Je uiterlijk (het deel waar je geen invloed op hebt) en werk

[Verwijderd]

Laatst was er op het nieuws dat mensen met een babyface moeilijker in de politiek/tweede kamer kunnen komen. Door hun gezicht worden zij minder capabel ingeschat. Kleiner zijn is ook wel een beetje een beperking. Een lichte lichamelijke handicap laat sommige mensen ook denken dat iemand geestelijk ook iets minder is.

Zo worden vaak mensen die groot zijn en een beetje een betrouwbaar/machtig gezicht hebben weer sneller slim en capabel ingeschat. Dat natuurlijk ook vaak onterecht.

Dit lees of hoor je wel eens, maar hoe zit dat eigenlijk in de praktijk? En heeft iemand hier misschien zelf (als welke rol dan ook) ervaring mee? (Dus bijvoorbeeld met sollicitaties, als zowel werkgever of werknemer bijvoorbeeld.)
Ik denk dat dit zeker wel waar is, misschien zelfs wel mensenlijk dat je op het eerste moment toch snel iets afleid aan het uiterlijk wat niet altijd terecht is.

[ Voor 5% gewijzigd door Verwijderd op 21-12-2006 12:56 ]

[argro]

Non-verbale communicatie is natuurlijk zeer belangrijk. Je voorkomen heeft daar natuurlijk grote invloed op. Dit is voor een groot gedeelte aangeboren en kun je zelf weinig aan doen (net als intelligentie overigens).

Ik kan het me goed voorstellen dat je een inschatting van iemand mede op het uiterlijk baseert en maak mezelf daar ongetwijfeld ook "schuldig" aan.

Een eerste indruk moet je toch ergens op baseren.

[ Voor 5% gewijzigd door argro op 21-12-2006 13:28 ]

[sariel]

Het klopt eigenlijk wel....ondanks dat het niet goed is.
De eerste indruk gebeurd nagenoeg altijd met de ogen: Je ziet iemand voor je die persoon voor langere tijd hoort. Het uiterlijk (gezicht, haar, kleding, handen) zijn daarom cruciaal voor een eerste indruk.

Wie zou jij eerder aanspreken? Iemand in netjes pak met een vriendelijke glimlach, of iemand in gangsta-outfit met tattooages(?) ? Iemand die er goed verzorgd uitziet, of iemand met ongekamd haar, slechte tanden en wallen tot z'n tenen?

Ondanks dat sommige mensen hier zwaar de dupe van worden is het een ingebouwde reactie in alle mensen. Sommige mensen hebben het sterker dan anderen, maar iedereen heeft het.

Er is hier niet veel aan te doen behalve goed voor je uiterlijk zorgen, eventueel wat (1-2cm, niet 15cm) verhoogde schoenen kopen, netjes in (mantel)pak(je) rondlopen, en een vriendelijke glimlach op je gezicht hebben.
Wat je huid betreft...probeer de puistjes ed onder controle te houden, en gebruik, indien nodig, enige camouflage middelen (*NIET* de hoeveelheden waarmee soms geplamuurd wordt).


http://www.lichaamstaal.nl/lichaamstaal.html?uiterlijk.html
http://www.lichaamstaal.com/kleding/
http://www.vacature.com/scripts/indexpage.asp?headingID=1675

[ Voor 7% gewijzigd door sariel op 21-12-2006 13:45 . Reden: paar linkjes toegevoegd ]

[The - DDD]

Het is toch al een keer onderzocht dat mensen met een mooi uiterlijk gemiddeld een hoger salaris hebben dan mensen met een minder mooi uiterlijk.

[sdomburg]

Uitstraling is belangrijker denk ik, wanneer je verder gewoon fatsoenlijk verzorgd eruit ziet. En aan uitstraling kun je wel werken

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op donderdag 21 december 2006 @ 12:55:
Laatst was er op het nieuws dat mensen met een babyface moeilijker in de politiek/tweede kamer kunnen komen. Door hun gezicht worden zij minder capabel ingeschat. Kleiner zijn is ook wel een beetje een beperking. Een lichte lichamelijke handicap laat sommige mensen ook denken dat iemand geestelijk ook iets minder is.

Zo worden vaak mensen die groot zijn en een beetje een betrouwbaar/machtig gezicht hebben weer sneller slim en capabel ingeschat. Dat natuurlijk ook vaak onterecht.

Dit lees of hoor je wel eens, maar hoe zit dat eigenlijk in de praktijk? En heeft iemand hier misschien zelf (als welke rol dan ook) ervaring mee? (Dus bijvoorbeeld met sollicitaties, als zowel werkgever of werknemer bijvoorbeeld.)
Ik denk dat dit zeker wel waar is, misschien zelfs wel mensenlijk dat je op het eerste moment toch snel iets afleid aan het uiterlijk wat niet altijd terecht is.

hoe is jan peter dan in de politiek gekomen sorry kon het niet laten

[BoutWout]

Vorig jaar stond er een onderzoek in de elsevier (dacht ik)
De gemiddelde top-manager is 7cm (!) langer dan gemiddeld.
Kijk naar de top van echt grote organisaties, vaak grote kerels. Je hebt meer natuurlijk overwicht. Kijk je moet het logisch wel combineren met capaciteiten, maar je zult idd een onbedoelt streepje voor hebben.

[sariel]

Verwijderd schreef op donderdag 21 december 2006 @ 13:42:
[...]


hoe is jan peter dan in de politiek gekomen sorry kon het niet laten

redelijk simpel: goede achterban, bekend bij achterban dat hij goed werk levert, redelijk goede babbel, de wil en daadkracht om het werk te doen.

uiterlijk is niet alles: je kan er omheen werken. als je hard genoeg er voor wil knokken en jezelf aan kan laten passen (niet plastische chirurgie dus), dan kan je, ondanks een enigszins tegenvallend uiterlijk, toch heel veel dingen bereiken.

[Standeman]

Het is gewoon hokjes denken en dat heeft zeker een functie. Op die manier kan je mensen op een globale manier inschatten. Mensen kunnen haast niet zonder functioneren.

Echter moet je je beeld nuanceren / veranderen wanneer je iemand beter leert kennen door bijv. een sollicatie gesprek.
Tenzij het uiterlijk belangrijk is voor de functie (model ofzo) denk ik dat het reuze meevalt bij een sollicitatie wat betreft je uiterlijk (het gedeelte wat je niet zo 1..2..3 veranderd). Ik heb in iedergeval nooit het gevoel gehad dat dit speelde. (niet dat ik spuuglelijk ben ofzo )

[ALH]

Wat mij opvalt is dat bij sollicitaties mensen juist luisteren naar wat je te zeggen hebt en wat je daarbij uitstraalt.
Ik denk dat mensen zonder goede sociale vaardigheden minder kans hebben op een baan dan "lelijke" mensen.

[argro]

ALH schreef op donderdag 21 december 2006 @ 15:03:
Ik denk dat mensen zonder goede sociale vaardigheden minder kans hebben op een baan dan "lelijke" mensen.

Het gaat dan natuurlijk om twee mensen die beide even sociaal vaardig zijn maar de ene is "lelijk" en de ander is "knap".

[sariel]

ALH schreef op donderdag 21 december 2006 @ 15:03:
Wat mij opvalt is dat bij sollicitaties mensen juist luisteren naar wat je te zeggen hebt en wat je daarbij uitstraalt.
Ik denk dat mensen zonder goede sociale vaardigheden minder kans hebben op een baan dan "lelijke" mensen.

dat klopt. ik ken iemand die je echt absoluut niet als "knap" kan beschouwen (Popeye-achtig gezicht), maar hij heeft wel een hele goede baan. Tevens ken ik genoeg "nerds" die een knappe kop hebben, maar absoluut niet kunnen communiceren. Zij blijven daarom vaak in de code-monkey-achtige banen hangen, in plaats van naar de beter-betaalde banen te migreren.

[Verwijderd]

Het is wetenschappelijk bewezen dat het uiterlijk een erg grote invloed heeft op het beeld dat je van iemand vormt bij de kennismaking.
Daar kun je niet omheen, of het nu verkeerd is of niet.
"Mooie mensen" komen inderdaad makkelijker aan een leuke baan dan lelijke mensen, tout court.

[Bep De Bouwer]

Uit persoonljke ervaring kan ik zeggen, dat uiterlijk een rol speelt bij solliciteren.

Even verhaal van baby-face corrigeren:
Ik ben zo iemand die gezegend is met een baby-face , 37 jaar, vrouw, verzorg mezelf goed, zie er verzorgd uit. Bij een sollicitatie geloofd men mij vaak niet, als mijn leeftijd ter sprake komt. Ik heb zelfs met regelmaat mijn rijbewijs moeten laten zien (zo verbaasd was men).
En,..ik sleep er altijd een prima salaris uit (had ik al verteld reebruine ogen te hebben? )

een baby-face is dus niet per definitie een nadeel

Maar,...sinds 2 jaar kamp ik met een ernstig enkel-probleem (nu aan het revalideren, wel wao helaas hierdoor). Ik heb in voorgaande jaren veel gesolliciteerd,..vaak direct op sol-brief en CV uitgenodigd voor gesprek, solgesprek verliep ook prima (uiterlijk valt niets aan me te zien) --> wao komt ter sprake --> einde sol-procedure.
Direct na benoemen wao gaat men je meewarig aan zit kijken, alsof je net ontsnapt bent van een gesloten afdeling!

uiterlijk zegt veel, tegelijkertijd ook niets

[Richub]

Bij mij gaat dit ook op, beoordelen op uiterlijk & verzorging. Zoals gezegd: Iedereen doet het, min of meer onbewust.

Waar ik daarna wel altijd meteen goed op let: De oogopslag. Hoe kijkt iemand uit zijn ogen.
Kijkt iemand je recht aan? Of ontwijkt hij/zij je blik? Staart iemand je bijna onbeschoft aan?

Dit zegt zoveel over iemand, dat daardoor mijn eerste indruk totaal kan veranderen.

Bij bekenden zie ik hierdoor bijna altijd meteen hoe ze zich voelen op dat moment. Daar kan ik dan rekening mee houden.
Erg makkelijk in mijn werk in een dagactiviteitencentrum voor mensen met een psychiatrische achtergrond. "Hee, die voelt zich niet helemaal jofel, even vragen wat er loos is..."

En ik luister ook naar de manier van spreken (dit stamt uit de jaren dat ik slechtziend was, oogcontact was erg beperkt voor mij toendertijd), ook dit vertelt veel over de persoon in kwestie.

[Verwijderd]

Ik ben klein (1.30) en zit in een rolstoel vanwege mn 'handicap': Zeer breekbare botten. Ik ben tot nu toe alleen praktische problemen tegengekomen met het solliciteren (toegankelijkheid gebouw, of een te onveilige werksituatie vanwege de doelgroep).

Ik heb tijdens sollicitaties zelf geen last ondervonden van het feit dat ik er anders uit zie (mijn lichaam is niet echt in verhouding, heb een kromme rug). Bij mijn vorige sollicitatie voor de functie als jongerenwerker werd ik zelfs meteen aangenomen!

[Roenie]

Richub schreef op vrijdag 22 december 2006 @ 08:28:...Waar ik daarna wel altijd meteen goed op let: De oogopslag. Hoe kijkt iemand uit zijn ogen. Kijkt iemand je recht aan? Of ontwijkt hij/zij je blik? Staart iemand je bijna onbeschoft aan?...

Dit is ook cultuurgebonden. Je kunt er dus niet altijd iets over zeggen, behalve wanneer je de finesses van de verschillende culturen kent. Tevens kan het iemand zijn normale manier van doen zijn. Veranderingen hgeven je meer zekerheid.

Uiterlijk is belangrijk. In het zoeken naar vrienden, relaties, werk, etc. Voor de een is het belangrijker dan voor de ander ('lelijke' mensen die vinden wellicht dat je meer op innerlijk moet beoordelen ). De eerste indruk is heel belangrijk, en die richt zich voornamelijk op het uiterlijk. Overigens kan uiterlijk natuurlijk wel een belangrijk criterium zijn voor een bepaalde baan.

[Lethalis]

Op je uiterlijk heb je juist wel invloed.

Het is niet voor niets dat het uiterlijk het innerlijke weerspiegelt.. (verzorgd of niet verzorgd, nette kleren of versleten kleren, frisse geur of zweetlucht, recht op staan of in elkaar gezakt, oogcontact zoeken of juist mijden, etc). Het speelt ook minder mee of je nu 'mooi' of 'lelijk' bent.. het zwaarst wordt juist getild aan hoe je je gedraagt en jezelf presenteert.

[Bezulba]

hoe netjes ik me ook kleed (en dat doe ik echt wel als ik naar sollicitatie ga) m'n grafkop word er niet beter op hoor...

[PaT]

Ik kan deze stelling alleen maar be-amen. Ik ben zelf niet heel erg lang (1.78) en heb een redelijk jong voorkomen. Ik word ook altijd jonger geschat. Als werknemer bij een detacheringsbureau heb ik dus ook al een aantal keer te horen gekregen op het moment dat ik bij een nieuwe opdracht zat, of ik de nieuwe stagiair was.

Waar je in zo'n situatie uiteindelijk dus heel erg op moet vertrouwen is je eigen kennis. Binnen mijn vakgebied kan ik mij heel behoorlijk redden en ben sinds kort zelfs docent hierin. Zodra mensen door hebben dat je wel degelijk wat in je mars heb, stellen ze hun mening wel bij. Hier heb je echter flink tijd voor nodig en dat is er niet altijd.

Het belemert je ook behoorlijk in je carriere. Ambities om in een leidinggevende functie terecht te komen worden veel moeilijker dan voor personen met een "natuurlijk overwicht", ondanks het feit dat ze de skills wel degelijk daarvoor heb.

Begrijp me niet verkeerd, ik loop niet a la Calimero te mekkeren, ik kom er wel, maar een paar centimeter erbij en een wat oudere kop hadden toch wel welkom geweest!

[Pooh]

BoutWout schreef op donderdag 21 december 2006 @ 13:45:
Vorig jaar stond er een onderzoek in de elsevier (dacht ik)
De gemiddelde top-manager is 7cm (!) langer dan gemiddeld.
Kijk naar de top van echt grote organisaties, vaak grote kerels. Je hebt meer natuurlijk overwicht. Kijk je moet het logisch wel combineren met capaciteiten, maar je zult idd een onbedoelt streepje voor hebben.

Sorry hoor, maar zulk 'onderzoek' is natuurlijk lachwekkend. Er is een correlatie tussen lengte en intelligentie en tussen lengte en opleidingsniveau, voornamelijk gebaseerd op 't feit dat hoogopgeleide ouders doorgaans slimmere kinderen krijgen en hun kinderen langer doorleren, en dat hoogopgeleide ouders een beter voedingspatroon hebben en dus langere kinderen krijgen. (En gedeeltelijk gebaseerd op 't feit dat lengte en intelligentie ook aan de nature kant van nature/nurture een correlatie hebben, maar dat is niet politiek correct om te zeggen).

Dat managers dus gemiddeld langer zijn zegt niks, de vraag is of er, wanneer er n gelijkwaardige kandidaten voor een functie zijn, de langste onevenredig vaak de baan krijgt. Dat is heel iets anders.

[Dennis]

Mensen schatten anderen met een knap gezicht (symmetrisch bijvoorbeeld) capabeler in inderdaad. Dat is grotendeels iets dat geheel onbewust gebeurt.

[Lethalis]

eendje schreef op woensdag 27 december 2006 @ 10:41:
hoe netjes ik me ook kleed (en dat doe ik echt wel als ik naar sollicitatie ga) m'n grafkop word er niet beter op hoor...

Het moet wel erg extreem zijn als alleen je gezicht gaat bepalen of jij een baan krijgt of niet.

[pingkiller]

Lethalis schreef op woensdag 27 december 2006 @ 10:23:
Op je uiterlijk heb je juist wel invloed.

Het is niet voor niets dat het uiterlijk het innerlijke weerspiegelt.. (verzorgd of niet verzorgd, nette kleren of versleten kleren, frisse geur of zweetlucht, recht op staan of in elkaar gezakt, oogcontact zoeken of juist mijden, etc). Het speelt ook minder mee of je nu 'mooi' of 'lelijk' bent.. het zwaarst wordt juist getild aan hoe je je gedraagt en jezelf presenteert.

Ik ben niet heel erg verzorgt. Ik heb niet hele nette kleren, maar ik loop niet in verslete kleren. Ik stink nooit,maar draag nooit een luchtje. Ik loop een beetje inelkaar gezakt. Ik zoek het oogcontact,maar verbreek het soms ook weer.
Wat weet je nu over hoe ik ben? Ik snap niet dat je hier iets aan kan verbinden. Misschien als al je uiterlijke aspecten negatief zijn,dat je dan kan zeggen van ja, dat word niks. Maar bij hoeveel mensen is dat nou zo?

[Verwijderd]

Ik heb wel last van dit probleem. Ik ben 26 maar ik word vaak een jaar of 19 geschat. Toen ik 22/23 was zelfs vaak 17. Heel vervelend als je ergens naar binnen wilt waar je 18+ moet zijn. In mei dit jaar vroeg de kassiere in de supermarkt of ik ook examen deed... toen was ik al 3 jaar afgestudeerd! Ik ben niet superlang (1.80m) maar ik denk toch vooral dat het aan de babyface ligt. Iets waar ik inderdaad geen invloed op heb.

Aan intelligentie/sociale vaardigheden ligt het meestal niet. Ik ben tot nu toe altijd op gesprek uitgenodigd met m'n brief en CV, en in de meeste gevallen ook aangenomen. Waarom? Juist omdat ik een goed verhaal heb en kan aantonen dat ik geschikt ben voor een dergelijke functie. Toch is het bij een van m'n eerste sollicitatie gesprekken fout gegaan waardoor ik bij de latere wat onzeker werd. Ik had gesolliciteerd voor een traineeship bij een van de grootste banken van Nederland. Ik kwam de assessment en het eerste gesprek moeiteloos door, en er was een goede klik. Uiteraard had ik alle zaken waar ik wél wat aan kon doen geregeld: strak in pak, netjes naar de kapper geweest, geschoren etc.

Het feit dat ik afgewezen werd verbaasde me heel erg, vooral omdat ik wist dat er 1) niet veel kandidaten waren 2) ze meerdere mensen aannamen 3) het gesprek zo goed verliep. De omschrijving in de brief was allervaagst dus ik besloot om maar gebruik te maken van de mogelijkheid tot persoonlijke feedback (de meeste bedrijven, zo leerde ik achteraf, bellen je sowieso op ook als je het niet geworden bent). Na heel veel vage opmerkingen kwam eruit dat ik - en dit mocht ze eigenlijk niet zeggen - aan alle eisen voldeed en eigenlijk wel geschikt was maar dat mijn 'jeugdige voorkomen' mij ongeschikt maakt voor de functie en dat ik het over drie jaar nog eens moest proberen....

[Oscar Mopperkont]

Ik ben ook klein (1.71) en heb ook een babyface (weinig baardgroei en nog wat babyvet), dus ik word in ieder geval altijd een stuk jonger geschat dan ik daadwerkelijk ben. Ben 26, maar ik zal nooit 26 geschat worden. Aangezien ik net voor de 2e keer ben afgestudeerd, kan ik nog niet zeggen dat ik er in de professionele praktijk last van heb gehad, maar ik denk dat het ongetwijfeld een rol zal gaan spelen als ik aan de slag ga. Je wordt toch minder snel serieus genomen, maar ik zou zeggen, zie het als een uitdaging. Je doet er toch weinig aan, dus je moet roeien met de riemen die je hebt.