Medisch onderzoek reorganiseren?

[Verwijderd]

Op dit moment maakt de medische sector een enorme puinzooi van het onderzoek naar medicijnen voor ziekten die nu onbehandelbaar zijn. Nieuwe medicijnen worden nauwelijks gevonden en onderzoeksbudgetten worden voor een groot deel gestoken in me-too medicijnen, sterk gelijkende altenatieven voor medicijnen van concurrenten of medicijnen waar het patent al op verlopen is. Deze medicijnen worden vervolgens met uitgekiende campagnes en veel FUD op de markt gezet, zonder dat de medische wetenschap hier iets verder mee komt. Waar blijven de doorbraken op het gebied van hart- en vaatziekten, kanker, alzheimer, MS? Er zijn zeker verbeteringen en de kans om aan dit soort ziekten te sterven is teruggelopen, maar een groot deel van deze verbeteringen komt van onderzoekers die geen commercieel doel nastreven, onderzoekers aan universiteiten of aan instituten als het NKI.

Waarom kunnen bedrijven geen goed medisch onderzoek doen? Het risico is voor hen te groot. Het vinden van echt nieuwe medicijnen (dus geen me-too's) is een uiterst moeizaam proces dat tientallen jaren kan duren en waarvan het maar zeer de vraag is of het wat oplevert. Bovendien zijn de vooruitzichten slecht, de kans op een echt nieuwe medicijn per geinvesteerde dollar blijkt ieder jaar te dalen. Alles wat makkelijk is, is al geprobeerd... Hierdoor zijn commerciële belangen niet langer een goed uitgangspunt voor medisch onderzoek.

Daar komt nog bij dat bedrijven hun kennis binnenshuis houden en daarna beschermen met patenten, wat samenwerking tussen onderzoekers van verschillende bedrijven of met academici lastig maakt. Hierdoor wordt veel overbodig onderzoek gedaan, wat niet gunstig is voor de vooruitgang van het onderzoek.

Tegelijkertijd betalen wij ons blauw aan dure medicijnen en behandelingen, medicijnen die alleen maar zo duur zijn omdat farmaceutische bedrijven er patent op hebben. Het grootste deel van de prijs van een medicijn is vergoeding voor onderzoekskosten. Aangezien de bedrijven het geld vervolgens voor een groot deel niet besteden op een manier waardoor de samenleving ervan profiteert, wordt dat geld suboptimaal besteed. Is dat niet zonde van onze enorme zorgbudgetten? En waarom is de overheid zo dom om zich voor het karretje van deze bedrijven te laten spannen?

Daarom stel ik voor farmaceutisch onderzoek te reorganiseren. De budgetten van universiteiten en onderzoeksinstituten voor medisch onderzoek gaan drastisch omhoog, op projectbasis a la NWO. Onderzoekers krijgen als voorwaarde voor financiering een publicatieplicht. Vervolgens kunnen medicijnfabrikanten de resultaten van het onderzoek vrij gebruiken om medicijnen te produceren, waarbij gezonde concurrentie tussen fabrikanten de kosten van de medicijnen zelf laag zal houden. Bedrijven mogen uiteraard nog zelf onderzoek doen, maar patenten op medicijnen worden slechts dan nog verstrekt wanneer een medicijn klaar is om klinische trials in te gaan (in plaats van wanneer het slechts een idee is) en wanneer ze werken volgens een niet eerder gepubliceerd concept. Dat zal bedrijven dwingen om of vernieuwend bezig te zijn, en geeft ruimte aan onderzoekers om nieuwe concepten uit te werken. Ik denk dat onderzoekers, die competitie leveren om projecten en om publicaties, een voor wetenschappelijke vooruitgang effectievere concurrentiestrijd leveren dan bedrijven, die concurreren om medicijnverkopen. De farmaceutische industrie zal een veer moeten laten, maar de onderzoekers zullen aan de slag kunnen voor de universiteiten en instituten. EN de samenleving als geheel gaat erop vooruit.

[Oscar Mopperkont]

Schaf gewoon het octrooirecht af voor medicijnen en het geld dat je daarmee bespaart kun je in onderzoek steken. Ruim 2/3 van het geciteerde medische onderzoek is toch al niet afkomstig van de industrie, dus zo groot is hun bijdrage niet.

[RobertJ]

In principe werken we dit ook op een bepaalde manier in de hand. Neem bijvoorbeeld de behandeling van depressies. Er zijn dan een aantal opties om mensen medicijnen voor te schrijven. Je kan de goedkope variant, zoals Prozac voorschrijven (met bijwerkingen) of je kan de nieuwere duurdere SSRI's (selective serotonine reuptake inhibitors) voorschrijven (duurder, maar minder bijwerkingen). Gek genoeg schrijven de huisartsen nog heel erg veel de goedkopere variant voor omdat die nu eenmaal veel minder geld kost, en zo redeneren de artsen, eigenlijk net zo goed werken.

Je moet kijken wat je belangrijker weegt; prijs, effectiviteit en bijwerking. Als je die 3 factoren een wegingsfactor geeft kun je kijken welk middel je het liefste voorschrijft. En hoe meer weging je aan prijs geeft, hoe meer het goedkope middel voorgescrheven zal worden.

Overigens genezen artsen vrij snel van het voorschrijven van goedkopere middelen als je ze vraagt: ' Als uw zoon een depressie zou krijgen, welk middel zou u hem dan voorschrijven? Het goedkopere of het duurdere middel?'

offtopic:
Overigens is de situatie bij de behandeling van schizofrenie net zo.

edit: Ik vergat even ontopic te komen, ik bedoel dus te zeggen, dat je de industrie ook niet tot innovatie dwingt, als je continu de oude goedkopere medicatie blijft voorschrijven. Immers, zo redeneert de industrie, dan is er ook niets te verdienen.

[ Voor 9% gewijzigd door RobertJ op 21-09-2006 17:31 ]

[Iblies]

In principe de vrije markt uitschakelen,
en de overheid(smiddelen) aanwenden om onderzoek te doen?

Probleeem daar is dat je vervolgens minder verzekerd bent van een vast budget, als het een keer minder gaat met Nederland en er moet een keer worden bezuinigd,
maar ook aan de grillen van de maatschappij. Lijkt me bijna onmogelijk om uit te sluiten dat de overheid niet het budget gaat verdelen over bepaalde deelgebieden, en zodoende kan besluiten om bepaalde projecten stil te leggen simpelweg omdat de maatschappij van mening is dat er nu eens een keer gezocht moet worden naar middel tegen kanker ipv middel tegen hart en vaatziektes.

Het huidig systeem garandeert een zekere diversiteit.

En of de medische wereld stil staat?
Mijn inziens niet. Er wordt vandaan veel meer gekeken hoe cellen precies werken, en of er de mogelijkheid bestaat om de werking daarvan te garanderen, zichzelf te herstellen. Totaal anders dan het verleden waar een middel werd toegedient en maar hopen dat het iets doet.
Wat ook een rol speelt is dat bepaalde ziektes dermate dun gezaaid zijn dat het de investeringskosten simpelweg niet rechtvaardigt. Het aangehaalde voorbeeld over depressies,
daar wordt intensief naar oplossingen gezocht, en er wordt om de zoveel tijd weer een doorbraak gemeld,
bij minder bekende ziektes mag je hopen dat er iemand naar kijkt.
maar voor een ziekte als vb

[noguru]

Verwijderd schreef op donderdag 21 september 2006 @ 17:16:

Tegelijkertijd betalen wij ons blauw aan dure medicijnen en behandelingen, medicijnen die alleen maar zo duur zijn omdat farmaceutische bedrijven er patent op hebben. Het grootste deel van de prijs van een medicijn is vergoeding voor onderzoekskosten. Aangezien de bedrijven het geld vervolgens voor een groot deel niet besteden op een manier waardoor de samenleving ervan profiteert, wordt dat geld suboptimaal besteed. Is dat niet zonde van onze enorme zorgbudgetten? En waarom is de overheid zo dom om zich voor het karretje van deze bedrijven te laten spannen?

Is dit zo? Zonder die patenten zijn er geen onderzoeksbudgetten, voordat je een werkend medicijn hebt zijn er tientallen de prullenbak ingegaan. Zonder patenten zien fabrikanten nooit kans om die investeringen terug te verdienen en krijgen zij zeker geen kans om vernieuwend te zijn. Ik geef toe dat de industrie misschien te veel geld uitgeeft aan reclame en lokketjes voor artsen om hun medicijnen voor te schrijven. Maar ik heb daar geen cijfers van ( jij wel? ) en bovendien vind ik dit iets om de artsen op aan te spreken en niet de industrie.

Je hele verhaal gaat ook een beetje uit van het idee dat niet commerciële universiteiten beter onderzoek leveren en hun budgetten beter besteden dan de commerciële farmacologische industrie. Kan je dit onderbouwen?
In de VS is de invloed en het belang van de commercie op wetenschappelijk medisch onderzoek groter dan hier. Is daar het onderzoek kwalitatief minder of minder innovatief? Ik denk het niet.
Op universiteiten wordt ook ontzettend veel me-too onderzoek gedaan en concurreert men liever dan dat men samenwerkt. Misschien niet om de big bucks te verdienen nee, maar wel uit prestige en daar worden wij als maatschappij ook niet veel beter van.

[Johnny]

Ik erger me ook al jaren aan de manier waarop medisch onderzoek wordt gedaan, het maatschappelijk belang hiervan is veel belangrijker dan de belangen van de industrie die zich voornamelijk bezighouden met het vinden van de meest winstgevende medicijnen die net een beetje beter zijn dan die van de concurrent, en waarvan je er lekker veel nodig hebt.

Het ergste vind ik dat de farmaceutische bedrijven ook medicijnen die te goed werken, of niet te patenteren zijn achterhouden omdat ze niet winstgevend genoeg zijn.

Een voorbeeld daarvan is de Graviola-plant, in de jaren 90 is ontdekt dat het een heel effectief is tegen kanker, maar omdat het niet te patenteren is werdt het in de doofpot gestopt nadat het niet lukte om een patenteerbare synthetische variant te ontwikkelen. Uiteindelijk kreeg een van de onderzoekers wroeging kreeg en er mee naar buiten kwam, nu wordt het echter vooral gebruikt door dubieuze alternatieve genezers die het als lokkertje gebruiken om wanhopige kankerpatienten geld af te troggelen.

De EU zou medisch onderzoek door non-profit organisaties veel meer moeten stimuleren, en hoewel ik het bewust achterhouden van levensreddende kennis als een misdaad tegen de menselijkheid beschouw zouden straffen hiervoor helaas alleen maar averechts werken en zorgen dat bedrijven nog minder onderzoek durven te doen en wegtrekken naar landen waar ze dat wel mogen doen.

[noguru]

Johnny schreef op donderdag 21 september 2006 @ 23:51:

Het ergste vind ik dat de farmaceutische bedrijven ook medicijnen die te goed werken, of niet te patenteren zijn achterhouden omdat ze niet winstgevend genoeg zijn.

Een voorbeeld daarvan is de Graviola-plant, in de jaren 90 is ontdekt dat het een heel effectief is tegen kanker, maar omdat het niet te patenteren is werdt het in de doofpot gestopt nadat het niet lukte om een patenteerbare synthetische variant te ontwikkelen. Uiteindelijk kreeg een van de onderzoekers wroeging kreeg en er mee naar buiten kwam, nu wordt het echter vooral gebruikt door dubieuze alternatieve genezers die het als lokkertje gebruiken om wanhopige kankerpatienten geld af te troggelen.

Behoorlijk boude uitspraken zonder enige onderbouwing. Als de graviola plant je enige voorbeeld is is het erg mager. De werkzaamheid tegen kanker (een verzamelnaam voor een heel scala aan totaal verschillende ziekten) is net zo goed aangetoond als die van Aloe Vera, niet dus.
Een effect op kankercellen is nog geen bruikbaar (zeg patenteerbaar ) medicijn. Chlorix heeft een dodelijk effect op kankercellen maar dat kan je ook niet zomaar als medicijn gebruiken. Ook keukenzout kan dodelijk zijn voor (kanker)cellen maar is ook niet bruikbaar als medicijn.
Dat fruit en groente (graviola=zuurzak) gezond zijn en de kans op het krijgen van kanker verminderen zal best zo zijn maar daarmee zijn het dus nog geen medicijnen.

[ Voor 6% gewijzigd door noguru op 22-09-2006 12:57 ]

[Johnny]

noguru schreef op vrijdag 22 september 2006 @ 12:45:
[...]


Behoorlijk boude uitspraken zonder enige onderbouwing. Als de graviola plant je enige voorbeeld is is het erg mager. De werkzaamheid tegen kanker (een verzamelnaam voor een heel scala aan totaal verschillende ziekten) is net zo goed aangetoond als die van Aloe Vera, niet dus.
Een effect op kankercellen is nog geen bruikbaar (zeg patenteerbaar ) medicijn. Chlorix heeft een dodelijk effect op kankercellen maar dat kan je ook niet zomaar als medicijn gebruiken. Ook keukenzout kan dodelijk zijn voor (kanker)cellen maar is ook niet bruikbaar als medicijn.
Dat fruit en groente (graviola=zuurzak) gezond zijn en de kans op het krijgen van kanker verminderen zal best zo zijn maar daarmee zijn het dus nog geen medicijnen.

Dat is juist mijn hele punt, omdat er geen degelijk medisch onderzoek openbaar is gaan er nu kwakzalvers mee aan de haal waardoor we nog verder van huis zijn.