Yoeri schreef op vrijdag 30 september 2005 @ 10:22:
Wat andere culturen uitspoken doet er in deze discussie niet echt toe imho. Volgens mij zal iedereen wel beamen dat meisjes van 13 jaar geen kinderen horen te hebben, maar volop bezig zouden moeten zijn met hun opleiding en het opgroeien.
Ik wil je aanname hierbij toch nadrukkelijk afwijzen en ontkennen. Niet iedereen beaamt dat namelijk. En dat maakt iemand nog niet een pedofiel, of een smerig figuur, e.d. In onze cultuur, en onze maatschappij, is 13 een leeftijd waarop je als 13-jarige nog geacht wordt een kind te zijn. Onze maatschappij is er op ingericht om die levensloop als normaal te standaardiseren. Maar in weze is dat vrij arbitrair. In andere culturen/tijden is/was 13 een jonge vrouw. Culturen spelen wel degelijk een rol. Een cruciale rol zelfs. De sleutelrol. In de natuur is het simpel: zodra een vrouw vruchtbaar is, is ze geen kind meer. Dat geldt trouwens ook voor mannen. Dat wil niet zeggen dat ze mentaal volgroeid is. Maar fysiek kán het. En doorgaans, gebeurd het ook. Daar staat tegenover dat zelfs vandaag de dag in onze cultuur er vrouwen van 23 zijn ook nog steeds niet mentaal volgroeid zijn. Dat het daarbij wel geaccepteerd is, is puur een culturele en willekeurige normering. Er is nou eenmaal een grote spreiding in wanneer iemand 'klaar' is voor sex en/of het moederschap. De een is met bv. die 13 al adequaat toegerust. Door haar fysiek, haar mentale volwassenheid, en haar opvoeding. Een ander is dat misschien pas bij 23. Sowieso is het niet ongewoon om in een rol te moeten groeien, ook al ben je er nog niet meteen 100% klaar voor. Daar is je samenleving voor, om je te ondersteunen. Dat gaat voor veel meer dingen op dan het jonge moederschap.
Fysiek en mentaal kun je daar ook nog eens 2 totaal verschillende leeftijden aan hangen. Er is overlap, en er zijn extremen. Cultuur staat los van de fysiek. In het mentale kan het echter een grote rol spelen. Is je maatschappij er op ingericht om meisjes vroeg op het moederschap voor te bereiden, of juist om de kindertijd te verlengen ten behoeve van opleiding en ontwikkeling. Het is een maatschappelijke keuze. Fysiek is er geen harde ondergrens in leeftijd aan te wijzen. Vruchtbaar is vruchtbaar. Vrouwlijke kenmerken zijn vrouwlijke kenmerken.
Je kunt stellen dat het onacceptabel is om een 13-jarige een moederrol toe te bedelen, omdat onze maatschappij zo in elkaar zit dat het een kind van 13 niet heeft toegerust op die rol. Maar je kunt niet stellen dat het onacceptabel is, volle stop. De mens doet het immers al zolang het bestaat zo als diersoort, net als elke andere diersoort, en pas de laatste tijd is daar verandering in gekomen. Dat we het nu beter denken te weten is ook niet meer dan ergens een grens trekken. Over 1000 jaar kan het goed weer heel anders zijn. Bovendien .. mocht de pleuris uitbreken en worden we teruggeworpen naar de steentijd met maar een paar 1000 man over, bij wijze van, dan zul je zien dat de leeftijden weer zakken. Een maatschappij schikt zich naar de noodzaak. Nu kan een jonge vrouw langer kind blijven dan strikt fysiek noodzakelijk. Geweldig natuurlijk uit oogpunt van persoonlijke verbreding van de horizon, maar het is geen noodzaak.
Lustgevoelens zijn seksuele gevoelens, en seks dient nog steeds tot voortplanting. Je zou inderdaad kunnen zeggen dat het onze oerdriften zijn die ervoor zorgen dat we ook van een jonge meid opgewonden worden, maar daar komt volgens mij het zelfbewustzijn dat confusion al aanhaalt bovendrijven, en weet men dat dergelijke gedachtes gewoon ongepast zijn. Het feit dat je dat weet, zou er volgens mij op zijn beurt toe (moeten) leiden dat de gevoelens verdwijnen.
Die gevoelen verdwijnen niet. De stimuli die ze veroorzaken zijn immers onverminderd aanwezig. Wat je doet is die gevoelens catagoriseren naar ethische en maatschappelijk geaccepteerde normen. En dus handel je niet op die gevoelens, en je geeft ze een plaats binnen je eigen morele besef. Je voelt iets, maar je doet niets. Je bent een produkt van je opvoeding en cultuur. Dat is het enige significant veranderlijke in de mens in de afgelopen duizenden jaren. Als dier zelf is er nauwelijks iets veranderd. Je bent nog steeds hardwired om een respons te hebben op zulke prikkels. En of die nu komen van iemand van 22 of van 12, daar zit echt geen onderscheid in.
Overigens is een van de oorzaken dat meisjes de laatste pak 'em beet 200 jaar steeds vroeger vruchtbaar worden, de voeding van tegenwoordig. Die is kwalitatief veel hoogstaander dan toentertijd, samen met medische zorg. Het was tot voor vrij recentelijk niet abnormaal om pas met je 20 voor het eerst ongesteld te worden. Nu is 10 al niet meer abnormaal. Maar again .. er is een grote spreiding. En die is er altijd al geweest. Blijkbaar zegt de natuur tegenwoordig van "heej, het vrouwenlichaam is zo goed verzorgd dat het nu al klaar is voor haar meest belangrijke taak: zwangerschap". De hele hormoonhuishouding vindt nog steeds plaats op dezelfde fysieke leeftijd, maar die leeftijd is qua levensjaren vroeger geworden dan dat we in onze recente cultuur gewend zijn. Meisjes zijn domweg vroeger vrouw. Mentaal vaak nog niet maar dat is imo naast de natuurlijke variatie in volwassenheid ook te wijten aan de cultuur waar je aan moet adheren. Fysiek is er over de drempel gestapt. En ik vind het niet gek dat als resultaat er ook naar onze culturele maatstaven steeds meer jonge vrouwen zijn die zich daarna gedragen, terwijl wij ze nog als meisjes willen labelen.
Ik vind het dan ook niet verkeerd om restricties te plaatsen op wat acceptabel is en wat niet. Onze cultuur is er nou eenmaal een waarin de noodzaak tot vroege voortplanting niet meer aanwezig is. Mentaal mag het langer duren om tot volwassenheid te komen. Maar de fysieke realiteit en de maatschappelijke normen lopen wel steeds meer uit de pas. En dat is imo niet zozeer te wijten aan het fysieke, alswel aan het maatschappelijke.
Het kan 2 kanten op. De sociale repressie in van sexualiteit en vrouwlijkheid zoals de afgelopen eeuwen veel is voorgekomen. Of terugvallen in een 'stam'-cultuur waar juist een vroege overgang naar vrouwlijkheid de realiteit is. Ik denk dat je zomaar 10 jaar kunt shiften in de leeftijd waarin meisjes gemiddeld een vrouw worden. Het is beinvloedbaar. Nog even op een rijtje: maatschappelijke normen, voeding, medische zorg, noodzaak van voortplanting, noodzaak van persoonlijke ontwikkeling, acceptatie van het feit dat er een serieuze spreiding is. Kies een volgorde van prioriteit in deze zaken, en realiseer een bepaalde kwaliteit in deze zaken. Meer of minder van elk .. het kan allebei. En zie de leeftijd waarop je 'mag' mee verschuiven.
Confusion schreef op zondag 02 oktober 2005 @ 03:54:
Ook 2000 jaar geleden waren we zelfbewust en ook toen moesten we bepaalde driften in toom houden. Ook toen kon je niet al zomaar iedereen vermoorden. Toen golden bovendien andere regels waarvan onoplettende overtreding tot uitstoting kon leiden. De regels waaraan je je geacht wordt te houden, omdat we daar voor het geheel beter vinden, zijn veranderd. Als het al zo is dat we nauwelijks veranderd zijn, dan nog kan je prima eisen dat mensen zich ook aan deze set regels kunnen houden. Dat we genetisch nauwelijks veranderd zijn is niet relevant, want de moraal is niet (opzettelijk) op de genen gebaseerd.
Je kunt 'eisen' dat een bepaalde moraal wordt nageleefd als maatschappij. Dat is een arbitraire keuze voor elke samenleving. Je kunt echter niet eisen dat gevoelens niet bestaan. Daarbij is onze genetica wel degelijk belangrijk. We zijn voorbestemd om die gevoelens te hebben bij alles en iedereen die de kenmerken vertoond. Of je die gevoelens ook mag uiten, of er naar handelen, is iets heel anders. De meeste mensen zullen toch, juist door de cultuur waarin ze leven, die gevoelens zelf al als ongewenst beschouwen en ze negeren zo goed ze kunnen. En dat is prima. Er zijn ook mensen die accepteren dat ze die gevoelens hebben, voor zichzelf bevestigen dat ze aangetrokken zijn tot jonge meisjes, maar desondanks nog steeds geen aandrang hebben om daar ook maar enigszins op te handelen. Daarbij blijft het bij een fascinatie en fantasie. Ook dat is prima. En er zijn mensen die weten dat ze die gevoelens hebben, er ook naar zouden willen handelen, maar dit uit cultureel oogpunt niet doen. Die groep lijdt onder de maatschappelijke moraal. In een andere tijd of plaats zou wat ze voelen acceptabel zijn geweest. Evenals mensen die graag mensen in elkaar slaan maar dat toch weten te beheersen, dienen ze imo veel respect te krijgen voor hun discipline. Ze hebben wellicht een probleem, maar ze hebben die onder controle. En als ze de noodzaak voelen kunnen ze hulp krijgen. Ook deze groep mensen vind ik prima acceptabel in onze maatschappij. De laatste groep mensen is die geen controle hebben. Dat is de enige groep waartegen imo opgetreden mag worden. Maar dan wil ik daarbij wel opmerken dat dat is omdat we als samenleving een norm hebben gesteld die door die mensen niet gerespecteerd wordt. Niet omdat die mensen inherent wat mankeert. Wij als dier zijn praktisch identiek aan wij als dier 100.000 jaar geleden. En in die tijd was de cultuur zodanig dat deze zaken wel de norm waren. Een norm blijft arbitrair.