Al jaren lang zit ik met een vraag over hoe een 100% blindheid door de blinde wordt ervaren. Op dit punt was een uitzending van het "Alziend Oog" vandaag met Vincent Bijlo aanleiding dit onderwerp nu aan te kaarten. Op een gegeven moment zei hij op over zijn vakanties: "Ik zie als het ware door de ogen van mijn reisgenoot". In de zelfde aflevering war er een satirisch stukje film over een "blinde" vrouwe justitia die de ogen van George Bush met een lang zwaard uitstak. . grappig wel maar vrouwe justitia is niet blind. . .ze is geblinddoekt. . . een groot verschil.
De essentie van mijn vraag ligt in het verschil tussen blindheid en vormen van "geblinddoekt" zijn. Op dit punt heb ik eerder eens een vraag beantwoord over "waarom zie je op een wit doek zwarte vlekken al je bijvoorbeeld er een film op projecteert?" De werkelijkheid is dat je niet de "zwarte vlekken" ziet maar dat er op die plekken geen licht schijnt. . .al je in het pikkedonker met open ogen tussen hagelwit beddengoed ligt zie het wit ook niet en lijkt het zwart. Dit is nu ongeveer waar het om gaat.
Voor mensen met goed functionerende ogen en met goede verbinding naar de hersenen ervaren dat in afwezigheid van licht alles als zwart wordt. Voor een blinde hoeft dit niet zo te zijn omdat de hersenen geen signalen van de ogen doorkrijgt. Als ziende mensen in het donker hard op hun ogen drukken zien ze een overvloed van bewegende lichtpatronen. . .welke ook nog eens bijzonder mooi kunnen zijn.
Ik heb zelf geen contact met blinde mensen en heb op internet geen informatie kunnen vinden over de vraag hoe blinden hun blindheid ervaren als ze 100% blind geboren zijn (als zoiets als 100% blindheid bestaat). . . .de hersenen van een blinde kunnen misschien wel op elektrische impulsen regeren zodat ze op een gegeven moment misschien "lichtflitsen" ervaren, maar of dit zo is heb ik niet kunnen vinden. Blinden in TV programma's praten er niet over omdat ze daarover geen vragen krijgen.
Het is mogelijk dat vanwege slaapgebrek en vermoeidheid het gezichtsvermogen aangetast wordt. Ik heb dat een aantal keren ervaren en het is pertinent niet zo dat het "zwart voor de ogen wordt". Het is een zeer merkwaardige ervaring: je zit met je ogen open en dan verdwijnt het vermogen om te zien. . .het is niet zo dat je wazig of zwart ziet maar het is alsof het "zien" met open ogen gewoon ophoudt. Het is een beetje te vergelijken met de test om aan te tonen dat je een "blinde vlek" in je oog hebt: als je op een bepaalde manier met 1 oog naar een object kijkt verdwijnt het "zien" van dat object zonder dat het op dat punt zwart ziet. . .je ziet dus geen zwarte vlek maar juist anders om. . .een zwarte vlek op een wit laken kan je laten "verdwijnen".
Nu is het voor een ziende persoon het niet-zien en wel-zien te definiëren zoals ik min of meer hierboven beschreven heb maar toch kan ik me niet voorstellen hoe een blinde zijn blindheid ervaart. Weet iemand hierover enige referenties naar onderzoek dat er over gedaan is, of er van kennissen ervaring mee heeft?
De essentie van mijn vraag ligt in het verschil tussen blindheid en vormen van "geblinddoekt" zijn. Op dit punt heb ik eerder eens een vraag beantwoord over "waarom zie je op een wit doek zwarte vlekken al je bijvoorbeeld er een film op projecteert?" De werkelijkheid is dat je niet de "zwarte vlekken" ziet maar dat er op die plekken geen licht schijnt. . .al je in het pikkedonker met open ogen tussen hagelwit beddengoed ligt zie het wit ook niet en lijkt het zwart. Dit is nu ongeveer waar het om gaat.
Voor mensen met goed functionerende ogen en met goede verbinding naar de hersenen ervaren dat in afwezigheid van licht alles als zwart wordt. Voor een blinde hoeft dit niet zo te zijn omdat de hersenen geen signalen van de ogen doorkrijgt. Als ziende mensen in het donker hard op hun ogen drukken zien ze een overvloed van bewegende lichtpatronen. . .welke ook nog eens bijzonder mooi kunnen zijn.
Ik heb zelf geen contact met blinde mensen en heb op internet geen informatie kunnen vinden over de vraag hoe blinden hun blindheid ervaren als ze 100% blind geboren zijn (als zoiets als 100% blindheid bestaat). . . .de hersenen van een blinde kunnen misschien wel op elektrische impulsen regeren zodat ze op een gegeven moment misschien "lichtflitsen" ervaren, maar of dit zo is heb ik niet kunnen vinden. Blinden in TV programma's praten er niet over omdat ze daarover geen vragen krijgen.
Het is mogelijk dat vanwege slaapgebrek en vermoeidheid het gezichtsvermogen aangetast wordt. Ik heb dat een aantal keren ervaren en het is pertinent niet zo dat het "zwart voor de ogen wordt". Het is een zeer merkwaardige ervaring: je zit met je ogen open en dan verdwijnt het vermogen om te zien. . .het is niet zo dat je wazig of zwart ziet maar het is alsof het "zien" met open ogen gewoon ophoudt. Het is een beetje te vergelijken met de test om aan te tonen dat je een "blinde vlek" in je oog hebt: als je op een bepaalde manier met 1 oog naar een object kijkt verdwijnt het "zien" van dat object zonder dat het op dat punt zwart ziet. . .je ziet dus geen zwarte vlek maar juist anders om. . .een zwarte vlek op een wit laken kan je laten "verdwijnen".
Nu is het voor een ziende persoon het niet-zien en wel-zien te definiëren zoals ik min of meer hierboven beschreven heb maar toch kan ik me niet voorstellen hoe een blinde zijn blindheid ervaart. Weet iemand hierover enige referenties naar onderzoek dat er over gedaan is, of er van kennissen ervaring mee heeft?