De Israelische inval in Libannon staat nu natuurlijk volop in de aandacht en daar is ook al een uitvoerig topic over, maar in dit topic wil ik het over iets anders hebben, namelijk over het achterliggende conflict: de oorlog tussen Israel en de Palestijnen. Mijn vriendin en ik bedachten namelijk een mogelijke oplossing voor dit conflict: niet de twee-staten-oplossing, met de grensen van 1967, maar een één-staat-oplossing.
Verreweg de meeste pogingen om vrede te krijgen in Israel berusten op de twee-staten-oplossing, waarbij Israel zijn nederzettingen moet opgeven en zich moet terugtrekken achter de grenzen van 1967, Jeruzalem moet worden opgedeeld in Isrealisch en een Palestinensisch deel, de muur kan dan natuurlijk ook niet blijven staan (die staat ver in Palestinensisch gebied) en de Palestijnen moeten een eigen staat krijgen. Dit zijn stuk voor stuk gigantische problemen waarvan ik denk dat er niet zo snel vooruitgang in te boeken is. Daarom stellen wij een gewaagd en wellicht bizar klinkende oplossing voor: Isreal moet één staat blijven.
Het parlement bestaat uit twee even grote delen: één deel met democratisch gekozen Israelische partijen en één deel met Palestijnse partijen. Een beslissing kan dus alleen een meerderheid krijgen, als er zowel een Isrealische als een Palestijnse partij aan deel neemt.
De voordelen van deze oplossing:
- De nederzettingen hoeven niet te worden afgebroken. Hiervoor bestaat in Israel geen enkel draagvlak. Bovendien is het een gigantische operatie die nooit zonder geweld kan verlopen. Het afbreken van alle nederzettingen is denk ik onhaalbaar. Ook het opgeven van geïsoleerde nederzettingen en de muur ver in het Palestijnse gebied laten gaan om alle nederzettingen mee te nemen is denk ik verre van optimaal. Ramallah is letterlijk omringd door grote nederzettingen. Hoe moet die muur of die grens dan in vredesnaam lopen?
- Jeruzalem kan gewoon één stad blijven en hoeft niet opgedeeld te worden. Geen enkele opdeling is voor beide partijen ooit acceptabel geweest, omdat ze beiden aan bepaalde essentiële plekken religieuze (dus oneindig veel) waarde hechten.
- Er is geen gedoe over hoe de grenzen moeten lopen.
- De partijen worden verplicht om samen te werken en moeten dus ook met de standpunten van de andere groep rekening houden. Aan de andere kant moeten niet alle Palestijnse partijen het ergens mee eens zijn. Het is genoeg als alle Israelische partijen ergens voor zijn en minstens één Palestijnse partij. Andersom geldt dit natuurlijk ook. Dit voorkomt dat er per se rekening gehouden moet woden met Hamas of met extreme Zionisten.
- Het is weer eens een nieuw idee. Niet het uitzichtloze proberen een oplossing erdoor te krijgen die sinds 1967 niets blijvends heeft opgeleverd. Een nieuw idee kan "verfrissend" werken. Alle politici hebben zich nu diep ingegraven in nauwelijks veranderende posities en ze komen geen haar dichter bij elkaar als er niet een nieuw origineel idee op tafel komt.
Nadelen heeft dit plan natuurlijk ook. De meest pregnante is natuurlijk de diepe haat tussen beide volken. Toch denk ik dat er altijd mensen zullen blijven in beide volken die bereid zijn samen te werken aan vrede. Ten slotte is vrede uiteindelijk voor iedereen beter dan oorlog...
Goed, wat vinden jullie ervan?
Verreweg de meeste pogingen om vrede te krijgen in Israel berusten op de twee-staten-oplossing, waarbij Israel zijn nederzettingen moet opgeven en zich moet terugtrekken achter de grenzen van 1967, Jeruzalem moet worden opgedeeld in Isrealisch en een Palestinensisch deel, de muur kan dan natuurlijk ook niet blijven staan (die staat ver in Palestinensisch gebied) en de Palestijnen moeten een eigen staat krijgen. Dit zijn stuk voor stuk gigantische problemen waarvan ik denk dat er niet zo snel vooruitgang in te boeken is. Daarom stellen wij een gewaagd en wellicht bizar klinkende oplossing voor: Isreal moet één staat blijven.
Het parlement bestaat uit twee even grote delen: één deel met democratisch gekozen Israelische partijen en één deel met Palestijnse partijen. Een beslissing kan dus alleen een meerderheid krijgen, als er zowel een Isrealische als een Palestijnse partij aan deel neemt.
De voordelen van deze oplossing:
- De nederzettingen hoeven niet te worden afgebroken. Hiervoor bestaat in Israel geen enkel draagvlak. Bovendien is het een gigantische operatie die nooit zonder geweld kan verlopen. Het afbreken van alle nederzettingen is denk ik onhaalbaar. Ook het opgeven van geïsoleerde nederzettingen en de muur ver in het Palestijnse gebied laten gaan om alle nederzettingen mee te nemen is denk ik verre van optimaal. Ramallah is letterlijk omringd door grote nederzettingen. Hoe moet die muur of die grens dan in vredesnaam lopen?
- Jeruzalem kan gewoon één stad blijven en hoeft niet opgedeeld te worden. Geen enkele opdeling is voor beide partijen ooit acceptabel geweest, omdat ze beiden aan bepaalde essentiële plekken religieuze (dus oneindig veel) waarde hechten.
- Er is geen gedoe over hoe de grenzen moeten lopen.
- De partijen worden verplicht om samen te werken en moeten dus ook met de standpunten van de andere groep rekening houden. Aan de andere kant moeten niet alle Palestijnse partijen het ergens mee eens zijn. Het is genoeg als alle Israelische partijen ergens voor zijn en minstens één Palestijnse partij. Andersom geldt dit natuurlijk ook. Dit voorkomt dat er per se rekening gehouden moet woden met Hamas of met extreme Zionisten.
- Het is weer eens een nieuw idee. Niet het uitzichtloze proberen een oplossing erdoor te krijgen die sinds 1967 niets blijvends heeft opgeleverd. Een nieuw idee kan "verfrissend" werken. Alle politici hebben zich nu diep ingegraven in nauwelijks veranderende posities en ze komen geen haar dichter bij elkaar als er niet een nieuw origineel idee op tafel komt.
Nadelen heeft dit plan natuurlijk ook. De meest pregnante is natuurlijk de diepe haat tussen beide volken. Toch denk ik dat er altijd mensen zullen blijven in beide volken die bereid zijn samen te werken aan vrede. Ten slotte is vrede uiteindelijk voor iedereen beter dan oorlog...
Goed, wat vinden jullie ervan?