Sociaal constructivisme, goed voor het onderwijs of niet?

[GeeBee]

Bij mij op school heeft de directie bedacht dat ze het Sociaal Constructivisme (SC) als basis voor het onderwijs in het VMBO willen nemen. Dit alles in het kader van de Nieuwe Onderbouw en het Nieuwe Leren. (Daar sta ik gematigd sceptisch tegenover, maar daar gaat het nu niet om).
Het argument is dat leren het beste gaat tijdens interactie van leerlingen met elkaar. De docent wordt daarmee begeleider van het leerproces en niet meer de primaire overdrager van kennis.

In de Wikipedia vond ik de volgende omschrijving:

Sommige wetenschapsgeschiedkundigen, -filosofen en -sociologen geloven dat wetenschappelijke theorieën hun vorm krijgen door hun sociale en politieke context. Deze benadering wordt gewoonlijk sociaal constructivisme genoemd. Sociaal constructivisme is in zekere zin een uitbreiding van het instrumentalisme dat ook sociale aspecten van wetenschap in de theorie betrekt. In zijn meest uitgesproken vorm beschouwt het wetenschap als niets meer dan een vorm van interactie tussen wetenschappers, waarin het objectieve feit weinig tot geen rol speelt. Een zwakkere vorm van het constructivisme zou kunnen betogen dat sociale factoren een grote rol spelen in de acceptatie van nieuwe wetenschappelijke theorieën.

Het meer uitgesproken standpunt schuift het al of niet bestaan van de planeet Mars terzijde als niet ter zake doende, aangezien we slechts beschikken over de waarnemingen, theorieën en mythen, die alle zijn voortgekomen uit sociale interactie. Volgens dit standpunt gaan wetenschappelijke uitspraken over elkaar, en een empirische toets controleert slechts of de diverse verzamelingen van sociaal geconstrueerde theorieën wel consistent zijn. Dit standpunt verwerpt het realisme. Het wordt dan echter moeilijk om aan te geven waarin de wetenschap verschilt van andere disciplines; en het wordt al even moeilijk een verklaring te geven voor het buitengewone succes waarmee de wetenschap nuttige technologie heeft voortgebracht.

Voor de zwakkere vorm zou Mars als een reëel bestaande planeet kunnen worden beschouwd, los van onze waarnemingen, theorieën en mythes erover. Alhoewel theorieën en waarnemingen het gevolg zijn van een sociaal proces, houdt dit proces wel in, dat er een soort van overeenstemming gehandhaafd wordt met deze realiteit. Volgens dit standpunt 'gaan' theorieën over de werkelijke wereld. Het kernpunt is hoe deze overeenstemming verklaard wordt. Op grond waarvan kan men claimen dat de foto's van de laatste ruimtesonde in zekere zin betrouwbaarder of echter zijn dan de Romeinse mythes over Mars? Voor sociaal constructivisten is het dus belangrijk om na te gaan hoe wetenschappelijke uitspraken worden onderbouwd.

Volgens mij is het SC daarmee geen goed uitgangspunt voor het onderwijs, omdat ik zelf de werkelijkheid buiten de mens als maatgevend neem. Niet hoe wij over de wereld denken is bepalend voor de werkelijkheid, er bestaat een werkelijkheid buiten de mens, waar wij een zo goed mogelijk beeld van proberen te maken.
Die beschrijving van de werkelijkheid, is niet de werkelijkheid zelf en volgens mij gaat het daar fout.

Ik snap ook wel dat de uitwerking van SC in het onderwijs niet zo scherp is als uit de bovenstaande beschrijving volgt en uiteraard is interactie belangrijk voor de leerlingen. Ik doceer geen 50 minuten (héél af en toe wel omdat het ook best leuk is om te doen ), maar laat leerlingen veel samenwerken, met elkaar overleggen. Dat werkt prima en ze vinden het leuk.

Maar het gaat me dus om het principe dat SC als basis wordt gekozen. Ik ben benieuwd naar jullie mening.

[Anoniem: 145189]

Als ik het goed snap is SC een filosofische denkwijze die de "realiteit" "verwerpt", omdat alle zogenaamde "waarnemingen" van mensen zelf stammen, en je dus niet zeker kan weten of het wel de "échte realiteit" is ? (Lastig uit te leggen)
Als dat zo is sta ik er met gemengde gevoelens over, ik vind het dan wel goed dat kinderen leren na te denken over filosophische zaken, maar dit standpunt moet natuurlijk niet ingeramd worden in hun schedels, zodat ze alle andere verwerpen. Als ze de conventionele wetenschappen leren, en dit als een soort van "bijvak" erbijkrijgen sta ik er niet echt zo heel tegenover.
Als ik het verkeerd heb begrepen, negeer deze post maar

[ Voor 6% gewijzigd door Anoniem: 145189 op 22-04-2006 18:13 ]

[KopjeThee]

Hmmm... Wat zou de redenatie van de directie geweest zijn? Ik waag een gokje:

Hoe kunnen we bezuinigen? Nou, die docenten zijn wel erg duur, misschien kunnen we met minder toe. Maar hoe leggen we uit aan de ouders dat leerlingen minder uren begeleiding van een bevoegd docent krijgen? We maken ze wijs dat een docent niets meer weet dan een leerling. Ha ha ha, hoe krijgen we dat voor elkaar? Nou, we zeggen dat waarheid democratisch bepaald wordt (of zoiets beweert die theorie) en er zijn nu eenmaal meer leerlingen dan docenten. Goed plan!

[Maasluip]

GeeBee schreef op zaterdag 22 april 2006 @ 12:27:
De docent wordt daarmee begeleider van het leerproces en niet meer de primaire overdrager van kennis.

En waar halen de studenten/leerlingen dan hun kennis vandaan?

Op de HTS was ook een leraar die met iets dergelijks experimenteerde. Je kon studiepunten krijgen als je een les gaf over een onderdeel van de stof. IMHO een verschrikkelijk slechte manier van lesgeven. Een student die voor de eerste keer in contact komt met leerstof kan nooit en te nimmer andere studenten diezelfde leerstof bijbrengen. Of hij is hoogbegaafd natuurlijk, maar dan zit je niet op de HTS (of op het VMBO for that matter).

Maar het gaat me dus om het principe dat SC als basis wordt gekozen. Ik ben benieuwd naar jullie mening.

Ik vind het maar een vaag praatje. Een groot denker (...) zei ooit "I reject reality and substitute my own". Daar moet ik een beetje aan denken bij die uitleg van Wikipedia.

[KopjeThee]

Maasluip schreef op zaterdag 22 april 2006 @ 22:49:
[...]
Ik vind het maar een vaag praatje. Een groot denker (...) zei ooit "I reject reality and substitute my own". Daar moet ik een beetje aan denken bij die uitleg van Wikipedia.

Nou het lijkt mij meer: "I reject reality and substitute the opinion of the majority".

Ik stel mij voor dat er in de klas gestemd gaat worden over de uitkomst van de som 1+1. Als de meerderheid 3 als waarheid accepteert, dan moet dat wel goed zijn.

[noguru]

Tja, ik ben het eigenlijk helemaal me je eens dat je hier sceptisch tegenover staat. Als ik het goed begrijp ontkent SC de basis van de wetenschap door de objectieve waarneming van feiten en de verklaring van die feiten ter discussie te stellen.
Dit is helemaal niet algemeen wetenschappelijk aanvaard en mag je dat dus zomaar onderwijzen? Als, overdreven gesteld, Jomanda geinige onderwijs/wetenschaps theorietjes bedenkt mag dat toch ook niet zomaar opgepikt worden?

Dat leerlingen meer leren door interactie met elkaar ok, maar wat heeft dat hier mee te maken. Dat staat los van de inhoud naar mijn mening.

[Christiaan]

noguru schreef op zondag 23 april 2006 @ 00:28:
Tja, ik ben het eigenlijk helemaal me je eens dat je hier sceptisch tegenover staat. Als ik het goed begrijp ontkent SC de basis van de wetenschap door de objectieve waarneming van feiten en de verklaring van die feiten ter discussie te stellen.
Dit is helemaal niet algemeen wetenschappelijk aanvaard en mag je dat dus zomaar onderwijzen? Als, overdreven gesteld, Jomanda geinige onderwijs/wetenschaps theorietjes bedenkt mag dat toch ook niet zomaar opgepikt worden?

Eh. Dit is wel heel erg versimpeld gesteld. De sociaal constructivisten zijn over het algemeen postmodernisten. Zij veronderstellen dat de wetenschap niet zo objectief is als de positivisten en andere modernisten veronderstellen. Waarheid, vinden de postmodernisten, is niet te kennen. Met wetenschap kunnen we wel tot uitspraken komen over de wereld, maar we weten nooit zeker of ze echt waar zijn. Wetenschap, zo zeggen de postmodernisten, is bovendien sociaal geconstrueerd. Daarmee wordt bedoeld dat wetenschappers tot waarheden komen door overleg, praten, roddel en achterklap en dat we 'vinden wat we zoeken'. En er is ook veel reden om aan te nemen dat de sociaal constructivisten daar een punt hebben. Zo zijn regelmatig antropologen gaan kijken in het lab. Daar merkten ze dat de senior onderzoeker vaak meer gewicht in de schaal legt als bepaald wordt wat men met een rare waarneming aanmoet. De senior, als het ware, bepaalt welke kant men met het onderzoek opgaat, wat men gaat bestuderen, enz. Klinkt logisch, maar zo wordt sociaal geconstrueerd welke richting een onderzoek uitgaat en dus wat men in zo'n onderzoek vindt.

De sociaal constructivisten doen geen uitspraak over het bestaan van een wereld buiten ons. Ze zeggen niet dat de realiteit NIET bestaat. Alleen dat wat wij denken te weten over die realiteit vaak het resultaat is van allerlei subjectieve constructies die we bij onszelf niet kunnen herkennen. Waarheid, daarom, is nooit 100% zeker.

[Christiaan]

En als ik de reacties hier zo zie denk ik dat het juist wel goed is dat kinderen ook wordt geleerd dat wetenschap niet de ultieme graal van de waarheid is waarvan veel mensen momenteel overtuigd zijn.

[Delerium]

In een zeer korte samenvatting van mijn betoog vind ik dat iedere vorm van theoretische opleiding op het VMBO nobel doch overbodig is. De mensen daar zijn sowieso niet al te theoretisch en maatschappelijk gezien is juist praktisch gerichte vaardigheden gewenst.
Niet in de laatste plaats omdat bij het VMBO vaak de eigenwaarde wordt verwoest door lastige theorievakken die op het VMBO per definitie zwaarder vallen dan elders.

Let wel: ik post hier dus geen denigrerende waarde, ik heb gewoon meer aan een vakbekwame loodgieter, bakker, kapper, fietsenmaker whatever dan een theoretisch opgeleid persoon dat het qua werk toch dik aflegt tegen een WO'er.

[KopjeThee]

Christiaan schreef op zondag 23 april 2006 @ 09:43:
En als ik de reacties hier zo zie denk ik dat het juist wel goed is dat kinderen ook wordt geleerd dat wetenschap niet de ultieme graal van de waarheid is waarvan veel mensen momenteel overtuigd zijn.

Ik ben blij als mijn kinderen wat kennis wordt bijgebracht. Dat zie ik liever door bevoegd docenten gebeuren dan door medeleerlingen. Maar ja, er moet natuurlijk weer bezuinigd worden...

Een flauw IMHO borrelpraat verhaaltje van "Ja, we weten 'de waarheid' toch nooit 100% zeker, dus we kunnen net zo goed een leerling als een bevoegd docent voor de klas zetten" verandert daar niet zoveel aan hoor. Maar goed, je mag daar natuurlijk anders over denken.

[ Voor 12% gewijzigd door KopjeThee op 23-04-2006 10:20 ]

[Iblies]

Ecteinascidin schreef op zondag 23 april 2006 @ 10:09:
...

Het probleem met de VMBO is dat alle leerlingen er op worden gedumpd.
Waar in het verleden nog een zekere mate van scheiding was, MAVO, LBO en speciaal onderwijs voor de allerzwakste,
worden deze nou gedumpd op gefuseerde scholen.

Mensen die aandacht nodig hebben krijgen het vrijwel niet, mensen die meer technisch zijn worden krijgen extra theorie, mensen die a-technisch zijn en een vorm van administratieve opleiding kregen, krijgen nu ook techniekvakken.

Het idee sociaal-constructivisme lijke me ook verder ook niet ideaal simpelweg omdat bij een flink aantal leerlingen in het VMBO het cognitief vermogen ontbreekt. En dat hoeven er maar 2 tot 3 per klas te zijn, maar ze trekken wel de rest mee.

[simon]

Ecteinascidin schreef op zondag 23 april 2006 @ 10:09:
In een zeer korte samenvatting van mijn betoog vind ik dat iedere vorm van theoretische opleiding op het VMBO nobel doch overbodig is. De mensen daar zijn sowieso niet al te theoretisch en maatschappelijk gezien is juist praktisch gerichte vaardigheden gewenst.
Niet in de laatste plaats omdat bij het VMBO vaak de eigenwaarde wordt verwoest door lastige theorievakken die op het VMBO per definitie zwaarder vallen dan elders.

Let wel: ik post hier dus geen denigrerende waarde, ik heb gewoon meer aan een vakbekwame loodgieter, bakker, kapper, fietsenmaker whatever dan een theoretisch opgeleid persoon dat het qua werk toch dik aflegt tegen een WO'er.

Dat men enkel met de praktijk bezig is wil nog niet zeggen dat je direct de theorie maar weg moet laten. Je moet mensen laten ruiken aan de theorie, en de praktijk onderwijzen, zodat ze nog een gevoel hebben voor theorie. Omgekeerd ook, een WO'er moet ook wat gevoel hebben voor praktijk, misschien niet zo veel, maar genoeg om daar beter te kunnen oordelen.

[Christiaan]

kopjethee schreef op zondag 23 april 2006 @ 10:12:
Een flauw IMHO borrelpraat verhaaltje van "Ja, we weten 'de waarheid' toch nooit 100% zeker, dus we kunnen net zo goed een leerling als een bevoegd docent voor de klas zetten" verandert daar niet zoveel aan hoor. Maar goed, je mag daar natuurlijk anders over denken.

Spijtig dat je dat een 'flauw borrelpraat verhaaltje' vindt. Het is nogal een fundamenteel en zeer essentieel punt over wat wetenschap nu eigenlijk is. Dat jij het een soort borrepraatje vindt is geen argument om het niet te doen. Precies om die reden zou je het eigenlijk JUIST wel moeten doen; om te laten zien dat het niet zomaar een 'flauw borrelpraatje' is. Ecta geeft wat dat betreft een veel beter argument.

[ Voor 18% gewijzigd door Christiaan op 23-04-2006 11:39 ]

[Rey Nemaattori]

Maasluip schreef op zaterdag 22 april 2006 @ 22:49:
Op de HTS was ook een leraar die met iets dergelijks experimenteerde. Je kon studiepunten krijgen als je een les gaf over een onderdeel van de stof. IMHO een verschrikkelijk slechte manier van lesgeven. Een student die voor de eerste keer in contact komt met leerstof kan nooit en te nimmer andere studenten diezelfde leerstof bijbrengen. Of hij is hoogbegaafd natuurlijk, maar dan zit je niet op de HTS (of op het VMBO for that matter).

Het kán wel. Stel, iedere student of groep van studenten doet een onderzoek(dit kun je beperken door een grote bak waarin allemaal verplichte lesstof onderwerpen zitten). Je doet een onderzoek, liefst nog wat experimenten, en na pak een beet een week of 4 word er door iedere groep een cursus dag gegeven(al dan niet met begeleiding van de docent). Aangezien die studenten 4 weken lang met hun neus in die stof hebben gezeten, EN het eea hebben geexperimenteerd, zijn ze misschien niet zo vakbekwaam als de docent, maar tog degelijk vakbekwamer dan hun mede studenten wat dat onderwerp betreft. Dan kunnen ze hun collega's écht wel wat bij brengen, zeker als de docent helpt als potentiele vraagbaak voor de moeilijskte vragen.

En ja deze methode voeren ze bij ons op de HTS ook in

[GeeBee]

Ecteinascidin schreef op zondag 23 april 2006 @ 10:09:
In een zeer korte samenvatting van mijn betoog vind ik dat iedere vorm van theoretische opleiding op het VMBO nobel doch overbodig is. De mensen daar zijn sowieso niet al te theoretisch en maatschappelijk gezien is juist praktisch gerichte vaardigheden gewenst.
Niet in de laatste plaats omdat bij het VMBO vaak de eigenwaarde wordt verwoest door lastige theorievakken die op het VMBO per definitie zwaarder vallen dan elders.

Let wel: ik post hier dus geen denigrerende waarde, ik heb gewoon meer aan een vakbekwame loodgieter, bakker, kapper, fietsenmaker whatever dan een theoretisch opgeleid persoon dat het qua werk toch dik aflegt tegen een WO'er.

Ik ben het niet met je eens, omdat ik denk dat onderwijs voor welk niveau dan ook een gelijke basis kan hebben. WO'er en VMBO'er leven namelijk in de zelfde maatschappij/werkelijkheid. Dat de doelstellingen voor het onderwijs aan een VMBO'er anders zijn dan die voor een WO'er spreekt voor zich.
Je "Let wel" is me overigens wel uit het hart gegrepen (Y)

@Simon: dat bedoel ik dus ook.

[ Voor 4% gewijzigd door GeeBee op 23-04-2006 12:26 ]

[Sissors]

Rey Nemaattori schreef op zondag 23 april 2006 @ 12:07:
[...]


Het kán wel. Stel, iedere student of groep van studenten doet een onderzoek(dit kun je beperken door een grote bak waarin allemaal verplichte lesstof onderwerpen zitten). Je doet een onderzoek, liefst nog wat experimenten, en na pak een beet een week of 4 word er door iedere groep een cursus dag gegeven(al dan niet met begeleiding van de docent). Aangezien die studenten 4 weken lang met hun neus in die stof hebben gezeten, EN het eea hebben geexperimenteerd, zijn ze misschien niet zo vakbekwaam als de docent, maar tog degelijk vakbekwamer dan hun mede studenten wat dat onderwerp betreft. Dan kunnen ze hun collega's écht wel wat bij brengen, zeker als de docent helpt als potentiele vraagbaak voor de moeilijskte vragen.

En ja deze methode voeren ze bij ons op de HTS ook in

Dat betekent dat de docenten een bijzonder laag niveau hebben. Als je 4 weken een onderwerp bestudeert en dan beter les erover kan geven dan docent is er toch echt iets mis

[KopjeThee]

Christiaan schreef op zondag 23 april 2006 @ 11:38:
[...]
Spijtig dat je dat een 'flauw borrelpraat verhaaltje' vindt. Het is nogal een fundamenteel en zeer essentieel punt over wat wetenschap nu eigenlijk is. Dat jij het een soort borrepraatje vindt is geen argument om het niet te doen. Precies om die reden zou je het eigenlijk JUIST wel moeten doen; om te laten zien dat het niet zomaar een 'flauw borrelpraatje' is. Ecta geeft wat dat betreft een veel beter argument.

Laat ik zeggen dat mijn kinderen daar niet op school komen. Ik wil fatsoenlijk onderwijs: kennisoverdracht door goedgeschoolde mensen, geen medeleerlingen. De stelling dat medeleerlingen dat net zo goed zouden kunnen, omdat we toch niet 100% kunnen vaststellen of docenten het bij het juiste eind hebben, noem ik borrelpraat. Ik vind dat een prima argument. Naar welk prutserig schooltje jij je kinderen wilt sturen is verder jouw verantwoordelijkheid.

[mr_obb]

On-topic:

Ik denk dat die directeuren zelf nog eens moeten nadenken of Sociaal-Constructivisme de juiste naam is voor wat zij bedoelen. Verder denk ik dat het een leuk idee is om studenten samen op een ontdekkingsreis te sturen en zo iets te leren, maar haalbaar is het m.i. niet of nauwelijks.

Off-topic:

In grote lijnen ben ik het wel met Ecteinascidin eens. Op het VMBO worden grote hoeveelheden mensen nu exact hetzelfde opgeleid, terwijl er enorme verschillen tussen die mensen bestaan. Je moet mensen ook de mogelijkheid geven om gewoon een goede lasser te worden, zonder ze lastig te vallen met talenkennis, geschiedenis of andere vakken.

[Anoniem: 171133]

Als ik het goed begrijp komt het er dus op neer dat leerlingen elkaar onderwijzen. Maar stagneert dat niet op den duur? Ze hebben immers (of er wordt verondersteld dat dat zo is) allemaal een vrijwel gelijk niveau. Hoe kunnen ze elkaar dan nog specifieke kennis overdragen? Door individueel de stof te bestuderen en er vervolgens over te discusseren? Als er dan iets moeilijks niet goed begrepen wordt, en vervolgens door een medeleerling fout wordt uitgelegd, wat dan?

Het zou misschien nog wel kunnen werken als je ouderejaars de lessen laat geven. Zij hebben al meer kennis opgedaan en begrijpen prima waar de struikelblokken liggen omdat ze zelf nog niet lang geleden door dezelfde stof heen moesten worstelen, maar dat is dan weer hetzelfde idee als een goede docent voor de klas neerzetten.

[Coju]

furby-killer schreef op zondag 23 april 2006 @ 12:25:
[...]

Dat betekent dat de docenten een bijzonder laag niveau hebben. Als je 4 weken een onderwerp bestudeert en dan beter les erover kan geven dan docent is er toch echt iets mis

Mits er ondersteuning wordt geboden door vakdocenten heeft dit onderwijsmodel nog andere voordelen. Goed lesgeven vereist vaardigheden die niet makkelijk zijn aan te leren. Leraren moeten de lesstof samenvatten, overzichtelijk en begrijpelijk overbrengen, antwoorden op vragen kunnen geven etc. Dit alles in een zodanige manier dat de leerling niet in slaap valt. Zulke vaardigheden zijn niet alleen toepasbaar in het onderwijs maar ook in het bedrijfsleven of bij de overheid. Dat dit alles onder begeleiding van een vakdocent moet gebeuren en dat docent overneemt waar de leerling tekortschiet, is echter wel van belang. Vaardigheden zijn belangrijk maar is niet het enige waar het onderwijs om draait.

Het verhaal dat de docent begeleider van het leerproces moet worden heb ik al eens eerder gehoord tijdens de invoering van de Tweede Fase. Daar lag de nadruk op de zelfstandigheid van de leerling en zoals kopjethee aanhaalt, een verkapte bezuinigingsronde in het middelbaar onderwijs. Het prestige van de vakdocent werdt verder onderuitgehaald door zijn rol te beperken tot een hulpje in de klas. Door de aandacht teveel op de vaardigheden van de leerling te leggen is de andere functie van onderwijs, de overdracht van kennis, aan de kant blijven liggen. Het voorstel om een onderwijsfilosofie gebaseerd op Sociaal Constructivisme in te voeren lijkt mij dan ook een stap verder in de richting van onderwijs primair gericht op vaardigheden zoals plannen, presenteren en zelfstandig werken. De wetenschap betwisten door het terug te voeren op een subjectieve constructie lijkt mij op dit punt ook geen taak van het middelbaar onderwijs.

Op het VMBO spelen, zoals Ecteinascidinst aanhaalt, ook andere overwegingen. Daar moet de nadruk vooral liggen op praktische vaardigheden die voorbereiden op een beroep. Voorbereidend Middelbaar Beroepsonderwijs, de naam zegt het al. De aandacht voor theorie moet hier dan ook minimaal zijn.

[MSalters]

Christiaan schreef op zondag 23 april 2006 @ 09:37:
De sociaal constructivisten zijn over het algemeen postmodernisten. Zij veronderstellen dat de wetenschap niet zo objectief is als de positivisten en andere modernisten veronderstellen. Waarheid, vinden de postmodernisten, is niet te kennen. Met wetenschap kunnen we wel tot uitspraken komen over de wereld, maar we weten nooit zeker of ze echt waar zijn. Wetenschap, zo zeggen de postmodernisten, is bovendien sociaal geconstrueerd. Daarmee wordt bedoeld dat wetenschappers tot waarheden komen door overleg, praten, roddel en achterklap en dat we 'vinden wat we zoeken'.

Het grootste probleem van postmodernisten is dat ze in de 20ste eeuw een 19de eeuwse wetenschapsbenadering aanvielen, die inmiddels als verlaten was. Hadden ze Popper en Wittgenstein gelezen, dan hadden ze een heel stuk beter gezien dat er een verschil is tussen wetenschap en werkelijkheid. Dan hadden ze gezien dat wetenschappers geen 24 uur per dag actief zijn met wetenschap. Dat een wetenschappelijke theorie meestal onderuit te schoffelen is, als deze uitsluitend door achterklap tot stand is gekomen zonder toetsing aan de realiteit, maar dat evengoed een wetenschappelijke theorie die in overleg tot stand is gekomen bestand blijkt tegen alle falsificatiepogingen.

En er is ook veel reden om aan te nemen dat de sociaal constructivisten daar een punt hebben. Zo zijn regelmatig antropologen gaan kijken in het lab. Daar merkten ze dat de senior onderzoeker vaak meer gewicht in de schaal legt als bepaald wordt wat men met een rare waarneming aanmoet. De senior, als het ware, bepaalt welke kant men met het onderzoek opgaat, wat men gaat bestuderen, enz. Klinkt logisch, maar zo wordt sociaal geconstrueerd welke richting een onderzoek uitgaat en dus wat men in zo'n onderzoek vindt.

De "grote ontdekking" is dus dat sommige wetenschappers broddelwerk afleveren, met name in die wetenschappen die toch al een bedenkelijke reputatie hadden wegens falsificatie-problemen? Waar het dus moeilijk is om kwalitatief zwakke wetenschappers eruit te halen?

De sociaal constructivisten doen geen uitspraak over het bestaan van een wereld buiten ons. Ze zeggen niet dat de realiteit NIET bestaat. Alleen dat wat wij denken te weten over die realiteit vaak het resultaat is van allerlei subjectieve constructies die we bij onszelf niet kunnen herkennen. Waarheid, daarom, is nooit 100% zeker.

De kritiek van sociaal-constructivisten is het meest relevant op de grens van wetenschap en interpretatieve analyse (iets wat niet tot de wetenschap gerekend mag wordne, IMO) maar ook daar is SC niet noodzakelijk de beste kritiek.

Echter, dit is volledig irrelevant voor de TS. De VMBO opleiding heeft als kengebied nu typisch de kengebieden van de meest harde wetenschappen. En dat is nu een gebied waar de SC geen uitspraken over kan doen, omdat het daar overduidelijk is dat falsificatie werkt.
En om dat in VMBO termen uit te drukken: als je met een hamer op je vingers slaat, dan doet dat pijn. Daar is zo, en wat je daar aan lulverhaal omheen verzint maakt niet uit - het feit op je vingers slaan heeft als gevolg dat het pijn doet, en dat is niet omdat 51% van de mensen vindt dat het pijn moet doen.

[noguru]

Christiaan schreef op zondag 23 april 2006 @ 09:37:
[...]


Eh. Dit is wel heel erg versimpeld gesteld. De sociaal constructivisten zijn over het algemeen postmodernisten. Zij veronderstellen dat de wetenschap niet zo objectief is als de positivisten en andere modernisten veronderstellen. Waarheid, vinden de postmodernisten, is niet te kennen. Met wetenschap kunnen we wel tot uitspraken komen over de wereld, maar we weten nooit zeker of ze echt waar zijn. Wetenschap, zo zeggen de postmodernisten, is bovendien sociaal geconstrueerd. Daarmee wordt bedoeld dat wetenschappers tot waarheden komen door overleg, praten, roddel en achterklap en dat we 'vinden wat we zoeken'. En er is ook veel reden om aan te nemen dat de sociaal constructivisten daar een punt hebben. Zo zijn regelmatig antropologen gaan kijken in het lab. Daar merkten ze dat de senior onderzoeker vaak meer gewicht in de schaal legt als bepaald wordt wat men met een rare waarneming aanmoet. De senior, als het ware, bepaalt welke kant men met het onderzoek opgaat, wat men gaat bestuderen, enz. Klinkt logisch, maar zo wordt sociaal geconstrueerd welke richting een onderzoek uitgaat en dus wat men in zo'n onderzoek vindt.

De sociaal constructivisten doen geen uitspraak over het bestaan van een wereld buiten ons. Ze zeggen niet dat de realiteit NIET bestaat. Alleen dat wat wij denken te weten over die realiteit vaak het resultaat is van allerlei subjectieve constructies die we bij onszelf niet kunnen herkennen. Waarheid, daarom, is nooit 100% zeker.

Hiermee toon je terecht aan dat wetenschap wordt bedreven door mensen die inderdaad niet altijd zuiver wetenschappelijk zijn. Een pijnlijk voorbeeld hiervan is te zien in de klinische genetica. Ooit heet men bepaald met slechte kleurtechnieken dat het diploide chromosoomaantal bij de mens 48 is. Later toen de technieken beter werden, heeft het toch nog heel lang geduurd voordat men erachter kwam dat het er inderdaad maar 46 zijn. Wellicht ook omdat de assistent die met de nieuwe kleuring aan het tellen ging, zijn professor niet durfde tegen te spreken en dus geforceerd tot 48 telde.
Dit doet echter niets af aan het feit dat het er 46 zijn. Een kind kan dat met de huidige geperfectioneerde technieken simpel natellen.

Dat de mens geen objectieve waarnemer is wordt binnen de wetenschap volledig erkent.
De conclusie van SC dat dus de wetenschap zelf geen objectieve waarheid kent/geeft vind ik te simpel gesteld.

[Anoniem: 24527]

Het centrale punt is niet dat sommige wetenschappers kwalitatief slecht werk afleveren dat de titel 'wetenschappelijk werk' niet mag dragen, maar dat het feit dat onderzoek door mensen gedaan wordt als intrinsieke eigenschap heeft dat er altijd een zekere mate van kleuring zal zitten in de gepresenteerde feiten. Al was het maar omdat er altijd definities gemaakt moeten worden en die per definitie niet objectief vast te stellen zijn.

Ik weet overigens niet of de school in kwestie een dergelijke manier van lesgeven op ieder vak van toepassing wil laten zijn? Voor basis-wiskunde lijkt het me inderdaad niet ideaal, maar voor vakken als maatschappijleer lijkt het me buitengewoon geschikt. De docent geeft de eerste opzet en een uitleg van een aantal basisbegrippen en laat vervolgens de leerlingen onderling discussieren. Waar de discussie vast loopt kan de docent hulp bieden en zonodig ietwat sturen.

Om er nog even wat diepzinnige politiek filosofie bij te betrekken :): volgens Hannah Arendt in The Human Condition is het openlijk deliberen over sociaal-maatschappelijke zaken in een leveled-playing field zelfs het meest wezenlijke aan ons "mens-zijn". Dat is namelijk de enige manier waarop we werkelijk achter onze 'echte' identiteit kunnen komen.

Op zich lijkt me dit dus niet een geheel slechte ontwikkeling, mits er goed toezicht is. Mensen zouden eens wat meer op moeten passen met alles simplistisch voor te stellen al ware schoolbesturen een stel mbo-dwarsinstromers die niet de minste moeite hebben gedaan om over dit onderwerp na te denken. Al die worst-case scenario's van mensen die het idee hebben dat zij de enige zijn die (binnen de 2 dagen dat dit topic loopt) hebben nagedacht over deze maatregel.

[Wildfire]

Maasluip schreef op zaterdag 22 april 2006 @ 22:49:

[...]

Een groot denker (...) zei ooit "I reject reality and substitute my own". Daar moet ik een beetje aan denken bij die uitleg van Wikipedia.

Adam Savage van Discovery Channel's "Mythbusters"...

Hmmmm... groot denker.... tsja.

---

Maarruh... wat voor nut heeft onderwijs als er van SC wordt uitgegaan? "Ja, de planeet Mars bestaat wellicht niet, we hebben alleen maar waarnemingen". Tsja. Dan kun je bij ALLES vraagtekens zetten en zijn bijna alle antwoorden bij proefwerken wel goed.

[ Voor 30% gewijzigd door Wildfire op 23-04-2006 17:41 ]

[Maasluip]

Wildfire schreef op zondag 23 april 2006 @ 17:40:
[...]


Adam Savage van Discovery Channel's "Mythbusters"...

Hmmmm... groot denker.... tsja.

---

Maarruh... wat voor nut heeft onderwijs als er van SC wordt uitgegaan? "Ja, de planeet Mars bestaat wellicht niet, we hebben alleen maar waarnemingen". Tsja. Dan kun je bij ALLES vraagtekens zetten en zijn bijna alle antwoorden bij proefwerken wel goed.

Daar zat ik op te wachten. Ik zit dus ook te wachten op de eerste aflevering van wegmisbruikers: maar agent, dat dat op de band staat bewijst niet dat ik het ook echt heb gedaan hoor! Die waarneming bewijst niets! U zat niet in mijn auto en u heeft niet gezien dat ik mij perfect aan de snelheid hield.

Daarom lijkt me dit absoluut geen goed idee, en vooral niet in het VMBO, waar toch niet de grootste denkers zitten.

[GeeBee]

Rey Nemaattori schreef op zondag 23 april 2006 @ 12:07:
[...]Het kán wel. Stel, iedere student of groep van studenten doet een onderzoek(dit kun je beperken door een grote bak waarin allemaal verplichte lesstof onderwerpen zitten). Je doet een onderzoek, liefst nog wat experimenten, en na pak een beet een week of 4 word er door iedere groep een cursus dag gegeven(al dan niet met begeleiding van de docent). Aangezien die studenten 4 weken lang met hun neus in die stof hebben gezeten, EN het eea hebben geexperimenteerd, zijn ze misschien niet zo vakbekwaam als de docent, maar tog degelijk vakbekwamer dan hun mede studenten wat dat onderwerp betreft. Dan kunnen ze hun collega's écht wel wat bij brengen, zeker als de docent helpt als potentiele vraagbaak voor de moeilijskte vragen.

En ja deze methode voeren ze bij ons op de HTS ook in

Ik heb daar gisteren en vandaag nog eens over na zitten denken en rondgeneusd op internet en kom voorlopig tot het volgende:

Er is verschil tussen de werkelijkheid construeren en kennis verwerven.
Het eerste is iets nieuws maken, uitbreiden van de beschrijving van de werkelijkheid, het tweede is iets bestaands leren.
Het eerste is wetenschap en onderzoek, het tweede is onderwijs.

Onderwijs is geen wetenschap en daarom alleen al is het onverstandig om onderwijs te baseren op een wetenschapsfilosofie. Onderwijs moet worden gestoeld op een onderwijsfilosofie.
Goed onderwijs is in mijn ogen gebaseerd op interactie, zowel tussen docent en leerling als tussen leerlingen onderling. Maar dat is nog geen SC.
De leerling is wel bezig om zich nieuwe kennis eigen te maken, maar daarmee is hij nog niet bezig met wetenschappelijk onderzoek.

[MSalters]

Als je overigens ziet wat er blijkbaar voor puinhoop van het vak Nederlands tegenwoordig wordt gemaakt, terwijl dat toch bij uitstek een Sociale Constructie is, dan geeft dat niet veel hoop.

[GeeBee]

MSalters schreef op dinsdag 25 april 2006 @ 21:56:
Als je overigens ziet wat er blijkbaar voor puinhoop van het vak Nederlands tegenwoordig wordt gemaakt, terwijl dat toch bij uitstek een Sociale Constructie is, dan geeft dat niet veel hoop.

Ook naar Goedemorgen Nederland gekeken vanmorgen?

[Anoniem: 958]

GeeBee schreef op zaterdag 22 april 2006 @ 12:27:
Bij mij op school heeft de directie bedacht dat ze het Sociaal Constructivisme (SC) als basis voor het onderwijs in het VMBO willen nemen. Dit alles in het kader van de Nieuwe Onderbouw en het Nieuwe Leren. (Daar sta ik gematigd sceptisch tegenover, maar daar gaat het nu niet om).
Het argument is dat leren het beste gaat tijdens interactie van leerlingen met elkaar. De docent wordt daarmee begeleider van het leerproces en niet meer de primaire overdrager van kennis.

Zoals met alle theorieën over onderwijs, is het praktische nut van een dergelijke algemene theorie nihil. Je kan net zo goed van mening zijn dat leerlingen lege vaten zijn, die gevuld moeten worden, of dat alle kennis van God komt. Het verandert geen steek aan het het onderwijs.

Wat wel van invloed is, is de opvatting dat "zelfstandig leren" een eenzijdig positieve invloed heeft en dus zo veel mogelijk bevorderd moet worden. Ik sta zelf ook gematigd sceptisch tegenover de ideeën van de tweede fase wat betreft zelfstandig werken. De K.W.T. uren (Keuze Werk Tijd) die op onze school gegeven worden zijn niet zo productief als reguliere lesuren. Bovendien verminderen dit soort uren de activiteit van leerlingen thuis.

[merlin_33]

Ik denk dat er niets mis mee is als je sociaal constructief leert
Doordat het een groepsproces is en er dus ook groepsdynamyca van toepassing is, krijg je extra vormen van motivatie.

Btw wie zegt dat VMBO leerlingen die zogenaamd met hun handen moeten werken niet theoretisch onderbouwt hoeven te werken. Zelf nadenken heeft juist in dit soort beroepen een grote waarde. Denk aan zelfstandig werken en probleemoplossend vermogen.
SC onderwijs heeft als voordeel dat je gestimuleerd wordt na te denken.

[Sissors]

Anoniem: 958 schreef op woensdag 26 april 2006 @ 16:20:
[...]

Zoals met alle theorieën over onderwijs, is het praktische nut van een dergelijke algemene theorie nihil. Je kan net zo goed van mening zijn dat leerlingen lege vaten zijn, die gevuld moeten worden, of dat alle kennis van God komt. Het verandert geen steek aan het het onderwijs.

Wat wel van invloed is, is de opvatting dat "zelfstandig leren" een eenzijdig positieve invloed heeft en dus zo veel mogelijk bevorderd moet worden. Ik sta zelf ook gematigd sceptisch tegenover de ideeën van de tweede fase wat betreft zelfstandig werken. De K.W.T. uren (Keuze Werk Tijd) die op onze school gegeven worden zijn niet zo productief als reguliere lesuren. Bovendien verminderen dit soort uren de activiteit van leerlingen thuis.

Als we toch over de tweede fase hebben, ik studeer nu EL en als je de statistieken ziet van sommige vakken is het schrikbarend. Voor tweede fase haalde tussen 70-80% het. Zonder dat het vak gewijzigd is, is het precies het jaar dat tweede fase is ingevoerd naar 20-30% gedropt. En tentamens zijn niet moeilijker geworden.

[GeeBee]

"Zelfstandig leren" is ook zeker niet hetzelfde als "Je zoekt het maar uit". Dat is een fout die volgens mij nogal eens gemaakt wordt .

(ja dit is een koffietafel-mening, zonder onderzoek gedaan te hebben...)

[merlin_33]

GeeBee schreef op donderdag 27 april 2006 @ 09:01:
"Zelfstandig leren" is ook zeker niet hetzelfde als "Je zoekt het maar uit". Dat is een fout die volgens mij nogal eens gemaakt wordt .

(ja dit is een koffietafel-mening, zonder onderzoek gedaan te hebben...)

Lijkt me vrij logisch. Anders zou men je op school meteen naar google doorverwijzen.
Je zou dan voor zelfstandig leren autodidact moeten zijn.

[Anoniem: 958]

GeeBee schreef op donderdag 27 april 2006 @ 09:01:
"Zelfstandig leren" is ook zeker niet hetzelfde als "Je zoekt het maar uit". Dat is een fout die volgens mij nogal eens gemaakt wordt .

(ja dit is een koffietafel-mening, zonder onderzoek gedaan te hebben...)

In de praktijk komt het er echter wel zo ongeveer op neer. KWT uren, zoals ze bij ons op school heten, zijn uren waarin tegen de leerlingen gezegd wordt: Doe maar wat, maar hou daarbij wel je mond! Natuurlijk heeft iedereen de instructie gehad: plan heel zorgvuldig wat je ieder KWT uur wilt gaan doen en doe dat dan ook, maar al dat plannen, dat doen leerlingen gewoonweg niet (wordt als niet zo belangrijk ervaren).

Naast KWT uren bestaan ook nog "waarnemingsuren" (als een docent afwezig is, wordt de les door een andere docent "waargenomen" en waarnemen en op gedrag corrigeren is wat de docent dan zo'n les doet). Lesuitval wordt zoveel mogelijk geprobeerd te voorkomen, anders komt de school niet aan de benodigde hoeveelheid lesuren. Extra uren per vak geven, betekent overigens extra personeel aanstellen en dat kost geld. Docenten extra taken geven kost geen geld.

Beide vormen van onderwijs (kort gezegd: doe-maar-wat-onderwijs) verminderen de activiteit van de leerling in de les (een reguliere les is productiever), de activiteit van leerlingen thuis (dat doen we wel in het KWT uur) en de activiteit van leerlingen in het algemeen (doelloos zitten niksen zorgt voor een houding die niet bepaald productief is en bij veelvuldig herhalen van dit gedrag beïnvloed dit het gedrag van de leerling in het algemeen). Ik denk dat weinig wordt gerealiseerd hoe belangrijk deze laatste factor is.

[merlin_33]

Anoniem: 958 schreef op maandag 08 mei 2006 @ 15:41:
[...]

In de praktijk komt het er echter wel zo ongeveer op neer. KWT uren, zoals ze bij ons op school heten, zijn uren waarin tegen de leerlingen gezegd wordt: Doe maar wat, maar hou daarbij wel je mond! Natuurlijk heeft iedereen de instructie gehad: plan heel zorgvuldig wat je ieder KWT uur wilt gaan doen en doe dat dan ook, maar al dat plannen, dat doen leerlingen gewoonweg niet (wordt als niet zo belangrijk ervaren).

Naast KWT uren bestaan ook nog "waarnemingsuren" (als een docent afwezig is, wordt de les door een andere docent "waargenomen" en waarnemen en op gedrag corrigeren is wat de docent dan zo'n les doet). Lesuitval wordt zoveel mogelijk geprobeerd te voorkomen, anders komt de school niet aan de benodigde hoeveelheid lesuren. Extra uren per vak geven, betekent overigens extra personeel aanstellen en dat kost geld. Docenten extra taken geven kost geen geld.

Beide vormen van onderwijs (kort gezegd: doe-maar-wat-onderwijs) verminderen de activiteit van de leerling in de les (een reguliere les is productiever), de activiteit van leerlingen thuis (dat doen we wel in het KWT uur) en de activiteit van leerlingen in het algemeen (doelloos zitten niksen zorgt voor een houding die niet bepaald productief is en bij veelvuldig herhalen van dit gedrag beïnvloed dit het gedrag van de leerling in het algemeen). Ik denk dat weinig wordt gerealiseerd hoe belangrijk deze laatste factor is.

Zegt dit nu iets over de vorm van onderwijs? Gaat het hier niet meer om de bedrijfsvoering?

[Anoniem: 958]

merlin_33 schreef op dinsdag 09 mei 2006 @ 23:04:

Zegt dit nu iets over de vorm van onderwijs? Gaat het hier niet meer om de bedrijfsvoering?

Met de bedrijfsvoering is bij ons op school ook een hoop mis, maar mijn kritiek richt zich toch vooral op de vorm van onderwijs (doe-maar-wat-onderwijs). Ik zie niet hoe je dit soort onderwijs door effectieve bedrijfsvoering even productief kan maken als regulier onderwijs (vakdocent voor de klas).

[merlin_33]

Anoniem: 958 schreef op woensdag 10 mei 2006 @ 13:43:
[...]

Met de bedrijfsvoering is bij ons op school ook een hoop mis, maar mijn kritiek richt zich toch vooral op de vorm van onderwijs (doe-maar-wat-onderwijs). Ik zie niet hoe je dit soort onderwijs door effectieve bedrijfsvoering even productief kan maken als regulier onderwijs (vakdocent voor de klas).

Ik moet je zeggen dat ik alleen het strikte regime van atheneum zon 22 jaar geleden gewend ben.
De HBO die ik nu volg was dan ook behoorlijk schrikken. Ik hoor iedereen klagen. Toch vind ik het veel leerzamer en ben ik meer gemotiveerd als ooit. Ik denk dat het misschien erg persoonlijk ligt welke leerstijl bij je past.

[Anoniem: 57851]

Het sociaal-constructivisme komt in essentie voort vanuit een nieuwe ontologische stroming, waarbij men het bestaan van een absolute universele werkelijkheid verwerpt (het positivistische standpunt). Het is volgens de sociaal-constructivisten daarentegen zo dat de werkelijkheid relatief is en dat werkelijkheden door mensen subjectief worden geconstrueerd. Probleem hierbij is: wat kun je ermee? Wetenschappelijk gezien leidt het nergens toe en praktisch ook niet. Een probleem moet worden opgelost en niet verzanden in een eeuwig durende relativistische discussie.

[GeeBee]

We gaan het er maandag a.s. weer over hebben tijdens een studiedag. Op de agenda staat onder andere de theorie achter SC. Ik denk er over om deze sheet maar eens op de projector te leggen:

Holocaustontkenning in het Midden-Oosten
In het Midden-Oosten publiceerden de Iraakse en de Syrische regering, evenals de Palestijnse Autoriteit Holocaustontkennende werken. Veelal betreft het hier letterlijke en onkritische vertalingen van de 'literatuur' van westerse revisionisten. Deze werden bestsellers in een aantal Arabische naties. Sinds zijn aantreden begin 2006 deed de president van Iran, Mahmoud Ahmadinejad, regelmatig Holocaustontkennende uitspraken in het openbaar, onder enthousiaste bijval van vele radicale en fundamentalistische groeperingen in deze regio. In het algemeen kan geconstateerd worden dat bij Holocaustontkennende uitspraken tegelijk grove antisemitische termen gebruikt worden waarbij tegelijkertijd ook nog eens de wens wordt uitgesproken om de 'zionistische entiteit' te vernietigen.

In Iran werd op 11 december en 12 december 2006 een conferentie gehouden over het ontkennen van de holocaust. Deze conferentie is georganiseerd, omdat Iran volhoudt dat de holocaust nooit heeft bestaan en Israël gestraft moet worden. De politieke achtergrond hiervan is dat als de holocaust niet bestaan zou hebben, de joden dan ook geen recht zouden hebben op een eigen staat. Iran praat hier onder andere met westerse wetenschappers en Israëlische rabbi's. Alleen revisionisten kwamen echter op deze conferentie opdagen, evenals anti-zionistische joden. Onder andere is David Duke uitgenodigd, voormalig leider van de Amerikaanse Ku Klux Klan. Ook werd de Franse hoogleraar Robert Faurisson uitgenodigd, die beweert dat de Holocaust een mythe is. De Duitser Fredrick Töben probeert met een schaalmodel van Treblinka aan te tonen dat het fysiek onmogelijk was om daar 700.000 mensen om te brengen. De Israëlisch Arabische jurist Khaled Kasab Mahameed en deskundige op het gebied van de holocaust werd de toegang ontzegd, omdat hij over een Israëlisch paspoort beschikt. Onder andere de Belgische minister van Buitenlandse Zaken, Karel De Gucht veroordeelde het houden van de conferentie, evenals het Vaticaan, de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Britse premier Tony Blair.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Holocaustontkenning

Dat krijg je er dus van als je stelt dat waarheid afhankelijk is van normen en waarden. (Staat in de beleidsstukken hier op school).

Kijken of er een reactie komt.

2e punt van kritiekpunt van mij.
Volgens de cursusleider doet SC een aanval op het individualisme omdat leerlingen elkaar nodig hebben bij het leren. Als binnen SC de interpretatie van de werkelijkheid belangrijker is dat de werkelijkheid zelf, dan maakt iedereen zijn eigen werkelijkheid. Dat lijkt me niet een aanval doen op het individualisme maar de definitieve bevestiging daarvan.

[Anoniem: 9942]

Lijkt je dat verstandig? Ik kan me nog voorstellen dat je zoiets post op een internetforum, maar in de echte wereld lijkt het me uitermate onverstandig om dit soort extreme voorbeelden te gebruiken in een discussie. Niet alleen maak je je daarmee schuldig aan de drogreden van het hellende vlak ("dat krijg je er dus van als...") maar je polariseert de boel er ook zo sterk mee door zelfs maar de suggestie te wekken dat je sociaal constructivisten vergelijkt met holocaustontkenners, dat er helemaal niets meer uit de discussie zal komen en dat aanhangers van het sociaal constructivisme een hekel aan je zullen krijgen. Dat is nooit verstandig...

Daar komt nog bij dat ik het een uitermate zwakke vergelijking vind. De organisatoren van deze conferentie zijn helemaal geen sociaal-constructivisten, maar staan als religieuze fundamentalisten juist diametraal tegenover het hele sociaal constructivisme en in het algemeen het postmodernisme.

[Diadem]

Christiaan schreef op zondag 23 april 2006 @ 09:37:
(...) Met wetenschap kunnen we wel tot uitspraken komen over de wereld, maar we weten nooit zeker of ze echt waar zijn. Wetenschap, zo zeggen de postmodernisten, is bovendien sociaal geconstrueerd. Daarmee wordt bedoeld dat wetenschappers tot waarheden komen door overleg, praten, roddel en achterklap en dat we 'vinden wat we zoeken'. (...) Waarheid, daarom, is nooit 100% zeker.

Maar als je het zo stelt, is dit toch gewoon een open deur?

Dat je nooit zeker weet of een theorie 'waar' is, dat je überhaupt 'de waarheid' niet zeker kunt achterhalen, en dat wetenschappers door allerlei secundaire zaken beïnvloed worden, dat is toch niet opzienbarend. Vind ik allemaal erg voor de hand liggend.

Daaraan de conclusie verbinden dat waarheid niet bestaat, of dat waarheid er niet toe doet, is volgens mij ten eerste en non sequitur en ten tweede onzinnig

[GeeBee]

@CP
Ja, ok. Het is wel wat scherp gesteld zo. Wat ik wil is dat mijn collega's gaan nadenken over wat CS ís en wat de consequenties zijn voor hun/ons onderwijs. Mijn overtuiging is in elk geval de CS een verkeerd uitgangspunt is omdat het de waarheid buiten de mens niet accepteert. De werkelijkheid is volgens CS niets meer dan dat wij er van vinden.
Ik denk dat dat rare gevolgen heeft voor het onderwijs. Niet de waarheid/werkelijkheid is volgens CS belangrijk, maar de interpretatie van de werkelijkheid.
Ik denk dat er een werkelijkheid buiten de mens is en dat die zich niet voegt naar wat wij ervan vinden. Wij construeren ons beeld van de werkelijkheid op basis van onze waarnemingen. Niet andersom.

Dus: ander voorbeeld nemen?

Ik gooi een pen op de grond en vraag de zaal waarom de pen die richting op valt. Uiteindelijk kom je dan op de vraag wat is zwaartekracht en waarom is die er? Volgens mij weten we dat nog niet zeker, maar het is in elk geval niet zo dat wij bedacht hebben dat die pen maar die kant op moest gaan, alsof we ook hadden kunnen bedenken dat de pen de andere kant (omhoog) zou kunnen gaan en dat de pen dat dan ook had gedaan...
Wij bedenken (construeren?) de zwaartekracht als model voor onze waarnemingen maar de zwaartekracht is er niet omdat we die met z'n allen bedacht hebben.

Ik zal er dus voor pleiten om ons onderwijs niet op Sociaal Constructivisme te stoelen, maar op Sociaal Leren. De sociale processen zijn belangrijk bij het leren, helemaal mee eens. Wat wij doen in het onderwijs is überhaupt geen wetenschap, dus construeren leerlingen de werkelijkheid ook niet

[Anoniem: 9942]

Ja, ok. Het is wel wat scherp gesteld zo. Wat ik wil is dat mijn collega's gaan nadenken over wat CS ís en wat de consequenties zijn voor hun/ons onderwijs. Mijn overtuiging is in elk geval de CS een verkeerd uitgangspunt is omdat het de waarheid buiten de mens niet accepteert. De werkelijkheid is volgens CS niets meer dan dat wij er van vinden.
Ik denk dat dat rare gevolgen heeft voor het onderwijs. Niet de waarheid/werkelijkheid is volgens CS belangrijk, maar de interpretatie van de werkelijkheid.
Ik denk dat er een werkelijkheid buiten de mens is en dat die zich niet voegt naar wat wij ervan vinden. Wij construeren ons beeld van de werkelijkheid op basis van onze waarnemingen. Niet andersom.

Dus: ander voorbeeld nemen?

Ik gooi een pen op de grond en vraag de zaal waarom de pen die richting op valt. Uiteindelijk kom je dan op de vraag wat is zwaartekracht en waarom is die er? Volgens mij weten we dat nog niet zeker, maar het is in elk geval niet zo dat wij bedacht hebben dat die pen maar die kant op moest gaan, alsof we ook hadden kunnen bedenken dat de pen de andere kant (omhoog) zou kunnen gaan en dat de pen dat dan ook had gedaan...
Wij bedenken (construeren?) de zwaartekracht als model voor onze waarnemingen maar de zwaartekracht is er niet omdat we die met z'n allen bedacht hebben.

De meeste sociaal constructivisten zullen het bestaan van een buiten de mens staande werkelijkheid niet direct ontkennen, en zullen ook niet beweren dat een pen ineens een andere kant op kan vallen omdat men dat spontaan gelooft (echter, zij zullen wel beweren dat er een cultuur zou kunnen zijn die pennen omhoog ziet vallen, aangezien de concepten "zwaartekracht, aarde, hemel, omhoog en omlaag" sociale constructen zijn). Volgens hen is alles wat wij menen te weten over die werkelijkheid, een sociaal construct, afhankelijk van de (sub)cultuur waarin wij ons bevinden. En daarmee is het dus helemaal niet meer relevant om over een buiten de mens staande werkelijkheid te spreken, aangezien wij alleen maar over een cultureel gevormde abstractie daarvan kunnen spreken. Ook de wetenschap, en alle termen waarmee de wetenschap probeert de werkelijkheid mee te beschrijven, zijn sociale constructen. Voor een cultuur die de wetten van Newton nooit heeft bedacht, zou het concept kracht, en daarmee zwaartekracht, wel eens volstrekt bizar kunnen zijn. Een voorbeeld dichter bij huis was de scheikundeles die ik ooit op een vrije school gegeven heb, toch een soort subcultuur. Ik beschreef aan de leerlingen een systeem waarin er een chemisch evenwicht heerst, en vroeg hen wat de gevolgen zouden zijn als je aan het systeem een extra hoeveelheid van 1 van de 2 stoffen toevoegt. Prompt kwam het goede antwoord eruit, dan schuift het evenwicht op naar de andere kant. Op mijn vraag "waarom?", kwam het antwoord "omdat de natuur altijd streeft naar balans". Tja...

Waar ik sociaal constructivisten nog geen bevredigend antwoord op heb horen geven, is hoe het komt dat onze kennis ons in staat stelt technologie te ontwerpen die werkt...

[Brent]

Sociaal constructivisme op een VMBO school? Op dit moment hoort er al een belletje te gaan rinkelen.

Het VMBO (Voorbereidend Middelbaar BeroepsOnderwijs) is bedoeld om mensen voor te bereiden op de arbeidsmarkt en eventueel een LBO/MBO opleiding. Van timmerman tot electricien en van basisschoolleerkracht tot administratief medewerker. Het VMBO is momenteel een volumeopleiding waar zo'n 80% van de mensen zijn voortgezet onderwijs volgt. Essentieel is deze mensen te motiveren voor hun toekomst en ze de juiste relevante kennis bij te brengen. Het VMBO duurt vier jaar.

Zelf volg ik een interdisciplinaire wetenschappelijke opleiding waar ik het voorrecht heb gehad even aan alles wat er te doen is heb kunnen snuiven. Ik geef direct toe dat het bij introducties is gebleven, maar reuze interessant was het om de verschillende categorieen van wetenschap eens van dichtbij mee te maken. Ik kan niet genoeg benadrukken dat sociaalwetenschappelijke (want dat is een begrip als sociaal constructivisme, het gaat wel over wetenschapsfilosofie, maar is duidelijk afkomstig uit de sociale hoek) ideeen/theorien a) niet meer dan dat zijn b) van uiterst bedenkelijke relevantie zijn op opleidingen als het VMBO. Momenteel specialiseer ik me in de richting Natuurkunde en daar heb je echt geen tijd voor begrippen als SC. Tezamen met het de achtergrond van praktisch alle soc.wet./wet.fil. ben ik van mening dat dit soort begrippen in het leven worden geroepen door mensen die zelden buiten hun eigen vakgebied komen. De soc.wet. hebben zijn van een hele andere aard dan de exacte wetenschappen bijvoorbeeld. In feite is het wetenschappelijk gehalte van die eerst veel lager. Complexe systemen als de mens in grote aantallen zijn nu eenmaal heel slecht te bestuderen, dus het is een wetenschap van inferenties en correlaties. Uit die school komt een begrip als SC, welke binnen die school hout snijd, maar in andere wetenschappen (laat staan daarbuiten) van kleine betekenis is. Het is goed dat er mensen eens dieper nadenken, maar laat het ook volkomen duidelijk dat deze begrippen in eerste instantie slaan op de soort wetenschap waar hij uit voortkomt. M.i. verwarren veel mensen soc.wet. voor wetenschap als geheel, doordat de soc.wet. een wetenschap is die in zeker zin begrijpelijker is en makkelijker uit de losse pols gedaan kan worden en veel meer raakvlakken heeft met het dagelijkse wel en wee van ons allen. Daardoor wordt er m.i. nog weleens iets teveel gewicht aan gewaarwordingen als SC geattribueerd._{Wat volgens mij in werkelijkheid voortkomt uit het feit dat veel van deze mensen weinig (willen) begrijpen van echt moeilijke wetenschap (kom ik toch op fundamentele natuurkunde, iets moeilijkers ken ik niet) en met deze begrippen hun keuze om voor de makkelijker weg te kiezen te legitimeren, maar da's en tikje OT}

Ik kan me helemaal niets voorstellen bij de combinatie SC en VMBO. Op het VMBO zijn theorievakken in die zin volkomen overbodig. Bied en vak Filosofie aan, en laat het daarbij. Theorie op het VMBO moet bijvoorbeeld bestaan uit het leren boekhouden (je eigen geld bijvoorbeeld), wat elektrotechniek, de Nederlandse en Engelse taal, maatschappijleer, ANW. Praktijkvakken kunnen gaan over handvaardigheid (en dan niet kleien en knippen en plakken, maar een stoel in elkaar zetten bijvoorbeeld, of een elektrisch circuit bouwen) en lichamelijke opvoeding. Deze mensen hebben er niets aan om begrippen als sociaal constructivisme te leren, ze gaan helemaal geen wetenschappelijke opleiding volgen.

Wat ik denk dat er aan de hand is, is dat (zoals helaas _veel_ te vaak) je te maken hebt met een directie die soc.wet. voor wetenschap verwisselt en dientengevolge SC een veel te grote rol toedient. Deze theorie is het helemaal niet waard om het uitganspunt van het beleid van een school te zijn. Dat is zoiets als zwaartekracht als uitganspunt nemen: dat doen we wel, want concepten als trappen, stoelen en tafels zijn daarop gebaseerd, maar voegt niks toe. Zo ook SC, zeker op een VMBO school. Ik heb het idee dat een directielid een onderwijscongres teveel heeft gezien en in misplaatst enthousisme het gehele bestuur heeft overtuigt. Ik denk dat dit overigens symptomatisch is voor het hedendaagse onderwijs: er wordt te weinig nagedacht naar de rol die de school nu echt heeft en teveel gesold met de kinderen. Directies/management is te groot en gaat van gekkigheid/verveling projecten starten die ze zelf leuk vinden en waaien zo met allerlei winden mee, wat alleen maar afleidt van wat er op een school moet gebeuren.