Dit is naar mijn idee een onderwerp, met twee idealistische kanten, die elkaar gigantisch tegen spreken. Perfect voor een goede discussie denk ik zo 
Allereerst even een aanname, die essentieel is voor dit onderwerp: Alle levende dingen op aarde (planten, dieren, enzovoort) hebben hun huidige staat van ontwikkeling bereikt, door te evolueren uit lagere levensvormen, mede door natuurlijke selectie (survival of the fittest).
Iedereen kent denk ik wel het principe van de natuurlijke selectie, maar toch even in het kort: Als levensvormen zich gaan reproduceren, door middel van paren (stamper + stempel, penis + vagina, of welke andere manier dan ook), zullen de sterkste exemplaren de grootste kans hebben op voortplanting. De betere eigenschappen blijven dus beter bewaard in een soort, dan de slechtere eigenschappen. Dit doordat de exemplaren met veel slechte eigenschappen een kleine(re) kans hebben om zich voort te planten. Ernstige genetische afwijkingen, of zwakten voor bepaalde ziekten worden minder snel doorgegeven, doordat de exemplaren die hiermee te kampen hebben, al voor de voortplanting plaats vindt al erg verzwakt of zelfs dood zijn, en dus niet in staat zijn zich voort te planten.
Deze natuurlijke selectie heeft nu vele miljoenen jaren plaats gevonden, onder vele miljarden soorten levensvormen. De natuurlijke selectie zal ook de komende miljoenen jaren lekker doorkachelen onder zo goed als alle levensvormen. Een begint echter achterop te raken: De Mens.
Wij, de mensen, beschouwen de mensheid als iets hogers dan een dierenras. Dit mede doordat we technologisch ongeëvenaard zijn op onze planeet en al het andere van ons heelal dat we tot nu toe verkend hebben, en mede door onze gecompliceerde maatschappij met zijn normen en waarden.
In deze maatschappij is het een beetje norm dat iedereen zo lang mogelijk moet leven, en dat zo lang mogelijk leven iets goeds is, en alle middelen aangegrepen worden om dit te verwezenlijken. Hierbij worden de raarste kunstgrepen uitgehaald. Zelfs bij mensen die tot enkele jaren geleden niet levensvatbaar beschouwd werden, of van wie verwacht werd, niet lang (meer) te leven. De oorzaken van het niet lang (meer) te leven hebben variëren hierbij enorm: erfelijke aandoeningen, besmettelijke ziekten, geestelijke afwijkingen, eigen stommiteit, stom ongeluk, enzovoort.
De medische wetenschap houdt zich enorm bezig met het onderzoek naar allerlei ziekten, zowel erfelijk, als besmettelijk, en nog vele andere versies. Er worden ook enorme “successen” geboekt. Baby's die 3 maanden te vroeg geboren worden, kunnen soms in leven gehouden worden tot minimaal hun 10de (maar wat voor leven dat is...), mensen met een dwarslaesie worden in een adembestuurde rolstoel gezet, waarbij alle lichaamsfuncties, behalve die zich in het hoofd bevinden, overgenomen zijn door apparaten. Mensen met ernstige erfelijke ziekten worden op alle mogelijke manieren en nog een aantal behandeld, om in leven te blijven. Dit in bepaalde gevallen met het ultieme doel: Voortplanting.
Ernstige afwijkingen blijven hierdoor bewaard, en blijven achter in het menselijk ras, in plaats van dat ze simpelweg uitsterven. Het zelfde geld voor besmettelijke ziekten. Als in een bepaald gebied een ziekte heerst, proberen artsen zo veel mogelijk mensen te genezen/in te enten. “Normaal” zou of een deel van de bevolking uitsterven, samen met de ziekte. Nu, kan de ziekte in iemand blijven sluimeren, om een (paar) jaar later een gelijke ravage aan te richten als eerst.
Mede door alle kunstgrepen die in de maatschappij worden toegepast, kunnen kleine mutaties geen voordeel meer opleveren, tijdens de reproductie. Het kunnen van het menselijk lichaam (even als machine bekennen), zal gemiddeld dus niet vooruit gaan. Voor elke positieve mutatie die ergens op de wereld plaats vind, wordt wel ergens anders iemand met een ernstige erfelijke ziekte, dor middel van kunstgrepen, in leven gehouden.
Ik ben dus van mening dat de behandeling van erfelijke en/of besmettelijke ziekten stop gezet moet worden. Dit om de natuurlijke selectie, en dus de evolutie zijn gang weer te laten gaan. Dit in het belang van de mensheid. Dit zal niet onmiddellijk resultaat hebben, grote evolutionele verandering doen er vele duizenden, danwel miljoenen jaren over om plaats te vinden.
Het stopzetten van deze zorg heeft echter geen nut als het slechts op nationaal niveau plaats vindt. Dit beleid moet over de gehele wereld doorgevoerd worden, om nut te hebben.
Er zijn natuurlijk een hele boel haken en ogen aan deze denkwijze: Zo wordt het bijvoorbeeld inhumaan gevonden om iemand met een erfelijke nierziekte maar te laten creperen. Om maar even een voorbeeld te geven.
Ook zal er als argument gegeven worden: “Wat als jij een besmettelijke ziekte oploopt?” Op het moment zou ikzelf mij daar in elk geval WEL voor laten behandelen. Dit is, heel eerlijk gezegd, gewoon uit zelfbehoud. Maar ik zou alleen die keuze maken, omdat dat de geldende norm is. Als de geldende norm zou zijn om gewoon te creperen, ten behoeven van de natuurlijke selectie, zou ik me daarbij neerleggen.
Dat was genoeg gewauwel van mij. Nu ben ik nieuwsgierig naar jullie ideeën hierover.
Allereerst even een aanname, die essentieel is voor dit onderwerp: Alle levende dingen op aarde (planten, dieren, enzovoort) hebben hun huidige staat van ontwikkeling bereikt, door te evolueren uit lagere levensvormen, mede door natuurlijke selectie (survival of the fittest).
Iedereen kent denk ik wel het principe van de natuurlijke selectie, maar toch even in het kort: Als levensvormen zich gaan reproduceren, door middel van paren (stamper + stempel, penis + vagina, of welke andere manier dan ook), zullen de sterkste exemplaren de grootste kans hebben op voortplanting. De betere eigenschappen blijven dus beter bewaard in een soort, dan de slechtere eigenschappen. Dit doordat de exemplaren met veel slechte eigenschappen een kleine(re) kans hebben om zich voort te planten. Ernstige genetische afwijkingen, of zwakten voor bepaalde ziekten worden minder snel doorgegeven, doordat de exemplaren die hiermee te kampen hebben, al voor de voortplanting plaats vindt al erg verzwakt of zelfs dood zijn, en dus niet in staat zijn zich voort te planten.
Deze natuurlijke selectie heeft nu vele miljoenen jaren plaats gevonden, onder vele miljarden soorten levensvormen. De natuurlijke selectie zal ook de komende miljoenen jaren lekker doorkachelen onder zo goed als alle levensvormen. Een begint echter achterop te raken: De Mens.
Wij, de mensen, beschouwen de mensheid als iets hogers dan een dierenras. Dit mede doordat we technologisch ongeëvenaard zijn op onze planeet en al het andere van ons heelal dat we tot nu toe verkend hebben, en mede door onze gecompliceerde maatschappij met zijn normen en waarden.
In deze maatschappij is het een beetje norm dat iedereen zo lang mogelijk moet leven, en dat zo lang mogelijk leven iets goeds is, en alle middelen aangegrepen worden om dit te verwezenlijken. Hierbij worden de raarste kunstgrepen uitgehaald. Zelfs bij mensen die tot enkele jaren geleden niet levensvatbaar beschouwd werden, of van wie verwacht werd, niet lang (meer) te leven. De oorzaken van het niet lang (meer) te leven hebben variëren hierbij enorm: erfelijke aandoeningen, besmettelijke ziekten, geestelijke afwijkingen, eigen stommiteit, stom ongeluk, enzovoort.
De medische wetenschap houdt zich enorm bezig met het onderzoek naar allerlei ziekten, zowel erfelijk, als besmettelijk, en nog vele andere versies. Er worden ook enorme “successen” geboekt. Baby's die 3 maanden te vroeg geboren worden, kunnen soms in leven gehouden worden tot minimaal hun 10de (maar wat voor leven dat is...), mensen met een dwarslaesie worden in een adembestuurde rolstoel gezet, waarbij alle lichaamsfuncties, behalve die zich in het hoofd bevinden, overgenomen zijn door apparaten. Mensen met ernstige erfelijke ziekten worden op alle mogelijke manieren en nog een aantal behandeld, om in leven te blijven. Dit in bepaalde gevallen met het ultieme doel: Voortplanting.
Ernstige afwijkingen blijven hierdoor bewaard, en blijven achter in het menselijk ras, in plaats van dat ze simpelweg uitsterven. Het zelfde geld voor besmettelijke ziekten. Als in een bepaald gebied een ziekte heerst, proberen artsen zo veel mogelijk mensen te genezen/in te enten. “Normaal” zou of een deel van de bevolking uitsterven, samen met de ziekte. Nu, kan de ziekte in iemand blijven sluimeren, om een (paar) jaar later een gelijke ravage aan te richten als eerst.
Mede door alle kunstgrepen die in de maatschappij worden toegepast, kunnen kleine mutaties geen voordeel meer opleveren, tijdens de reproductie. Het kunnen van het menselijk lichaam (even als machine bekennen), zal gemiddeld dus niet vooruit gaan. Voor elke positieve mutatie die ergens op de wereld plaats vind, wordt wel ergens anders iemand met een ernstige erfelijke ziekte, dor middel van kunstgrepen, in leven gehouden.
Ik ben dus van mening dat de behandeling van erfelijke en/of besmettelijke ziekten stop gezet moet worden. Dit om de natuurlijke selectie, en dus de evolutie zijn gang weer te laten gaan. Dit in het belang van de mensheid. Dit zal niet onmiddellijk resultaat hebben, grote evolutionele verandering doen er vele duizenden, danwel miljoenen jaren over om plaats te vinden.
Het stopzetten van deze zorg heeft echter geen nut als het slechts op nationaal niveau plaats vindt. Dit beleid moet over de gehele wereld doorgevoerd worden, om nut te hebben.
Er zijn natuurlijk een hele boel haken en ogen aan deze denkwijze: Zo wordt het bijvoorbeeld inhumaan gevonden om iemand met een erfelijke nierziekte maar te laten creperen. Om maar even een voorbeeld te geven.
Ook zal er als argument gegeven worden: “Wat als jij een besmettelijke ziekte oploopt?” Op het moment zou ikzelf mij daar in elk geval WEL voor laten behandelen. Dit is, heel eerlijk gezegd, gewoon uit zelfbehoud. Maar ik zou alleen die keuze maken, omdat dat de geldende norm is. Als de geldende norm zou zijn om gewoon te creperen, ten behoeven van de natuurlijke selectie, zou ik me daarbij neerleggen.
Dat was genoeg gewauwel van mij. Nu ben ik nieuwsgierig naar jullie ideeën hierover.