Anoniem: 81294 schreef op zondag 28 mei 2006 @ 22:12:
Ik ken het gevoel wel, maar dan zonder het adem probleem. Ik heb dan het idee dat ik steeds zwaarder word, en (dus) steeds verder wegzak in het matras. Ik heb dat gevoel alleen als ik op mijn rug lig, en ik vind het persoonlijk een heel erg lekker gevoel. Het probleem is echter, dat zodra ik op mijn zij ga liggen om te gaan slapen (op mijn rug kan ik niet slapen) is het meteen weg. Maar dan ben ik al zo ver heen, dat het een kwestie van seconden is voor dat ik slaap.
Ik zou zeggen, probeer het vannacht eens. Gewoon op je rug in bed liggen, ontspannen, en dan lukt het meestal wel.
[small]
DISSOLVE PROBLEM[small]
Mooie beschrijving, mij overigens zeker niet onbekend.. Echter wakker worden met een verstikkend gevoel heb ik ook weleens meegemaakt, in vergevorderd stadium ook wel bekend als het
slaap-apneu syndroom.
Nu denk ik er het volgende over:
Er zijn meerdere modi van bewustzijn. Ofschoon dromen vaak ongeregistreerd - en dus 'onherinnerd' - blijven, maken we ze weldegelijk bewust mee. Hoe vaak voel je je niet naar over, of juist jaloers op een droom? Ik droomde van geld wat ik niet had, van vijanden die ik liever niet had en van vrouwen die ik graag had gehad...
Maar op een bepaald moment tussen fantasie en realiteit bevindt zich een grens waarbij onze inschatting het keurmerk 'echt' of 'onecht' uitreikt. Die inschatting weegt eigenlijk 'controle' af. Controle over bewegingen, interactie, dat soort dingen. Helaas wordt de accuratesse van die inschatting mede bepaald door de 'machinerij', de rekencapaciteit van de hersenen. En laat dat serverpark nu nét systematisch units aan het uitschakelen zijn. Dus op een bepaald ogenblik ga je van de ene toestand over in de andere.
Net zoals dat bij de meeste processen in het lichaam is, is deze overgang niet statisch, maar dynamisch. Er is dus een overgangstraject, een schemerzone. En hoe snel die wordt afgelegd is casus-afhankelijk. Soms merk je de 'slaapverlamming'op en vertaal je dat als een indruk van bodemloos vallen. Als je dat bewust meemaakt, schrik je wakker. Hersenen vertellen je dan dat het vast dat skateboard was, waar je via doodgewoon gerandomiseerde associatieprocessen voor koos als meest waarschijnlijke oorzaak. Maar dan zit je verder op de schaal van 'wakker' en besef je je dat het een droom was.
Zo onthoud je dat je zonet een verstikkingsgevoel ervaarde, wat je volgens diezelfde doodgewoon gerandomiseerde associatieprocessen als een onwegneembaar herfstblad op je gezicht verklaarde - omdat dat nu eenmaal paste in de droomsetting. Of dat je in een positieve droomsetting de slaapverlamming aanvoelde als wegzakken in je matras - voor mij persoonlijk het favoriete onderdeel van slapen; vandaar dat ik moeite heb met opstaan.
In dat wegzakken ligt ook een grappige verklaring van het gewoel in bed, wat je eerder die nacht meemaakte: door de geestelijke onrust voelde geen enkele houding rustegevend prettig aan, terwijl het feitelijk helemaal niet de houding was, die je wakker hield. Getuige de acceptatie van elke willekeurige houding wanneer je eenmaal slaapt. Ik heb persoonlijk veel aan een 'mental happy place' - een fantastisch strand in exotische context.
Feit is dat je je bewust kunt worden van de droomtoestand. In hoeverre je daar controle over kunt krijgen is een interessante vraag.
Ik heb weleens van een geweldig idee gehoord:
Hypothetisch genomen dat het bovenstaande de correcte uitleg is van de slaap-waak verwarring, zou het mogelijk moeten zijn je ervan te gewaarworden dat je droomt en zodanig de fantasie moeten kunnen aansturen. Dromen voelen als echt aan. Dus als je met die-of-die naar bed wilt ... waarom niet zo?
De exacte wijze?
- Geen idee.
Een begin?
- Reality-checks.
De mensen postuleerden dat als je je een korte reality-check gewoon zou maken, je je kans vergroot om zo'n check in je slaap te doen. Met een beetje geluk ontdek je dan een keer dat er geen snars je indrukken van klopt. Na enige ervaring met díé gewaarwording zou er een kans gecreëerd kunnen worden om met die kennis je dromen te sturen.
De checklist moet je zelf samenstellen aan de hand van deze simpele voorbeelden:
Welk jaar is het? Klopt dat?
Waar ben ik? Klopt dat?
Op welke brandstof rijdt deze auto? Klopt dat?
Welke kleur heeft het gras? Klopt dat?
etc...
Door dit wakker te oefenen, gebeurt in de freudiaanse opinie het onherroepelijk ook eens in de droom. En met wat geluk ontdek je nieuwe werelden.
Hoe vaak heb ik me niet herinnerd: "Ik dacht in die droom nog zó dat dit niet waar kon zijn "? Kans gemist dus...
Red pill? Or the blue pill?