Ik heb even naar je pdf gekeken. Natuurlijk zegt een scan van een foto maar weinig over afdrukkwaliteit en een pdf met een idioot lage resolutie is nog minder interessant, maargoed, we zullen het ermee moeten doen.
De foto van het meer laat zien hoe pixelig het is. Daar had de camera niet op 200 iso moeten staan, maar dan nog.
Tsja, sorry hoor, maar je compactje op ISO200 zetten en dan klagen over ruis... Leer ermee leven dat je camera op ISO200 veel ruis produceert, dat is nu eenmaal een fact of life met die kleine sensors.
Dan de foto van de koets. Zie de koetsier. Zijn ene broekspijp is een geheel andere kleur dan de andere. Dan de foto van de poort. Als je in de poort kijkt (in de schaduw) zie je dat de donkere kleur ook helemaal geditterd is opgebouwd. Ik vraag me af of dit te verhelpen is met lagere iso. De printer heeft lopen ditteren, ....iemand suggesties?
De oorzaak van deze twee zaken is heel simpel. Je hebt in beide situaties een compositie vastgelegd met een groot verschil in helderheid dus een groot contrast binnen 1 beeld. Als je dit met een dSLR of op film zou schieten, dan zou je zien dat ofwel de highlights goed belicht zijn en de schaduwen pikzwart, ofwel de schaduwen goed belicht en de highlights uitgebeten. Fabrikanten van camera's en fotolabs weten donders goed dat hobby-fotografen en toeristen die dat overkomt direct beginnen te zeuren dat de camera/afdruk niet goed is. Onterecht, want wat de fotograaf heeft vastgelegd heeft gewoon een te groot dynamisch bereik voor een foto, laat staan een afdruk (afdrukken hebben een nog kleiner dynamisch bereik dan diafilm.)
Het digitale tijdperk heeft echter een oplossing: in de (compact)camera's zit software die een foto met een (te) groot contrast automatisch 'rechttrekt' naar een wat smaller bereik. Hierdoor ziet degene die de foto maakt op het schermpje een beeld wat redelijk overeenkomt met wat hij/zij zelf ervaart, maar eigenlijk in fotografische termen enorm is bewerkt om dat resultaat te bereiken. Dat 'rechttrekken' van de belichting (in feite een soort rudimentaire tonemapping) gaat echter vaak gepaard met het lichter maken van schaduwpartijen, waardoor de singaal/ruisverhouding in die partijen erg ongunstig wordt: er wordt veel meer ruis zichtbaar in die partijen dan je eigenlijk zou verwachten en ook kleurafwijkingen kunnen het gevolg zijn van deze automatische in-camera post processing.
Het verhaal wordt nog erger als we bij de afdrukcentrale komen: daar zal namelijk over het algemeen een automatische correctie worden losgelaten die het aangeleverde bestand 'optimaliseert' voor het contrast van het gebruikte fotopapier en eventuele belichtingsfouten (onder- en overbelichting) compenseert. Dit uiteraard allemaal om te voorkomen dat de klant klaagt dat zijn afdrukken niet mooi zijn, terwijl in feite de aangeleverde originelen niet deugden (omdat ze slecht belicht waren, op te hoge ISO geschoten, enz.) De drukker krijgt namelijk onvermijdelijk de schuld van de fouten van de fotograaf.
Wat is hier nu aan te doen? Het begint ermee dat je je bewust moet worden van de mogelijkheden en onmogelijkheden van fotografie. Een enkele foto kan nu eenmaal een minder groot dynamisch bereik beslaan dat we met het menselijk oog in 1 blik waarnemen (of lijken waar te nemen; hersenen doen ook een rothoop post-processing, net als digicompacts, alleen dan beter!) Je kan dus niet verwachten dat je in 1 enkele foto zowel diepe schaduwen als zonovergoten partijen goed kan vastleggen. Probeer je dat toch, dan zijn de negatieve gevolgen van automatische in-camera processing het logisch gevolg. Wees je dus bewust van wat je fotografeert en hoe je je compositie kiest, dat voorkomt teleurstelling achteraf.
En als je foto's op de afdruk tegenvallen, ga dan eerst na wat je zelf fout gedaan zou kunnen hebben. Als je verstandig met afdrukken omgaat, je originelen zelf goed selecteert en nabewerkt en de beperkingen en mogelijkheden van afdrukken op fotopapier een klein beetje beheerst, dan zal zelfs de goedkoopste afdrukcentrale je foto's nog fatsoenlijk afdrukken. Zoals gezegd: ik druk regelmatig naar volle tevredenheid af bij de Hema (maar ook bij vaklabs) en de kwaliteit van de afdruk wordt voor 90% bepaald bij de gebruiker. De resterende 10% mag je afschuiven op het lab.
This is the way the world ends. Not with a bang but a whimper. -T.S. Eliot