Theoretische natuurkunde voor niet-wiskundigen

[Mathijs1]

Ik ben gisteren begonnen met de opzet van een document waarin ik zaken als Supersnaren en Kwantummechanica wil uitleggen aan een niet-wiskundig publiek (mede omdat ik zelf hierin geinteresseerd ben en mijn wiskunde niet al te sterk is).

Nu ben ik erg benieuwd of er hier op GoT mensen ronddwalen die thuis zijn in deze onderwerpen en die samen met mij aan content voor dit document willen werken. Het liefst wil ik het een Public Domain document houden, dus geen gedoe met copyrights etc.

Een mogelijke inhoudsopgave heb ik online gezet op http://matweb.info/rommel/inhoud.pdf - ik ben me druk aan het inlezen in deze materie dus het kan best zijn dat er onderwerpen wisselen van plaats omdat ze op elkaar steunen.

Mocht er iemand zoiets hebben van 'Leuk, ik wil hier wel aan meewerken' dan denk ik dat het een grotere kans van slagen heeft dan wanneer ik het helemaal zelf ga maken, vooral qua tijd die erin gaat zitten. Mij lijkt het in ieder geval een leuk vakantieproject.

[Verwijderd]

Deze link heeft al een keer op Got gestaan, maar misschien heb je er wat aan.

http://www.pbs.org/wgbh/nova/elegant/program_d_t.html

[Mathijs1]

Die heb ik al gezien, maar ik wilde het iets uitgebreider neerzetten. De betreffende documentaire raakt een heleboel onderwerpen en termen maar echt uitleggen doen ze vaak niet. (behalve door een mooie visuele representatie, wat de documentaire wel boeiend maakt)

[Confusion]

Ik denk dat je hier wel wat inspiratie kunt halen: http://motionmountain.dse.nl/welcome.html

[Verwijderd]

Leuk idee. (Ik heb geen tijd.)

Overigens denk ik, dat je bepaalde wiskundige concepten toch op z'n minst intuitief zal moeten maken. In het bijzonder is de topologie (dat woord NIET gebruiken) van de extra dimensies in snaartheorie, zeker een punt waar je aandacht aan zal moeten besteden. (overigens zal je ook duidelijk moeten maken wat er bedoelt wordt met de term dimensies, want veel mensen denken al snel aan het parallele werelden idee ala sliders.)

Hiermee bedoel ik dus de manier dat de extra dimensies zijn "opgerold" (deze populaire term zou ik ook proberen te vermijden aangezien het bij veel mensen intuitief tot verkeerden beelden leidt, beter kan je het hebben over cylinder vormige of periodieke dimensies ofzo). Nu hoef je niet gelijk duidelijk te maken wat een Calabi-Yau varieteit is. (Dat lukt mij met behulp van wiskunde nog nauwelijks bij mijn studiegenoten) Maar in intuitief idee geven over het verschil tussen het platte vlak een cylinder en een torus (donut oppervlak) is misschien wel nuttig.

[Chaot]

Ik kan je ook nog Feynman's QED aanraden om te lezen. Ook de boeken van Hawkin verdienen wat aandacht. Verder weet ik ni of Schrodingers Kat een heel hoofdstuk waard is, al is de fysische meting als concept in de Quantum Mechanica zeker wel een hoofdstuk interessant.

Veel succes allessinds!

[PhysicsRules]

Verwijderd schreef op woensdag 28 juni 2006 @ 10:13:
Leuk idee. (Ik heb geen tijd.)

Second that!

Waar je ook voor moet oppassen is dat vaktermen erg makkelijk in een tekst verzeild raken. Denk bij elke term erg goed na of een leek de term kent in de context die je bedoelt, en of de term (dan) wat toevoegt.

Als voorbeeld:

[...] beter kan je het hebben over cylinder vormige of periodieke dimensies ofzo[...]

Niet wis/natuurkundigen gebruiken de term periodiek alleen in tijdsaanduidingen. Het woord is dus verwarrend in relatie tot (ruimte)dimensies, hoe simpel het ook lijkt.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op woensdag 28 juni 2006 @ 10:13:
Hiermee bedoel ik dus de manier dat de extra dimensies zijn "opgerold" (deze populaire term zou ik ook proberen te vermijden aangezien het bij veel mensen intuitief tot verkeerden beelden leidt, beter kan je het hebben over cylinder vormige of periodieke dimensies ofzo).

Hiervoor lijkt mij de analogie van de vlo en de koorddanser wel handig. Je moet het sowieso met ruimtelijk opgerold vergelijken, anders er niets bij voor te stellen.

[mrClass]

Ik heb het boek. "De ontrafeling van de kosmos" van "Brian Greene" gelezen. Dit gaat voor een groot gedeelte over de relativiteitstheorie, maar in de laatste hoofdstukken gaat het ook over de supersnaar en M-snaartheorie. mr Green legt deze ook uit zonder enige wiskunde op een erg mooie en visuele manier (Met leuke analogiën).

Ik denk persoonlijk dat dit de manier is waarop je zo'n boek/artikel zou moeten schrijven en in ieder geval veel ideeën uithalen.

Ik vind het een leuk idee trouwens. Ik heb zelf ook geen denderende wiskunde achtergrond, maar interesseer mij enorm voor alle onderwerpen die in je inhoudsopgave staan.

[ Voor 19% gewijzigd door mrClass op 28-06-2006 16:07 ]

[GeeBee]

Ik heb eens de serie "Van de Schoonheid en de Troost" gevolgd op de VPRO. Daar was ook een natuurkundige die z'n best deed om de superstring theorie uit te leggen.
Erg leuke serie overigens: http://www.vpro.nl/programma/schoonheidentroost/
Ik heb de serie ergens nog op videoband.

De natuurkundige en wiskundige Edward Witten, the smartest guy on earth, wordt in een adem genoemd met de groten van de natuurkunde: Galilei, Newton, Einstein. Witten was hoogleraar natuurkunde op Princeton Universiteit van 1980 tot 1987 en was daarna als hoogleraar natuurwetenschappen verbonden aan het magische Institute for Advanced Study in Princeton. Alwaar hij nog steeds werkt. Hij heeft belangrijke bijdragen geleverd op verschillende gebieden van theoretische natuurkunde. Zijn inspanningen om de theorie van Einstein in overeenstemming te brengen met de quantummechanica leken aanvankelijk vruchteloos. Inmiddels geldt zijn zogenoemde superstring-theorie als aanzet tot de finale theorie over de bouwstenen van het universum. De neerslag van zijn denken is te vinden in Superstring Theory (1987), dat hij samen met M.B. Green en J.H. Schwarz schreef. Voor zijn werk kreeg hij in 1990 The Fields Medal. In de theorie van Witten zijn begrippen als ruimte en tijd deels uit de vergelijkingen verdwenen. Daarmee heeft hij een terrein betreden dat zelfs voor de meeste collega-natuurkundigen terra incognita is. Dat maakt hem in zekere zin een eenzaam man. In Van de Schoonheid en de Troost krijgt Witten onder andere de keuze voorgelegd: het oplossen van het raadsel van het heelal of een gelukkig familieleven. En doet de man van pure geest pogingen om de kijkers toch de kennis bij te brengen die voor zijn collega-natuurkundigen al amper te begrijpen valt, die van "de even schitterende als voorshands mysterieuze Superstring-theorie", zoals hij het zelf omschrijft.

[Mathijs1]

Bedankt voor alle tips en info, als ik een hoofdstuk af heb zal ik hier een update posten

[Verwijderd]

Wat ik, als niet-natuurkundige, vaak mis bij 'theoretische natuurkunde voor beginners' in de vorm van papers (of lezingen) is een heldere beschrijving van de standaardelementen in de theoretische natuurkunde. Ik kan me na duizend keer het voorbeeld van de vlo en het koord gehoord te hebben echt wel een beeld vormen van meerdere dimensies (in zoverre het menselijk brein daartoe écht in staat is), maar wat wisselwerkingsdeeltjes zijn en doen, ik zou het niet weten. Eveneens weet ik niet wat spin precies is en wat het nut is van een anti-deeltje. Ik zou je daarom aan willen raden je niet teveel te focussen op allerlei anologieën over exotische theorieën (zoals iedereen al doet), maar je toe te spitsen op de basiselementen.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op zaterdag 01 juli 2006 @ 15:44:
Wat ik, als niet-natuurkundige, vaak mis bij 'theoretische natuurkunde voor beginners' in de vorm van papers (of lezingen) is een heldere beschrijving van de standaardelementen in de theoretische natuurkunde. Ik kan me na duizend keer het voorbeeld van de vlo en het koord gehoord te hebben echt wel een beeld vormen van meerdere dimensies (in zoverre het menselijk brein daartoe écht in staat is), maar wat wisselwerkingsdeeltjes zijn en doen, ik zou het niet weten. Eveneens weet ik niet wat spin precies is en wat het nut is van een anti-deeltje. Ik zou je daarom aan willen raden je niet teveel te focussen op allerlei anologieën over exotische theorieën (zoals iedereen al doet), maar je toe te spitsen op de basiselementen.

Goed gezegd maar toch. . . .

Het voorbeeld van een vlo en een koorddanser op een koord is volstrekt inadequate om meerdere dimensies te illustreren. 1) de koorddanser heeft nog steeds 3 ruimtelijke dimensies beschikbaar net zoals de vlo. Het feit dat je op grote afstand de vlo niet kan zien en dat daarom de koorddanser maar 1 dimensie beschikbaar zou hebben is een drogreden.

Als ik een blok aluminium op een tafel ziet liggen zie ik de kristalstructuur niet en zie ik de Al-atomen niet en zie ik de protonen neutronen en elektronen e.d. ook niet.

Het beeld dat de vlo van zijn ruimtelijke werkelijkheid heeft is niet anders dan dat van de koorddanser. . . tenzij de koorddanser een wetenschapper is die is zijn beschrijving van zijn werkelijkheid 10 of 20 of 30 dimensies gebruikt omdat hij de werkelijkheid zo kent. Het gaat er niet om wat hij wel en niet kunt zien. Een wetenschapper die de ruime-tijd 4-dimensionale aanpak van onze werkelijkheid gebruikt doet dat niet omdat hij de tijd-dimensie kan "zien" maar omdat zijn experimenten met een 4-dimensionele aanname doelmatige resultaten oplevert. . .om op een kleinere schaal te gaan "kijken" hoeft niet. . . . en mensen die er in geloven louter omdat wetenschappers zeggen dat het zo is “zien” het ook niet vanuit modellen die ze te zien krijgen.

Een multi-dimesionele werkelijkheid ontstaat vanuit definities en als deze definities het "omgaan" met de werkelijkheid bevorderen zijn ze doelmatig. In deze zin kan je temperatuur en kleur etc. ook als dimensies beschouwen. Vanuit deze kijk op de werkelijkheid zijn de kleuren van quarks ook dimensies. . .louter een naam om hun verschillende manieren waarop ze zich manifesteren te kenmerken.. . .of quarks wel of niet in meerdere ruimtelijke dimensies zich kunnen bevinden laat ik buiten beschouwing: ik heb daar geen “picture” van.

Dit gezegd hebbende schaar ik me achter FireFly: Veelal worden begrippen welke in de wetenschap een bepaalde betekenis hebben zodanig vereenvoudigd (voor leken) dat een voorbeeld er van totaal ontoereikend is om de essentie duidelijk te maken voor diegenen die er niet mee werken. Erger nog. . .de vereenvoudigde modellen geven soms een totaal verkeerd beeld van wat het zou moeten uitbeelden.

Een voorbeeld: neem nu die (soms mooie) plaatjes van zwaartekrachtvelden in de ruimte waarin een massief object zoals bijvoorbeeld een knikker op een latex laken ligt en er een kuiltje in maakt vanwege het grote "gewicht". Leken snappen er niets van en krijgen een onjuiste voorstelling van zaken voorgeschoteld. . .met wazige blik luisteren ze verder naar de verbale hocus-pokus lawines die er bij horen en denken: "Wat knap dat die wetenschappers dat allemaal uit dat latex laken kunnen halen. Ik heb nooit beseft dat de ruimte een soort laken was en dat er daar een zwaartekracht op gewichten naar beneden gericht was. Het zal wel aan mij liggen dat ik er niets van snap". . . {je ziet die plaatjes nooit met een kracht op de knikkers naar boven gericht. Ook verklaren die beelden niets van het feit dat er binnen in de planeten (de knikkers) ook complexe zwaartekrachten en vervormingen aanwezig zijn}. Uiteraard is een volledig grafisch beeld van de werkelijkheid niet mogelijk en helpen eenvoudige grafische beelden alleen al je die als onderdeel van het geheel blijft beschouwen.

Dit probleem is aanwezig op elk vlak van kennis: probeer eens een volledig verklarend beeld te scheppen van de 3-dimensionale spanningen welke er in een belast materiaal bestaan (trek- en compressiespanning, schuif- en torsiespanning) allemaal volgens de aanwezige grenscondities, rekening houdend met met Poisson’s Ratio.

Vergeet de techniek: probeer de politiek eens te verklaren met een eenvoudig beeld

Het punt van dit betoog is wat ik eerder al wilde opmerken maar ik dacht: “Laat maar zitten. Er komt toch niets van terecht. De werkelijkheid is al complex genoeg zodat wetenschappers het zelf ook niet begrijpen en vaak lijnrecht tegenover elkaar staan met hun uitleg van zaken. . .o.a. gebruikmakend van plaatjes die maar een fractie van de essentie uitbeelden van waar het over gaat.

Voor wetenschappers is deze aanpak echter wel doelmatig omdat ze met hun theorieën, aangevuld met onvolledige plaatjes soms kleine stukjes van de werkelijkheid in beeld brengen. . of dit beeld 100% juist is doet niet ter zake maar het heeft een handvat aan iets dat voorheen onduidelijk was. Deze aanpak is in een boek voor leken niet bedoeld. Hier is een beeld bedoeld om een eindresultaat, bedacht door wetenschappers, achteraf aan leken voor te schotelen. . .die beelden zijn dan gemaakt door artiesten die een poging wagen om een beeld te scheppen over iets dat ze zelf niet begrijpen maar vanuit de woorden van wetenschappers moeten opmaken zodat er o.a. voor moeder-de-vrouw en vader-de-kostwinner een leuk boek gemaakt kan worden om op de koffietafel te leggen of als kado voor een verjaardag te geven, als er niets anders bedacht kan worden.

Aan de TS dit: Je boek over wetenschap kan best leuk worden maar ik schat het in dat het ten aanzien van verklaringen aan niet-wetenschappers toch niet zal slagen: Hoe ga je een plaatje bedenken van hoe een molecuul op een verre ster aangetrokken wordt door een molecuul in een haar op je hoofd? Zou een volledig verklarend beeld überhaupt mogelijk zijn?, moet je je afvragen. Zo nee, dan wordt het een afweging van hoe incompleet en hoe onjuist het beeld gaat worden waarmee je leken wilt gaan uitleggen hoe de vork in de steel zit.

[Confusion]

Eerst een disclaimer: ik ben geen theoretisch natuurkundige, maar een technisch natuurkundige en mijn kennis van de wis- en natuurkunde houdt op bij de beginselen van quantumveldentheorie. Ik denk alleen dat diepgaande kennis daarvan ook niet nodig is voor het begrijpen van de gangbare interpretatie van die wiskunde. Dat is in feite metafysica.

Verwijderd schreef op zaterdag 01 juli 2006 @ 15:44:
maar wat wisselwerkingsdeeltjes zijn en doen, ik zou het niet weten.

Wat ze doen is krachten overbrengen. Een wisselwerkingsdeeltje is de minimale hoeveelheid massa en energie die betrokken is bij een interactie tussen twee andere deeltjes. Quarks worden bij elkaar gehouden door gluonen, kerndeeltjes door W en Z bosonen en geladen deeltjes door fotonen. De wisselwerkingsdeeltjes zijn de dragers van de (wiskundige) velden waar men de quantummechanica in beschrijft. Eigenlijk zijn deeltjes en velden zelf al analogieën voor de wiskunde. De vlo op het koord is een analogie van iets dat al een analogie is.

Eveneens weet ik niet wat spin precies is

Dat weet niemand. Net zoals niemand weet wat 'massa' of 'energie' eigenlijk is. Spin is een eigenschap die nodig is om fundamentele deeltjes wiskundig te kunnen beschrijven. De eigenschap wordt 'spin' genoemd, omdat de wiskunde overeenkomsten vertoont met de wiskunde die rondtollende voorwerpen beschrijft. Je hebt een woord nodig om die eigenschap te beschrijven, maar dat betekent niet dat het verschijnsel verder verklaarbaar of begrijpbaar is. De vraag 'wat is massa precies' is net zo onbeantwoordbaar. Massa bestaat en betekent voor natuurkundigen ook iets anders dan voor de gemiddelde mens.

en wat het nut is van een anti-deeltje.

Wat betekent het voor een fundamenteel deeltje om 'nut' te hebben? Anti-deeltjes bestaan gewoon en dat is experimenteel aantoonbaar. Verder is er niets bijzonders mee, afgezien van de vraag waarom het universum uit materie, in plaats van anti-materie, bestaat. Mogelijk is dat gewoon toeval en had het net zo goed anders kunnen zijn. Dan hadden we anti-materie nu materie genoemd en vice versa. De wereld had er dan niet anders uitgezien.

[Postie]

Het eerder genoemde boek van Brian Greene ben ik in het Engels aan het lezen: The Fabric of the Cosmos. Of misschien is het een ander boek maar het gaat niet grotendeels over de relativiteitstheorie van Einstein. Deze wordt er wel steeds bijgehaald en in het begin wordt deze ook behandeld. Maar zonder veel wiskunde (die staan meer in de bijlagen achterin) wordt de theoretische natuurkunde behandeld. Erg fascinerend. Ik heb hem nog niet uit maar ben nu halverwege en Greene probeert de quantum mechanica uit te leggen. En zoals eerder vermeld, hij doet dit met enige vorm van humor (gebruik makend van The Simpsons oa.). Aan te raden boek, als je zoiets wilt beginnen.

[PhysicsRules]

Verwijderd schreef op zondag 02 juli 2006 @ 13:54:
[...]
Mooi en logisch betoog over de onmogelijkheid om een 100% correct lekenplaatje te schetsen.

In theorie heb je gelijk. Desalniettemin...

De kunst van het uitleggen van natuurkunde aan leken, of in het algemeen het uitleggen van iets ingewikkelds aan iemand die er geen kaas van gegeven heeft, is de kunst van het weglaten. Dit is dezelfde kunst die nodig is om een model te maken.

Natuurkunde is een wetenschap van modellen. We proberen steeds weer nieuwe en betere modellen te verzinnen die de werkelijkheid nog beter beschrijven. Een perfect model is echter vaak te complex om door te rekenen. Daarom proberen we niet relevante zaken weg te laten bij een berekening. Als we bij het bereken van de baan van een sonde naar Pluto de zwaartekrachtseffecten van Jupiter proberen te berekenen laten we de gaswetten die de vortices in de atmosfeer van Jupiter beschrijven weg. Hoe interessant ze ook zijn, ze voegen niets toe.

Hetzelfde verschijnsel gebeurd als een natuurkundige iets aan een leek probeert uit te leggen. Je hoeft geen 100% volledig plaatje te schetsen, want
a) de leek zou dan geen leek zijn, maar een volleerd natuurkundige
b) de leek is niet geïnteresseerd in de details maar in de grote lijnen.

Daarom gebruiken we modellen en semi-correcte analogiën om een theorie uit te leggen. De analogië is niet 100% correct, nee. Maar daarom is het een analogië en geen beschrijving.

Een van de grote valkuilen van wetenschappers is dat ze niet in staat zijn om minder relevante zaken weg te laten, omdat ze, hoewel minder relevant, weldegelijk relevant zijn. Net zoals deze wetenschappers in hun onderzoek verzanden (ik heb het zien gebeuren), zal een wetenschapper die een leek zaken probeert uit te leggen zonder minder relevante zaken weg te laten onherroepelijk in een moeras wegzakken.

Dus kom maar op met die analogiën. Ze zijn niet 100% correct nee, maar dat was de vraag ook niet...

[Verwijderd]

PhysicsRules schreef op zondag 02 juli 2006 @ 22:42:
. . .
De kunst van het uitleggen van natuurkunde aan leken, of in het algemeen het uitleggen van iets ingewikkelds aan iemand die er geen kaas van gegeven heeft, is de kunst van het weglaten. Dit is dezelfde kunst die nodig is om een model te maken.

. . .Een perfect model is echter vaak te complex om door te rekenen. Daarom proberen we niet relevante zaken weg te laten bij een berekening. Als we bij het bereken van de baan van een sonde naar Pluto de zwaartekrachtseffecten van Jupiter proberen te berekenen laten we de gaswetten die de vortices in de atmosfeer van Jupiter beschrijven weg. Hoe interessant ze ook zijn, ze voegen niets toe.

OK, daar is geen speld tussen te krijgen(vorticies zijn zeer interessant), maar het gaat in je argument dan ook om modellen die wetenschappers gebruiken. . .niet om modellen om Tante Sien wijs te maken over hoe een quark in elkaar zit(voor zover we denken hoe een quark in elkaar zit. . . als het in elkaar zit).

Hetzelfde verschijnsel gebeurd als een natuurkundige iets aan een leek probeert uit te leggen. Je hoeft geen 100% volledig plaatje te schetsen, want
a) de leek zou dan geen leek zijn, maar een volleerd natuurkundige
b) de leek is niet geïnteresseerd in de details maar in de grote lijnen.

Daarom gebruiken we modellen en semi-correcte analogiën om een theorie uit te leggen. De analogië is niet 100% correct, nee. Maar daarom is het een analogië en geen beschrijving.

Daar zit juist het probleem: om een model voor een leek vatbaar te maken is het vaak nodig om een zodanig vereenvoudiging aan te brengen dat het vatbare haast niets meer met het onderwerp te maken heeft. Uiteraard kunnen modellen die bestemd zijn voor mensen met gedegen kennis van zaken veel complexer zijn dan waar ik hier op doelde. Ik wil dan ook niet stellen dat we geen modellen meer hoeven te maken maar eigenlijk opmerken dat het maken van effectieve modellen voor leken verdomd moeilijk te maken zijn. Om leken met een kluitje het riet in te sturen werkt averechts en keren ze daardoor soms wetenschap de rug toe.

Een van de grote valkuilen van wetenschappers is dat ze niet in staat zijn om minder relevante zaken weg te laten, omdat ze, hoewel minder relevant, weldegelijk relevant zijn. Net zoals deze wetenschappers in hun onderzoek verzanden (ik heb het zien gebeuren), zal een wetenschapper die een leek zaken probeert uit te leggen zonder minder relevante zaken weg te laten onherroepelijk in een moeras wegzakken.

Gelijk heb je!
In de moerassen is het erg druk, zo niet helemaal vol!

[Confusion]

PhysicsRules schreef op zondag 02 juli 2006 @ 22:42:
Daarom gebruiken we modellen en semi-correcte analogiën om een theorie uit te leggen. De analogië is niet 100% correct, nee. Maar daarom is het een analogië en geen beschrijving.

Volgens mij zijn de interpretaties die natuurkundigen aan de theorieen hangen net zo goed semi-correcte analogieen van de natuur.

[PhysicsRules]

Confusion schreef op maandag 03 juli 2006 @ 07:51:
[...]

Volgens mij zijn de interpretaties die natuurkundigen aan de theorieen hangen net zo goed semi-correcte analogieen van de natuur.

Spot on!
En juist daarom heb ik de indruk dat sommige wetenschappers moeite hebben om die theoriën te versimpelen als ze het aan leken uitleggen: het is immers al een versimpeling.

[Mathijs1]

Ik heb zojuist The Elegant Universe en The Fabric of the Cosmos van Brian Greene besteld, wellicht dat me dit wat stof geeft om over te schrijven

[Confusion]

Onderschat die link die ik in mijn eerste reply gaf trouwens niet. Ik sta zelf standaard ook wat wantrouwig tegenover individuen zonder verdere reputatie die een enorm boek over algemene natuurkunde schrijven, maar het is echt een heel aardig boekwerk. Voordat je QM en stringtheorie uit kan leggen, moet je eerst de bijzonderheden van de klassieke mechanica goed begrijpen denk ik. Daar wordt QM IMHO al een stuk minder mysterieus van.

[mphilipp]

GeeBee schreef op woensdag 28 juni 2006 @ 23:28:
Ik heb eens de serie "Van de Schoonheid en de Troost" gevolgd op de VPRO. Daar was ook een natuurkundige die z'n best deed om de superstring theorie uit te leggen.

Was dat niet dat verhaal waar ze vooraf zeiden dat 'u dit niet zult snappen' en 'er zijn maar enkele mensen op de wereld die dit begrijpen' ? Het staat me nog bij dat een Nederlandse prof (Witten denk ik dan) die Superstring theorie uitlegde. Ik heb ademloos gekeken en het verhaal klonk razend interessant en intrigerend...maar ik heb er geen ene supersnaars van begrepen. Maar dat heb ik vaker met quantum mechanica en gerelateerde onderwerpen. Razend interessand, maar onbegrijpelijk. Voor mij dan. Maar ik blijf kijken!

[Verwijderd]

mphilipp schreef op woensdag 05 juli 2006 @ 07:44:
[...]

Was dat niet dat verhaal waar ze vooraf zeiden dat 'u dit niet zult snappen' en 'er zijn maar enkele mensen op de wereld die dit begrijpen' ? Het staat me nog bij dat een Nederlandse prof (Witten denk ik dan) die Superstring theorie uitlegde.

Helaas, Witten is geen Nederlander. Mogelijke Nederlandse kandidaten: Robbert Dijkgraaf, Erik en Herman Verlinde, 't Hooft, Jan de Boer, en zo zijn er nog een paar.

[Verwijderd]

Voor het voorstellen van meerdere dimensies is dit een erg handige url:
http://www.tenthdimension.com/flash2.php

Al is het niet overeenstemmend met string theorie, aangezien het hier niet om opgerolde dimensies gaat. Tevens houd het op bij 10 dimensies waar string theorie tot de 11e dimensie gaat. Eigenlijk vraag ik me af of het überhaupt wel overeenstemt met een natuurkundige theorie, maar het is desondanks erg interessant.