus een soort van verslaving.

[Morgoth]

Misschien kunnen we er ook een W&L discussie van maken, en het niet een opsomming making van ervaringen?

Als je zegt dat internet je leven is, is dat dan wel de juiste weg denk je? Is zoiets als menselijk contact niet het belangrijkste wat er is? En heb je voor menselijk contact die oneindig subtiele lichaamstaal niet nodig, die directe empathische ten opzichte van een medemens, wil je echt communiceren, praten met mensen, door te dringen tot iemands hart? Zijn dit niet vragen die van belang zijn?

[Tjeerd]

Ik denk dat de mens nog wel behoorlijk zonder Internet kan, maar juist dingen via Internet regelen/bekijken/uitzoeken gaat vaak vele malen makkelijker dan dat je er op uit moet. Dan doel ik op reviews lezen op Internet, aangiftes doen, berichtjes sturen via IM enzovoorts, vakanties plannen. Kosteloos hele verhalen lezen op sites (ipv een krant te moeten kopen). Tuurlijk kun je een discussie houden over de kwaliteit, maar wat voor mij persoonlijk vast staat is dat het voor de moderne mens verrekte makkelijk is. Wil je zonder Internet leven dan kan dat nog best, alleen heb ik het idee dat het dan meer moeite kost om dingen te 'regelen'. Maar goed, het is maar net wat je gewend bent en waar je voor kiest.

[mux]

ja............ duh?

ik ben de grootste computer/internetnerd van de TU Delft en zelfs ik kan prima zonder internet. Als ik verplichtingen heb (zoals iemand waarvoor ik nu eigenlijk een website zou moeten programmeren maar eigenlijk ben ik hier aan het posten op het forum - foei!) is het natuurlijk niet fijn maar buiten dat kan iedereen uiteraard prima zonder internet. Er zijn andere dingen dan internet op de wereld...

[blaguy]

Ik heb zovaak dat m'n internet er even uitlicht, maar ik overleef het wel. ik heb dan net zoals mr_atheist een raar leeg gevoel. je voeld je een afgesloten van de buitenwereld.

De mens kan niet zonder water maar internet is niet nootzakelijk.

[ Voor 16% gewijzigd door blaguy op 20-01-2007 15:25 ]

[Zym0tiC]

In principe zou ik alles wat ik nu doe op het internet ook kunnen zonder internet:
Spullen kopen/verkopen, met mensen in contact staan, nieuws lezen, films/muziek kijken/luisteren.
Internet maakt het alleen maar makkelijker om al deze dingen te doen. Het niet hebben van internet maakt het niet onmogelijk.
En eigenlijk mis ik het niet hebben van internet alleen als ik thuis ben en de verbinding ligt eruit.

[Verwijderd]

Snakiej schreef op zaterdag 20 januari 2007 @ 00:12:
Neen.

Echt niet.

Ik zou het gewoon niet meer kunnen.

Ik sta op, ga naar school, 8 uur: laptop open, surfen.
tot savonds half 5 surfen! (ook tijdens de pauze)
Ik ga naar huis. kom thuis. Laptop open -> surfen.

Internet is my life

Klinkt best grappig op zich. "Laptop open en surfen!" *Ramon kijkt naar de grote plassen buiten*

Ontopic ;

Ik ben verslaafd en mijn sociaal leven is geen cent waard, dus ik zou ook niet echt zonder kunnen.

[Verwijderd]

Ik denk in veel gevallen prive wel, maar zakelijk niet. Internet maakt zakelijk veel dingen eenvoudiger, maar je merkt pas hoe afhankelijk je er van bent als het niet werkt. Voor mijn studie ben ik ook erg afhankelijk van internet, en zal ik naar de universiteit moeten mocht internet niet werken. Voor veel thuiswerkers geldt hetzelfde. Persoonlijk kan ik wel zonder, maar baal ik wel omdat ik er wel veel gebruik van maak. Maar ik kan er wel zonder.

[Rey Nemaattori]

Snakiej schreef op zaterdag 20 januari 2007 @ 00:12:
Neen.

Echt niet.

Ik zou het gewoon niet meer kunnen.

Ik sta op, ga naar school, 8 uur: laptop open, surfen.
tot savonds half 5 surfen! (ook tijdens de pauze)
Ik ga naar huis. kom thuis. Laptop open -> surfen.

Internet is my life

Lijkt me een aardige hint?

Zonder internet heb ik boeken zat om te lezen, muziek om te luisteren of spelletjes om te spelen. Het idee van gedwongen isolatie zit gwoon niet lekker ^_^

blaguy schreef op zaterdag 20 januari 2007 @ 15:24:
De mens kan niet zonder water maar internet is niet nootzakelijk.

Mwah, dat wordt ook pas na 2-3 dagen problematisch Internet zou ik best lang zonder kunnen, gegeven dat ik mezelf bezig kan houden in tussen tijd...

[ Voor 22% gewijzigd door Rey Nemaattori op 21-01-2007 13:16 ]

[royco_100]

Net een half uurtje geen internet door een korte storing van KPN. Ik ben tot de conlusie gekomen, ik kan niet zonder! Vroeger (lees, 2 jaar geleden) kon ik me uren vermaken op mn pc zonder internet, nou echt niet meer

[Verwijderd]

Tot voor kort had ik boven bij mijn eigen linux ding nog geen internet. Ik heb in die tijd vele dingen ontwikkeld die je zou kunnen doen. Bijv. een wolfenstein3d cloon ontwikkelen, muziek luisteren, foto's bewerken, klooien met linux installaties, huiswerk maken op de computer enz.

Buiten de computer kan je nog luisteren naar de radio, lezen van tijdschriften of boeken, naar de bibliotheek gaan, met vrienden afspreken enz.

Het licht er ook aan WAT voor een persoon ben je, ik kan uren spelen met een paar blokjes of lego, ik kan oude spelletjes spelen wel 19x spelen zonder mij te vervelen. Ik verveel mij nooit...

[Bramster]

Ik ben tegenwoordig veel minder internet nerd als vroeger, ik zit nog wel veel op internet, maar echt veel minder. Vroeger bleef ik nog wel eens thuis omdat er iets was op internet wat ik moest doen (vooral gamen) maar tegenwoordig niet meer

oftewel, geen probleem om een tijdje zonder internet door te brengen

_{vroeger is zo'n 2-3 jaar geleden}

[Morgoth]

Mensen, nogmaals, dit is W&L, daar horen geen opsom-verhalen van ervaringen. Het is de bedoeling om vragen te bespreken als, is het wel goed als je zo hard internet nodig hebt? Zegt dat niet iets over je sociale leven? En is de mens niet ten diepste een sociaal dier? Mis je niet de broodnodige erkenning als je geen sociaal leven hebt? Etcetera...

[Rey Nemaattori]

Morgoth schreef op maandag 22 januari 2007 @ 12:30:
Mensen, nogmaals, dit is W&L, daar horen geen opsom-verhalen van ervaringen. Het is de bedoeling om vragen te bespreken als, is het wel goed als je zo hard internet nodig hebt? Zegt dat niet iets over je sociale leven? En is de mens niet ten diepste een sociaal dier? Mis je niet de broodnodige erkenning als je geen sociaal leven hebt? Etcetera...

Lid zijn van de op een na grootste internet community kan OOK een vorm van sociaal leven zijn. 24/7 rondhangen met je clan/ally in WoW kan OOK sociaal leven zijn. Met vrienden via MSN/Skype etc. communiceren(al dan niet concerten of avondjes uit regelen).

Zoveel als dat een mens wil communiceren of een groepsdier is, kan dit evengoed via internet gebeurd als face to face. Zeker met voip, webcams, netmeeting en shit alike komt het aardig in de buurt van een echte conversatie.

[Morgoth]

Uiteraard is dat ook een vorm van sociaal leven. Ik zou echter willen beargumenteren dat het niet de primaire vorm van sociaal leven is. Het sociale leven wat je onderhoudt via internet kan alleen bestaan bij gratie van een 'normaal' sociaal leven, en als je stopt met het leven van deze laatste vorm van sociaal leven dan zal je uiteindelijk vervreemd raken van de ander en van jezelf. Hoe dit komt heeft te maken met de manier waarop je als kind ter wereld komt. (Ik baseer het komende argument deels op de Object-Relations Theory: http://en.wikipedia.org/wiki/Object_relations_theory, maar met name op Axel Honneth's interpretatie daarvan in 'The struggle for recognition'. Voor een verkorte versie van zijn theorie over erkenning zie zijn erg interessant lecture over vervreemding: http://www.tannerlectures.utah.edu/lectures/Honneth_2006.pdf)

Op het moment dat een kind geboren wordt maakt het nog geen onderscheid tussen object en subject, tussen zichzelf en de rest van de wereld, hij leeft in een grote brij van ervaring en heeft vermoedelijk het idee dat hij daar alle macht in handen heeft. Echter, op een gegeven moment begint het kind te merken dat hij afhankelijk is voor zijn voortbestaan van iets wat hij niet kan besturen. Hij heeft namelijk eten en liefde nodig van zijn moeder, en zijn moeder is iets wat het kind niet kan besturen. Op het moment dat het kind dit begint te realiseren begint hij langzaam een onderscheid te maken tussen zichzelf en zijn moeder (en later ook de rest van de wereld). Wat nu essentieel is voor een goede verdere emotionele en intellectuele ontwikkeling van het kind is dat het kind begint in te zien dat hij op zijn moeder kan vertrouwen, dat hij er op kan vertrouwen dat de moeder (van wie hij volledig afhankelijk is) voor hem zal zorgen (zowel fysiek, dmv eten en drinken, als emotioneel, dmv liefde). Belangrijk ook is dat het kind zich begint te realiseren dat op het moment dat zijn moeder er niet is, niet bij hem in de buurt of in het zicht, dat de moeder dan nog steeds zorg draagt voor het kind. Als het kind in staat is om volstrekt zorgeloos te spelen, zorgeloos omdat hij weet dat er iemand is die voor hem zorgt, dan kan het kind de nodige zelfvertrouwen ontwikkelen die het nodig heeft om later in het leven ook andere vormen van liefdesrelaties (kind-ouders, vriendschapsrelaties, romantische relaties, etc) aan te gaan.

Wat is er nu zo essentieel aan deze liefdesrelaties? Dat je in de liefdesrelatie wordt erkent als een behoeftig wezen, een wezen wat liefde of erkenning behoeft. En je bent pas in staat om de nodige erkenning te krijgen (en te geven) als je daarvoor voldoende zelf-vertrouwen ontwikkeld. Hoe ontwikkel je zelfvertrouwen? Door succesvolle liefdesrelaties aan te gaan, en dat begint dus al zodra je geboren werd. Je kunt ook zien dat bij kinderen waar het in de opvoeding is misgegaan, dat zij later veel problemen hebben met het aangaan van sociale relaties omdat ze niet de nodige zelfvertrouwen hebben kunnen opbouwen.

Nu na dit psychologisch/filosofische uitstapje weer terug naar internet contact. Ik ben er het volst van overtuigd dat internet contacten je niet kunnen voldoen in de benodigde erkenning en liefde. Internet is per definitie een vluchtig medium. Liefdesrelaties worden, mits er geen problemen ontstaan, dieper en duurzamer wanneer ze langer onderhouden worden. Dergelijke soorten relaties zijn heel moeilijk zo niet onmogelijk te bereiken door middel van internet contact. Belangrijk aan liefdesrelaties is dat je samen allerlei dingen hebt meegemaakt en gaat ondernemen, daardoor leer je elkaar echt kennen. Het is niet alleen door het rechtstreeks communiceren dat je elkaar goed leert kennen, maar ook juist doordat je samen dingen onderneemt en elkaar ziet handelen. Op die wijze leer je elkaar kennen en, indien het snor zit, elkaar nog beter waarderen en daardoor kun je elkaar de broodnodige erkenning of liefde geven.

Als je op een gegeven moment voornamelijk bezig bent met internet contacten dan zal je niet meer of niet genoeg van de nodige erkenning en liefde krijgen en als je daar niet genoeg van krijgt zul je uiteindelijk ook steeds minder zelf-vertrouwen krijgen. Minder zelf-vertrouwen betekent dat je jezelf niet meer kunt erkennen als iets van belang, je zelf niet meer kunt liefhebben als iets wat met recht lief te hebben valt. Daardoor zal je uiteindelijk het contact met jezelf verliezen, omdat je jezelf niet meer ziet staan als iets van belang. Uiteindelijk zul je los gesneden worden van een primaire empathische houding die je aanneemt ten opzichte van jezelf indien je vanuit je sociale omgeving genoeg erkenning krijgt.

Mijn stelling is dus dat een leven welke voornamelijk bestaat uit internet contacten een leeg en uiteindelijk zelf-vervreemdend leven is.

[blaguy]

@morgoth
Je praat alsof het internet de ondergang van het sociale leven is. Ik zit ook veel achter m'n pc maar het is niet het enige wat ik doe. Ik lees, luister heel veel muziek, ga naar school etc. Als je veel surft ben je kan je ook veel sociale contacten hebben; er is niet een manier van surfen. Je heb mensen die veel surfen, mensen die weinig surfen. de ene persoon chat veel en de ander is altijd op forums bezig.. Alleen mensen die zelfs als ze niet surfen in hun hoofd met internet bezig zijn komen in aanmerking om geen sociaal leven meer te kunnen hebben. je hebt van die mensen die 25-uur (bij wijze van spreken) per dag achter world of warcraft zitten maar zelfs een paar van hun hebben echt geen gewoon leven meer. Ik vind dat je een beetje overdrijft. Je hebt zelf bijna 10.000 post dus jij hebt ook wat uurtjes gesleten achter je pc, en dit is waarschijnlijk de het enige site waar je ooit op gezeten hebt dus je bent zelf ook 'schuldig'.

[Morgoth]

blaguy schreef op dinsdag 23 januari 2007 @ 22:46:
@morgoth
Je praat alsof het internet de ondergang van het sociale leven is. Ik zit ook veel achter m'n pc maar het is niet het enige wat ik doe. Ik lees, luister heel veel muziek, ga naar school etc. Als je veel surft ben je kan je ook veel sociale contacten hebben; er is niet een manier van surfen. Je heb mensen die veel surfen, mensen die weinig surfen. de ene persoon chat veel en de ander is altijd op forums bezig..

Ik reageer in eerste instantie op mensen die dingen zeggen als: "Internet is my life," zoals sommige mensen in dit topic beweren. Natuurlijk kan het een interessante toevoeging zijn aan je leven, maar ik wil slechts zeggen dat het niet goed is als het de primaire vorm van leven wordt in iemands leven.

Alleen mensen die zelfs als ze niet surfen in hun hoofd met internet bezig zijn komen in aanmerking om geen sociaal leven meer te kunnen hebben. je hebt van die mensen die 25-uur (bij wijze van spreken) per dag achter world of warcraft zitten maar zelfs een paar van hun hebben echt geen gewoon leven meer. Ik vind dat je een beetje overdrijft. Je hebt zelf bijna 10.000 post dus jij hebt ook wat uurtjes gesleten achter je pc, en dit is waarschijnlijk de het enige site waar je ooit op gezeten hebt dus je bent zelf ook 'schuldig'.

Ik vrees dat er veel te veel mensen zijn die zelfs als ze niet surfen in hun hoofd met internet bezig zijn. En das geen goede zaak. En ja, ik heb ook een periode in mijn leven gehad dat ik daaraan 'schuldig' was. Dat was met name de periode dat ik moderator was in dit forum, toen mag GoT een groot gedeelte van mijn gehele leven in en ik was vaak buiten internet er ook mee bezig in mijn hoofd. En het was deels ook een hele leuke en leerzame periode, maar het was niet best geweest als dit heel mijn leven had geduurd vanwege de bovenstaande reden.

Het lijkt me verstandig dat mensen die dingen zeggen als 'internet is my life', eens gaan nadenken of dat inderdaad wel een goede zaak is, en of ze daardoor het werkelijke leven niet mislopen.

[Zyppora]

Morgoth schreef op maandag 22 januari 2007 @ 13:49:
[psychologisch verhaal]

Nu na dit psychologisch/filosofische uitstapje weer terug naar internet contact. Ik ben er het volst van overtuigd dat internet contacten je niet kunnen voldoen in de benodigde erkenning en liefde. Internet is per definitie een vluchtig medium. Liefdesrelaties worden, mits er geen problemen ontstaan, dieper en duurzamer wanneer ze langer onderhouden worden. Dergelijke soorten relaties zijn heel moeilijk zo niet onmogelijk te bereiken door middel van internet contact. Belangrijk aan liefdesrelaties is dat je samen allerlei dingen hebt meegemaakt en gaat ondernemen, daardoor leer je elkaar echt kennen. Het is niet alleen door het rechtstreeks communiceren dat je elkaar goed leert kennen, maar ook juist doordat je samen dingen onderneemt en elkaar ziet handelen. Op die wijze leer je elkaar kennen en, indien het snor zit, elkaar nog beter waarderen en daardoor kun je elkaar de broodnodige erkenning of liefde geven.

Als je op een gegeven moment voornamelijk bezig bent met internet contacten dan zal je niet meer of niet genoeg van de nodige erkenning en liefde krijgen en als je daar niet genoeg van krijgt zul je uiteindelijk ook steeds minder zelf-vertrouwen krijgen. Minder zelf-vertrouwen betekent dat je jezelf niet meer kunt erkennen als iets van belang, je zelf niet meer kunt liefhebben als iets wat met recht lief te hebben valt. Daardoor zal je uiteindelijk het contact met jezelf verliezen, omdat je jezelf niet meer ziet staan als iets van belang. Uiteindelijk zul je los gesneden worden van een primaire empathische houding die je aanneemt ten opzichte van jezelf indien je vanuit je sociale omgeving genoeg erkenning krijgt.

Mijn stelling is dus dat een leven welke voornamelijk bestaat uit internet contacten een leeg en uiteindelijk zelf-vervreemdend leven is.

Ben ik niet helemaal met je eens. Ik heb zelf een sociaal leven van afgerond nul, en ik kan je verzekeren dat ik vol vertrouwen zit, ook wanneer ik naar buiten ga (wat is dat, 'buiten'? ). Ik heb een vriendin in de VS waar ik helemaal hoteldebotel op ben (al ruim een jaar), en we hebben elkaar nu in totaal 6 weken gezien, alles bij elkaar. Verder zien we elkaar alleen op de webcam, maar dat tast onze relatie nagenoeg niet aan (hoewel we het allebei over eens zijn dat het niet in verhouding staat).

Ik gebruik zelf het internet vooral voor de enorme hoeveelheid informatie en media. Sociale contacten heb ik minder behoefte aan dan andere mensen, denk ik. Maar de contacten die ik heb, zijn vrij hecht, ook al gaan ze over cat-5. De behoefte voor sociaal contact kan heel goed opgevuld zijn met internetcontacten, het gaat erom dat je kunt roddelen/praten over problemen/dingen afspreken/etc. Een avondje uit gaat je niet lukken over het internet, maar er zijn nu eenmaal dingen die op het internet makkelijker zijn (denk aan spellen spelen a la CoD bijvoorbeeld), en er zijn dingen die niet op het internet kunnen (een biertje drinken met je maten, gezellig uit eten). Het ligt er maar net aan wat voor behoeften je hebt op sociaal gebied.

Ben ik verslaafd? Nee, ik vind van niet. Ik kan gerust een maandje zonder, wanneer ik op vakantie ben bijvoorbeeld. Daarnaast ben ik vrij creatief en kan ik mijzelf wel bezighouden. Ik zie het voor mezelf wel als een obsessieve hobby, omdat het mijn favoriete vorm van tijdverdrijf is.

[ Voor 4% gewijzigd door Zyppora op 24-01-2007 13:16 ]

[Verwijderd]

Morgoth schreef op maandag 22 januari 2007 @ 13:49:
Uiteraard is dat ook een vorm van sociaal leven. Ik zou echter willen beargumenteren dat het niet de primaire vorm van sociaal leven is. Het sociale leven wat je onderhoudt via internet kan alleen bestaan bij gratie van een 'normaal' sociaal leven, en als je stopt met het leven van deze laatste vorm van sociaal leven dan zal je uiteindelijk vervreemd raken van de ander en van jezelf.

Hoe dit komt heeft te maken met de manier waarop je als kind ter wereld komt. (Ik baseer het komende argument deels op de Object-Relations Theory: http://en.wikipedia.org/wiki/Object_relations_theory, maar met name op Axel Honneth's interpretatie daarvan in 'The struggle for recognition'. Voor een verkorte versie van zijn theorie over erkenning zie zijn erg interessant lecture over vervreemding: http://www.tannerlectures.utah.edu/lectures/Honneth_2006.pdf)

Op het moment dat een kind geboren wordt maakt het nog geen onderscheid tussen object en subject, tussen zichzelf en de rest van de wereld, hij leeft in een grote brij van ervaring en heeft vermoedelijk het idee dat hij daar alle macht in handen heeft. Echter, op een gegeven moment begint het kind te merken dat hij afhankelijk is voor zijn voortbestaan van iets wat hij niet kan besturen. Hij heeft namelijk eten en liefde nodig van zijn moeder, en zijn moeder is iets wat het kind niet kan besturen. Op het moment dat het kind dit begint te realiseren begint hij langzaam een onderscheid te maken tussen zichzelf en zijn moeder (en later ook de rest van de wereld). Wat nu essentieel is voor een goede verdere emotionele en intellectuele ontwikkeling van het kind is dat het kind begint in te zien dat hij op zijn moeder kan vertrouwen, dat hij er op kan vertrouwen dat de moeder (van wie hij volledig afhankelijk is) voor hem zal zorgen (zowel fysiek, dmv eten en drinken, als emotioneel, dmv liefde). Belangrijk ook is dat het kind zich begint te realiseren dat op het moment dat zijn moeder er niet is, niet bij hem in de buurt of in het zicht, dat de moeder dan nog steeds zorg draagt voor het kind. Als het kind in staat is om volstrekt zorgeloos te spelen, zorgeloos omdat hij weet dat er iemand is die voor hem zorgt, dan kan het kind de nodige zelfvertrouwen ontwikkelen die het nodig heeft om later in het leven ook andere vormen van liefdesrelaties (kind-ouders, vriendschapsrelaties, romantische relaties, etc) aan te gaan.

Wat is er nu zo essentieel aan deze liefdesrelaties? Dat je in de liefdesrelatie wordt erkent als een behoeftig wezen, een wezen wat liefde of erkenning behoeft. En je bent pas in staat om de nodige erkenning te krijgen (en te geven) als je daarvoor voldoende zelf-vertrouwen ontwikkeld. Hoe ontwikkel je zelfvertrouwen? Door succesvolle liefdesrelaties aan te gaan, en dat begint dus al zodra je geboren werd. Je kunt ook zien dat bij kinderen waar het in de opvoeding is misgegaan, dat zij later veel problemen hebben met het aangaan van sociale relaties omdat ze niet de nodige zelfvertrouwen hebben kunnen opbouwen.

Nu na dit psychologisch/filosofische uitstapje weer terug naar internet contact. Ik ben er het volst van overtuigd dat internet contacten je niet kunnen voldoen in de benodigde erkenning en liefde.

Deze stelling kan eenvoudig worden ontkracht door een tegenvoorbeeld. Zijn er mensen die het gevoel van liefde en erkenning volledig via internet kunnen beleven? Ik denk dat zulke mensen wel degelijk bestaan (zie de reactie hierboven), maar het probleem is dat ze waarschijnlijk alles wat ze niet ervaren, zien en beleven invullen d.m.v. fantasie. Mensen worden dus verliefd op het beeld dat ze zelf van de ander hebben. Dit soort mensen zullen nog meer dan de moderne westerse mens individualistisch zijn ingesteld en hun beleving van liefde zal waarschijnlijk heel "oppervlakkig" blijven. Het is echter de vraag of oppervlakkig hier wel het juiste woord is. Ik denk niet dat ik hier een waardeoordeel over kan/wil uitspreken. Hun beleving van liefde is in ieder geval wel heel anders...

Een ander aspect van internetcommunicatie is dat al het non-verbale en lichamelijke uit de communicatie weggenomen is. Communicatie verloopt puur en alleen talig. Dat heeft na-, maar zeker ook voordelen.

Als je op een gegeven moment voornamelijk bezig bent met internet contacten dan zal je niet meer of niet genoeg van de nodige erkenning en liefde krijgen en als je daar niet genoeg van krijgt zul je uiteindelijk ook steeds minder zelf-vertrouwen krijgen.

Ik denk dat dit in veel gevallen klopt, maar niet in alle gevallen. In het optimistischte geval zou er een nieuw soort mens komen (homo digitalis) die op een andere manier omgaat met sociale contacten. Ik kan me voorstellen dat dit type mens een manier vindt om echte contacten te vervangen door internetcontacten, zonder dat zijn leven leeg en uiteindelijk zelf-vervreemdend wordt.

[Standeman]

Op het moment kan de gemiddelde nederlander nog prima zonder internet. Alle overheids -en nutsdiensten zijn zonder internet te bereiken. Het duurt allemaal misschien wat langer, maar er is geen noodzaak om aangesloten te zijn.

Ik ben wel benieuwd wanneer het niet meer mogelijk is om zonder internet mee te doen aan deze maatschappij. Inmiddels kan je (haast) niet meer een bedrijf beginnen zonder een internet aansluiting, aangezien het verplicht is om de belastingaangifte via het internet te doen.

Wanneer zal dit voor particulieren gaan gelden?

[garathane]

Internet is een (nuttige) toevoeging aan het leven. Meer niet. Belastingaangifte doen via internet is praktisch, en misschien in de toekomst de enige manier om aangifte te doen, maar dat verandert niets aan de zaak. Diegenen die internet onmisbaar vinden en ons meedelen vele uren per dag kwijt te zijn aan surfen, voelen zelf al enige nattigheid, door met stelligheid te beweren "dat ze NIET verslaafd zijn". Of toch misschien wel een klein beetje ?

Deze discussie lijkt enigszins op wat er momenteel op mijn werk speelt.
Ik sta voor de klas. Een aantal collega's vindt de PC een absoluut onmisbaar apparaat. Nu ben ik verantwoordelijk voor de ICT op school, maar desondanks ben ik het daar niet mee eens. Als de PC uitvalt, kan je nog prima lesgeven. Dan maar ouderwets.
Dit geldt voor sommige bedrijven waarschijnlijk niet, een internet winkel kan niet zonder, lijkt me .
Toch is veel wat op het net gebeurt ook op nadere manieren te realiseren. Ben je privé surfer, dan kan je, zoals velen hier al gezegd hebben, je leven ook op héél veel andere manieren invullen. Velen willen dat blijkbaar niet. Ieder zijn meug. Maar ach, als internet, om wat voor reden dan ook zou wegvallen, vinden ook zij wel een vervanging.

[Essence]

Hee hallo, hier de oorspronkelijke topicstarter. Sinds vandaag heb ik weer internet thuis (*14* dagen lang heeft mijn ADSL niet gewerkt, schuld bij KPN), dus .... ik leef weer!
Gelukkig had ik nog een ouderwets 56K inbelmodem voor de noodgevallen, voor mij waren de echte noodgevallen:
- geld overmaken (internetbankieren)
- mail lezen (met name correspondentie met XS4ALL over het probleem)
- tvgids.nl om te kijken wat er op TV is (ik nl. geen gids of zoiets, wie trouwens nog wel?)

Gaaf trouwens dat jullie allemaal de discussie hebben voortgezet!

[cman]

internet is volgens mij nog niet in die mate in ons leven geïntegreerd dat het onmisbaar is. Voor alle noodzakelijke dingen zijn er nog steeds offline mogelijkheden zat.
Deze vraag heeft niets met het internet op zich te maken, maar ... Ik geef een voorbeeld:

Iemand is gepassioneerd wielrenner (wel of niet professioneel) en fietst elke dag wel een paar uurtjes. Die mens gaat evenveel last hebben als hij niet meer kan fietsen, dan iemand die elke dag op het internet zit en plots niet meer mag internetten.

Wat ik met mijn post bedoel is dat internet geen levensbehoefte is, maar toch nog steeds luxe, hobby of wat dan ook.

[Verwijderd]

Klopt, maar ik denk ook dat vooral zakelijk voor veel dingen die via internet worden geregeld geen offline alternatief is. Dit geldt ook wel voor bepaalde prive zaken, die we niet zomaar offline zouden doen zoals mailen.

[Kurios]

Ik denk dat het zowel een goede als slechte functie op de maatschappij heeft.
Met name voor kinderen vind ik het een behoorlijk slechte invloed. Als ouder zou ik dit dan ook zeker behoorlijk aan banden leggen. Kinderen moeten buiten spelen, sporten etcetc. Geen computerspellen, daar worden ze echt niks wijzer van.

Ik vind zelf ook dat de meeste mensen veel te veel TV kijken(ik ook), en dit wordt steeds meer aangevuld/vervangen door het gebruik van internet. Mensen komen de deur bijna niet meer uit(kijk maar eens goed in je omgeving). Als je op bezoek gaat bij mensen, wat ga je doen? juist een film kijken

Voor de ouderen in Nederland is het ook moeilijk, omdat steeds meer via internet gaat. Bankzaken regelen, Belastingaangiften etcetc.

Voor mijn generatie is het gewoon normaal geworden dat het er is. Maar dat is met alle huidige technieken. We hadden een tijd geleden een stroomstoring van uurtje of 3 tot 's avonds 10. Dan merk je pas hoeveel invloed al die zaken hebben op je dagindeling.

Dus de mens kan zeker zonder internet, maar ik verveel me zonder internet behoorlijk. Maar toch denk ik dat de breedband aansluitingen echt niet alleen maar voordelen met zich meebrengen!

[Snowwie]

Internet? Ik zou er niet meer zonder kunnen. Als er storing is verveel ik me de tyfuslierus en door die verveling word ik dan ook soms chagarijnig. Je zou het haast een afkickverschijnsel noemen. Maar ja, als je ook ziet wat je tegenwoordig met een computer kunt doen? Het is niet meer zo als vroeger, toen je een Commodore 64 of Amiga had dat je gewoon even lekker kon spelen en dan weer afsluiten. Internet is een reallife soap die gewoon doorgaat, want elke dag is er wel weer ander nieuws, nieuwe topics op GoT, nieuwe games, nieuwe websites, meer grondstoffen in Ogame en ga zo maar door.

Ik zou geen dag zonder internet kunnen, als m'n internet het niet doet zit ik binnen een paar uur bij m'n vader of kameraad

[DJ Vincento]

Ik denk altijd dat ik zonder internet kan, maar ik kan het niet. Ik kan het bijvoorbeeld nooit laten om in elke pause en tussenuur op school eventjes GoT te checken, eventjes mijn favoriete fora bij langs te gaan, en als ik de kans een keer niet heb gekregen heb ik gewoon weg een KUT-gevoel.

En mijn PC is 1 keer een week weg geweest voor reparatie, en het was een week alsof mijn maag in een stuipligging in mijn lijf zat. Dus mij kun je wel tot de internet junkie's rekenen. Gelukkig heb ik ook nog andere hobbie's die ook allemaal afhankelijk zijn van apparaten.

[Verwijderd]

Kurios schreef op donderdag 01 februari 2007 @ 19:54:
Ik denk dat het zowel een goede als slechte functie op de maatschappij heeft.
Met name voor kinderen vind ik het een behoorlijk slechte invloed. Als ouder zou ik dit dan ook zeker behoorlijk aan banden leggen. Kinderen moeten buiten spelen, sporten etcetc. Geen computerspellen, daar worden ze echt niks wijzer van.

Ik kan je denk ik met zekerheid zeggen dat dit niet klopt. Kinderen leren altijd, wat ze ook doen. Of ze nu zitten te "niksen", of dat ze "actief bezig zijn", de hersenen stoppen nooit met functioneren en er zullen altijd gedachten worden gevormd, waardoor opgroeiende kinderen iets leren. Wat dit dan is dat ze leren en of dit "nuttig" of "goed" is, dat is natuurlijk maar zeer de vraag. Een vraag die ons als opvoeders (of zelfs opvoeder en leraar in mijn geval) voortdurend bezig houdt. Het is dus niet de vraag of leerlingen/kinderen iets leren, maar wat ze leren. De enige kanttekening die ik hierbij wil maken is dat je, als je gedachten vormt die je al een keer gevormd hebt, alleen deze verbindingen (tussen de neuroren) maar versterkt, maar dat je daardoor wel minder nieuwe verbindingen vormt. In zekere zin leren mensen die voortdurend hetzelfde doen dus wel degelijk iets "minder" dan mensen die steeds iets anders doen.

Goed. Wat leren kinderen dan van computerspelletjes spelen? Sowieso is het een veel productievere, activere en in zekere zin creativere bezigheid dan tv kijken of lezen. Je hebt zelf actief invloed op de informatie die tot je komt. Ik kan zelfs wel stellen: het spelen van spellen is een zeer wezenlijk aspect van het mens-zijn. Niet iets om denigrerend over te doen dus. Denk dus niet "ze zitten alleen maar spelletjes te spelen en hun tijd te verdoen". Nee, ze zijn actief bezig hun strategie te optimaliseren en leren daardoor allerlei vaardigheden die ook voor andere activiteiten zeer nuttig zijn. Het leren van een nieuw computerspel bijvoorbeeld is van zeer grote educatieve waarde. Je leert hoe iets volgens bepaalde regels functioneert en je leert binnen die regels zo succesvol mogelijk te zijn. Je leert dus optimaal presteren in een bepaalde omgeving. Welliswaar zonder al teveel contact met andere mensen, maar zelfs dat is door games op internet, zoals WoW misschien wel aan het veranderen. Op fora wordt, in samenspraak met anderen, in korte tijd een optimale strategie geformuleerd. Vergelijk dit maar eens met het vinden van de optimale strategie om een bedrijf te runnen en de maatschappelijke relevantie van het goed leren spelen van WoW lijkt me direct aangetoond.

Waar je wel voor moet waken is dat kinderen niet "in een spel blijven hangen". Het is veel beter om na een paar maanden spelen een nieuw spel te beginnen en dat te leren, dan om jaren achter elkaar alleen maar hetzelfde spel te spelen. Hoe vaker je van "omgeving" verandert, hoe meer je leert functioneren in verschillende omgevingen, dus hoe "meer" je leert.

Ook het type spel is wel van belang. Denkspelletjes (zoals RTS spellen) zijn denk ik veel waardevoller voor je "denkvaardigheden" dan behendigheidsspellen (zoals shooters). Shooters zijn wellicht beter voor je sportieve vaardigheden, vanwege het competatieve element (de ander proberen in te schatten, te voorspellen en te overtreffen. Van adventures leren ze aan de andere kant weer beter verhalen te volgen, te waarderen en te voorspellen. Dit kan je vergelijken met het begrijpen van films, literatuur en andere vormen van "verhalende kunst". Bovendien, hoe meer je hiervan consumeert, hoe beter je wordt in het produceren ervan. Adventures lijken me wel cultureel verantwoord dus.

Ook het Engels dat in veel computer games voorkomt kan je enorm helpen bij het leren van Engels op school. Ik heb echt veel Engels geleerd via de tekst adventures van Sierra.

Ik vind zelf ook dat de meeste mensen veel te veel TV kijken(ik ook), en dit wordt steeds meer aangevuld/vervangen door het gebruik van internet. Mensen komen de deur bijna niet meer uit(kijk maar eens goed in je omgeving). Als je op bezoek gaat bij mensen, wat ga je doen? juist een film kijken

Waarom is "de deur uitkomen" beter dan binnen blijven? Dit is denk ik niet op rationele gronden te zeggen. Het is een subjectieve keuze van iedereen wat hij/zij belangrijk vindt.

Reactie op dit bericht? Zie het topic: Gamen is een educatieve bezigheid.

[ Voor 8% gewijzigd door Verwijderd op 07-02-2007 17:05 ]

[Suffie]

internet is gewoon een soort verslaving, die sigaret waar je niet zonder kan/wil.

ik heb een tijdje 3 maanden zonder internet gezeten (2005/2006), maar nadat ik de shock overwon viel het eigenlijk allemaal best mee. Ik vind het echt een soort verslaving