Hoi,
dit leek me eigenlijk wel een goede plek om dit te posten, aangezien het werk en voornamelijk inkomen gerelateerd is. Het zal denk ik wel wat dieper gaan dan een normaal WI topic, maar dat terzijde.
Een korte intro, ik ben Stef, en ik ben een work-a-holic. Ik zit ong. 40 uur per week op school. Tegenwoordig niet meer want ik spijbel regelmatig om bij te kunnen slapen of te kunnen werken. Ik werk namelijk 3 baantjes af, ben met een opleiding bezig voor de vierde (buiten school om) en eind deze maand moet ik stage gaan lopen. Full-time.
Overzicht werktijden over 1 week gemeten:
School, 39 uur.
BelCompany: 16 uur.
Snowboardles geven: tussen 8 en 12 uur.
Skileraar opleiding: 1 uur per week.
Eigen onderneming: tussen 10 en 20 uur, afhankelijk van de drukte.
Nou komt stage er dalijk dus bij, dat is dagelijks van 9 tot half 7. Niet iedere dag, maar wel veel.
School valt dan af, dus dat is 39 uur wekelijks minder, maar dat vult stage dus weer in. Omdat dit zolang duurt kan ik dus minder werken bij de skibaan, en niet meer bij de BelCompany. Dit word opgevangen, maar nu komt de catch: Ik kom nu inkomsten te kort. Ik krijg een minimale stage vergoeding, en kan de zaterdagen gewoon betaald werken. Dat ga ik dan ook doen, maar dat komt er weer op neer dat ik 7 dagen per week full-time moet werken (op zondag na, dat is maar 6 uur) en ik vrees dat ik onder deze druk ga instorten op den duur.
En daar komen we bij het probleem uit, ik heb het gevoel dat ik nu al op 80-85% van mijn kunnen zit, en ik er binnenkort hard aan onderdoor ga. Het probleem is alleen, ik kan geen van mijn baantjes missen. Ik heb een kamer die ik moet onderhouden, een aantal schulden om af te betalen, natuurlijk geld nodig om rond te kunnen komen. Het komt er op neer dat ik vrij duur leef, en dat ik op dit moment eigenlijk hard aan mijn eigen ondergang aan het werk ben. Ik zie wat ik verkeerd ga, maar ik zie geen oplossing.
De BelCompany waren mijn vaste inkomsten, dat word nu verschoven naar mijn stage, waar ik hopelijk minimaal hetzelfde binnen haal maandelijks. De skibaan varieert dus, maar is evengoed nodig. En mijn eigen onderneming wil ik gewoon neit kwijt, daar leer ik zoveel van.
Misschien wil ik het gewoon ff kwijt, mijn hart een beetje luchten, maar ik vraag me echt af of ik hier binnenkort niet hard aan onderdoor ga...
dit leek me eigenlijk wel een goede plek om dit te posten, aangezien het werk en voornamelijk inkomen gerelateerd is. Het zal denk ik wel wat dieper gaan dan een normaal WI topic, maar dat terzijde.
Een korte intro, ik ben Stef, en ik ben een work-a-holic. Ik zit ong. 40 uur per week op school. Tegenwoordig niet meer want ik spijbel regelmatig om bij te kunnen slapen of te kunnen werken. Ik werk namelijk 3 baantjes af, ben met een opleiding bezig voor de vierde (buiten school om) en eind deze maand moet ik stage gaan lopen. Full-time.
Overzicht werktijden over 1 week gemeten:
School, 39 uur.
BelCompany: 16 uur.
Snowboardles geven: tussen 8 en 12 uur.
Skileraar opleiding: 1 uur per week.
Eigen onderneming: tussen 10 en 20 uur, afhankelijk van de drukte.
Nou komt stage er dalijk dus bij, dat is dagelijks van 9 tot half 7. Niet iedere dag, maar wel veel.
School valt dan af, dus dat is 39 uur wekelijks minder, maar dat vult stage dus weer in. Omdat dit zolang duurt kan ik dus minder werken bij de skibaan, en niet meer bij de BelCompany. Dit word opgevangen, maar nu komt de catch: Ik kom nu inkomsten te kort. Ik krijg een minimale stage vergoeding, en kan de zaterdagen gewoon betaald werken. Dat ga ik dan ook doen, maar dat komt er weer op neer dat ik 7 dagen per week full-time moet werken (op zondag na, dat is maar 6 uur) en ik vrees dat ik onder deze druk ga instorten op den duur.
En daar komen we bij het probleem uit, ik heb het gevoel dat ik nu al op 80-85% van mijn kunnen zit, en ik er binnenkort hard aan onderdoor ga. Het probleem is alleen, ik kan geen van mijn baantjes missen. Ik heb een kamer die ik moet onderhouden, een aantal schulden om af te betalen, natuurlijk geld nodig om rond te kunnen komen. Het komt er op neer dat ik vrij duur leef, en dat ik op dit moment eigenlijk hard aan mijn eigen ondergang aan het werk ben. Ik zie wat ik verkeerd ga, maar ik zie geen oplossing.
De BelCompany waren mijn vaste inkomsten, dat word nu verschoven naar mijn stage, waar ik hopelijk minimaal hetzelfde binnen haal maandelijks. De skibaan varieert dus, maar is evengoed nodig. En mijn eigen onderneming wil ik gewoon neit kwijt, daar leer ik zoveel van.
Misschien wil ik het gewoon ff kwijt, mijn hart een beetje luchten, maar ik vraag me echt af of ik hier binnenkort niet hard aan onderdoor ga...