[discussie] Waarom is gamen toch zo verslavend.

[Anoniem: 130680]

Ik wil wel eens een discussie opstarten wat het spelen van games zo verslavend maakt. Ik speel zelf al van af de beginjaren 80 games. Is allemaal begonnen met de Philips Videopac G7000 en in al die jaren bleef ik maar weer terugkomen naar de spelconsole en nu de PC. Ik heb al heel wat games versleten en waar ik me uren mee vermaakt heb. Hier zijn een paar van mijn toppers aller tijden die mij heel wat speeluurtjes hebben gekost.

Supermario World (SNES)
Streetfighter II (SNES)
Take the money and run (Philips Videopac G7000)
Baldur's Gate serie ( PC )
Warcraft serie ( PC )

En vandaag de dag maakt WoW mij het leven zuur in de positieve zin van het woord

Maar wat maakt bepaalde spellen nou verslavender dan anderen: het wedstijd element, nieuwe verassingen in de zin van onverwachte plotwendingen in een game, Item koorts, denk aan Diablo 1 en 2 en nu dus WoW. Of gewoon de beste zijn om een paar voorbeelden te noemen.

Ik ben wel eens benieuwd wat jullie visie hier over is en waarom een bepaalde game verslavender is dan andere games. En ik ben ook wel eens benieuwd welke games bij jullie heel lang op de HDD of in de console heeft gestaan.

Ik hoop hier een leuke discussie mee te kunnen opstarten, ik ben reuze benieuwd

[Bleet]

Het beleven van een ervaring. Hoe stadsmens je ook mag zijn, elk mens is in voor avonturen en games doen dat heel goed. Per game is de ervaring weer iets anders, en bij bijvoorbeeld WoW kun je nu eindelijk door de levels lopen die je altijd van topdown view hebt gezien. Tevens zijn MMORPG's voor mij zo verslavend omdat je je char een zo hoog mogelijk level wilt hebben en blijf je daarmee doorgaan tot je er genoeg van hebt en trek hebt in een ander avontuur.

San Andreas is zo verslavend omdat je door een hele stad kunt lopen en maar doen wat je wilt. Je ziet auto's rijden, mensen lopen en die hebben allemaal interactieve dingen (scheldende mensen als je wat doet, wegrennen als je schiet). Serious Sam is zo leuk omdat het gewoon een keer hersenloos knallen is door een geweldig stoere wereld met vette lui erbij (meestal dat ik het alleen speel op een lan-party). Domination is voor mij weer zo verslavend omdat je de computer te slim af wilt zijn en die wereld wilt overnemen. Swat 4 bijv. speel je voor de ervaring en omdat je weet dat je toch nooit een Swat zult worden en dus probeer je de feeling zoveel mogelijk te krijgen door het spel. America's Army kun je bijv. zien waar je heen kunt worden gestuurd als je ooit daar in het leger wordt gestuurd. Dingen als Call of Duty en MOHAA wil je de avonturen beleven van de vele miljoenen mensen die deze verschrikking hebben meegemaakt.

Misschien geldt het alleen voor mij, want er zijn mensen die alleen maar geilen op bovenaan staan en bekend worden door goed te zijn. Maar voornamelijk gaat het om de avonturen die je wilt beleven waarvan je weet dat je die in het echt nooit zult tegenkomen.

[ Voor 65% gewijzigd door Bleet op 05-07-2005 14:47 ]

[Anoniem: 95989]

nieuwe verassingen in de zin van onverwachte plotwendingen in een game

dit is toch voor mij de voornaamste reden voor mijn "verslaving"...ik kan soms compleet verzeild raken in een game (en dan heb ik WoW nog niet eens gespeeld). Verder heb ik me ook wekenlang vermaakt met Diablo 2 (later ook met de expansion set "Lords of Destruction") Laatste tijd game ik minder, dat moet ik wel toegeven maar ik heb nog steeds evenveel plezier erin..

[enira]

Anoniem: 130680 schreef op dinsdag 05 juli 2005 @ 14:37:
Is allemaal begonnen met de Philips Videopac G7000

Dat waren nou echt graphics waar je u tegen zei

Ik heb er zelf ook enige jaren mee gespeeld. Dat racespel was super, echt auto's die bestonden uit 4 pixels en dat was het
Wat gamen volgens mij zo verslavend maakt is dat je toch telkens verder porbeerd te komen, of beter probeerd te worden. Elk spel heeft wel zijn eigen element wat het moet hebben van de verslavendheid.
Sommige spellen vanwege de graphics, andere weer van de gameplay, enz enz.

Even een kleine discussie onder deze starten: Denk jullie als je volwassen bent dat je nogsteeds gamed? Zo nee, waarom niet?
Zelf heb ik al de leeftijd van 20 jaar, en me pa / ma zeggen nu al dat spellen spelen voor de "jongeren" is, wat moet dat dan worden als ik 30 ben? Ik verwacht nogsteeds te gamen op die leeftijd, omdat het zo verslavend is! Natuurlijk moet je gewoon door met je sociale ding, maar gamen zal voor mij altijd blijven

[RèLF]

Zelf race ik nogal veel online… en de spanning van zo'n race is gewoon zwaar verslavend.

Ik noem het dan ook altijd spannende ontspanning door inspanning

jarnotjuh schreef op woensdag 06 juli 2005 @ 08:44:
[...]
Even een kleine discussie onder deze starten: Denk jullie als je volwassen bent dat je nogsteeds gamed? Zo nee, waarom niet?

Ik ben nu 28 en ik game nog steeds. Vrienden van me zijn ruim boven de 30 en gamen ook nog steeds. Dus: ja

[Anoniem: 93971]

Het is allemaal begonnen met pong...wat een heerlijk verslavend spelletje was dat toch he ?
En de stelling dat WoW niet goed is voor je prive leven / nachtrust kan ik compleet beaamen.

Maar is het de zoektocht naar avontuur of zijn de games van tegenwoordig een soort verslavende mind drug ?

Zelf gok ik een beetje op het 2de.

[Pewwy]

jarnotjuh schreef op woensdag 06 juli 2005 @ 08:44:
[...]
Even een kleine discussie onder deze starten: Denk jullie als je volwassen bent dat je nogsteeds gamed? Zo nee, waarom niet?
Zelf heb ik al de leeftijd van 20 jaar, en me pa / ma zeggen nu al dat spellen spelen voor de "jongeren" is, wat moet dat dan worden als ik 30 ben? Ik verwacht nogsteeds te gamen op die leeftijd, omdat het zo verslavend is! Natuurlijk moet je gewoon door met je sociale ding, maar gamen zal voor mij altijd blijven

Ik ben 30, volgens velen dus volwassen , en ik game nog regelmatig. Ooit begon ik met een Atari 2600, daarna een Commodore 64, NES, SNES, PC, Xbox, Gamecube. Uiteraard heb ik ook alle versies van de GB gehad.

Ook bezoek ik kleine lan-parties op mijn werk. Gamen is een way of life denk ik. Bij mij thuis gamed iedereen, mijn vrouw, mijn zoontje van (bijna) 6, mijn dochtertje van (bijna) 3 kijkt mee met een gamepad in haar handjes .

Ik moet wel zeggen dat het minder is geworden, maar dat komt omdat je leven verandert als er eenmaal kids in beeld komen. Tel daar je werk bij op en je hebt gewoon minder vrije tijd. Dat neemt echt niet weg dat ik regelmatig achter de X-Box of de pc kruip, waarbij mijn pc nog altijd de voorkeur heeft. Wel ben ik gestopt met games als Diablo, omdat dat veel te veel van mijn nachtrust eiste. Om dezelfde reden ben ik dus niet begonnen met WoW, terwijl ik een redelijke Warcraft addict was. De echte verslavende games zijn dus voor mij verleden tijd, mede omdat ik waarde hecht aan mijn nachtrust. Dat neemt uiteraard niet weg dat ik de games die ik koop ook gewoon helemaal uit wil spelen. Duurt wat langer dan bij de gemiddelde gamer, maar ook dat maakt weinig uit. In het budget is ook minder ruimte dan vroeguh, dus dat is alleen maar gunstig

[Anoniem: 30795]

Ik denk persoonlijk dat de verslavende factor zit in de voldoening die je kunt halen uit een spel, hoe simpel het spel ook maar is. Ik wil bijvoorbeeld niet zeggen dat CS een simpel spel is, maar in principe komt het steeds weer op hetzelfde neer. Kopen, rennen, schieten en winnen of verliezen.
Ik kan dit echt uren doen maar het zijn de kleine keuzes die je maakt die het spel afwisselend maakt.

[Anoniem: 130680]

jarnotjuh schreef op woensdag 06 juli 2005 @ 08:44:
[...]

Even een kleine discussie onder deze starten: Denk jullie als je volwassen bent dat je nogsteeds gamed? Zo nee, waarom niet?
Zelf heb ik al de leeftijd van 20 jaar, en me pa / ma zeggen nu al dat spellen spelen voor de "jongeren" is, wat moet dat dan worden als ik 30 ben? Ik verwacht nogsteeds te gamen op die leeftijd, omdat het zo verslavend is! Natuurlijk moet je gewoon door met je sociale ding, maar gamen zal voor mij altijd blijven

Ik ben ook al inmiddels al ruim de 30 gepasseerd, maar ik heb nog tijd zat om spellen als WoW te spelen, komt ook omdat ik even geen vriendin heb en geen kids. Dus dat scheelt ook een slok op een borrel qua speeltijd. Maar desondanks heb ik ook nog tijd genoeg voor een social life. En ja gamen is toch een vorm van entertainment. Als je nagaat dat de gamesindustrie nog steeds een booming bussiniss is, waar andere marktsegementen jaloers op zijn.

In ieder geval games blijven mij nog steeds boeien en ik besteed ook nog genoeg tijd aan

[Ace]

Guys evolved bigger, fast-twitch muscles and the brain wiring for hunting and defense. They have pre-wired pathways to enjoy adrenaline, fight-or-flight games.

Gals evolved better socializing, nurturing and gathering skills. They have pre-wired pathways to enjoy social or not-so-violent questing games.

The biological reward pathway for guys is instantaneous, owing to the immediate success/failure of a fight-or-flight situation.

The biological reward pathway for gals is more gradual, accumulating more for repeatedly successful socializing, nurturing or gathering.

Guys will get an immediate payoff for playing games they're pre-wired for. Gals will need to play for some time to accumulate reward. So for guys, games are more addictive in the same way that injected drugs are more addictive than the same drugs swallowed - there is a much sharper "spike" in their reward system. For this simple, evolved biological reason, games will continue to be more attractive to guys, and guys will therefore continue to define the games market.

It is also a greater challenge to create a game that addresses the socializing, nurturing and gathering reward system of women, since fight-or-flight situations require only an immediate danger to be overcome, while creating a social environment with embedded, accumulating rewards for interaction, nurturing and gathering is a much more complicated proposition.

Las van de week toevallig dit stukje over het verschil tussen mannen en vrouwen mbt gamen. Maar verklaard ook wel waarom het gamen uberhaupt zo verslavend is

[Haas]

Ik vind dat leeftijd absoluut niets met gamen te maken heeft. Nu komt mijn moeder nog weleens m'n kamer binnen en wordt ik betrapt als ik Super Mario World (SNES) speel of GTA San Andreas (PC). 'Wat zit jij nu weer voor een stom spelletje te spelen?' Ik ben nu 19 maar ik blijf Super Mario World helemaal het einde vinden. Daarmee zijn heel wat mensen opgegroeid. Ik speel nog veel oude games puur voor de nostalgie, denk dat ik vast niet de enige ben?

[Anoniem: 144282]

Damn.. ik heb het ook, wou gisteravond om 11 uur op bed, was het kwart voor 11, denk ik, nog ff 1 potje fifa online.

Werden er stuk of 5, was het 12 uur voordat de PC uitging

[Anoniem: 34050]

ik ben nu 26 , bij mij begon het met wolfestein, quake 1 .. Dat waren mij mega verslavingen toen ik voor het eerst online met mijn 28k8 ging game. nix kwaliteit. Speed en kills, alleen een beetje een stijve arm ervan overgehouden

De verslaving.. The desire to be nr 1 , 2 dingen die samen gaan met game. Ik denk ook dat beginnende gamers eerst voor de lol spelen. dan als men wat beter wordt en betere posities op de stats verkrijgen er een soort drang komt van "ik moet winnen", of hoog eindigen"
ik denk dat daar de verslaving schuilt.

gr Sjoerd

[bassio]

Bij ons in de clan zijn er heel veel mensen boven de 30. Leeftijd maakt niet uit denk ik.

Ik vind het leuk om in clanververband te spelen (zoals BF-V en BF2) en online. Meestal FPS games of racing. De rest kan me niet echt boeien.

Het is lekker ontspannend en je kan spelen wanneer je wilt, meestal 's avonds en 's nachts.

Verder merk ik dat games waarvan stats bijgehouden worden bij mij een langere levensduur hebben. Het is altijd leuk om te zien hoe je het doet.

[Anoniem: 16941]

Ik merk persoonlijk dat een spel vooral aan het begin verslavend kan zijn, sommige houden mij een paar jaar bezig. Zoals bijvoorbeeld Diablo2, ik heb dat zo veel gespeeld, en nog heb ik alle items niet gevonden/geruild. Ik denk dat dit een van de grootste factoren is die ervoor zorgt dat je blijft spelen, de items. Nu ben ik Diablo eigelijk wel zat, chars zijn vrijwel allemaal expired, en geen zin meer opnieuw te beginnen, misschien als er nog een flinke patch uitkomt, maar dat verwacht ik niet eigelijk.

Ook counterstrike, daar ben ik ook mee begonnen toen het net uit was, dat was toen echt leuk op lan's. Daarna op internet gaan spelen, en dat zorgde voor nog een verslaving erbij Altijd zelfde servers met zelfde spelers, dat maakt het gewoon leuk, soms serieus, soms kloten met de meest domme wapens en namen. Ook counterstrike heb ik een tijd links laten liggen, vooral nadat Steam kwam, dit vond ik in het begin echt minder prettig. Ik vond het toch al minder worden door al die updates die het spel plezier steeds iets minder maakten, zoals dat je niet meer continue kan springen zonder dat je poppetje langzaam wordt.
Nu ben ik weer meer actief CS aan het doen, ik ben gewend geraakt aan steam en al die kleine veranderingetjes, en sinds ik nieuwe models heb voor de wapens die vooral komisch zijn, speelt het ook weer "anders".

Dit eigelijk 2 spellen die mij het meest hebben bezig gehouden. Nu wacht ik eigelijk op Diablo 3, hoewel dat nog wel effe kan duren, naar dat spel ben ik heel erg benieuwd. De stap van diablo 1 naar Diablo 2 was naar mijn mening echt immens, het was zoveel groter met zoveel meer items en mogelijkheden, kijken of ze die lijn ook kunnen door trekken naar het derde deel.

[Maniakje]

Ik ben begonnen met Super Mario World op de SNES. Dat spel behoeft geen verdere toelichting.

De belangrijkste redenen waarom een spel verslavend is noem je eigenlijk al: het wedstrijdelement en de item- en levelkoorts. Dé games die ik altijd heel lang gespeeld heb, of nog steeds speel, zijn:

Quake 3 Arena
Ik speel het al bijna 6 jaar, en nog steeds bijna iedere avond. Al is dat op het moment iets minder omdat ik sinds twee weken ook World of Warcraft in huis heb. Q3 heeft echt dat gevoel van competitie. Ik ben dol op de 1-op-1 gevechten waar je 'mind-games' met je tegenstander gaat spelen. Proberen hem om de tuin te leiden enzo. Maar veruit de meeste tijd breng ik door met mijn CTF clan, met wie ik al jaren speel en veel lol heb. Het is trouwens een voornamelijk Engelse clan waar de leeftijden lopen van 19 tot 50. Ja, 50. Wij spelen bij leagues in de laagste divisie, echt goed zijn we dus niet. Maar het voordeel van die lage divisies is dat de mensen daar echt allemaal enkel maar voor hun plezier spelen, winnen is bijzaak. Daardoor is het deel van de community waarin ik zit een stuk vriendelijker en gezelliger dan elders. Dat zorgt ervoor dat ik er nog steeds zoveel plezier in heb.

Diablo 2
Altijd nog maar even doorgaan tot je weer een level omhoog bent, of je dat volgende waypoint gevonden hebt. Dat was voor mij de voornaamste reden waarom ik dit spel tot in den treure gespeeld heb. Met die hele item-gekte had ik niet zoveel, ik speelde door totdat mijn character tegen de lvl 60/70 zat, en dan begon ik weer vooraan met een schone lei. Ik was natuurlijk blij als ik een cool item gevonden had, maar ik ging er niet op jagen of het verkopen in de trade-kanalen.

World of Warcraft
Twee weken geleden gekocht, en sindsdien is er geen dag voorbij gegaan dat ik het niet minstens 3 tot 4 uur gespeeld heb. En dat waren dan de dagen dat ik moest werken. Ook hier wil je maar blijven levelen. Maar ook breng ik heel veel tijd door met het verkennen van de wereld. Blizzard heeft alles zo fantastisch mooi gemaakt. Wat mij het meest verraste aan dit spel is dat de community hier zo vriendelijk is. Bijna iedereen is bereid om elkaar te helpen met quests, ook als ze er zelf niet beter van worden. Je stelt ingame een vraag, en je krijgt direct uitgebreid antwoord. Top!

Anoniem: 95989 schreef op dinsdag 05 juli 2005 @ 14:42:
nieuwe verassingen in de zin van onverwachte plotwendingen in een game

Dan moet je Beyond Good and Evil maar eens spelen. Mede om bovenstaande reden vind ik dit het beste single-player spel dat ik ooit gespeeld heb. Dit spel is echt een ervaring en heeft een verhaal waar je in meegezogen wordt. Je speelt het helaas wel in iets meer dan 10 uur uit, maar de prijs (€ 15,-) maakt dat weer helemaal goed.

[Anoniem: 122793]

Het rare van die verslaving vindt ik dat je op een gegeven moment winnen niet meer
belangrijk vindt. Vroeger zou ik moest ik winnen, maar nu doe ik het gewoon
voor me lol.
Er is natuurlijk altijd een uitzondering en dat is bij mij soldat (www.soldat.pl), dit
is een gratis 2d shooter en ik ken eigenlijk niemand (behalve graphic-freaks) die
gestopt is omdat het saai werd. Alleen vanwege een tegrote verslaving.

[Acid_Burn]

jarnotjuh schreef op woensdag 06 juli 2005 @ 08:44:
[...]

Dat waren nou echt graphics waar je u tegen zei

Ben begonnen op een pong kassie dat je op de TV aansloot. 2 controllers erbij met alleen een draaiknop. Verschillende games met 1 of 2 paddles en een solo stand.

Even een kleine discussie onder deze starten: Denk jullie als je volwassen bent dat je nogsteeds gamed? Zo nee, waarom niet?
Zelf heb ik al de leeftijd van 20 jaar, en me pa / ma zeggen nu al dat spellen spelen voor de "jongeren" is, wat moet dat dan worden als ik 30 ben? Ik verwacht nogsteeds te gamen op die leeftijd, omdat het zo verslavend is! Natuurlijk moet je gewoon door met je sociale ding, maar gamen zal voor mij altijd blijven

* Acid_Burn is 32
En ik vermaak mij nog dagelijks met games.. SW:KotoR2/Area51/UT2k4/Q3 bijvoorbeeld, daarnaast weer mijn klassiekers aan de gang gekregen (zie icon <-). Gamen houd je scherp.

[ Voor 5% gewijzigd door Acid_Burn op 08-07-2005 00:18 ]

[MrVegeta]

Hey puyol. leuk topic heb je gestart, ik zit bij Puyol in de guild Blackraven van WoW we spelen dan ook erg vaak samen!

Het is hier begonnen met een Amiga, spellen zoals Dizzy en eh, ach dizzy... altijd al spelletjes gespeeld kon het altijd goed combineren met mijn Social Life, maar nu ik WoW heb gaat dat toch een stuk moeilijk om overal tijd voor vrij te maken.

Waarom is het zo verslaven? Bij mij het sociale aspect van WoW, je speelt echt met een vaste groep vrienden en je probeert zo ver mogelijk te komen, dat is echt leuk en het geeft gewoon een kick om (als priest zijnde) mensen levend te houden, je hebt echt een grote rol in de game.

Als ik offline games speelde dan kon ik er altijd wel mee kappen als vrienden wat wouden, maar nu als ik WoW speel en iemand wil het terras op in de buurt, dan moet ik goed nadenken of ik niet liever nog even WoW speel met mijn andere vrienden..

Nu is dat wel wat minder geworden omdat ik al veel end game instances heb gespeeld (scholo/strat/brd/ubrs) en allemaal al 40x heb gedaan, dus nu doe ik alleen mee (zo'n beetje) met MC/Onny, en andere 40 man raids...

[Anoniem: 131484]

Ik vind gamen helemaal niet verslavend. Een game speel ik vaak nooit langer dan 1 uur achter elkaar. En ik game voor de lol, niet omdat het van mezelf moet of zo.

[DefLite]

ik speel veel day of defeat en BF2
het is gewoon gezelig om met een paar vrienden te gamen
ik heb ook regelmatig lanparties en het is gewoon gezzlig
ik denk dat ik over 10 jaar nog steeds game:)

[usgaap]

Ben 29 en game ook nog steeds. Begonnen op de MSX-2 en daarna verder.

Tsja, het blijft een verslaving, populariteit heeft toch een beetje te maken met 'cocoonen' denk ik, thuis in je eentje of met z'n tweeen achter de XBOX of PC. Is wel wat anders dan met z'n allen voetballen op een veldje. Lekker in je eigen wereld, (bijna) niemand die je stoort behalve je nachtrust

Interactie met anderen wordt wel steeds minder ook al kun je online. Blijft een stuk anonimiteit. Verder worden de graphics een stuk beter en de gameplay realisticher.
Spelletjes die het bij mij goed blijven doen? Splinter Cell, Age of Empires en Half-Life 2.

[Collaborator]

Anoniem: 131484 schreef op donderdag 13 oktober 2005 @ 16:30:
Ik vind gamen helemaal niet verslavend. Een game speel ik vaak nooit langer dan 1 uur achter elkaar. En ik game voor de lol, niet omdat het van mezelf moet of zo.

Same here, ik speel zelden langer dan 1 uur, maar er zijn van die uitzonderingen..

-Halo 2 (online)
Poeh het eerste online spel dat me langer dan 1 potje boeit, en dat zegt heel wat. Na de Bigpatch 1/2 is het zoveeel beter, heerlijk. Ik heb snachts trillende handen gehad van het teveel halo 2 spelen (middag + avond met alleen eten als pauze)

-Deus Ex 2
Hier had ik echt niet verwacht dat het spel me zo zou pakken, ik heb em in een ruk uitgespeeld (met wat slaap tussendoor) en het was echt een ervaring voor me

2 voorbeeldjes van spellen die me echt pakte en bleef spelen, de rest (zelda, CSSource MGS3) speel ik altijd ongeveer een uurtje en dan ga ik wat anders doen.

Nou vind ik MGS3 beter dan Deus Ex 2 maar toch was DX2 verslavender.. ik snap het niet, maar het voelt heerlijk als een spel je zo pakt.

[Anoniem: 151099]

Waarom is gamen toch zo verslavend?

volgens mij stoppen ze verslavende middelen in de games

[Anoniem: 157136]

Tis gewoon zo . ik denk zelf dat het komt door consentratie of hoe je dat moet zegge

[Anoniem: 19936]

Volgens mij is de "voldoening" die je uit gamen haalt dezelfde als die bij andere verslavingen/ activiteiten. Als je brein plezierige dingen ervaart, maakt je lichaam een bepaalde stoffen aan (endorfine) oid. Je zal dit onthouden en willen doorspelen omdat je de kick die je de eerste paar keren ervaarde wil herhalen. MMORPG's spelen hierop in door in het begin heel veel "beloning" uit te delen en dit gaandewege de speler vordert verder uit elkaar te laten gebeuren (levellen duurt elk level langer, bv.). Zo worden mensen meer geneigd om door te spelen en vooral niet te stoppen met betalen.

Voor de rest hangt de kick die je krijgt natuurlijk van het soort spel af: een gevoel van snelheid in een race spel, "Phat lewt" in een rpg.

Wat natuurlijk niet wegneemt dat veel spellen gewoon leuk zijn om te spelen, maar het gevoel van voldoening wat je krijgt als je een spel uitspeelt is niet het enige waar je het voor doet.

*disclaimer* ik ben geen psycholoog of chemicus ofzo.