Werk kotsbeu, wat nu?

[Little Bear]

Amai velen zullen dit een luxe probleem noemen, maar veel luxe zit er voor mij niet aan...

Zoals vele tweakertjes zijn computers al jaar en dag mijn hobby en passie, en heb ik er mijn beroep van gemaakt. Ik heb mooie (HBO) diploma's in de IT en heb mooie Cisco en Microsoft certificaten op zak. Verder werk ik ook in de tak waar ik altijd in heb willen werken. Namelijk project based netwerkbeheer en design. Nog voordelen? Jawel, ik heb een dikke leasebak onder mijn reet en ik verdien wat veel oudere kameraden van me niet verdienen. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn mijn uren geweldig flexibel.

Waar zit dan het probleem? Ik doe mijn job niet graag meer. Ik zit me op het werk constant af te vragen wat ik daar eigenlijk nog doe. Ik betrap me erop dat ik tijdens de uren het internet zit af te surfen naar extreem andere sectoren. Ik heb er zo al aan gedacht om gewoon in de bouw te gaan werken. Om vrachtwagenchauffeur te worden. Of bij de krijgsmacht/politie te gaan. Ik heb geen aanwijsbare reden waarom ik mijn job niet meer graag doe, maar het komt me gewoon mijn strot uit. Alle termen die ik ooit fascinerend heb gevonden daar krijg ik nu braakneigingen van.

Dat begint zich ook te uiten in het prive leven. Vroeger was het een leuk tussendoortje en fijn om te doen even een PC voor een kameraad samen te stellen. Tegenwoordig zie ik daar zo tegenop dat ik hem doorverwijs naar de lokale PC boer of de Dell site. Ik ben nogal iemand van extremen, ik voel me zowieso niet goed bij middenwegen.

Ik ben er dus redelijk zeker van dat als ik een switch maak naar laat ons zeggen bouwvakker, dat ik daar zeker in zou slagen. Er zijn alleen andere zaken die me daarin tegenhouden. Zo ga ik over max. 3 jaar beginnen met de bouw van mijn huis, en dan moet ik genoeg geld in het laatje brengen om dt te kunnen betalen. Ik maak er geen geheim van dat ik nu een 1800 euro per maand netto heb en geen kosten voor de auto, maar als ik bouwvakker word moet ik het doen met 1200 netto en moet ik nog maandelijks een auto onderhouden. Daar kom ik gewoon niet meer mee rond over 3 jaar.

Deze 'inzinking' is een dik jaar geleden begonnen. Ik dacht toen dat het aan mijn toenmalige werkgever lag. Ik ben dus van werkgever gewisseld, en bij de nieuwe ging alles beter. Ik merkte echt dat ik er terug zin in kreeg. Maar nu is het weer van hetzelfde. Ik weet dus echt niet wat ik hiermee moet aanvangen.

Laat maar komen die meningen!

[Herby]

Ja waarschijnlijk heb krijg jij geen voldoening/uitdaging meer uit je werk (duh). Misschien eens gaan praten met een carriereadviseur ?

[Exirion]

Realiseer je goed wat je op dit moment allemaal hebt. Het gras is elders al gauw een stukje groener, dus wees realistisch. Het kan zijn dat een andere baan je inderdaad veel meer voldoening geeft, maar voor hoelang? En is 't het waard om daarvoor je goeie salaris en voorwaarden op te geven?

[SeatRider]

Ja ik denk zelfs dat als jij in de bouw gaat werken dat het werk nog eerder gaat vervelen, nog afgezien van het feit dat ze zich daar achter hun oren zullen krabben als ze je CV zien.

Als je een uitdaging mist, kun je dan niet kijken of je hogerop kunt (leiding geven), of misschien zelfs voor jezelf beginnen in je expertiseveld?

[FirmPete]

Je kan eens kijken of je een halfjaartje onbetaald verlof kan opnemen.

Kan je bv. kijken of ander werk je beter ligt.

[RaZ]

Ik ken het probleem. De computer was mn hobby, en werd op m'n werk al vrijsnel gebombadeerd met de titel systeembeheerder, omdat ik de gene was die er het meeste van af wist. Op een goed moment wordt je dan officieel bij de rest geintroduceerd van dat is de systeembeheerder, en wordt je voor elk wissewasje gebeld.

Het feit dat ik met een hobby zelf kan bepalen wat ik wel of niet doe, en op welk moment, werd in eens een verplichte kost. Mijn primaire werkzaamheden was dus niet systeembeheer, en op afroep moest ik dan alle werkzaamheden staken om weer eens papier in de printer te stoppen, omdat men maar direct belde.

Door het feit dat ik op mn werk al 40 uur achter die toverdoos zat, kwam het thuis steeds vaker m'n strot uit. Voor mij gaat de vlieger "van je hobby je werk maken" gewoon niet op.

Het is wel zo dat de I(C)T-sector vrij goed betaald, en dus niet zo 1,2,3 een andere baan hebt met een vergelijkbaar inkomen. Ik heb eigenlijk nooit in de IT gewerkt, maar gewoon tot systeembeheerder gebombardeerd in een totaal andere sector. Dus het geld voor een systeembeheerder kreeg ik ook niet.

Ik zit momenteel thuis, maar zit er wel over te denken om dan toch maar iets in de IT te gaan zoeken, hoewel ik er niet zulke goede ervaringen mee heb. Maarja, werken doe je voor het geld he.

Ik ben er zelf ook niet echt uit wat ik nu eens moet gaan doen.

[Little Bear]

De voldoening/uitdaging is zowieso verdwenen. Maar dat is niet omdat er geen meer zijn, dat is gewoon omdat ze me niet interesseren. Vroeger nam ik een project aan en ging ik daar volledig voor. Tegenwoordig heb ik zoiets van "ga een ander lastig vallen met je gezeik". Ik laat het niet merken, maar ik weet niet hoelang ik dit nog ga kunnen opkroppen.

Ik weet wat ik heb, en dat is ook de enige reden waarom ik de stap nog niet heb gezet. Daarmee dat ik ook zei dat ik met een luxe probleem zit. Een job waar velen jaloers op zijn tegen erg goede loonsvoorwaarden.

Maar ik ben het gewoon zo kotsbeu om op professionele manier met die computer meuk bezig te zijn. Ik wil een actievere job, een zonder verantwoordelijkheid en waar er voor mij nagedacht wordt (vandaar dus de krijgsmacht ) Maar dan komen die andere punten te boven. Ten eerste de financiele stap achteruit terwijl ik me die eigenlijk niet kan permitteren. En ten tweede is het idd maar de vraag hoe lang ik content ga zijn in die radicaal andere job. Voor hetzelfde geld heb ik het daar na een jaar ook wel gezien.

Ik weet eigenlijk niet of het dan nog mogelijk is om zomaar terug te keren naar wat ik nu doe...

[Little Bear]

SeatRider schreef op maandag 07 augustus 2006 @ 16:35:
Ja ik denk zelfs dat als jij in de bouw gaat werken dat het werk nog eerder gaat vervelen, nog afgezien van het feit dat ze zich daar achter hun oren zullen krabben als ze je CV zien.

Als je een uitdaging mist, kun je dan niet kijken of je hogerop kunt (leiding geven), of misschien zelfs voor jezelf beginnen in je expertiseveld?

Dat is een beetje het vervelende. Ik wil niet meer hoger. Een jaar geleden wou ik per se zo snel mogelijk omhoog, zo snel mogelijk project/team leader worden. Nu heb ik echt zoiets van: zeg gewoon wat ik moet doen, en zorg dat ik er niet teveel bij moet nadenken.

Voor mezelf beginnen lijkt me dan wel weer bangelijk, maar daar zit zo'n groot risico aan verbonden. Tegenwoordig is het als pas beginnend bedrijfje niet bepaald makkelijk om je kop boven water te houden.

[Pkunk]

Misschien een idee om les te gaan geven. Al dan niet in IT gerelateerde vakken.

[3dfx]

Klinkt heel bekend, zit zelf ook al een tijdje te twijfelen of ik door wil gaan met m'n eigen bedrijf runnen (ooit een droom, nu meer en meer een nachtmerrie omdat het werk+alle rompslomp eromheen me tegen is gaan staan).

Heb vroeger meestal vrij simpel werk gedaan (fietsenmaker, orderpicker e.d.) om ondertussen verder te kunnen leren, en ondanks dat dat saai kan zijn, heeft het als voordeel dat je geen zorgen aan je hoofd hebt tijdens het werk (oftewel, je kunt rustig nadenken over wat je gaat doen als je vrij/thuis bent).
Ben ook druk aan het orienteren wat ik kan gaan doen als alternatief (ben inmiddels 30+er dus voor dat simpelere werk hebben ze liever goedkopere schoolverlaters).

Topic deed me direct denken aan een post van me van jaar terug:
Iva_Bigone in "Wat heb je nodig om rond te komen"

[CAP-Team]

Ik heb zelf bijna 6 jaar als systeembeheerder / database ontwikkelaar gewerkt bij 'n MKB bedrijf, op een gegeven moment had ik daar totaal geen uitdaging meer.

Vorig jaar ben ik van werkgever gewisseld, ik werk nu bij een klein IT bedrijf waarbij ik systeembeheer doe bij verschillende klanten. Er is nu veel meer afwisseling en ik heb ontzettend veel bijgeleerd, ook omdat ik nu meerdere collega's heb waarmee ik ervaring en kennis kan delen.

[Anoniem: 96954]

Wow, had niet verwacht dat er zoveel mensen met dat probleem zouden worstelen. Ik ben zelf pas 19 jaar en werkzaam als systeembeheerder en inderdaad zo leuk als dat ik het vroeger vond om met IT bezig te zijn te leren, zo begint het me nu langzaam mijn neus uit te komen.

Ik heb misschien het voordeel dat ik vrij jong ben en ik ga volgend jaar een opleiding klein kunst doen om me op een andere manier te kunnen ontwikkelen dan ik de afgelopen levensjaren gedaan heb.

Misschien is het dan ook dat je deze baan niet meer leuk vind omdat er meer is in het leven, ik wil ook wel eens wakker worden met een zon die me groet en ik me boek maar open hoef te slaan om weg te kunnen dromen.

Probeer het iniedergeval positief te bekijken, mocht je nu iets radicaal anders proberen en is het niks, heb je iets om op terug te vallen want zoals je zei heb je de certificaten en de werkervaring en na dit alles ben je iniedergeval een levensles rijker.

Ik kan niet anders zeggen dan gewoon proberen er is niks ergers dan vast te rotten in een uitgestippelde weg in maatschappij, je moet jezelf ontwikkelen niet de maatschappij.

[Little Bear]

Dat heb ik dus ook al geprobeerd. Het wisselen van werkgever. Dit is echter maar heel tijdelijk een oplossing geweest.

Het probleem is niet zo zeer het ontbreken van de uitdaging. De uitdaging is er wel. Ze staat op me te wachten, maar ik zwaai er alleen eens naar als ik erlangs loop (Jack Sparrow). Alle uitdagingen die geboden worden vind ik gewoon niet meer interessant.

Ik wil gewoon iets radicaal anders gaan doen, weg uit heel die PC sector. Ik wil wel uitdagingen aangaan, maar (voorlopig?) niet meer in de IT sector. Van mijn hobby mijn werk maken is gelukt, maar als ik dit blijft duren ben ik straks een hobby kwijt en doe ik mijn job nog niet graag.

[FreakNL]

Omscholing?


(kort maar krachtig )

[Little Bear]

Inderdaad, en dan kom je dus in de problemen met het financiele plaatje. Van zodra ik iets anders ga doe, ga ik er financieel ZWAAR op achteruit.

Klein rekensommetje:
Momenteel 1800 netto + auto
Dan: 1300 netto, geen auto. Dus nog eens 250 per maand aftrek voor die auto en ik heb maar een dikke 1000 euro meer over!

Dat is 800 euro minder, om even een andere job te proberen waarvan ik nog geeneens zeker ben dat ze me aanstaat.

[Anoniem: 96954]

Misschien zou je dan moeten kijken wat je bereid bent op te geven en wat je hierbij mee neemt. Ik weet bijvoorbeeld niet of je kinderen of een vriendin/vrouw hebt maar ik kan begrijpen dat je die niet graag in jouw risico wilt laten deelnemen.

En anders is het misschien een idee om zoals al eerder in het topic genoemd te sparen om er een half jaar tussen uit te kunnen en een vakantie nemen om een besluit te kunnen maken waar je zelf volledig achter staat.

Kijk trouwens ook eens hoe radicaal, radicaal is voor jou want ik maak uit je woorden op dat je wel dezelfde levenstijl wilt behouden als die je nu hebt. Er zijn ook mensen die leven in een hutje in het bos, dit zijn twee uitersten maar ik weet niet zeker tot in hoeverre jij over zou willen gaan tot verandering.

Houd er ook rekening mee dat het grootste gedeelte van je leven je aan het werk zal zijn, doe je dus iets waar je niet gelukkig van word dan is de uitkomst bekend neem ik aan.

[MSalters]

Eens bij de huisarts langs en dan naar de psycholoog? Want anders post je hier over twee jaar dat de bouw zo kut is.

[Jeff[NL]]

je leeft naar wat je verdiend...... geen huis bouwen maar gewoon kopen.....klein normaal autotje weinig onderhoud etc.

[Confusion]

Een Sigmund bij ons op het toilet heeft op het tweede plaatje een Sigmund die uitschreeuwt: "Werk is niet leuk, daarom heet het WERK, trut!". Als het achterliggende probleem is dat je interesse voor dingen snel afneemt als je er niet meer voor na hoeft te denken, dan zullen bouwvakken of politieagent zijn je ook niet lang fascineren. Voor je drastische stappen onderneemt zou ik eerst eens grondig onderzoek wat nu eigenlijk het probleem is, in plaats van er vanuit te gaan dat je het werk niet meer leuk vind vanwege het werk. Er kunnen talloze anderen oorzaken zijn.

[Anoniem: 64834]

Is promoveren aan een universiteit geen optie? Binnen de IT ligt daar een wereld van verschil tussen bedrijfsleven en de uni. Dat heeft eigenlijk niet zo heel veel met PC's van doen. Je kunt je hierdoor gaan specialiseren in iets anders en tevens is je salaris behouden (+- 1900 bruto(?) in jaar 1 tot +- 2400 in jaar 4 geloof ik). Je kunt dit doen ookal heb je alleen een ing. titel.

[Lethalis]

Little Bear schreef op maandag 07 augustus 2006 @ 16:39:
Maar ik ben het gewoon zo kotsbeu om op professionele manier met die computer meuk bezig te zijn. Ik wil een actievere job, een zonder verantwoordelijkheid en waar er voor mij nagedacht wordt (vandaar dus de krijgsmacht )

Je wil de verantwoordelijkheid van een beter betaalde baan niet dragen?

[een beetje offtopic]
Wat mij helpt, zijn nieuwe hobbies. Computers zijn mijn werk geworden, maar ben nu met plezier gitaar aan het leren spelen.. waardoor vreemd genoeg mijn werk ook draaglijker wordt.

[ Voor 19% gewijzigd door Lethalis op 07-08-2006 20:52 ]

[Eijkb]

Komt me allemaal zeer bekend voor. Had ook een goed betaalde baan in internationaal ICT bedrijf en was gedetacheerd in het buitenland (incl huis en auto). Ik deed mijn werk graag totdat er druk kwam uit de organisatie om toch maar eens omhoog te kijken. Al met al nog 1,5 jaar vol gehouden en toen toch maar eens de rekensom gemaakt. Uiteindelijk van werkgever veranderd en werk nu als enige werknemer in een klein ICT bedrijfje. Scheelt me dus drie dingen: Veel loon, auto van de zaak en in het buitenland ook nog een huis van de zaak. Ga je per maand zo even1000 tot 1200 netto per maand op achteruit. Dat maakte de keuze erg lastig maar als je dan kijkt naar je vrienden / omgeving en ziet wat hun kunnen doen voor een modaal inkomen dan zie je dat het gewoonweg wel kan!

Het grappige is dat veel mensen tegen me zeiden dat ik de buitenland functies niet moest gaan doen vanwege het luxe leven wat je dan leidt. En dat het dan veel moeilijker zou zijn als je weer een binnenlandse functie zou krijgen. Nu, ze waren verbaasd dat ik niet alleen weer terug kwam naar NL maar ook nog eens bij een ander bedrijf en functie waardoor de terugval nog veel groter was.

Al met al ben ik toch zéér blij dat ik de stap genomen heb. Gewoon wat beter op je geld letten en niet ieder half jaar het nieuwste van het nieuwste kopen. DVDtjes hoeven ook niet meer per 10 ingekocht te worden maar ik huur ze af en toe. Uit eten? Kan best maar nu delen we de rekening ipv dat ik het betaalde. Etcetera. Al met al van die luxe dingen die je makkelijk kunt missen en waardoor het gat in inkomsten zo opgevuld is!

Ik werk nu al weer drie jaar in deze functie en ik hou weer geld over (wat ik toen niet deed, getuige de levenstandaard van toen en nu)! Belangrijkste winst is mijn welzijn en dat is meer waard dan geld.

[PHiXioN]

Ik zou inderdaad zeggen richt je hobbies radicaal anders in, daarmee kan je experimenteren. Als je van werk wisselt ga je er financieel erg op achteruit dat je misschien geen geld of tijd meer hebt om uberhaupt er hobbies op na te houden. Ga een schildercursus volgen, op karateles, doe yoga, haal je B-diploma figuurpoepen.... wat maakt niet uit, vind je het niks ben je zo weer weg, dan kan je het je permitteren om impulsief zijn.

Zeker als je specialisme in de IT sector ligt zal het moeilijk zijn om na een paar jaar weer in je oude job in te stappen.

[Anoniem: 61137]

Je had het over de Politie. Bij de academie kom je daar ook verschillende mensen tegen die zijn overgestapt van hun baan. Van tandartsen tot slagers. En allen dezelfde reden als die jij hebt: geen voldoening meer in het werk. Weet wel dat het salaris een stuk lager ligt dan je huidige baan, je moet immers eerst weer aan de studie. Maar ik ken mensen die deze overstap gedaan hebben en het ontzettend naar hun zin hebben bij de Politie.

Je zou daarnaast kunnen kiezen om je huidige baan te combineren met de Vrijwillige Politie. Kan een welkome afwisseling zijn tussen je IT-werkzaamheden, plus dat je je huidige baan met de daarbij behorende arbeidsvoorwaarden kan behouden. Mijn collega (ben zelf ook IT'er) zit bij de vrijwillige Politie en is erg blij dat hij een combinatie heeft van 4/5 dagen ict'er zijn en 1/2 dagen agent zijn.

[ Voor 40% gewijzigd door Anoniem: 61137 op 07-08-2006 21:23 ]

[Little Bear]

Die hobbies inrichten spreekt me idd enorm aan. Maar daar vind ik de tijd gewoon niet voor. Van mijn avonden zijn er al 6 van de wekelijkse 7 volzet. 2 dagen hondenschool met mijn hond, dag spinning, dag bodypumpen, dan een dag cinemabezoek + eventueel stappen, en binnenkort begint het voetbalseizoen terug en is het ook een dag voetbal kijken + eventueel stappen. Dat zijn idd dingen die ik kan veranderen zonder gevolgen, maar dat zijn ook dingen waar ik enorm van geniet. Ik merk wel dat ik constant aant het uitkijken ben naar meer en andere (actievere) hobbies, maar ik vind de tijd niet om ze te doen.

Die financiele stap is wel haalbaar, maar is voor mij een te grote opoffering. Ik ben Belg, dus van nature uit bourgondier. Ik geniet graag van het leven in zoveel mogelijk luxe. Bovendien heb ik een stuk grond waar ik over 3 jaar op MOET bouwen, en dat doe ik dan liever ook goed. Zwaar financieel naar beneden gaan daar zou ik hoe dan ook niet goed van zijn.

Ik wou dat ik zoals Confusion zegt dat ik kon achterhalen waar het probleem precies zat. Maar het is niet echt aanwijsbaar. Ik merk dat ik smorgens moe ben om te vertrekken, en dat ik zowat wakker wordt als ik op het werk terug naar huis kan gaan. Op het werk zit mijn aandacht constant ergens anders. Ik stoor me aan het gedrag van collega's terwijl ik een maand geleden gewoon gezellig mee kon lachen. Het lijkt wel alsof ik daar mezelf niet meer ben of kan zijn.

@ lethalis: verantwoordelijkheid komt natuurlijk altijd in stappen. Het vervelende is dan dat ze je verantwoordelijkheid gegeven hebben, en dat jij dus aansprakelijk bent voor je eigen misstappen, maar ook voor die van je project. Op zich geen probleem, maar ze vergeten er dan bij te vermelden dat je niets mag doen zonder die en die zijn toestemming, omdat je daar nog niet genoeg verantwoordelijkheid voor hebt. Als het daar dan misgaat, wordt jij de dupe van de vergissingen van die boven jou. Misschien een beetje vage uitleg, maar iedereen komt die situatie vroeg of laat wel tegen.

@ bouwe: hoe werkt dat dan 4/5 bij de politie? Moet je werkgever dan niet akkoord gaan met het feit dat hij je 20% van de tijd moet afgeven. Dat je zogezegd maar deeltijds bij hem gaat werken? Gaat hij niet weigeren omdat hij denkt dat je 2de job je prestaties gaan beinvloeden.
Is het trouwens niet zowieso zwaarder? Ik kan me voorstellen dat je dan ineens de druk van 2 jobs over je heen krijgt.

[ Voor 26% gewijzigd door Little Bear op 07-08-2006 21:47 ]

[PHiXioN]

Misschien is het toch geen slecht idee om eens bij een psycholoog voor een gesprek / test aan te kloppen, dat is een grote stap, maar je kan het beter meteen aanpakken voordat er straks een geval van manische depressiviteit in is geslopen. Dat kan bij iedereen zomaar erin sluipen en daarvoor hoef je van nature echt geen depressief type te zijn. Dan kan zo iemand in elk geval tips geven over hoe je weer plezier in je werk zou kunnen krijgen door de dagelijkse sleur te doorbreken.

[Anoniem: 61137]

Little Bear schreef op maandag 07 augustus 2006 @ 21:41:

@ bouwe: hoe werkt dat dan 4/5 bij de politie? Moet je werkgever dan niet akkoord gaan met het feit dat hij je 20% van de tijd moet afgeven. Dat je zogezegd maar deeltijds bij hem gaat werken? Gaat hij niet weigeren omdat hij denkt dat je 2de job je prestaties gaan beinvloeden.
Is het trouwens niet zowieso zwaarder? Ik kan me voorstellen dat je dan ineens de druk van 2 jobs over je heen krijgt.

De zwaarte valt enorm mee. Je hebt 1 avond in de week school. Tijdens je opleidingsperiode zul je op de zaterdagen/zondagen al op straat lopen met een ervaren collega. Je bent als vrijwillig agent verplicht zoveel dagen per jaar te draaien, maar deze dagen zullen veelal in het weekend vallen en zijn flexibel in te plannen. In principe zou je dus 5 dagen in de week kunnen werken bij je huidige baas, maar bijvoorbeeld op de vrijdagavond en de zaterdag op straat werken of bij bijzondere festiviteiten (koninginnedag). Mijn collega heeft nu drie weekenden achter elkaar gewerkt bij de Politie en zegt dat hij zonder problemen weer verder gaat als IT'er. Moet zeggen dat ik ook totaal niet aan hem merk dat hij uitgeput is oid. De komende drie weekenden is ie vrij en daarna heeft hij een aantal vrijdagavonden.

Het is inderdaad wel handig dat je werkgever het weet. Ik weet niet of je nog steeds bij Accenture / ATS werkt, zoja dan zul je wat dat betreft er een flinke kluif aan hebben vrees ik. Dan zou ik toch proberen om in een gesprek aan te kaarten dat je daarnaast iets anders wilt, en nadruk op vrijwilligerswerk leggen. Mijn werkgever (en dus ook die van mijn collega) vindt het geweldig dat zijn medewerkers vrijwilligerswerk doen, en mijn baas steunt mijn collega dus ook overal in.

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 61137 op 07-08-2006 22:04 ]

[Lethalis]

Little Bear schreef op maandag 07 augustus 2006 @ 21:41:
@ lethalis: verantwoordelijkheid komt natuurlijk altijd in stappen. Het vervelende is dan dat ze je verantwoordelijkheid gegeven hebben, en dat jij dus aansprakelijk bent voor je eigen misstappen, maar ook voor die van je project. Op zich geen probleem, maar ze vergeten er dan bij te vermelden dat je niets mag doen zonder die en die zijn toestemming, omdat je daar nog niet genoeg verantwoordelijkheid voor hebt. Als het daar dan misgaat, wordt jij de dupe van de vergissingen van die boven jou. Misschien een beetje vage uitleg, maar iedereen komt die situatie vroeg of laat wel tegen.

Vroeg of laat kom je dat soort dingen waarschijnlijk in elke baan tegen en ik vind het ook zeker niet prettig werken. Waar je eerst met plezier iets aan het realiseren was, ben je nu jezelf aan het indekken en kan je dingen soms niet uitvoeren (ook al ben je overtuigd dat het het beste is), omdat het jouw taak simpelweg niet is om erover te beslissen.

Dat 'cover your ass' gedrag leer je tegen wil en dank vanzelf. Vaak kun je misstanden echter ook voorkomen door te communiceren. Je kan beter een paar keer te vaak iets aan iemand vragen, dan zelf je vingers te branden en dan niemand hebben om de schuld te geven

[zomertje]

Parttime gaan werken? En dan niet een halve week maar 4 dagen van 8 of 9 uur? Dan heb je ineens een weekend van 3 dagen en heb je meer tijd voor jezelf. Kost je wel 10 a 20% van je inkomen, maar netto is het minder want het is 10 a 20% van het deel waar de belastingdienst het meest in graait. Ik doe het zelf ook en heb nu weer het idee dat ik tijd heb voor mezelf en hobby's ipv dat mn weekend zich vulde met de was en de boodschappen en misschien nog iets aardigs op zondagmiddag.

En management stijlen waarbij de manager alles toch in eigen hand wil houden en controleren maken mensen minder zelfstandig en het maken het werk voor die ondergeschikten ook minder leuk. Andersom kan een uitdaging zijn (meer verantwoordelijkheid).

Ik ben trouwens zelf sinds kort in de OR gaan zitten, dan ben je toch even anders bezig zo af en toe. Het is leerzaam en je krijgt toch meer feeling met je bedrijf. Ik werk ook in een klein bedrijf (60 man) en dan is het extra leuk om ook anders betrokken te zijn bij je werk.

[ Voor 35% gewijzigd door zomertje op 07-08-2006 22:49 ]

[eghie]

Ik werk zelf bij een heel klein bedrijfje, maar ik hou het daar prima vol. Ik heb namelijk erg afwisselend werk. Het is ook een ICT bedrijf. Ik doe daar systeembeheer, netwerkbeheer, programmeren, websites bouwen, helpdesk. Erg afwisselend werk. Dit is wel mooi, want zo heb je niet elke dag hetzelfde, dus dat houd de spanning er een beetje in.

[pachacuti]

Little Bear schreef op maandag 07 augustus 2006 @ 21:41:
Die financiele stap is wel haalbaar, maar is voor mij een te grote opoffering. Ik ben Belg, dus van nature uit bourgondier. Ik geniet graag van het leven in zoveel mogelijk luxe. Bovendien heb ik een stuk grond waar ik over 3 jaar op MOET bouwen, en dat doe ik dan liever ook goed. Zwaar financieel naar beneden gaan daar zou ik hoe dan ook niet goed van zijn.

Bij overschakeling van een ICT-job naar een job in de bouw hoef je niet direct minder te verdienen.
Je moet je principes wel opzij zetten maar hier in Belgïe wordt in de bouw zeer veel in het zwart betaald waardoor je best veel kan verdienen.
Ikzelf heb ook een diploma in de IT maar werk als magazijnarbeider in een klein familiebedrijf. Officïeel verdien ik 1100 euro netto maar in de praktijk heb ik elke maand dik 2500 euro netto in mijn handen.

[biobak]

Ik vind je probleem wel herkenbaar. Ik heb wel een beetje hetzelfde gevoel als jij bij het werk. Ik werk bij een leuke bedrijf, met een goed salaris, veel vrijheid en verantwoordelijkheden en gezellige collega's maar 5 dagen per week achter een pc en telefoon zitten wordt op een gegeven moment zeer vermoeiend. Mijn vriendin is lerares op een basisschool en komt elke dag thuis met erg leuke verhalen wat ze die dag gedaan heeft met de kinderen. Elke dag is daar weer anders. En wat heb ik die dag gedaan? Gebeld, ge-emaild, ge-internet, beetje geprogrammeerd en ruzie gemaakt met leveranciers omdat ze weer eens hun afspraken niet nakomen Dat wordt op een gegeven moment dodelijk saai.

Wat ik toen ben gaan doen is 80% werken. Dat is vrij normaal binnen het bedrijf, dus waarom ook niet. Op vrijdag werk ik dus niet, dus heb ik die dag tijd voor mezelf. Om te sporten, relaxen en eventueel te solliciteren als er iets echt leuks voorbij komt. Het liefst zou ik iets met ict in het (basis)onderwijs gaan doen, maar daar zijn niet echt veel banen in te vinden geloof ik.

Als je je werk echt zo beu bent, dan ben je aan verandering toe en moet je het eigenlijk gewoon gaan doen wat je hart je ingeeft. Sommige mensen gaan de wereld rond reizen, anderen laten zich omscholen of nemen gewoon ontslag (ook een keer meegemaakt bij een collega). Maar om nou 40 uur per week te gaan zitten balen, dat is zonder van je tijd. Je kunt altijd wel weer terug naar de ict als een baan daarbuiten toch tegen mocht vallen.

[djluc]

Je zou eventueel ook een bedrijfje naast je werk kunnen beginnen. Dat is iets van jezelf, waar je risic mee loopt, je kunt niet zomaar weglopen e.d. Misschien is het juist wel goed om het vuur aan je schenen te leggen.

[DGTL_Magician]

Ik ken het wel. Daarom heb ik een paar maanden geleden de stap gezet en een eigen zaak begonnen. Ik werkte al een jaar of 4,5 als Freelancer naast mijn werk bij een aantal bedrijven. Dit leek me dan ook prima om het in een bedrijf te gieten.

Na mijn vakantie ga ik echt los met reclame e.d. en als het dan aanslaat hoop ik minder te gaan werken voor mijn baas en meer voor mezelf. Eigenlijk ook een laatste strohalm.

Het probleem voor mij is niet dat de ICT niet meer interessant is, maar meer de omgeving en de taken. Je ziet elke dag dezelfde mensen op hetzelfde kantoor. Je rijdt via dezelfde weg hetzelfde aantal kilometers, en mensen komen met dezelfde vragen als daarvoor.

Verandering van baan lost dit probleem tijdelijk op, omdat het werk dan 2, 2.5 jaar weer nieuw voor je is. Na die periode wordt het weer een sleur.

[Ramzzz]

I wanted to be a... Lumberjack

Tja,. keuzes, je bent nooit te oud om ze (opnieuw) te maken, maar verwacht geen 'instant' gouden bergen...

[Anoniem: 171278]

[tomvb]

biobak schreef op dinsdag 08 augustus 2006 @ 09:57:
Het liefst zou ik iets met ict in het (basis)onderwijs gaan doen, maar daar zijn niet echt veel banen in te vinden geloof ik.

Kijk eens naar een bedrijf als bijvoorbeeld kennisnet, www.kennisnet.nl

[Little Bear]

http://en.wikipedia.org/wiki/Neuroticism

Oh my god, hier herken ik me dus echt perfect in. De eerste zin is al meteen de nagel op de kop.

Neurosis, also known as psychoneurosis or neurotic disorder, was a "catch all" term that referred to any mental imbalance that caused distress, but (unlike a psychosis or personality disorder) did not prevent .rational thought or an individual's ability to function in daily life

Ook de daarop volgende zinnen weerspiegelen wel ongeveer hoe ik erover denk.

As an illness, it represents a variety of psychiatric conditions in which emotional distress or unconscious conflict is expressed through various physical, physiological, and mental disturbances which may include physical symptoms (e.g., hysteria). The definitive symptom is anxieties. Neurotic tendencies are common in populations and may manifest themselves as depression, acute or chronic anxiety, obsessive/compulsive tendencies, phobias, and even personality disorders, such as borderline personality disorder, Obsessive-compulsive personality disorder.

Daarop volgende stelling ga ik wel totaal niet mee akkoord.

It has perhaps been most simply defined as a "poor ability to adapt to one's environment, an inability to change one's life patterns, and the inability to develop a richer, more complex, more satisfying personality."

Integendeel zelfs. Een van mijn 'sterkere' eigenschappen is dat ik me snel aanpas aan nieuwe situaties, en me daar ook zeer goed bij voel. Ik heb net schrik om vast te roesten in een bepaalde funtie/plaats. Hoe meer verandering hoe beter.


Micchien wat kort door de bocht, maar ik zou er niets van verschieten als blijkt dat ik dus neurotisch ben. Ga hier eens wat meer info over opzoeken en toch nog eens denken om een psych op te zoeken.

[Lethalis]

Little Bear schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 09:25:
http://en.wikipedia.org/wiki/Neuroticism

Oh my god, hier herken ik me dus echt perfect in.

Je gaat offtopic in je eigen topic?

Kap eens met jezelf allerlei dingen aanpraten, over duizend en 1 dingen na te denken, maar er in de tussentijd weinig aan te 'doen'. Je lijkt mij wel Idioot! Je wil niet op mij lijken!

[Anoniem: 45234]

Misschien is de bedrijfsmatige kant van de IT misschien wel wat. Je blijft een link hebben met de IT, maar je bent op een veel minder gedetailleerd niveau bezig en je bedenkt oplossingen op een veel hoger niveau.

[Anoniem: 125106]

Anoniem: 45234 schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 10:37:
Misschien is de bedrijfsmatige kant van de IT misschien wel wat. Je blijft een link hebben met de IT, maar je bent op een veel minder gedetailleerd niveau bezig en je bedenkt oplossingen op een veel hoger niveau.

Het probleem is wel dat je met een HBO/Hogeschool diploma in bijna alle situaties met het "technische" aan het werk wordt gezet.
De universitaire diploma's verzorgen de hoger gelegen taken, waar meer inzicht voor nodig is, en de lagere diploma's verzorgen het "grunt programmeerwerk" en dergelijke.
Tenzij je natuurlijk al meer dan tien jaar ervaring hebt, en je kan opwerken naar hogere sferen.
Maar gemiddeld genomen, komt een HBO'er daar niet echt aan te pas.
Met een universitair diploma heb je zowiezo veel meer vrijheden.
Het is niet omdat je een informatica-diploma hebt, dat je noodgedwongen in de informatica moet werken.
Er zijn veel functies waar ze gewoon "een master diploma" vereisen, of "een wetenschappelijk master diploma", dat zijn vrijheden die je met een bachelor meestal niet hebt.
Maar persoonlijk denk ik dat jij gewoon alles wil.
Je wil veel geld verdienen met een job die altijd afwisselend en interessant zal blijven,
waarin je zo min mogelijk verantwoordelijkheid hebt, maar waarin je WEL totale vrijheid hebt om te doen wat je wil zonder het aan je oversten te vragen?
Sorry, zo'n dingen bestaan niet.
En als je een job wil zonder nadenken en zonder verantwoordelijkheid, moet je gewoon ergens in een fabriek aan de band gaan staan.
Geen zorgen meer, niet nadenken, gewoon doen.
Geen inhoud, geen uitdaging, niets.

[ Voor 36% gewijzigd door Anoniem: 125106 op 09-08-2006 11:16 ]

[Martin Sturm]

Integendeel zelfs. Een van mijn 'sterkere' eigenschappen is dat ik me snel aanpas aan nieuwe situaties, en me daar ook zeer goed bij voel. Ik heb net schrik om vast te roesten in een bepaalde funtie/plaats. Hoe meer verandering hoe beter.

Sorry??

It has perhaps been most simply defined as a "poor ability to adapt to one's environment, an inability to change one's life patterns, and the inability to develop a richer, more complex, more satisfying personality."

Die hobbies inrichten spreekt me idd enorm aan. Maar daar vind ik de tijd gewoon niet voor. Van mijn avonden zijn er al 6 van de wekelijkse 7 volzet. 2 dagen hondenschool met mijn hond, dag spinning, dag bodypumpen, dan een dag cinemabezoek + eventueel stappen, en binnenkort begint het voetbalseizoen terug en is het ook een dag voetbal kijken + eventueel stappen.

Deze laatste quote is volgens mij toch wel een beetje poging om veranderingen in je hobby's/persoonlijke leven te kunnen ontwijken.

In tegenstelling tot andere denk ik dat je wellicht (licht?) depressief bent, waardoor je je zeer ongelukkig voelt. Het oplossen van die problemen kan waarschijnlijk niet door gewoon op dezelfde voet door te leven en alleen je werk te veranderen - zeker omdat je zelf ook al aangeeft dat dat ook financieel en zo grote consequenties zal hebben.
Ik denk dat je het beste kan beginnen door je volle week met 'verplichte' hobby's wat minder vol te laten zijn. Je hebt nauwelijks 'rust' (als in: tijd waarin je geen verplichtingen hebt). Volgens mij is dat een van de redenen voor je ongelukkige gevoel. Natuurlijk is sporten en dingen doen die je leuk vindt belangrijk, maar je moet ook (volgens mij) tijd vrijhouden waarin je gewoon 'niets' hebt. Zodat je kunt rusten. Zeker je opmerking over het 'niet wakker zijn' 's ochtends, en het 'pas ontwaken' als de werkdag voorbij is, komt op mij over als onderbouwing van deze stelling.
Ik ben geen psycholoog of zo (en heb ook niet echt opleiding in die richting), maar weet wel uit persoonlijke ervaring dat te weinig 'rust' erg negatief kan zijn voor je geestelijke gesteldheid.
[my 2 cents]

Overigens kan het ZEKER geen kwaad om met deze problemen gewoon eens langs de huisarts te gaan of zo. Waarschijnlijk is dat effectiever dan conclusies te trekken op basis van aannames (die zijn namelijk fataal) en allerlei drastische veranderingen door te voeren die mogelijk helemaal geen oplossing bieden.

[ Voor 7% gewijzigd door Martin Sturm op 09-08-2006 11:34 ]

[Lethalis]

Martin Sturm schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 11:30:
[...]
Ik ben geen psycholoog of zo (en heb ook niet echt opleiding in die richting), maar weet wel uit persoonlijke ervaring dat te weinig 'rust' erg negatief kan zijn voor je geestelijke gesteldheid.

Amen.

[Little Bear]

Anoniem: 125106 schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 10:58:
[...]

Maar persoonlijk denk ik dat jij gewoon alles wil.
Je wil veel geld verdienen met een job die altijd afwisselend en interessant zal blijven,
waarin je zo min mogelijk verantwoordelijkheid hebt, maar waarin je WEL totale vrijheid hebt om te doen wat je wil zonder het aan je oversten te vragen?
Sorry, zo'n dingen bestaan niet.
En als je een job wil zonder nadenken en zonder verantwoordelijkheid, moet je gewoon ergens in een fabriek aan de band gaan staan.
Geen zorgen meer, niet nadenken, gewoon doen.
Geen inhoud, geen uitdaging, niets.

Hier haal je enkele dingen door elkaar. Ik wil OF meer verantwoordelijkheid, maar waar ik wel vrijheid heb, OF zo min mogelijk verantwoordelijkheid waarin die vrijheid uiteraard afgenomen wordt. Nu zit ik met iets daartussen in, dat ervoor zorgt dat ik geen vrijheid heb om enige beslissing te maken, maar dat ik wel over mijn donder krijg als er iets in het team/project misgaat.
Dat is weer dat extreme zwart-witte dat in me zit. Ik heb het enorm moeilijk met middenwegen. Het moet of het een, of het ander zijn, anders kom ik in de problemen.

Ook bandwerk, bouwvakker, chauffeur, etc... zou ik na korte tijd al beu zijn. Dan zou ik waarschijnlijk terug gaan klagen dat ik meer inhoud en meer uitdaging nodig heb.

Kortom? Het zou gewoon dom zijn om van job te wisselen, ik kan er alleen slechter van worden. Maar ondertussen zit ik wel een wrang gevoel dat ik een job doe die me momenteel geen hol interesseert. Chefs merken dat onwaarschijnlijk, ook al probeer ik het nog zo goed weg te steken, en dat gaat me zeker nog opbreken in evaluatierondes.

[Little Bear]

Martin Sturm schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 11:30:


Deze laatste quote is volgens mij toch wel een beetje poging om veranderingen in je hobby's/persoonlijke leven te kunnen ontwijken.

In tegenstelling tot andere denk ik dat je wellicht (licht?) depressief bent, waardoor je je zeer ongelukkig voelt. Het oplossen van die problemen kan waarschijnlijk niet door gewoon op dezelfde voet door te leven en alleen je werk te veranderen - zeker omdat je zelf ook al aangeeft dat dat ook financieel en zo grote consequenties zal hebben.

Hier zeg je een beetje dat het ligt aan non-werk gerelateerde problemen die ik zou hebben. Dat zou ik erg vreemd vinden. Vooral omdat er het laatste jaar heel wat persoonlijke doelstellingen zijn uitgewerkt, en ik me in de niet-werktijd eigenlijk beter voel dan ooit. De ellende begint gewoon smorgens als ik 5 minuten onderweg ben (daarvoor nog niet). Dan erger ik me groen en blauw aan verkeerslichten, files, of zelfs aan mijn voorganger die te traag of te sloom zou rijden. Op dezelfde manier gaat dat savonds weer weg. 5 minuten voor ik thuis ben mag je me elke 100 meter een rood licht geven, ik zal er niets mee inzitten. Is maar een klein voorbeeldje.

Ik denk dat je het beste kan beginnen door je volle week met 'verplichte' hobby's wat minder vol te laten zijn. Je hebt nauwelijks 'rust' (als in: tijd waarin je geen verplichtingen hebt). Volgens mij is dat een van de redenen voor je ongelukkige gevoel. Natuurlijk is sporten en dingen doen die je leuk vindt belangrijk, maar je moet ook (volgens mij) tijd vrijhouden waarin je gewoon 'niets' hebt. Zodat je kunt rusten. Zeker je opmerking over het 'niet wakker zijn' 's ochtends, en het 'pas ontwaken' als de werkdag voorbij is, komt op mij over als onderbouwing van deze stelling.
Ik ben geen psycholoog of zo (en heb ook niet echt opleiding in die richting), maar weet wel uit persoonlijke ervaring dat te weinig 'rust' erg negatief kan zijn voor je geestelijke gesteldheid.
[my 2 cents]

De hobbies zijn niet echt verplicht. Ik kan makkelijk een week alles laten liggen zonder me daar slecht of schuldig bij te voelen enzo. Ik ga er niet heen uit gewoonte, maar omdat ik me ter plekke en daarna een pak beter voel als voorheen. Er blijft ook tijd genoeg over. Ik heb nog vrijwel elke avond 2 uren volledig voor mezelf om iets te doen met de hond, boek te lezen, DVD kijken, gamen,... Ik heb al andere hobbies geprobeerd, maar deze geven me erg veel plezier en voldoening.

[Herby]

Je kunt blijven gissen wat je leuk vind maar is mijn 1e post geen optie ? Zo'n man weet je perfect een spiegel voor te houden (ervaring van een hele goede vriend van me).

[Anoniem: 125106]

Het feit dat je veel verantwoordelijkheid krijgt, maar toch geen vrijheid, ligt aan je diploma en je certificaten.
Het is nu eenmaal de bedoeling dat bachelors, en vooral mensen met CCNA/MCSE stuff, bevelen opvolgen, en het vuile werk doen.
Jij moet de netwerken aanleggen, de simpele code schrijven, de windows administrator uithangen.
En de mensen boven je zorgen voor het echte denkwerk, het grote geheel, de belangrijke beslissingen.
Zo gaat het nu eenmaal in de bedrijvenwereld.
Maar je kan ook echt niet verwachten dat je na 1 jaar gewerkt te hebben, al helemaal aan de top van de "food chain" staat.
Vrijheid en mogelijkheden komen met de jaren.

[makreel]

De rijkste mensen die ik ken hebben helemaal geen diploma's.
Maar on topic, het hoeft niet slecht te zijn voor de carriere om iets totaal anders te gaan doen.
Dit is zelfs een hele goede strategie, namelijk de strategie van de Ronin.
Staat bijvoorbeeld in dit boek:
http://www.google.nl/sear...+the+Ronin+beverly+potter

Ik heb een bladzij die van toepassing leek even gescand:

http://img312.imageshack.us/img312/4525/roninrh7.jpg

Ik had destijds zo'n beetje dezelfde verschijnselen, plus dat ik de neiging voelde iedere collega een vuistslag in het gelaat te verkopen.

[ Voor 28% gewijzigd door makreel op 09-08-2006 15:30 ]

[Lethalis]

Little Bear schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 14:07:
[...]
Hier zeg je een beetje dat het ligt aan non-werk gerelateerde problemen die ik zou hebben. Dat zou ik erg vreemd vinden.

De hobbies zijn niet echt verplicht. Ik kan makkelijk een week alles laten liggen zonder me daar slecht of schuldig bij te voelen enzo. Ik ga er niet heen uit gewoonte, maar omdat ik me ter plekke en daarna een pak beter voel als voorheen. Er blijft ook tijd genoeg over. Ik heb nog vrijwel elke avond 2 uren volledig voor mezelf om iets te doen met de hond, boek te lezen, DVD kijken, gamen,... Ik heb al andere hobbies geprobeerd, maar deze geven me erg veel plezier en voldoening.

En dat schreef in dit zelfde topic:

Die hobbies inrichten spreekt me idd enorm aan. Maar daar vind ik de tijd gewoon niet voor. Van mijn avonden zijn er al 6 van de wekelijkse 7 volzet.

En:

Little Bear schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 09:25:
http://en.wikipedia.org/wiki/Neuroticism

Oh my god, hier herken ik me dus echt perfect in.

[ Voor 8% gewijzigd door Lethalis op 09-08-2006 15:11 ]

[Little Bear]

Your point being?

[Lethalis]

Little Bear schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 15:50:
Your point being?

Dat je jezelf tegenspreekt.

[Anoniem: 125106]

Little Bear schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 15:50:
Your point being?

Dat je erg blij mag zijn met de job die je nu hebt.

offtopic:
want laten we eerlijk zijn, je hebt je diploma ook maar gehaald omdat ze bij de KHK zo stom zijn om personen die niet naar de les komen, totaal geripte projecten afleveren en meerdere onvoldoendes hebben gewoon te delibereren, zelfs zonder herexamens op te leggen

Dus wees alsjeblief niet zo ontevreden, want je mag echt van geluk spreken dat je je diploma kreeg, en zo'n job gevonden hebt.
Als je toch in de depressie blijft hangen, zou ik een professional raadplegen.
Hier op GoT vind je vooral informatica advies, voor diepgewortelde psychologische problemen moet je niet echt op ons rekenen (imho).

[Martin Sturm]

Ok, dus even recapituleren:
Probleem: Je voelt je niet gelukkig in je werk.
- Het ligt niet aan je hobby's of dat je te weinig tijd hebt (al heb je ook geen tijd om 'nieuwe' dingen te gaan doen).
- Je wil ook niet van werk veranderen omdat je dat waarschijnlijk ook beu raakt en omdat je dan financieel veel moet inleveren.
- Je hebt niet genoeg verantwoordelijkheid en vrijheid naar je zin.
- Je hebt niet (direct) de mogelijkheid om die verantwoordelijkheid en vrijheid te krijgen (behalve ontslag nemen, maar dan heb je niet genoeg geld om je toekomstdromen te realiseren).

M.a.w. Je hebt een probleem maar lijkt niet echt te weten hoe je het moet verhelpen, want je weet niet wat je moet veranderen of wil bepaalde dingen niet veranderen.

En wij zouden dat wel moeten weten? Ik denk dat inderdaad het beste is om even een professioneel iemand op te zoeken, zoals anderen ook adviseren, want ik heb niet het gevoel dat we er op een andere manier uit gaan komen.

[ Voor 5% gewijzigd door Martin Sturm op 09-08-2006 17:16 ]

[FunkyTrip]

Volgens mij las ik laatst een bericht waarin de politie van plan is de opleidingseisen voor politierechercheur op te schroeven naar HBO ofzo. En iedereen kan het worden.

Wellicht ligt daar je roeping!

[Little Bear]

Anoniem: 125106 schreef op woensdag 09 augustus 2006 @ 16:46:
[...]


Dat je erg blij mag zijn met de job die je nu hebt.

offtopic:
want laten we eerlijk zijn, je hebt je diploma ook maar gehaald omdat ze bij de KHK zo stom zijn om personen die niet naar de les komen, totaal geripte projecten afleveren en meerdere onvoldoendes hebben gewoon te delibereren, zelfs zonder herexamens op te leggen

Dus wees alsjeblief niet zo ontevreden, want je mag echt van geluk spreken dat je je diploma kreeg, en zo'n job gevonden hebt.
Als je toch in de depressie blijft hangen, zou ik een professional raadplegen.
Hier op GoT vind je vooral informatica advies, voor diepgewortelde psychologische problemen moet je niet echt op ons rekenen (imho).

Het is niet omdat ik zelden in een les ben geweest, dat ik mijn diploma niet verdiend heb. Ik leer nu eenmaal beter op zelfstudie. Onvoldoendes waren er niet bij, misschien één heel lichte. Projecten die ik heb afgeleverd zijn zeker niet geript geweest. Je gaat me ook niet horen zeggen dat de opleiding ook maar een klein beetje voorstelde, maar ik heb mijn diploma zeker niet gestolen.
Ook dat ik deze job(s) gevonden heb is niet echt geluk. Tijdens de sollicitatierondes is er nooit gesproken over opleiding. Wel over wat je verder met je leven gedaan hebt. Kwestie van de goede indruk na te laten op de interviewer, en daarna te bewijzen dat je ook effectief goed bent in wat je doet. En daar heb ik ook nooit een steek laten vallen. Maar swat, dat is redelijk off topic.

@ lethalis: ik zie weinig tegenspraak hoor. De avond is gevuld met hobby van 19-22 uur, en daarna blijft er nog altijd 2 uur of meer over waarin ik andere dingen kan doen. Voor 1uur kruip ik toch niet mijn bed in.

@ martin: goede samenvatting. Ik verwacht hier ook geen oplossing voor het probleem, maar meer een medium om over het probleem te discussieren. Het is altijd interessant om te merken hoe er toch redelijk veel zijn die een gelijkaardig gevoel hebben, en anderen die zich afvragen waarom ik in godsnaam durf te klagen.

Voor mij is dit dan ook meer een uitlaatklep. Ik ga hierover namelijk niet zagen in mijn prive omgeving. Daar houd ik heel die IT wereld zo ver mogelijk van vandaan. Helpt dit dan? Dunno, maar vandaag heb ik me voor de verandering nog eens nuttig geamuseerd op het werk!

[Anoniem: 184905]

Lethalis schreef op maandag 07 augustus 2006 @ 20:50:
[...]
[een beetje offtopic]
Wat mij helpt, zijn nieuwe hobbies. Computers zijn mijn werk geworden, maar ben nu met plezier gitaar aan het leren spelen.. waardoor vreemd genoeg mijn werk ook draaglijker wordt.

Dat is niet echt off-topic. Het is een cliché maar daarom niet minder waar. Als je hobby je werk wordt heb je geen hobby meer. Zoek dus of een andere hobby of een andere baan.

Als je je echt doodongelukkig voelt in je huidige baan maak je dan niet al te druk om een terugval in inkomen. In no-time leer je weer leven naar je nieuwe financiële situatie.

En inderdaad. Als werk leuk is, is het mooi meegenomen, maar het is vooral WERK. Als dat het liefste is wat je doet zouden ze je feitelijk niet eens hoeven te betalen en zou je het nog doen.
Maar omdat werk je in principe afhoudt van de dingen die je wél graag zou willen doen betaalt je baas je om dat gemis te compenseren (In Amerika noemen ze salaris niet voor niets compensation).

En dat stuk grond waar je op moet gaan bouwen, is dat eigenlijk geen molensteen voor je ipv een zegen? Kun je dat niet gewoon verkopen zodat je van die druk van het moeten bouwen af bent. Hoef je je misschien minder zorgen te maken over een achteruitgang in inkomen.

[zomertje]

En misschien moet je wat voorzichtiger zijn en wat geld apart zetten voor mindere tijden. Dan kun je als je een tijdelijke terugval hebt of misschien zelfs wat langer je toch nog wat extra's permitteren zo af en toe Of misschien zelfs bewust kiezen voor een baan met wat minder inkomsten omdat je toch een flink appeltje voor de dorst hebt

Veel mensen gaan ervan uit dat het nooit minder wordt en geven vrolijk alles uit zonder na te denken over de toekomst

[Lethalis]

@TS: bedenk je trouwens eens dat iedereen z'n ups en downs heeft en dat niemand 'altijd' blij is met zijn baan en werk.

Het is 'normaal'.

[Anoniem: 146043]

Uitermate vreemd verschijnsel. Ik heb ook een HBO diploma en een een mooie baan. Alleen ben ik bijna nergens anders meer mee bezig dan met PC's. In mijn vrije tijd repareer ik PC bij mensen en ik schrijf een eigen cursus XP (stripcursus) voor licht verstandelijk gehandicapten zoals autisten of mensen in het GGZ. Ik werk bij het GGZ en de cursus is voor het GGZ.
Ik heb er schik in, ik ga nooit met tegenzin naar mijn werk en ik wil een echte goeroe worden. Ik heb mezelf beloofd mee te blijven gaan met de digitale revolutie. Ik heb er al helemaal zin in om Windows Vista te masteren. Ik zal ook een der eersten zijn die een kopie zal hebben (legaal wel te verstaan).

Ik ben dus jouw tegenpool terwijl we hetzelfde werk doen. Oke, jij bent een Cisco man en ik ben van de datamanagement.

Ik geef je een tip van een door de vader geïnspireerde zanger genaamd Lenny Kravits. Luister eens naar zijn album uit 1991 "Mama said" en neem de tekst diep in je op! Hij is goed te verstaan. Ik heb hem nu lekker hard opstaan en ik geniet er keer op keer van.

Je hoeft je er zeker niet voor te schamen om hiermee naar je huisarts te stappen. Huisarts??!! Ja, hij kan je naar de juiste hulpvelener doorverwijzen. Misschien ben je wel harstikke depressief en daar zijn prima medicijnen voor (Paroxetine meen ik). Het zou leuk zijn als zo'n miezerig pilletje je leven een hele andere draai kan geven, en dat kan. Ik zie het keer op keer in het GGZ en dat zijn ook mensen zoals jij en ik.

Jouw probleem is zeker geen luxe probleem. Je bent opstandig naar je vak en je hebt er eenmaal voor geleerd. De bouw bijvoorbeeld is een keiharde wereld. Vrachtwagenchauffeur zijn is lang niet meer zo romantisch als het was. geloof me dat ik het weet want mijn moeder werkt bij Vos Logistics. Een keiharde rauwe mannenwereld. Zeker geen omgeving voor intelligente geleerde systeembeheerders zoals jij en ik. Ik praat nu van man tot man.

Let op je stappen die je zet. Zeg niet zomaar een mooie baan op (zeker niet annex 2006 ). Maak het bespreekbaar en wij hier zullen je helpen zover we kunnen. Ik denk dat je te redden bent

[Anoniem: 146043]

zomertje schreef op donderdag 10 augustus 2006 @ 09:56:
En misschien moet je wat voorzichtiger zijn en wat geld apart zetten voor mindere tijden. Dan kun je als je een tijdelijke terugval hebt of misschien zelfs wat langer je toch nog wat extra's permitteren zo af en toe Of misschien zelfs bewust kiezen voor een baan met wat minder inkomsten omdat je toch een flink appeltje voor de dorst hebt

Veel mensen gaan ervan uit dat het nooit minder wordt en geven vrolijk alles uit zonder na te denken over de toekomst

Adviseren is niet altijd gewenst beste moderator. We leven in 2006 en niet in de 80tiger jaren.

[zomertje]

Anoniem: 146043 schreef op donderdag 10 augustus 2006 @ 10:25:
[...]


Adviseren is niet altijd gewenst beste moderator. We leven in 2006 en niet in de 80tiger jaren.

Hoezo? Ik mag toch wel gewoon meepraten net als iedereen? Ik ben niets meer en niets minder dan de gebruikers in dit subforum want hier heb ik niet eens modrechten Er staat ook 'misschien' in de eerste zin, het is dus een suggestie en niet een advies.

En het is gewoon een gedachtengang die ik hier ventileer. En een gedachtengang die meer mensen hebben. Het idee dat mensen vastzitten aan een baan omdat ze vastzitten aan het luxe leven dat ze zich door die baan kunnen permitteren. De vraag is of je dat er allemaal voor over hebt. Ik heb hier ergens ook een keer een verhaal gelezen van iemand die alle luxe heeft laten varen voor een simpeler leven maar met een baan die heel veel vrijheid bood (soort freelance) en hij was er erg gelukkig mee.

[ Voor 4% gewijzigd door zomertje op 10-08-2006 11:02 ]

[Anoniem: 146043]

Dat zeg ik niet, maar het zou jammer zijn als een eventuele depressie hiermee aan het korste eind trekt. Tijd voor spijt is er niet!

[Little Bear]

Elke keuze die je maakt brengt een nieuw risico met zich mee. Deperate situations ask for desperate measures.

Maar ik ben geen quitter. Ik ben al verandert van werkgever, echter zonder resultaat. Het wordt nu dus zoeken naar wat de reden is van mijn ontevredenheid op het werk. Dit al dan niet met professionele hulp. Ik ben niet van plan dit alles op te geven zonder dat ik weet hoe, wat of waarom.

Momenteel ben ik ook niet in de situatie van minder te gaan verdienen zonder met een gigantische kater te eindigen. Ok, het toekomstig huis wordt een molensteen, maar over X aantal jaar is het wel van mij. Ik heb geen zin om mijn geld weg te gooien aan huren of tot na mijn pensioen aan mijn huis te gaan betalen. Ik vind ook niet dat je aan je huis al te veel compromissen moet doen, aangezien je er toch je hele leven woont. Maar dat is offtopic.

Voorlopig ga ik het nog even aanzien. Betert het gevoel niet binnen bepaalde tijd, dan ga ik een psych opzoeken. Betert het dan nog niet... Tja dan zullen er echt drastische maatregelen moeten volgen.

@ Exuimtum: Ik heb het gevoel dat ik je IRL ken, maar kan er niet echt een bekende naam op plakken, help me out here. Hetzelfde geldt trouwens voor Enkrypt, maar daarvan weet ik voor 99% wel wie het is

[Cyberpope]

Little Bear schreef op donderdag 10 augustus 2006 @ 19:00:
Elke keuze die je maakt brengt een nieuw risico met zich mee. Deperate situations ask for desperate measures.

Maar ik ben geen quitter. Ik ben al verandert van werkgever, echter zonder resultaat. Het wordt nu dus zoeken naar wat de reden is van mijn ontevredenheid op het werk. Dit al dan niet met professionele hulp. Ik ben niet van plan dit alles op te geven zonder dat ik weet hoe, wat of waarom.

Momenteel ben ik ook niet in de situatie van minder te gaan verdienen zonder met een gigantische kater te eindigen. Ok, het toekomstig huis wordt een molensteen, maar over X aantal jaar is het wel van mij. Ik heb geen zin om mijn geld weg te gooien aan huren of tot na mijn pensioen aan mijn huis te gaan betalen. Ik vind ook niet dat je aan je huis al te veel compromissen moet doen, aangezien je er toch je hele leven woont. Maar dat is offtopic.

Voorlopig ga ik het nog even aanzien. Betert het gevoel niet binnen bepaalde tijd, dan ga ik een psych opzoeken. Betert het dan nog niet... Tja dan zullen er echt drastische maatregelen moeten volgen.

@ Exuimtum: Ik heb het gevoel dat ik je IRL ken, maar kan er niet echt een bekende naam op plakken, help me out here. Hetzelfde geldt trouwens voor Enkrypt, maar daarvan weet ik voor 99% wel wie het is

Sluit nu eerst eens uit of er niet iets als een depressie/burn-out onderligt. Want dan kun je nog zo veel veranderen, het levert niets op. Kom je hetzelfde weer tegen..... Zou zonder zijn om nu veel op te geven om er later achter te komen dat het iets anders is. (en ja, ken als hulpverlener dat soort gevallen. Meerdere zelfs. Veranderd van baan, sector, vrouw, kinderen, huis, ect... en blijkt het toch in je persoonlijkheid te liggen en dan spijt dat alles weg is.... Helaas zien je ex-werkgever, ex-vrouw en kinderen iets minder.....)

Anoniem: 146043 schreef op donderdag 10 augustus 2006 @ 10:21:
Je hoeft je er zeker niet voor te schamen om hiermee naar je huisarts te stappen. Huisarts??!! Ja, hij kan je naar de juiste hulpvelener doorverwijzen. Misschien ben je wel harstikke depressief en daar zijn prima medicijnen voor (Paroxetine meen ik). Het zou leuk zijn als zo'n miezerig pilletje je leven een hele andere draai kan geven, en dat kan. Ik zie het keer op keer in het GGZ en dat zijn ook mensen zoals jij en ik.

Pas wel op dat je niet een pilletje gebruikt (en er zijn er veel en veel meer als alleen Paroxetine ) om te leven met een situatie die je eigenlijk wil veranderen. Dat is weer de andere kant en daar moet je goed rekening mee houden. Medicatie is slechts een hulpmiddel indien nodig. (die gevallen ken ik ook... jarenlang aan de happy-pil's en na een scheiding binnen 2 mnd er vanaf.)

[ Voor 18% gewijzigd door Cyberpope op 10-08-2006 19:30 ]

[Anoniem: 146043]

Sorry beste vriend, maar het GGZ kent één regel waar ik me ten alle tijden aan moet houden zo ik spreek over werk en gerelateerde onderwerpen: Naamonbekendheid.

Ik denk toch dat je een flinke depressie te pakken hebt en dat een vette vakantie al dan niet betaald een noodzaak aan het worden is. Dadelijk maak je met je op dit moment wazige hoofd hele verkeerde keuzes voor het leven. Professionele hulp is écht gewenst. Ik mag dan wel bij het GGZ werken, maar ik heb geen bevoegdheid tot medische conclusies. Dat moet een specialist doen. Daar hebben we met z'n allen hier geen bevoegdheid toe.

[Little Bear]

Hmm nu nog ontdekken wat het GGZ is...

Even googlen zegt me dat het over de Geestelijke Gezondheidszorg en Verslavingszorg in Nederland gaat. Maar zover ik weet ben ik met die instantie nog nooit in contact gekomen.

[Lethalis]

Anoniem: 146043 schreef op vrijdag 11 augustus 2006 @ 09:38:
Ik denk toch dat je een flinke depressie te pakken hebt en dat een vette vakantie al dan niet betaald een noodzaak aan het worden is. Dadelijk maak je met je op dit moment wazige hoofd hele verkeerde keuzes voor het leven. Professionele hulp is écht gewenst. Ik mag dan wel bij het GGZ werken, maar ik heb geen bevoegdheid tot medische conclusies. Dat moet een specialist doen. Daar hebben we met z'n allen hier geen bevoegdheid toe.

Pffff, weet je ueberhaupt wel wat een flinke depressie is?

[descon]

Mischien eens contact zoeken met een carriere planner ? Daar ben je vast niet de eerste die met dit probleem aankomt.

[Cyberpope]

Anoniem: 146043 schreef op vrijdag 11 augustus 2006 @ 09:38:
Sorry beste vriend, maar het GGZ kent één regel waar ik me ten alle tijden aan moet houden zo ik spreek over werk en gerelateerde onderwerpen: Naamonbekendheid.

Ik neem aan dat dit je weet dat dit vooral opgaat voor je clienten en niet voor de hulpverlener zelf???

Kortom je mag alles zeggen en alles vertellen, zelfs over je collega's roddelen en nog veel meer. Echter als het om clienten gaat, mag je verhaal niet te herleiden zijn tot een natuurlijke persoon zonder toestemming van die persoon gekregen te hebben. Je eigen gegevens vallen niet de vertrouwenlijkheid dus, alleen die van clienten van jezelf of je instelling (en blijft ook van kracht als je niet meer voor de instelling werkt).

Voor het overige is het schermen met naamsonbekenheid en vertrouwelijkheid slecht schijn, de mooie sier maken, en een manier voor sommige (nee, niet jij natuurlijk) falende en incompetente hulpverleners om hun onkunde te verbergen.

(sorry... maar hiermee raak je me op een gevoelig punt).

O'ja oik zet mijn echte naam hier ook niet neer... Maar dat heeft geen hol te maken met mijn beroepsgeheim of andere verplichten. Alleen te maken met het feit dat IK (als prive-persoon) niet graag zie dat mijn internet-alias gekoppeld wordt met mijn natuurlijke persoon. Maar dat zou ook zijn als ik putjesschepper, vuilnisman of minister zou zijn.

Lethalis schreef op vrijdag 11 augustus 2006 @ 12:03:
Pffff, weet je ueberhaupt wel wat een flinke depressie is?

Ik wel... en weet ook dat er milde depressies zijn die uit kunnen groeien tot een ernstige depressie. En dat sommige mensen heel goed hun onderliggende depressie weg kunnen relatieveren, waardoor er uit hun verhaal niet echt een "depressiebeeld" naar voren komt.

Wat NIET wil zeggen of TS een depressie of burn-out of iets dergelijks heeft. Wel lijkt het me voordat hij dratische dingen gaat doen goed om ff te checken of er niets zo iets latent aanwezig is.

Little Bear schreef op vrijdag 11 augustus 2006 @ 11:41:
Hmm nu nog ontdekken wat het GGZ is...

Even googlen zegt me dat het over de Geestelijke Gezondheidszorg en Verslavingszorg in Nederland gaat. Maar zover ik weet ben ik met die instantie nog nooit in contact gekomen.

Hoeft ook niet.. echter geen schande om er wel mee in aanraking te komen. Je schaamt je toch ook niet als je met een hernia naar een neuroloog gaat neem ik aan?? (en verslavingzorg is meestal apart)

[dfr0st]

Waarom zou je niet blijven bedrijf hoppen? Ikzelf ben ook op een gegeven moment uitgekeken op dingen. Vroeger toen ik klein was was het al met sporten half jaar judo dan half jaar kano dan half jaar scouting dan half jaar honkbal enz.

Nu merk ik in mijn opleiding (DMD aan de HKU) dat ik idd om het half jaar aan iets anders moet beginnen en het dan wel leuk blijf vinden. Dus voor mij betekent dat een soort van rotatie tussen photoshop, webdesign, film schieten, concepten maken, interactive installaties, VJ, programeren, flash, TV programma's , 3D animatie enz enz en dat telkens in combinatie met verandering van omgeving en personen.

Ik moet continu bezig zijn met mezelf te vernieuwen en nieuwe uitdagingen te zoeken anders kom ik in een dip terecht (zoals nu , half jaar niks gedaan). Ben blij dat school stracks weer begint.

Dus gewoon weer een andere baan zoeken, dat een jaar doen en weer naar een ander bedrijf. Of binnen een bedrijf elf half jaar van functie wisselen ofzo.

Maar ik ben nog jong (24) dus zie het allemaal wel te simpel

[ Voor 3% gewijzigd door dfr0st op 11-08-2006 17:27 ]

[Anoniem: 125106]

Probleem is wel, dat als je zo een paar jaartjes zit te jobhoppen, geen enkel bedrijf je nog zal willen.
Wie gaat er nog tijd en geld investeren in iemand die niet langer dan een jaar op één bedrijf kan blijven ?
De recruitment dienst kan vanop meters afstand het verschil zien tussen het CV van een jobhopper en een volhouder...

[ Voor 21% gewijzigd door Anoniem: 125106 op 11-08-2006 17:44 ]

[Anoniem: 146043]

Lethalis schreef op vrijdag 11 augustus 2006 @ 12:03:
[...]

Pffff, weet je ueberhaupt wel wat een flinke depressie is?

Ja, jij ook?

[Anoniem: 146043]

Anoniem: 125106 schreef op vrijdag 11 augustus 2006 @ 17:38:
Probleem is wel, dat als je zo een paar jaartjes zit te jobhoppen, geen enkel bedrijf je nog zal willen.
Wie gaat er nog tijd en geld investeren in iemand die niet langer dan een jaar op één bedrijf kan blijven ?
De recruitment dienst kan vanop meters afstand het verschil zien tussen het CV van een jobhopper en een volhouder...

Hier zit een degelijke kern van waarheid in. Ik heb zelf rust in mijn eigen werk. Als ik even wil rusten kan dat 3x per dag (15min,30min,15min) en als ik om 17:10 mijn deur binnenga heb ik tot 01:00 vrije tijd en als ik iets moet uitwerken kost me dat hooguit een uurtje óf twee. Het geluk van weinig slaap nodig hebben. Om 06:30 sta ik kwiek naast mijn bed, dag in dag uit.

Als je werk saai en eentonig is klopt er iets niet in je beleving. Depressies worden altijd als somber gedrag bestempeld. Je hebt heel veel soorten depressies en je zou een manische kunnen hebben. Depressieve klachten zijn zeer legio. Alleen een huisarts kan hier een oordeel over veilen.
Depressieviteit kan zich ook uitten in boevnmatige verveling en de haat daartegen. Je beleeft niets voor jouw doen en dus keur je het af.

En hoop maar dat ik gelijk heb, want depressies kunnen ze tegenwoordig goed behandelen. Ook een neurotisch iemand is te redden. Even doorbijten en wachten op professionele hulp en praten met je baas hoe de vork in de steel zit. Een goede baas zal je eerlijkheid zeer kunnen waarderen en je ook misschien wel kunnen helpen. Een baas is niet alleen maar een dictator.
Hulde aan mijn baas, want dat is een prima vent!

Mijn laatste vakantiedag en ik heb vanochtend weer een PC vol met spyware bij iemand even schoongeveegd. 16euro30 (had ze nog van mij tegoed) had ik binnen 45 minuten terugverdient
Nou, toch weer 16euro30. Liever in je knip dan buiten je knip.

Ik hoop zelfs in de toekomst nog einige promotie te mogen meemaken. Het is eigenlijk maar net hoe gemakkelijk je de deur achter je dicht kan doen en je werk niet mee naar huis neemt.

Als ik thuis nog een uurtje moet remoten met de servers dan kan dat met een lekker muziekje en een dikke joint erbij. Helemaal geen probleem.

Mijn baas weet dat ik blow en heeft daar geen moeite mee zolang ik maar nuchter ben op het werk. Altijd!
Trouwens, hij is ook niet onschuldig, hij drinkt ook redelijk en voor hem geld hetzelfde. Dat wordt altijd nog bepaald door mevrouw Aalberts

[ Voor 16% gewijzigd door Anoniem: 146043 op 11-08-2006 18:50 ]

[zomertje]

Ook eens ter overdenking, wel een beetje vanuit de werkgever gezien:

Reanimeren van ingeslapen werknemers
11-08-2006 | 11:40 Werknemers verklooien gemiddeld twee uur op een dag. De oorzaak: verveling. Wie langer hetzelfde werk doet krijgt vanzelf last van afnemende motivatie. Helaas zijn verveelde werknemers niet zomaar herkenbaar

Het zijn doorgaans de vaste waardes binnen uw bedrijf die zich vervelen. Hun prestaties zijn prima, maar niet uitmuntend.

Ga motiveren of ontsla, stelt ondernemersmagazine Entrepreneur.

Nu.nl Z:
http://z.nu.nl/Home/tabid...d/1010198882/default.aspx

[Anoniem: 146043]

Een goede baas motiveert als het leven.

Zo is onze computerruimte voorzien van wat kunst en zo mag je even van je plek af om koffie te pakken op elk willekeurig tijdstip. Ik voel me niet zozeer als iemand die een schema afwerkt en dat goed gepresteerd heeft. Ik krijg allerlij vraagstukken die ik moet oplossen en dat gaat niet altijd op het hoogste tempo. Beleid is ook een woord.

Als ik koffie pak zie ik altijd wel iemand en een praatje van 5 minuten gebeurt dan ook regelmatig. Niet omdat ik geen zin heb om te werken, maar om mijn geest af te lijden. Mijn baas heeft hier beslist geen moeite mee. (Als het niet 10x per dag is.)

@Little Bear: Hoe zijn jouw secundaire arbeidsomstandigheden?

[ Voor 6% gewijzigd door Anoniem: 146043 op 12-08-2006 08:36 ]

[Addict]

Ik denk dat het komt omdat je geen uitdaging in je werk meer ziet, alles is voor elkaar en je hebt nergens zorgen aan.

Misschien is het een goed idee om voor jezelf te beginnen binnen de IT.

Je moet ten eerste al je zaken zelf regelen, klanten binnenhalen/overtuigen.
Je eigen boekhouding, je zorgt ervoor dat je alleen leuke klussen aanneemt, zo blijft je werk uitdagend en vernieuwend.

Maarja wie ben ik om dat te zeggen, ik volg nog een opleiding, maar dat is wel de ervaring bij mijn neef die programmeur is, sinds hij voor zichzelf werkt is het gewoon allemaal een stuk leuker en uitdagender.

Bovendien kan je echt trots zijn op het door jouw bedrijf afgeleverde werk, en jij bent degene die alle eer toe komt in plaats van je baas, een stukje erkenning voor je werk is natuurlijk ook leuk.

[Lord_Salo]

Misschien is het beetje offtpoic, maar ik ga het toch vertellen
Ik heb ook een kennis die zo'n 6 jaar eigenaar van een reisbureau was, waarvan hij (zeer) goed kon leven. Na een tijdje kreeg ik het te horen dat hij een carriereomslag had gemaakt naar ouderen/ziekenverzorger . Hij zei dat hij beu was en al een paar jaar zat te peinzen over iets anders. Hij heeft zich om laten scholen tot een verzorger. Hij doet dit al een paar jaar en met veel plezier en genoegdoening, ook al verdient hij stukken minder.

Bedenk goed wat je nu doet en dit ook zal/kan doen wanneer je wat ouder bent (boven 50 jaar).
In de computer/informatica wereld zal jezelf voornamelijk moeten omscholen/bijleren, denk je dan ook dat je dit kunt wanneer je 50 of 60 jaar bent? Onze generatie zal ook nog tot z'n 68-70ste werken.

[SeatRider]

Anoniem: 146043 schreef op zaterdag 12 augustus 2006 @ 08:34:
Zo is onze computerruimte voorzien van wat kunst en zo mag je even van je plek af om koffie te pakken op elk willekeurig tijdstip.

Eh sorry hoor, maar zijn dit echt de pluspunten van je werk? Dan mag je ook wel eens op zoek gaan naar wat anders.

[KatirZan]

ik snap dit eerlijk gezegd best goed

ik heb zelf ook een periode gehad waar ik dus om wilde stappen naar een hele andere vorm kwa werk....

momenteel ben ik netwerkbeheerder en part-time boekhouder, wat me prima af gaat, ook kwa salaris (zit niet ver onder TS zijn maandsalaris, heb alleen geen lease-bak ).

maar 2 jaar terug zat ik er toch wel degelijk over na te denken om de zorg in te gaan...vind het gewoon leuk om met mensen te werken en deze mensen ook goed te kunnen helpen.

Toch ben ik blij dat ik het (nog) niet gedaan hebt --> aankoop huis, aankoop nieuwe (oldtimer) auto enkele jaren terug, etc..etc...

soms moet je meer naar de toekomst kijken dan naar het heden...dat je nu even een dipje hebt kan best, die heeft iedereen wel eens. Kijk het gewoon nog een jaartje aan (spaar al het geld op dat je kan sparen, dit in verband met een eventuele buffer die je straks nodig hebt als je zeker over gaat stappen naar een andere baan) en besluit dan wat je gaat doen.

Ik kan je wel vertellen : Bouwvakkers beunen vaak bij een vriend van me verdient 1100 euro netto per maand + 600 euro zwart, das alsnog 1700 euro in de maand netto

[SeatRider]

KatirZan schreef op maandag 14 augustus 2006 @ 12:16:
Ik kan je wel vertellen : Bouwvakkers beunen vaak bij een vriend van me verdient 1100 euro netto per maand + 600 euro zwart, das alsnog 1700 euro in de maand netto

OK, maar dat haalt een middelmatige ITer ook fluitend, met leasebak en zonder rugklachten na zijn 30e.

[Anoniem: 184905]

KatirZan schreef op maandag 14 augustus 2006 @ 12:16:
Ik kan je wel vertellen : Bouwvakkers beunen vaak bij een vriend van me verdient 1100 euro netto per maand + 600 euro zwart, das alsnog 1700 euro in de maand netto

[off_topic]
Verdienen bouwvakkers écht maar zo'n 1100 à 1200 netto? Geldt dat ook voor wegwerkers?
[/off_topic]

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 184905 op 15-08-2006 13:45 ]

[Anoniem: 185583]

Als je meer uitdaging zoekt en een eigen bedrijf je ook wel aanstaat, dan zijn er momenteel mogelijkheden om je eigen bedrijf te beginnen zonder risico's. Je hoeft jouw eigen baan niet op te zeggen, dus jouw inkomen is veilig gesteld, maar daarnaast kun je jouw eigen bedrijf opzetten. Dus twee vliegen in één klap. Tegen de tijd dat je jouw huis gaat bouwen, kun je met jouw eigen bedrijf een dusdanig inkomen opgebouwd hebben, dat je jouw huidige baan op kunt zeggen. Je hoeft dus geen oude schoen weg te gooien voordat je een nieuwe hebt. Je zit dan wel in de peoplebusiness en het communiceren met mensen wordt jouw hoofdactiviteit. Dat moet je wel liggen.

[Little Bear]

Een eigen bedrijfje opstarten zonder risico's? Moet je me toch even uitleggen hoe je zoiets flikt...

[Hillie]

Anoniem: 185583 schreef op dinsdag 15 augustus 2006 @ 22:41:
Als je meer uitdaging zoekt en een eigen bedrijf je ook wel aanstaat, dan zijn er momenteel mogelijkheden om je eigen bedrijf te beginnen zonder risico's. Je hoeft jouw eigen baan niet op te zeggen, dus jouw inkomen is veilig gesteld, maar daarnaast kun je jouw eigen bedrijf opzetten. Dus twee vliegen in één klap. Tegen de tijd dat je jouw huis gaat bouwen, kun je met jouw eigen bedrijf een dusdanig inkomen opgebouwd hebben, dat je jouw huidige baan op kunt zeggen. Je hoeft dus geen oude schoen weg te gooien voordat je een nieuwe hebt. Je zit dan wel in de peoplebusiness en het communiceren met mensen wordt jouw hoofdactiviteit. Dat moet je wel liggen.

Wat een heel erg eng wervingstekstje. Je gebruikt het woord "jouw" (om nadruk te leggen) nogal vaak. Brrrr. Pyramide/provisieconstructie met verdienen per aanbreng?

Een eigen bedrijf opzetten is altijd risico. Wellicht minimaal, maar zelfs al verneuk je er alleen tijd mee, dan heb je die nog verloren.

[18327]

Anoniem: 184905 schreef op dinsdag 15 augustus 2006 @ 13:44:
[...]


[off_topic]
Verdienen bouwvakkers écht maar zo'n 1100 à 1200 netto? Geldt dat ook voor wegwerkers?
[/off_topic]

Ik heb geen idee wat wegwerkers verdienen, maar bouwvakkers verdienen idd ergens tussen de 1100 en de 1400 euro, geloof ik.

[RoaDHouse]

Anoniem: 185583 schreef op dinsdag 15 augustus 2006 @ 22:41:
Als je meer uitdaging zoekt en een eigen bedrijf je ook wel aanstaat, dan zijn er momenteel mogelijkheden om je eigen bedrijf te beginnen zonder risico's. Je hoeft jouw eigen baan niet op te zeggen, dus jouw inkomen is veilig gesteld, maar daarnaast kun je jouw eigen bedrijf opzetten. Dus twee vliegen in één klap. Tegen de tijd dat je jouw huis gaat bouwen, kun je met jouw eigen bedrijf een dusdanig inkomen opgebouwd hebben, dat je jouw huidige baan op kunt zeggen. Je hoeft dus geen oude schoen weg te gooien voordat je een nieuwe hebt. Je zit dan wel in de peoplebusiness en het communiceren met mensen wordt jouw hoofdactiviteit. Dat moet je wel liggen.

Noem eens een concreet voorbeeld .... dit is voor mij wel aantrekkelijk.

""dan zijn er momenteel mogelijkheden om je eigen bedrijf te beginnen zonder risico's"" ???? waar haal ik die info vandaan ?

[Zewatanejo]

Ik las dit topic en kwam even later het volgende tegen op planet.nl

Ben je klaar met je baan?

Door Miloe van Beek
Wie zich elke ochtend naar zijn werk sleept, het idee heeft dat de dagen omkruipen en een groot deel van de dag praatjes staat te maken bij de koffie-automaat, vindt zijn baan waarschijnlijk niet heel erg boeiend. Is het tijd voor een switch?
Nederlanders halen weinig voldoening uit hun werk. Dat blijkt uit een opiniepeiling begin 2005 van Monsterboard.nl onder circa 3000 personen. Op de vraag ‘Wat vind je leuk aan je baan?’ antwoordde eenderde van de ondervraagden helemaal niks leuk te vinden. Werknemers die wel tevreden zijn, ervaren vooral de uitdagingen in hun werk (27 procent) en de collega’s (22 procent) als prettig.

Vorig jaar bleek uit een onderzoek van de Universiteit van Amsterdam dat één op de vier werknemers het niet naar zijn zin heeft op het werk, en hoog opgeleiden iets vaker ongelukkig met hun werk zijn dan lager geschoolden. Met name mensen die onder hun opleidingsniveau werken, weinig carrièreperspectief en ontwikkelingsmogelijkheden hebben, zijn niet blij met hun baan.

Slechte economie
De onvrede heeft voor een deel te maken met de slechte economie van de afgelopen jaren: veel ontevreden werknemers wisselden niet van baan vanwege het geringe aantal vacatures.

Volgens loopbaanadviseur Lida Wegewijs van Stimulanscoaching is een slechte economische situatie geen reden om ontevreden door te blijven werken. "Er is meer mogelijk dan je denkt, de vraag is alleen wat je ervoor over hebt. Als je iets anders wilt gaan doen, is de consequentie misschien dat je een opleiding moet volgen. Dat betekent bijvoorbeeld een dag minder werken, minder salaris en minder vakantie. Dat vindt niet iedereen leuk, de andere optie is tot je pensioen blijven werken in een baan die je niet leuk vindt."

Wat wil je?
Behalve de tegenvallende arbeidsmarkt, komt onvrede met het werk volgens Wegewijs ook omdat veel mensen niet weten wat ze willen. "Ze solliciteren na hun opleiding op een baan zonder dat ze een goed idee hebben wat ze kunnen, willen en wat er voor banen te vinden zijn. Als na een tijdje blijkt dat ze het daar helemaal niet naar hun zin hebben in hun werk, is het soms moeilijk om weer weg te gaan."

Vaste lasten
Vooral mensen met een eigen huis, een auto en hoge vaste lasten, vinden het moeilijk een vaste baan op te geven. "Dat vaste salaris kan ervoor zorgen dat ze zich onvoldoende afvragen hoe ze hun werkende leven eigenlijk in willen richten." Wegewijs begeleidt in haar coachingspraktijk zowel mannen als vrouwen, hoger en lager opgeleiden. "Opvallend is dat ik nooit leidinggevenden zie. Misschien zijn zij heel tevreden over hun werk, maar het kan ook dat ze niet willen laten merken dat ze het niet naar hun zin hebben."

Energie
Iedere dag met tegenzin naar je werk gaan, is een duidelijk symptoom dat je je baan niet leuk vindt. Moeheid is een wat minder opvallend signaal. "Ben je aan het einde van een werkdag heel erg moe, dan zit je niet op de goede plek. Werk hoort niet zoveel energie te kosten." Maar ploft niet iedereen na een dag hard werken uitgeteld op de bank? "Het zou juist andersom moeten zijn. Als je je baan heel erg leuk vindt, geeft het je juist veel energie. Zelfs als je dan op andere vlakken problemen hebt, thuis bijvoorbeeld, geeft het werk nog veerkracht."

Neem vermoeidheid serieus
Neem vermoeidheid en verveling serieus, adviseert de loopbaanadviseur. Wie geen voldoening uit zijn baan haalt of te lang onder zijn niveau werkt, loopt het risico overspannen te raken. "We hebben de neiging om altijd maar door te rennen. Dat kun je lang volhouden, maar kan uiteindelijk leiden tot een burnout."

Ga dus bewust aan de slag met je onvrede, maak een pas op de plaats om te achterhalen waar de onvrede vandaan komt en hoe het verminderd kan worden. "Neem heel rustig de tijd voor vragen als 'wat voel ik en wat wil ik.' Dat gaat niet als je thuis te komt van je werk, door rent naar de sportschool en ’s avonds in bed even nadenkt over wat je anders wilt." Uitzoeken wat je leuk vindt, waar je kwaliteiten liggen en wat je energie geeft, kan je best in je eentje, maar veel mensen weten niet hoe ze dat aan moeten pakken.

Zoek hulp
"Uitvinden waar je echt warm voor loopt, is niet altijd eenvoudig. Het is dus handig om daar deskundige hulp bij in te roepen", meent de loopbaanadviseur vanzelfsprekend. "Die reikt je oefeningen aan, geeft opdrachten en stimuleert je om aan de slag te gaan met je onvrede."

Vond het eigenlijk wel treffend en het blijkt dus maar weer eens dat er veel meer mensen mee zitten dan in eerste instantie misschien gedacht.

[Little Bear]

Lol dat artikel slaat idd wel de nagel op de kop.

Ik merk de laatste dagen wel dat het terug beter gaat. Ik heb een week verlof gehad, en in die week een prive kwestie waar ik mee zat onder de voeten uit geholpen. Het is nu nog niet wat het moet zijn, maar het is al terug beter.

[Anoniem: 185583]

Sorry voor het late reageren, ik had wat problemen met mijn internetverbinding... Nav mijn vorige bericht wilde je wel meer weten over het zonder risico een bedrijf opstarten. Nou was er ook een minder positieve reactie over mijn bericht. Het kost je natuurlijk altijd tijd die je erin moet investeren. Hoe kun je een eigen bedrijf opstarten zonder tijd erin te investeren?!?!? Als dit mogelijk is, dan wil ik dit wel als eerste weten!! En bij het opstarten van ieder ander bedrijf, blijft het de vraag of je het ook daadwerkelijk leuk vindt en het ook langere tijd leuk vindt. Maar dit lijkt mij allemaal heel reëel. Wat de voordelen van deze manier van ondernemen zijn: Je houdt je eigen baan/inkomen, je hebt geen pand/personeel nodig, je hoeft niet naar de bank voor een torenhoge lening. Daarnaast kun je het gewoon uitproberen of je het leuk vindt. Als je het niet leuk vindt, dan hoef je niet van een pand met inventaris en/of personeel af zien te komen. *knip wegens spam/werving*

[ Voor 8% gewijzigd door SmartDoDo op 23-08-2006 16:58 ]

[GoldenSample]

sideways, de bouw is een ruim begrip, als je een baan als bijv. maatvoerder wilt kun je bij beunen wel vergeten, als alround goed gediplomeerd timmerman ook, alleen stratenmakers en dat soort van het (sorry maar het is zo) lager geklasseerde volk kan echt bijbeunen... alleen behoren deze wel tot de groep die met hun 50ste helemaal versleten zijn.

[SwordMaster]

Nou Little Bear,

Ik heb eigenlijk een deadline, en ben hier om een probleem met photoshop op te lossen, maar wil toch even tijd maken (voor dit soort dingen maak ik nu eenmaal tijd) om je mijn verhaal te vertellen.

Ik ben 30 jaar, en nog tijdens m'n HBO studie bedrijfskundige informatica ben ik met veel plezier begonnen bij een bedrijf als automatiseringsmedewerker.
Binnen 4 maanden was ik Manager ICT, superdruk, verantwoordelijkheden etc. Het kon niet op.

Daar 6 jaar gewerkt, totdat het bedrijf naar de knoppen ging.
De laatste 2 jaren waren daar een ramp, werk was hetzelfde, waardeloze manager, bedrijf had geen geld voor nieuwe projecten, en alles werd daardoor eentonig of onacceptabel.
Ik voelde me zoals jij je nu voelt, doelloos, weinig hoop om wat anders te vinden o.i.d.

Daarna ben ik met geluk bij een ander bedrijf gekomen, en ik voelde me 'tijdelijk' super.
Met veel inzet en plezier ging ik een nieuwe bedrijf en een nieuw project aan.
Dit heeft 5 maanden geduurd, toen was ik er totaal zat van.
Ik heb het daarna nog 5 maanden aangehouden, het was afzien, en wist niet wat ik moest doen.
Salaris en flexibiliteit van het bedrijf waren echter super, dus ik hield vol.

Toen kwam een oudcollega van me met een voorstel om samen met nog een ander een bedrijf te beginnen, ondanks dat dat niks is geworden, wist ik nu wat mijn doel was zelfstandigheid.
Het werd echter niks, maar ik was toen vastbesloten, ik ga m'n eigen bedrijf beginnen.
Ik heb toen mijn baan opgezegd (joh echt waar) ja echt waar. Gewoon no guts no glory, bekijk het maar, dit is niks, veel k***er kan ik me niet voelen.

Eigen bedrijf dus, no matter what, hoe ik ook moet leven, hoe ik het ook moet doen, ik zal er alles echt alles aan doen om het te bereiken, en als het niet lukt, dan weet ik in ieder geval dat ik m'n best heb gedaan.

Met andere woorden .... ik sta voor de spiegel, beoordeel mezelf, m'n werk, mijn aspiraties de hele tijd. En ik kan je wel vertellen, je bent nooit tevreden met jezelf !!! Het kan altijd beter.
Dus je vraagt jezelf om constant mee te groeien, flexibel te zijn, en altijd jezelf, je eigen instincten boventoon te laten voeren, met andere woorden je moet jezelf zijn en uitvinden wat vind jij leuk, belangrijk en waar doe je het voor, maar ook zie wat je van situaties, ervaringen leert, en waardeer het, het dagelijks leven leert je elke dag iets, zaak voor jou om die dingetjes eruit te pikken.

Ik ben nu een paar maanden bezig, druk met van alles en nog wat, en mn voormalige werkgever huurt me ook nog eens 8 uren in de week in, financieel loopt het nog niet, maar ik doe het met veel plezier, gevoel en inzet.

Nu wil ik niet zeggen dat je net als ik een eigen bedrijf moet starten, alles behalve, maar wat jij moet doen is vinden wat jij wel wilt, ga voor die spiegel staan, je weet zelf veel meer dan wij.
Misschien negeer je bewust of onbewust, een aantal dingetjes, want ze zijn misschien te moeilijk, of hebben consequenties, of weet ik veel wat.
Geloof me, als je achter iets aan gaat wat je echt wilt, dan moet je er voor gaan, en niet kijken naar de gevolgen, dat komt vanzelf wel, in principe lossen problemen zichzelf wel op.

Het leven is vreemd, nu en dan krijg je hints, een gevoel van dit zou ik graag .. of dat zou ik graag.
Af en toe moet je eens gaan snuffelen naar wat je diepere wil zegt.

Ik kan je twee boeken aanraden van Paulo Coelho, de Alchemist en de Valkyries, sommigen zullen het niet met me eens zijn, maar de verhalen zijn inspirerend, je moet niet alles aannemen wat hij schrijft, maar relativeer het een beetje. En wees gerust, als je een pesthekel aan lezen hebt, het zijn absoluut geen dikke pillen, en als je er naderhand toch niets aan vind, denk na over het verhaal, de filosofie, dan kan je hem zelf accepteren of verwerpen, het is in ieder geval een klein stapje.

De mens is een raar ding, en ons leven bestaatbestaat uit vele wegen die we moeten bewandelen, soms moet je een bepaalde pad volgen om bij een ander uit te komen en om uiteindelijk te vinden wat je echt wilt. Mensen denken vaak aan het einddoel, terwijl het eigenlijk de reis is die je gelukkig maakt, en waar het om draait.

Veel mensen doen wat de maatschappij van ze wil, en worden daar niet echt happy mee, kijk naar Japan, het aantal zelfmoorden onder studenten die tot het uiterste worden gedreven om te presteren.

In ieder geval, wat je zoekt is balans, ik heb een tijdje yoga gedaan, en excentriek me tegen de maatschappij gekeerd, maar dit heeft ook geen goed effect, het geheim voor mij is balans.

Ik hoop dat jij die kan vinden, en dat je mijn verhaal een beetje overkomt zoals ik bedoel (ben geen schrijver).

Succes ermee

[SmartDoDo]

Anoniem: 185583 schreef op donderdag 17 augustus 2006 @ 21:01:
[..]

Ik zou je willen verzoeken niet zo'n vage posting neer te zetten maar wat concreter te zijn met wat je bedoeld. Overigens is het nu simpelweg spam/werving en dat is niet toegestaan op GoT.

[SwordMaster]

SmartDoDo schreef op woensdag 23 augustus 2006 @ 17:00:
[...]

Ik zou je willen verzoeken niet zo'n vage posting neer te zetten maar wat concreter te zijn met wat je bedoeld. Overigens is het nu simpelweg spam/werving en dat is niet toegestaan op GoT.

Ik schrok al, dacht je bedoelde dat ik wat vaags geschreven had

btw .. is met wat je bedoelt niet met een t op het einde?

[Mfpower]

Volgens mij heb ik eerder zo'n topic voorbij zien komen hier... ik heb hetzelfde ervaren als de TS alleen was ik er veel eerder achter. Na m'n studie informatica gelijk in de IT gaan werken maar na een jaar had ik het al helemaal gehad. Half jaartje op reis geweest en besloten dat ik echt iets anders moest gaan doen.

Wat heel belangrijk is dat je beseft wat je zinvol vindt/voldoening uit haalt. Uitdagingen moet je vaak zelf creeren maar je hebt een diepere reden nodig om precies dat te doen. Ik heb de keuze gemaakt om in het onderwijs (HBO/ICT docent) te gaan werken. Naast de sloot extra vrije tijd die je krijgt die ik hard nodig heb voor m'n prive hobby's (ik heb nu nog steeds vakantie) zijn de financiele consequenties ook niet zo groot geweest voor me. Ik ben dan ook niet zo oud en had geen top inkomen, maar ook zeker niet slecht. Maar nog belangrijker.. dit werk geeft me een gevoel van 'nuttig' zijn. Je doet het niet meer puur voor jezelf of het project maar je investeert in anderen. Dat krijg je op meerdere manieren terug. Niet iedereen is hetzelfde dus ik suggereer niet dat je dit ook moet gaan doen, maar bedenk je wat belangrijk is voor je. En trust me, meestal is dat niet je financiele situatie, ondanks dat het wel vaak zo voelt.

Een tweede punt is dat ik graag iets heb om naar uit te kijken. Toen ik studeerde was dat het moment van afstuderen, het gaan werken. Maar toen ik dat eenmaal aan het doen was zag ik een gat van veertig jaar afzien voor me.. dat werkt niet motiverend! Ik zie me over een paar jaar weer heel wat anders doen.. (ben nu alweer aan het orienteren) en daarna misschien weer.. misschien lukt dat niet omdat ik financiele zekerheid nodig heb (bijv omdat ik dan een stel kids heb rondlopen) maar dan is het offer me wel de moeite waard. Je leven ligt niet vast en een hoop mensen durven geen stappen te zetten vooral vanuit 'zekerheidsperspectieven'. Vaste baan of veel geld. Maar ik heb heel dichtbij moeten meemaken dat die zekerheid toch ook schijnzekerheid is (ken nogal wat mensen die vanuit financiele perspectieven hun zgn. geweldige baan met doorgroemogelijkheden en vast contract zijn kwijtgeraakt. Leve de managers die jou toch als geld in -> meer geld uit product zien.) Dus staar je niet blind, maak plannen en.. je hoeft het niet meteen vandaag te doen. Kijk rond, laat het een beetje zakken in je hoofd en langzaamaan krijg je wel wat richting. Succes!

Edit:
Ik kan je net als swordmaster inderdaad 'de alchemist' aanraden. Geweldig boek. Hij weet de menselijke natuur aan te stippen en het motiveert je om eens op een andere manier naar het leven te kijken.

[ Voor 4% gewijzigd door Mfpower op 23-08-2006 23:26 ]

[Anoniem: 3431]

Wellicht ten overvloede, maar De Alchemist is zeker een aanrader. Je leest 'm in een dag uit, dus als je het verspilde tijd vind is het iig niet veel verspilde tijd

Het bevestigde mij iig in de keuzes die ik de afgelopen jaren gemaakt heb: durf vanuit je gevoel te kiezen, en kies wat je leuk vind. De rest komt daarna wel.

Na het afronden van m'n vorige studie had ik de keus: werken of nog een opleiding doen. Ik heb gekozen voor een tweede HBO opleiding. Vonden veel mensen raar, want na HBO hoor je WO te gaan doen (zeker als je zoals ik wegens teveel gefluim eerder van WO naar HBO overgestapt bent ). Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad, en de afgelopen twee jaar eigenlijk alleen maar leuke dingen gedaan. Dat is voor mij veel belangrijker dan de 30k studieschuld, of dat ik op m'n 26e 'pas' de arbeidsmarkt oploop.

Nu weer aan het afstuderen, en moet dus weer kiezen welke kant ik opga. Heb een leuk aanbod gehad voor een baan, maar geweigerd. Best zonde, 't was een plek met lease-auto, doorgroeimogelijkheden, vaste baan, meer kansen op de arbeidsmarkt etc, maar het voelde niet goed. Iedereen daar leek op elkaar, en het lijkt me niets slechts een radertje in het geheel te zijn.

Heb nu een aanbod voor een veel leukere plek, qua werk en collega's. Vanuit carierreperspectief is het geen handige start, maar het voelt wel goed. En ik wordt er gelukkiger van om met een goed gevoel ergens te zitten

Punt is niet zozeer dat je perse 'tegen de stroom in' moet gaan, maar dat je vanuit jezelf kijkt. Waar word je gelukkiger van: een grotere auto of een leukere baan?

Om 't in de (vage) termen van de Alchemist te zeggen: vind je eigen legende, dan vind je rijkdom. 'T is dichterbij dan je van te voren denkt.

[Little Bear]

Het boek van de Alchemist is ondertussen besteld.

Ik heb voor mezelf de knoop door gehakt. Na veel informeren bij politie en leger heb ik besloten om daar mijn kandidatuur te stellen. Morgen ga ik langs het stadhuis voor de nodige bewijzen (goed zedelijk gedrag, geboorteattest, etc...) en stuur ik mijn applicatie in.

Ga ik hierin gelukkig zijn? Ik weet het niet, maar het voelt gewoon juist aan. Ik ga mijn wagen moeten opgeven en een heel pak loon inleveren. Ik ga het maandelijks met 500 euro minder moeten doen en dan ga ik nog ergens een vervoermiddel moeten zien te regelen. Als je bij de politie werkt krijg je 88% van al je reizen (zowel prive als professioneel) met het openbaar vervoer terug, maar natuurlijk is een eigen vervoersmiddel niet meer weg te denken.

Meer nadelen? Zeker weten. Gedaan met de regelmatige werkuren. OK, nu heb ik ook af en toe deadlines, maar over het algemeen heb ik nu erg regelmatige uren.

Meer nadelen? Jawel: ik doe mijn diploma eigenlijk teniet. Bij de politie zijn verschillende rangen. Basiskader voor MBO, middenkader voor HBO. Basiskader heeft permanente werving, middenkader enkel op vacature. Gevolg: Ik moet met mijn HBO diploma dus naar het basiskader, waar iedereen met een MBO diploma terecht kan.


Nadelen:
- Lager loon
- Geen bedrijfswagen/tankkaart
- Geen notebook/internet/gsm vergoeding
- Werken onder mijn diploma
- Onregelmatige werkuren

Voordelen
- Korting op openbaar vervoer


Waar zit de logica? Die is er niet. Ik ben gewoon ongelukkig in de ICT sector, ik was dit bij mijn vorige werkgever, en ik ben dat bij mij nieuwe werkgever ook. Ik kan me niet ontdoen dat ik het zal blijven in eender welke ICT job. Het voelt gewoon aan als het juiste om te doen, en dat is mijn enige drijfveer.

Mocht het toch grandioos tegenvallen, ik blijf ICT-hobbyen. Ik ben mijn interesse in ICT nog niet verloren, maar ik moet eens van het andere gras proeven nu ik nog de kans heb. Als ik me binnen pakweg 2 jaar bedenk, dan staat de deur naar de ICT nog steeds wagenwijd open.

[Anoniem: 125106]

Dus je gaat er op alle vlakken op achteruit, je krijgt een job bij één van de twee meest hersendodende instanties die er zijn (leger en politie), en dat moet dan vooruitgang zijn?
Bevelen opvolgen zonder nadenken, gewoon "sir yes sir"?
Smaken verschillen

[ Voor 6% gewijzigd door Anoniem: 125106 op 04-09-2006 11:56 ]

[Little Bear]

Het is dan ook een gevoel, van jou had ik nu niet bepaald begrip verwacht bij deze beslissing

Edit: er is nergens gesproken over vooruitgang, wel over verandering. Een subtiel, doch groot verschil.

[ Voor 35% gewijzigd door Little Bear op 04-09-2006 12:00 ]

[sh4d0wman]

Anoniem: 125106 schreef op maandag 04 september 2006 @ 11:55:
Dus je gaat er op alle vlakken op achteruit, je krijgt een job bij één van de twee meest hersendodende instanties die er zijn (leger en politie), en dat moet dan vooruitgang zijn?
Bevelen opvolgen zonder nadenken, gewoon "sir yes sir"?
Smaken verschillen

Mwah, de politie is wel wat meer dan bevelen opvolgen hoor! Als je als agent de straat op gaat is het aan jou om de zaken die je tegenkomt te beoordelen en naar eigen inzicht te handelen. Af en toe zijn er wel bepaalde targets, maar die heb je in het bedrijfsleven ook.

Aan TS, respect voor je keuze joh. Moet moeilijk geweest zijn om deze stap te maken. Ik hoop dan ook dat je wordt aangenomen en de nodige voldoening uit je nieuwe baan kan krijgen. Het is in ieder geval afwisselend, geen dag hetzelfde Verder zit er veel spanning en avontuur in.
Laat ons weten hoe het gaat...

[Lethalis]

Ik hoop dat de TS zich niet gaat vervelen als agent.

Maar ja, succes ermee het is iig een avontuur waarbij je jezelf beter leert kennen