:strip_icc():strip_exif()/u/50076/dosto_60.jpg?f=community)
Het out-sourcing process loopt nu al een tijdje, en na het zien van tegenlicht (http://www.vpro.nl/progra...ht/afleveringen/26031884/) heb ik toch wel wat zitten nadenken over het thema. Ik denk dat in Werk en Inkomen wel animo is voor een discussie omdat dit ons allen aangaat.
Sinds enkele jaren zijn wij begonnen met het verplaatsen van processen naar het buitenland. Langzamerhand leven we toe naar een wereld waarin elk land een specialisatie heeft, en concurrentie niet meer met een lokal organisatie is.
De effecten van deze globalisatie zijn groots, mijn vader bijvoorbeeld, zou voor een project een bedrijf willen inhuren, die de programma code ontwikkelden. Van Ecofys (bedrijf hierachter), kreeg hij te horen dat daarvoor Polen werden ingehuurd. Deze Polen zouden naar de opdrachten van Ecofys (zij zouden het geheel designen) de boel ontwikkelen. Nu heeft hij de opdracht afgeslagen (dit was een van de redenen, niet hoofd), en gekozen voor een andere. Ook ben ik vorig jaar in Polen geweest, en daar gesproken met een CEO van het Nederlands/Poolse Otto, een uitzendbureau voor Poolse werknemers. Nu gaat het nog om laag geschoold werk wat wij uitbesteden, maar zo als je in mijn eerdere voorbeeld las komt programmacode schrijven ook al in de uitbesteed zone. Én ik zou er niet verbaasd over zijn als diegene die nu een brug tussen de polen en het Nederlandse bedrijf vormt straks ook Pools wordt.
Dit lijkt misschien een verstandige stap op economisch vlak, want een bedrijf zou daardoor veel geld kunnen besparen, de pool kost immers meer. Ook werkt het opzich wel, elk land een specialisatie. De efficientie gaat dus omhoog, kosten omlaag. Wat willen we meer?
Nu zei men bijvoorbeeld bij Otto dat wij niet hoefden te vrezen voor de Pool, er zou immers wel een baan voor ons blijven (heb ik mijn twijfels overigens wel bij), maar de lager geschoolde Nederlander zou zich moeten omscholen. Als wij volgens dit stramien zouden meegaan in de globalisatie en ons specialisme zouden kiezen, dan zou er toch niets aan de hand zijn nietwaar?
Zo zullen de meeste economen tegen globalisatie aankijken, als je er niet in mee gaat (wat je eigenlijk al niet meer kan), verlies je. Doordat we een markt economie hebben zouden we alleen geen nee kunnen zeggen (het is immers aan de bedrijven, die gerund worden door economen, om op dit gebeid een plan te trekken). Hierdoor zouden wij in een nieuwe wereld komen, waarin wij als bijvoorbeeld manage specialist ons werken zouden kunnen doen. De Indiërs zouden allemaal telefonisten worden, de Amerikanen zouden ons massaal in voedsel kunnen voorzien (graan) en de russen in gas.
Maar is dat wel wat wij eigenlijk willen? Om over 20 jaar een grote machine te worden, waarin winst en efficientie belangrijker is dan doen wat je wil? Waarin je je opleiding naar de vraag kiest?
Want daar zal het op neer komen, nu al is dat bij grote out-sourcers zo. Je doet wat je moet doen van de baas (omscholing bijvoorbeeld), anders kom je niet mee. Dan _moet_ je mee. Anders raak je werkloos, en verdwijn je uit het systeem. Je kan niet meer doen waar je persoonlijke intresses liggen, tenzij er markt voor is. Alles zal dan om markt draaien.
Maar ik vind dat eigenlijk vreemd, en met mij denk ik velen anderen. Want wij kijken nu naar wat er over 10 jaar zal gebeuren, maken plannen en denken dat we daarmee dan wel blij mee zullen zijn. Tegelijkertijd wordt winst ons hoogste doel.
Maar dan kijken we niet meer naar wat er na die 20 jaar gebeurd, waarin je niet overspannen kan zijn, of niet erkend wordt. Want _dat_ past niet in de markt, nee je moet dus mee. Ik denk dat we daarin totaal het doel van winst voorbij gaan, namelijk winst dient de mens. Wij gaan dan zover in onze eis tot groei, dat we de rest wel vergeten.
En dan kom ik nu tot mijn hoofd punt. Waarom groeien? Waarom moeten wij nu groeien, sneller, beter? Het heeft ons niet écht gelukkiger gemaakt. Het heeft de polarisatie van de wereld versterkt, het heeft ervoor gezorgd dat de grens tussen arm en rijk een gigantisch kloof is. Én dan vraag ik me af, willen we dat nou echt? Een wereld waarin alles efficient gaat.
Want kijk eens hoe mooi wij het franse platte land vinden, met van die schattige kleinschalige boerderijtjes. Als we daar zijn komen we totaal tot rust. Maar waarom zou dat niet overal kunnen? Waarom is inefficientie erg? Men zegt wel, je vindt het wiel geen twee keer uit. Maar wat is daar mis mee, het houdt ons toch bezig? Waarom is het erg als er parallele productie van 1 ongeveer het zelfde product is?
Ik denk dat het beter zou zijn als we productie verkleinen, meer op lokaal niveau werken. Minder outsourcing, misschien doen mensen dan wel 2 keer het zelfde, maar dat is opzich niet erg. We moeten ons minder druk maken om inefficientie. Want op die manier zullen we denk ik meer tijd en ruimte hebben voor zaken die wij door de huidige manier van werken verdrukken (familie, tijd om na te denken etc) kunnen verbeteren. In die situatie streeft winst haar doel niet voorbij, want je hoeft niet mee te gaan. Je hebt een lokale markt, met lokale afnemers. Op die manier zou je een sterkere continuiteit kunnen hebben.
Hoe zien jullie dat?
kleine waarschuwing, dit is gewoon een manier van denken, en ik ga geen treehugger uithangen met 'zo moet het', maar het lijkt me wel goed om erover te discussieren en te kijken hoe wij hier in mee omgaan
Sinds enkele jaren zijn wij begonnen met het verplaatsen van processen naar het buitenland. Langzamerhand leven we toe naar een wereld waarin elk land een specialisatie heeft, en concurrentie niet meer met een lokal organisatie is.
De effecten van deze globalisatie zijn groots, mijn vader bijvoorbeeld, zou voor een project een bedrijf willen inhuren, die de programma code ontwikkelden. Van Ecofys (bedrijf hierachter), kreeg hij te horen dat daarvoor Polen werden ingehuurd. Deze Polen zouden naar de opdrachten van Ecofys (zij zouden het geheel designen) de boel ontwikkelen. Nu heeft hij de opdracht afgeslagen (dit was een van de redenen, niet hoofd), en gekozen voor een andere. Ook ben ik vorig jaar in Polen geweest, en daar gesproken met een CEO van het Nederlands/Poolse Otto, een uitzendbureau voor Poolse werknemers. Nu gaat het nog om laag geschoold werk wat wij uitbesteden, maar zo als je in mijn eerdere voorbeeld las komt programmacode schrijven ook al in de uitbesteed zone. Én ik zou er niet verbaasd over zijn als diegene die nu een brug tussen de polen en het Nederlandse bedrijf vormt straks ook Pools wordt.
Dit lijkt misschien een verstandige stap op economisch vlak, want een bedrijf zou daardoor veel geld kunnen besparen, de pool kost immers meer. Ook werkt het opzich wel, elk land een specialisatie. De efficientie gaat dus omhoog, kosten omlaag. Wat willen we meer?
Nu zei men bijvoorbeeld bij Otto dat wij niet hoefden te vrezen voor de Pool, er zou immers wel een baan voor ons blijven (heb ik mijn twijfels overigens wel bij), maar de lager geschoolde Nederlander zou zich moeten omscholen. Als wij volgens dit stramien zouden meegaan in de globalisatie en ons specialisme zouden kiezen, dan zou er toch niets aan de hand zijn nietwaar?
Zo zullen de meeste economen tegen globalisatie aankijken, als je er niet in mee gaat (wat je eigenlijk al niet meer kan), verlies je. Doordat we een markt economie hebben zouden we alleen geen nee kunnen zeggen (het is immers aan de bedrijven, die gerund worden door economen, om op dit gebeid een plan te trekken). Hierdoor zouden wij in een nieuwe wereld komen, waarin wij als bijvoorbeeld manage specialist ons werken zouden kunnen doen. De Indiërs zouden allemaal telefonisten worden, de Amerikanen zouden ons massaal in voedsel kunnen voorzien (graan) en de russen in gas.
Maar is dat wel wat wij eigenlijk willen? Om over 20 jaar een grote machine te worden, waarin winst en efficientie belangrijker is dan doen wat je wil? Waarin je je opleiding naar de vraag kiest?
Want daar zal het op neer komen, nu al is dat bij grote out-sourcers zo. Je doet wat je moet doen van de baas (omscholing bijvoorbeeld), anders kom je niet mee. Dan _moet_ je mee. Anders raak je werkloos, en verdwijn je uit het systeem. Je kan niet meer doen waar je persoonlijke intresses liggen, tenzij er markt voor is. Alles zal dan om markt draaien.
Maar ik vind dat eigenlijk vreemd, en met mij denk ik velen anderen. Want wij kijken nu naar wat er over 10 jaar zal gebeuren, maken plannen en denken dat we daarmee dan wel blij mee zullen zijn. Tegelijkertijd wordt winst ons hoogste doel.
Maar dan kijken we niet meer naar wat er na die 20 jaar gebeurd, waarin je niet overspannen kan zijn, of niet erkend wordt. Want _dat_ past niet in de markt, nee je moet dus mee. Ik denk dat we daarin totaal het doel van winst voorbij gaan, namelijk winst dient de mens. Wij gaan dan zover in onze eis tot groei, dat we de rest wel vergeten.
En dan kom ik nu tot mijn hoofd punt. Waarom groeien? Waarom moeten wij nu groeien, sneller, beter? Het heeft ons niet écht gelukkiger gemaakt. Het heeft de polarisatie van de wereld versterkt, het heeft ervoor gezorgd dat de grens tussen arm en rijk een gigantisch kloof is. Én dan vraag ik me af, willen we dat nou echt? Een wereld waarin alles efficient gaat.
Want kijk eens hoe mooi wij het franse platte land vinden, met van die schattige kleinschalige boerderijtjes. Als we daar zijn komen we totaal tot rust. Maar waarom zou dat niet overal kunnen? Waarom is inefficientie erg? Men zegt wel, je vindt het wiel geen twee keer uit. Maar wat is daar mis mee, het houdt ons toch bezig? Waarom is het erg als er parallele productie van 1 ongeveer het zelfde product is?
Ik denk dat het beter zou zijn als we productie verkleinen, meer op lokaal niveau werken. Minder outsourcing, misschien doen mensen dan wel 2 keer het zelfde, maar dat is opzich niet erg. We moeten ons minder druk maken om inefficientie. Want op die manier zullen we denk ik meer tijd en ruimte hebben voor zaken die wij door de huidige manier van werken verdrukken (familie, tijd om na te denken etc) kunnen verbeteren. In die situatie streeft winst haar doel niet voorbij, want je hoeft niet mee te gaan. Je hebt een lokale markt, met lokale afnemers. Op die manier zou je een sterkere continuiteit kunnen hebben.
Hoe zien jullie dat?
kleine waarschuwing, dit is gewoon een manier van denken, en ik ga geen treehugger uithangen met 'zo moet het', maar het lijkt me wel goed om erover te discussieren en te kijken hoe wij hier in mee omgaan
|>
:strip_icc():strip_exif()/u/69009/eend.jpg?f=community)