AD(H)D en ik...

[Yucon]

Waah schreef op maandag 16 januari 2023 @ 11:24:
Even iets anders: Momenteel neem ik 4x daags methylfenidaat. Met een app (medapp) gaat dat best prima. Alleen nu loop ik dus rond met een strip, en als ik daar de pilletjes uit haal hoort iedereen op kantoor dat het zo'n strip is.

Collega's weten het niet, en kreeg al eens de opmerking: "heb je hoofdpijn?" (dachten dat ik misschien paracetamol nam ofzo).

Iemand ervaring met kleine onopvallende pillendoosjes? Of hoe gaan jullie daar mee om (behalve langwerkende/extended release nemen )

Ik werk in een nogal veeleisende buitendienstfunctie in de zakelijke dienstverlening _{niet om te patsen, maar als situatieschets} en dat is een omgeving waar het op zich best wel om 'het plaatje' gaat. Maar ik neem ze gewoon open en bloot en ik kan me niet herinneren dat het ooit problemen opgeleverd heeft.

Sterker nog, mensen proberen het in eerste instantie zelfs een beetje te negeren op een manier alsof ze het als niet netjes beschouwen er wel aandacht aan te schenken. Ongeveer zoals mensen collectief de andere kant uitkijken als iemand een password intoetst. En soms zeg ik het ook gewoon. Mensen halen dan de schouders op.. het lijkt allemaal niet zo'n taboe zolang je gewoon maar een beetje normaal functioneert.

[Voor 6% gewijzigd door Yucon op 16-01-2023 13:13]

[PeacekeeperNL]

Waah schreef op maandag 16 januari 2023 @ 11:24:
Even iets anders: Momenteel neem ik 4x daags methylfenidaat. Met een app (medapp) gaat dat best prima. Alleen nu loop ik dus rond met een strip, en als ik daar de pilletjes uit haal hoort iedereen op kantoor dat het zo'n strip is.

Collega's weten het niet, en kreeg al eens de opmerking: "heb je hoofdpijn?" (dachten dat ik misschien paracetamol nam ofzo).

Iemand ervaring met kleine onopvallende pillendoosjes? Of hoe gaan jullie daar mee om (behalve langwerkende/extended release nemen )

Ik herken het deels. Ik had een doosje op mijn bureau liggen als visuele reminder, en blijkbaar waren er toch wel enkele collega's die zich daaraan stoorden. Zelf was ik van negeren en doorgaan... ik doe mijn werk goed, zo niet uitstekend. Maakt het dan uit dat ik voor cursussen of opleidingen, of soms als ik heel hoge werkdruk heb, daar pilletjes voor nodig heb? Ik ben dan juist een stuk stiller

[frumper]

Waah schreef op maandag 16 januari 2023 @ 11:24:
Even iets anders: Momenteel neem ik 4x daags methylfenidaat. Met een app (medapp) gaat dat best prima. Alleen nu loop ik dus rond met een strip, en als ik daar de pilletjes uit haal hoort iedereen op kantoor dat het zo'n strip is.

Collega's weten het niet, en kreeg al eens de opmerking: "heb je hoofdpijn?" (dachten dat ik misschien paracetamol nam ofzo).

Iemand ervaring met kleine onopvallende pillendoosjes? Of hoe gaan jullie daar mee om (behalve langwerkende/extended release nemen )

Mijn vrouw had vroeger een lenzenbakje waar ze ze instopte. Nu heeft ze een nog kleiner eenvoudig bakje die mijn zoon ook gebruikt. Niet omdat ze zich ervoor schaamt, maar voor het gemak dat het makkelijk in de broekzak meegenomen kan worden en waterdicht is.

[Waah]

frumper schreef op maandag 16 januari 2023 @ 13:27:
[...]


Mijn vrouw had vroeger een lenzenbakje waar ze ze instopte. Nu heeft ze een nog kleiner eenvoudig bakje die mijn zoon ook gebruikt. Niet omdat ze zich ervoor schaamt, maar voor het gemak dat het makkelijk in de broekzak meegenomen kan worden en waterdicht is.

Dat is inderdaad punt 2, makkelijk meenemen. Misschien dat het met de juiste medicatie beter is, maar vergeten staat hoog op de problemenlijst.

Enige wat ik niet vergeet is portemonnee, sleutels, telefoon. Maar dat is een tic dat ik dat bij vertrek tijd check door op mijn zakken te slaan, en ook na vertrek herhaal ik dat.

Maar een klein doosje, misschien aan de sleutels is geen gek idee. Of inderdaad een klein doosje op kantoor. Heb een bakje met een geheim vakje. Misschien daar gewoon een voorraad in leggen. Als iemand daar wat uit haalt niet mijn probleem

En voor onderweg dan maar wat anders regelen zo'n zakformaat doosje is dan wel handig.

[Voor 4% gewijzigd door Waah op 16-01-2023 13:43]

[Toppe]

Waah schreef op maandag 16 januari 2023 @ 13:35:
[...]

Dat is inderdaad punt 2, makkelijk meenemen. Misschien dat het met de juiste medicatie beter is, maar vergeten staat hoog op de problemenlijst.

Enige wat ik niet vergeet is portemonnee, sleutels, telefoon. Maar dat is een tic dat ik dat bij vertrek tijd check door op mijn zakken te slaan, en ook na vertrek herhaal ik dat.

Maar een klein doosje, misschien aan de sleutels is geen gek idee. Of inderdaad een klein doosje op kantoor. Heb een bakje met een geheim vakje. Misschien daar gewoon een voorraad in leggen. Als iemand daar wat uit haalt niet mijn probleem

En voor onderweg dan maar wat anders regelen zo'n zakformaat doosje is dan wel handig.

Ik zou oppassen met het ‘verstoppen’ van medicatie op je werk. Of het in elk geval melden bij je leidinggevende.

Al zou iemand het vinden er een melding van doen bij HR dan krijg je gekke gezichten.

[GeeEs]

Waah schreef op maandag 16 januari 2023 @ 11:24:
Even iets anders: Momenteel neem ik 4x daags methylfenidaat. Met een app (medapp) gaat dat best prima. Alleen nu loop ik dus rond met een strip, en als ik daar de pilletjes uit haal hoort iedereen op kantoor dat het zo'n strip is.

Collega's weten het niet, en kreeg al eens de opmerking: "heb je hoofdpijn?" (dachten dat ik misschien paracetamol nam ofzo).

Iemand ervaring met kleine onopvallende pillendoosjes? Of hoe gaan jullie daar mee om (behalve langwerkende/extended release nemen )

Een klein pillendoosje voor aan je sleutelbos is inderdaad erg handig. En/of ff naar het toilet als je er echt moeite mee hebt dat collegas het zouden kunnen horen of zien.
Of inderdaad Concerta of generieke time release versie nemen. Heb het misschien gemist, maar viel dat niet goed dat je hier niet aan wilt?
Zelf heb ik veel baat bij de langwerkende variant (Concerta). Totaal geen schommelingen meer.
Met Ritalin juist veel pieken en dalen, zeker als je eens vergeet, erg vervelend.

[Waah]

GeeEs schreef op maandag 16 januari 2023 @ 13:49:
[...]


Een klein pillendoosje voor aan je sleutelbos is inderdaad erg handig. En/of ff naar het toilet als je er echt moeite mee hebt dat collegas het zouden kunnen horen of zien.
Of inderdaad Concerta of generieke time release versie nemen. Heb het misschien gemist, maar viel dat niet goed dat je hier niet aan wilt?
Zelf heb ik veel baat bij de langwerkende variant (Concerta). Totaal geen schommelingen meer.
Met Ritalin juist veel pieken en dalen, zeker als je eens vergeet, erg vervelend.

Ik zit nog aan het begin van de ontdekkingsfase van medicatie. Wat ik nu gebruik werkt niet echt. Als in merk geen verschil. Dus zal wel naar iets anders gaan. Langwerkend of een heel ander middel dat hoor ik vrijdag wel.

Maar tot die tijd en ook daarna moet ik iets hebben om het mee te nemen wanneer nodig. Dan is aan de sleutelbos wel handig misschien want die heb ik altijd bij me.

Toppe schreef op maandag 16 januari 2023 @ 13:48:
[...]


Ik zou oppassen met het ‘verstoppen’ van medicatie op je werk. Of het in elk geval melden bij je leidinggevende.

Al zou iemand het vinden er een melding van doen bij HR dan krijg je gekke gezichten.

Goed punt

[GeeEs]

Als je (nog) niks merkt van de medicatie is de dosis waarschijnlijk te laag. Althans, dat werd mij destijds verteld. Je moet echt wel wat merken, al is het subtiel. Zeker bij Ritalin is het gek als je niks merkt. Besef wel dat deze middelen niet als pep werken voor mensen met ADHD, het is veel subtieler! Je wilt ook niet dat speedy gevoel. Als je geen gerelateerde klachten hebt, werkt het anders/wordt anders ervaren.
Ga niet zelf experimenteren met dubbele dosis, maar geef het inderdaad bij een vervolgafspraak aan.
Ik ben begonnen met Concerta 36mg p/dag, daar merkte ik weinig tot niks van. Na 2 weken toen naar 54mg p/dag.
Wereld van verschil. Slik het nu een paar jaar en bevalt erg goed.
Soms sla ik een dag of paar dagen over in het weekend/vakantie. Ook dat is prima te doen.
Voor mij is dat vergelijkbaar met het gevoel als je een dag geen koffie drinkt, als je dat wel gewend bent.
Ben een keer 2 weken gestopt, tijdens corona... toen merkte ik wel dat wat oude patronen en vooral de ruis/onrust in mn hoofd terugkwam.

[Voor 19% gewijzigd door GeeEs op 16-01-2023 14:51]

[Marco-Peters]

Toppe schreef op maandag 16 januari 2023 @ 11:40:
[...]


Vind je het erg als ze het zouden weten dan? Je collega’s nu kunnen ook vinden dat je veranderd in gedrag en dan krijg je van dat onderling geroddel terwijl als je gewoon ‘open’ kaart speelt dat er ADHD geconstateerd is en dat je daarvoor medicatie neemt ze je ook wat meer kunnen begrijpen.

Je collega's hoeven helemaal niets te weten over de reden: zeg gewoon dat het je medicijnen zijn. Gaat ze geen ene ******** waarom je bepaalde medicijnen slikt.

Ik speel bewust geen open kaart meer over mijn autisme en eventueel ADHD, want ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd: dat je dan niet meer als normaal persoon behandeld wordt. Als ik het tijdens mijn sollicitatiegesprek had benoemd, dan weet ik zeker dat ik niet aangenomen was.

[Toppe]

Marco-Peters schreef op maandag 16 januari 2023 @ 15:07:
[...]

Je collega's hoeven helemaal niets te weten over de reden: zeg gewoon dat het je medicijnen zijn. Gaat ze geen ene ******** waarom je bepaalde medicijnen slikt.

Ik speel bewust geen open kaart meer over mijn autisme en eventueel ADHD, want ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd: dat je dan niet meer als normaal persoon behandeld wordt. Als ik het tijdens mijn sollicitatiegesprek had benoemd, dan weet ik zeker dat ik niet aangenomen was.

Het is ook niet iets wat je benoemd in een sollicitatie gesprek…

Maar goed, meningen daarin zullen aardig verschillen. Ik vind het altijd wel prettig als, zeker mijn leidinggevende, op de hoogte is van mijn situatie. Soms begrijpen ze dan iets meer/beter hoe ik reageer op een bepaalde situatie.

Als je het gevoel hebt dat je anders behandeld word vanwege ADHD dan heb je een werkgever van niets.

[Marco-Peters]

Toppe schreef op maandag 16 januari 2023 @ 15:15:
[...]
Als je het gevoel hebt dat je anders behandeld word vanwege ADHD dan heb je een werkgever van niets.

Ik moet mijn centjes verdienen met een baan op mbo niveau: als ik mijn werkgever ga vertellen, dat ik autisme en eventueel ADHD heb. Bij mijn vorige werkgever ben in daar heel open in geweest, wat geresulteerd heeft in het bijna voor 5 jaar onder minimumloon betaald te zijn.

Nu bij mijn nieuwe werkgever heb ik bewust besloten geen woord erover te zeggen: vooral gezien het feit, dat het mij niet in mijn werkzaamheden belemmerd. Maar ik wil ook niet dat ze dan de kans ruiken, om bij een contractverlenging (plotseling) net als mijn vorige werkgever loondispensatie bij het UWV aan te vragen.

Wellicht is die angst ongegrond: echter ik heb het gevoel, zodra je open kaart speelt over autisme of ADHD. Dat men dit in de toekomst tegen je zal gebruiken. Ik beschouw autisme ook niet perse als beperking, want ik haal er ook voordelen uit omdat ik daardoor erg op de details let. Wat mijn werk juist vraagt.

[Waah]

@GeeEs voor ritalin zit ik al op een aardige dosis volgens mij. zit nu op 4x 20mg per dag. En merk er eigenlijk niets van. Enige wat ik vorige week merkte was dat ik vergat te eten op het werk. Maar verder niet. Dat heb ik nu trouwens ook niet meer. Dus maar even over babbelen vrijdag met de expert ;-)

@Marco-Peters daar maak ik me dus ook wat zorgen over. Niet wat betreft leidinggevende. Maar wel wat betreft collega's. Zowel dat ze dat ze vanalles gaan toewijzen aan mijn ADHD en daarom mij niet vragen voor bepaalde dingen, of juist dat ze denken dat ADHD een excuus is.

@Toppe Als je door je werkgever anders behandeld word, zeker waar. Maar collega's is toch anders. Niet iedereen zal het begrijpen of snappen. Ik snap van je dat er door het vertellen meer begrip is voor hoe je reageert op bepaalde zaken. Zelf heb ik daar nog geen problemen mee in de communicatie.

Begrip voor waarom dingen niet op tijd af zijn is fijn, maar daar wil ik dus juist vanaf met behulp van medicatie en therapie. Want ik zie wel risico dat als ze denken dat ik slecht ben met deadlines dat ik dan bepaalde taken niet meer krijg.

Dus voor mij: Ik zie geen voordeel aan het wel melden. En ik kan het later altijd nog wel melden. Ik kan het niet "ont"melden.

[GeeEs]

@Waah 4x 20mg is inderdaad een redelijke dosis.
Geef het ook zeker even tijd, je lichaam moet er soort wel aan wennen natuurlijk.
Bij mij was het vooral het hele subtiele gevoel van de constante stroom van prikkels en gedachten en storm in mn hoofd die verdween. Ik kon dat pas na een paar weken goed duiden.
Ik had in eerste instantie ook verwacht dat het een hele ervaring zou zijn na 1 pil, dat was het totaal niet.
Mijn directe omgeving merkte het wel al veel eerder... Ik bleek veel minder snel prikkelbaar, minder heftige reacties op vanalles, minder snel op alles ingaan... Dingen makkelijker loslaten...Etc. Precies wat het doen moest dus.

Nog even toevoegen... Waar ik heel bang voor was in het begin, ik ben een notoir slechte/korte slaper... Dat ik door de methylfenidaat helemaal niet meer, of nog slechter zou kunnen slapen. Maar het gekke is, ik ben nu savonds gewoon eerlijk "moe". Ik slaap echt veel beter. Nog steeds kort, maar ben zo weg.

[Voor 21% gewijzigd door GeeEs op 16-01-2023 15:40]

[Toppe]

Waah schreef op maandag 16 januari 2023 @ 15:27:
@GeeEs voor ritalin zit ik al op een aardige dosis volgens mij. zit nu op 4x 20mg per dag. En merk er eigenlijk niets van. Enige wat ik vorige week merkte was dat ik vergat te eten op het werk. Maar verder niet. Dat heb ik nu trouwens ook niet meer. Dus maar even over babbelen vrijdag met de expert ;-)

@Marco-Peters daar maak ik me dus ook wat zorgen over. Niet wat betreft leidinggevende. Maar wel wat betreft collega's. Zowel dat ze dat ze vanalles gaan toewijzen aan mijn ADHD en daarom mij niet vragen voor bepaalde dingen, of juist dat ze denken dat ADHD een excuus is.

@Toppe Als je door je werkgever anders behandeld word, zeker waar. Maar collega's is toch anders. Niet iedereen zal het begrijpen of snappen. Ik snap van je dat er door het vertellen meer begrip is voor hoe je reageert op bepaalde zaken. Zelf heb ik daar nog geen problemen mee in de communicatie.

Begrip voor waarom dingen niet op tijd af zijn is fijn, maar daar wil ik dus juist vanaf met behulp van medicatie en therapie. Want ik zie wel risico dat als ze denken dat ik slecht ben met deadlines dat ik dan bepaalde taken niet meer krijg.

Dus voor mij: Ik zie geen voordeel aan het wel melden. En ik kan het later altijd nog wel melden. Ik kan het niet "ont"melden.

Hm, ik kijk er zo niet tegen aan en kan me ook moeilijk voorstellen dat sommige werkgevers er zo over denken, maar de zijn er blijkbaar toch.

Ik ben er zelf echt heel open en eerlijk over, het interesseert me geen snars hoe anderen over mij denken of wat ze van me vinden. En ja, soms botst dat wel omdat het als ‘onverschillig’ gezien wordt maar daar heb ik geen moeite mee.

Mijn vorige werkgevers hadden vrijwel allemaal 5000+ werknemers op de loonlijst. Mijn huidige werkgever heeft slechts 4 mensen op de loonlijst. Ik ervaar dat als prettig omdat ik gek genoeg heel veel vrijheid heb in wat ik doe.

Gelukkig ben ik nu in positie maar helaas niet vanzelf sprekend.

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Waah]

@GeeEs nee ik neem de tijd. Laatste gesprek waarbij we afgesproken hebben de dosis langzaam te verhogen was 23 december. zit nu al dik 2 weken aan deze dosis. Miss Waah merkt niets, ik merk niets. Zowel in positieve als negatieve bijwerkingen niet. Ik grap wel eens dat ze me suikerpilletjes meegeven bij de apotheek ;-)

Maar ik ga braaf door. Woensdag doe ik een "testdag" om een dagje zonder te werken. Om te kijken of ik dan verschil merk.

[Marco-Peters]

Waah schreef op maandag 16 januari 2023 @ 15:27:
@Marco-Peters daar maak ik me dus ook wat zorgen over. Niet wat betreft leidinggevende. Maar wel wat betreft collega's. Zowel dat ze dat ze vanalles gaan toewijzen aan mijn ADHD en daarom mij niet vragen voor bepaalde dingen, of juist dat ze denken dat ADHD een excuus is.

Ja of collega's, die vinden dat je gewoon normaal moet doen. Bij mijn vorige werkgever liep er een stagiaire rond, die een minder subtiele vorm van autisme had. Toen ik een collega probeerde uit te leggen, dat het gedeeltelijk kwam vanwege zijn autisme. Kreeg ik als antwoord: hij moest normaal doen en zich gedragen.

Maar er bestaat ook de kans dat je weggepest wordt, of dat ze gebruik maken van de zwakheden die een autist in algemene zin heeft. Daarom vermeld ik het ook niet: want dan geef je ook je zwakheden bloot.

Ik heb nu bijvoorbeeld collega's welke overduidelijk homofoob zijn: nu ben ik geen homo. Echter je hebt net zo goed collega's die autistenfoob zijn, of simpelweg een tikkeltje racistische......

Een van de dingen waar ik wel moeite mee had: wij moeten dagelijks de temperatuur invullen in een schoonmaak app, waarvan de autist/Tweaker in mijn zou zeggen. Dan moet dit ook echt gemeten worden, maar nee de instructie was gewoon een random cijfer invullen

[GeeEs]

@Waah Als je het wilt delen, gebruik je merk of generiek medicijn?
Standaard werd bij mij de generieke variant voorgeschreven, maar op eigen verzoek ben ik dus overgestapt op de "echte" Janssen Concerta.
Ze zeggen dat het allemaal hetzelfde is, hooguit andere vulstoffen, maar toch heb ik dat dus totaal anders ervaren. Ik twijfel nog steeds of het een bepaald placebo effect kan zijn, maar ik had nare bijwerkingen bij de generieke versie.
Enige nadeel is dat het merkspul dus niet vergoed wordt.

[Marco-Peters]

Toppe schreef op maandag 16 januari 2023 @ 15:38:
[...]


Hm, ik kijk er zo niet tegen aan en kan me ook moeilijk voorstellen dat sommige werkgevers er zo over denken, maar de zijn er blijkbaar toch.

Naar mijn ervaring willen veel werkgevers vooral de voordelen, maar niet de lasten. Ze profileren zich op deze manier als maatschappelijk goed bezig zijn, door medewerkers met een (arbeids)beperking aan te nemen.

Maar de lasten willen ze niet hebben: zodra je het hele acteerwerk loslaat, dan is het gauw game over. Vooral als je voor een van de grootste werkgevers van Nederland werkt, waar je slechts een nummertje bent voor de HR.

Mijn vorige werkgever was een van de grootste..... en dat heb ik geweten. Ze hebben geen enkele moeite gedaan, om mij te behouden als medewerker. Toen ik eiste om gewoon normaal betaald te worden.

De enige optie was ontslag nemen en ander werk zoeken, zonder mijn beperkingen op tafel te leggen. Afhankelijk van de werkomgeving, werkt autisme en adhd erg als een beperking. Bij mijn vorige werkplek kwam dat tot uiting, doordat er iedere uur hordes hondsbrutale scholieren de winkel in kwamen.

Ik had zodanige hekel aan die scholieren, maar stoorde mij ook. Dat ik 1x bijna zo'n groepje onder de auto had liggen, toen ze nonchalant langs de slagbomen liepen midden op de weg. Trots ben ik er niet op: echter door mijn werk en hun gedrag, waar ik mij telkens zo ongemakkelijk bij voelde. Wilde ze dus eigenlijk laten schrikken, omdat ik ze gewoon haatte destijds. Ze maakte mijn leven immers een hel.

Toen ik laatst dus een stagiaire met autisme had, die mij vertelde dat hij een bloedhekel aan zijn eigen leeftijdsgenoten/scholieren had. Als geen ander kon dat heel goed begrijpen, alleen vond ik het niet zo netjes toen hij tegen een kind van jaar of 2 riep dat het haar bek moest houden. Dat heeft dan weinig met autisme te maken.....

Daar had ik dan weer geen begrip voor en werd er zelfs boos om, waarvan een andere collega met autisme vond dat ik die jongen te streng terecht gewezen had. Nu heb ik dus een werkplek, waar geen hordes scholieren komen en zodoende werkt autisme bij deze werkplek ook niet als een beperking. Met ouderen heb ik namelijk geen probleem Al hoef je ook geen begrip van ze te verwachten, mocht je vertellen dat je autisme hebt.

[Voor 54% gewijzigd door Marco-Peters op 16-01-2023 16:20]

[frumper]

GeeEs schreef op maandag 16 januari 2023 @ 15:50:
@Waah Als je het wilt delen, gebruik je merk of generiek medicijn?
Standaard werd bij mij de generieke variant voorgeschreven, maar op eigen verzoek ben ik dus overgestapt op de "echte" Janssen Concerta.
Ze zeggen dat het allemaal hetzelfde is, hooguit andere vulstoffen, maar toch heb ik dat dus totaal anders ervaren. Ik twijfel nog steeds of het een bepaald placebo effect kan zijn, maar ik had nare bijwerkingen bij de generieke versie.
Enige nadeel is dat het merkspul dus niet vergoed wordt.

Mijn vrouw had hetzelfde, had Janssen en werkte goed. Kreeg op een gegeven moment generieke variant: slaapproblemen en andere bijwerkingen.
Die concerta kostte iets van een euro per dag of zo van Janssen... dat is wel te overzien voor de meesten.
Voor ritalin maakt het voor haar dan weer niet uit, en heeft ze nu ook een generieke.

[Waah]

@GeeEs Generiek. Had eerst van Mylan (Methylfenidaat HCl Mylan 10 mg, tabletten), maar die kregen leveringsproblemen en nu van Pharma (Methylfenidaat HCl 1A Pharma 10 mg, tabletten).

als het goed werkt, maakt het niet uit dat het wat kost. Momenteel word die Pharma wel vergoed en gaat het bij mij ook niet van het eigen risico af, want preferentielijst. Maar ga het sowieso vrijdag nog bespreken wat handig is. Ik verwacht de langwerkende. En dan zal ik wel aangeven dat mocht merkloos niet werken of vervelende bijwerkingen hebben dat ik best merk wil proberen om te kijken of dat beter werkt.

Ik dacht trouwens dat de arts een document kan opstellen dat je wel verschil merkt tussen de merkvariant en merkloze en dat er dan wel iets van vergoeding mogelijk is mits dat voor de merkloze variant vergoed is. Maar dat weet ik niet exact hoe dat zit. Ben ik ook niet niet mee bezig. Eerst maar zien wat werkt. Kosten komen later wel.

[GeeEs]

@frumper De kosten zijn gelukkig voor mij ook nog wel te betalen, maar goedkoop is het zeker niet... Ik haal per uitgifte voor 3 maanden, 90 tabletten. +-155 eu. Bijna 2 eu per pil dus.

@Waah Dat ga ik eens navragen bij mn HA, van dat document. Zou zeker welkom zijn!
Op YT staan een paar mooie filmpjes over hoe die Concerta timerelease tabletten werken.
De generieke waren harde pillen, die lossen dan langzaam op in je maag oid??! De Concerta is een soort capsule die het echt in fases afgeeft. Best bizar.
Ik kan me daarom ook goed voorstellen dat alleen dat verschil in "mechanics" van de pillen ook een andere ervaring geeft mbt. gevoel van werking/bijwerkingen.

[Toppe]

@GeeEs krijg je niets vergoed vanuit je zorgverzekering?

[KappuhH]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Kent iemand de onderzoeken van Lidy Pelsser hier toevallig? Zij stelt dat bij kinderen in zeker 60% van de gevallen veroorzaakt wordt door voedsel. En dan niet de suikers en kleurstoffen waar iedereen het over heeft, maar het kunnen hele 'normale' voedingsstoffen zijn. Super interessante en belangrijke onderzoeken. Helaas is er weinig onderzoekscapaciteit omdat de farmaceuten hier natuurlijk geen belang bij hebben. Meer info op http://adhdenvoeding.nl

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[peeth]

KappuhH schreef op maandag 16 januari 2023 @ 23:17:
***members only***

Ik krijg Tentin, voor mij werkt het....

[FFW]

ik bespreek mijn ADHD wel met collega's maar alleen als ze er zelf over beginnen. Vaak heeft hun partner het of hebben ze het zelf. Daardoor weten ze beter wat het is.
Medicatie bespreek ik met niemand.

[Waah]

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[GeeEs]

Toppe schreef op maandag 16 januari 2023 @ 17:48:
@GeeEs krijg je niets vergoed vanuit je zorgverzekering?

Vooralsnog niet. Omdat ik na wat bijwerkingen zelf had gevraagd om Janssen Concerta.
In beginsel werd een generieke variant van methylfenidaat voorgeschreven, deze werd deels wel vergoed.
Nu las ik hier recent dat de HA misschien kan voorzien in een memo/document waaruit blijkt dat door de bijwerkingen een generieke variant geen optie is, en daarom merkspul nodig is. Dan zou er mogelijk wel een gedeelte of geheel vergoed worden. Ik moet daar nog achteraan. Als dit inderdaad zo kan, dan zal ik dat hier terugkoppelen.

[GeeEs]

Waah schreef op donderdag 19 januari 2023 @ 14:19:
***members only***

Eetlust remmend is het zeker
Zeker in het begin had ik daar ook "last" van.
En ik moest 10x per dag pissen...

Dat verdween overigens vrijwel direct toen ik dus overstapte op Janssen meds.
Ik moest in het begin ook een soort dagboek bijhouden met wat ik die dag globaal deed, en wat ik daar voor gevoel bij had. (cijfer 1-10)
Dat gaf goed inzicht in de fysieke en mentale veranderingen.

[Waah]

GeeEs schreef op donderdag 19 januari 2023 @ 16:49:
[...]


Eetlust remmend is het zeker
Zeker in het begin had ik daar ook "last" van.
En ik moest 10x per dag pissen...

Dat verdween overigens vrijwel direct toen ik dus overstapte op Janssen meds.
Ik moest in het begin ook een soort dagboek bijhouden met wat ik die dag globaal deed, en wat ik daar voor gevoel bij had. (cijfer 1-10)
Dat gaf goed inzicht in de fysieke en mentale veranderingen.

Daar had ik maar 1 dag last van eigenlijk. Daarna kwam de eetlust gewoon terug en at ik zoals altijd.
Zo'n dagboek heb ik ook bijgehouden, maar was niet heel interessant in mijn geval
"no change"

[mavaros]

Ik schijn ook een ADHDér te zijn volgens de diagnostiek, maar dan intern in mijn hoofd. Je ziet het niet, maar intern is het een grote georganiseerde storm. Dat ziet de buitenwereld als chaos en ellende, maar de buitenwereld maakt er net zo'n potje van. En heel vaak zie je het niet, maar is het er wel.

Ik slik dus geen medicatie meer, en pas me zoveel mogelijk aan. Voor mij werkt het vaak redelijk. Medicatie maakte me een soort van psychopaat, en dat ben ik niet, volgens mij. Het sloopt alles wat ik door simpele ervaring/aanpassing heb moeten leren en op zeker nog moet leren/aanpassen. Een bewuste keuze, maar die is puur persoonlijk. Het is zoals het is.

Ik reageer, omdat ik dit nu zo zie voorbijkomen. De TS gaat ik nu lezen.

[Voor 19% gewijzigd door mavaros op 19-01-2023 18:32. Reden: Kleine aanvulling.]

[Toppe]

GeeEs schreef op donderdag 19 januari 2023 @ 16:42:
[...]


Vooralsnog niet. Omdat ik na wat bijwerkingen zelf had gevraagd om Janssen Concerta.
In beginsel werd een generieke variant van methylfenidaat voorgeschreven, deze werd deels wel vergoed.
Nu las ik hier recent dat de HA misschien kan voorzien in een memo/document waaruit blijkt dat door de bijwerkingen een generieke variant geen optie is, en daarom merkspul nodig is. Dan zou er mogelijk wel een gedeelte of geheel vergoed worden. Ik moet daar nog achteraan. Als dit inderdaad zo kan, dan zal ik dat hier terugkoppelen.

Bijzonder. Ik krijg gewoon Janssen en betaal niets.

[GeeEs]

Toppe schreef op donderdag 19 januari 2023 @ 17:15:
[...]


Bijzonder. Ik krijg gewoon Janssen en betaal niets.

Wellicht is er verschil tussen bepaalde verzekeringen en/of voorschriften?!

[Toppe]

GeeEs schreef op donderdag 19 januari 2023 @ 17:29:
[...]


Wellicht is er verschil tussen bepaalde verzekeringen en/of voorschriften?!

Zou kunnen, ik krijg het nu door een andere partij voorgeschreven.

[GeeEs]

mavaros schreef op donderdag 19 januari 2023 @ 17:11:
Ik schijn ook een ADHDér te zijn volgens de diagnostiek, maar dan intern in mijn hoofd. Je ziet het niet, maar intern is het een grote georganiseerde storm. Dat ziet de buitenwereld als chaos en ellende, maar de buitenwereld maakt er net zo'n potje van. En heel vaak zie je het niet, maar is het er wel.

Ik slik dus geen medicatie meer, en pas me zoveel mogelijk aan. Voor mij werkt het vaak redelijk. Medicatie maakte me een soort van psychopaat, en dat ben ik niet, volgens mij. Het sloopt alles wat ik door simpele ervaring/aanpassing heb moeten leren en op zeker nog moet leren/aanpassen. Een bewuste keuze, maar die is puur persoonlijk. Het is zoals het is.

Ik reageer, omdat ik dit nu zo zie voorbijkomen. De TS gaat ik nu lezen.

ADHD is sowieso iets wat in je hoofd zit toch?

[Edgenumber]

Ja. Maar je heb mensen die, om het plat te zeggen, alleen druk in hun hoofd zijn en je heb mensen die ook fysiek druk zijn. En je zal ook mensen hebben die fysiek drukker zijn dan dat ze in hun hoofd zijn.

[Toppe]

Edgenumber schreef op vrijdag 20 januari 2023 @ 11:51:
Ja. Maar je heb mensen die, om het plat te zeggen, alleen druk in hun hoofd zijn en je heb mensen die ook fysiek druk zijn. En je zal ook mensen hebben die fysiek drukker zijn dan dat ze in hun hoofd zijn.

Als je druk in je hoofd bent dan merk je dat vaak aan de buitenkant alsnog wel met bijvoorbeeld snel praten, zinnen onjuist uitspreken en van de hak op de tak gaan.

Ik kan soms me zelf niet eens volgen. Dan sta ik ook op, vul de dopper en even een rondje wandelen.

[GeeEs]

Ja, dat snap ik, maar ADHD is wel echt een 100% mentale "aandoening". In je brein dus, die soms meer of minder fysieke trekjes teweegbrengt/veroorzaakt. (logisch want je brein stuurt in feite alles)
Zo ben ik zelf totaal niet (hyper)actief, gewoon normaal, geen tics, geen drukke benen, etc.. Je ziet niks aan de buitenkant, enige is dat ik -soms- veel kan praten, maar vaak ook juist niet. Hangt heel erg van de dynamiek en het moment af.
Wel ben ik weer heel gevoelig voor licht en geluid en hoor en zie "alles", alsof mn sensoren extreem versterkt worden zegmaar. Hier kreeg ik pas op latere leeftijd echt last van. Na mn 35e.

[Waah]

Toppe schreef op vrijdag 20 januari 2023 @ 12:23:
[...]


Als je druk in je hoofd bent dan merk je dat vaak aan de buitenkant alsnog wel met bijvoorbeeld snel praten, zinnen onjuist uitspreken en van de hak op de tak gaan.

Ik kan soms me zelf niet eens volgen. Dan sta ik ook op, vul de dopper en even een rondje wandelen.

Maar niet iedereen die snel praat, zinnen onjuist uitspreekt of van hak op de tak gaat is automatisch ADHD'er Maar dat bedoelde je ook niet denk ik.

Miss Waah kan enorm snel praten maar is geen ADHD'er verwacht ik. Dus mensen zullen dat niet meteen merken.

Ik scoorde vooral hoog op onoplettend. Maar uit onderzoek in de jeugd ook wel hyperactiviteit bleek (en dan vooral door veel praten etc) heb ik gecombineerd type gekregen. Maar hyperactief zal niemand me vandaag de dag noemen. want die hyperactiviteit zit dan weer in het hoofd.

---

Ken je die grap van dat ik zou beginnen met dexamfetamine/tentin? Die was er niet
Voorraadproblemen. Dus moet nu wachten tot volgende week... zal voor mij dus pas vrijdag worden voor ik kan beginnen... Wel jammer want had er wel zin in.

Dus voor iedereen die medicijnen gebruikt: bestel op tijd nieuwe want het gaat waarschijnlijk alleen maar erger worden met tekorten.

[GeeEs]

Klopt, ik kreeg in december ook al het advies om vooral op tijd mn herhaalrecepten in te dienen. Waar het voorheen binnen 1 dag gereed stond, duurt het nu soms al een week.

[Donnie Darko]

Het op tijd bestellen van medicijnen is nou niet echt een bepaald ADHD vriendelijk iets… daar zouden ze iets op moeten vinden. Ik doe het meestal als ik m’n laatste concerta pil neem 😂

[mavaros]

GeeEs schreef op vrijdag 20 januari 2023 @ 13:06:
Ja, dat snap ik, maar ADHD is wel echt een 100% mentale "aandoening". In je brein dus, die soms meer of minder fysieke trekjes teweegbrengt/veroorzaakt. (logisch want je brein stuurt in feite alles)
Zo ben ik zelf totaal niet (hyper)actief, gewoon normaal, geen tics, geen drukke benen, etc.. Je ziet niks aan de buitenkant, enige is dat ik -soms- veel kan praten, maar vaak ook juist niet. Hangt heel erg van de dynamiek en het moment af.
Wel ben ik weer heel gevoelig voor licht en geluid en hoor en zie "alles", alsof mn sensoren extreem versterkt worden zegmaar. Hier kreeg ik pas op latere leeftijd echt last van. Na mn 35e.

Heel herkenbaar, want ook ik hoor, zie, ruik en voel alles. Ik ben er niet gericht mee bezig, maar ergens ben ik heel waakzaam. Andere mensen noemen het achterdochtig, maar volgens mij is het geen achterdocht. Het valt me al mijn hele leven op, maar vroeger hield ik mijn mond dicht. Nu ook vaak, maar tegenwoordig ken ik mijn gekkigheden wel, en je hoeft niet altijd in de tegenstand te gaan. Dat hele overdreven gevoelig zijn voor de vijf zintuigen kan je ook gebruiken. Zo kijk ik graag naar voetbal, maar zit ik stiekem naar de achtergrond te gluren. Dus ik zie direct wanneer er iemand het bovenlichaam ontbloot, en dat soort onzinnige dingen. Laatst flikkerde iemand keihard van de tribune af, toen ie terug naar zijn plekje wilde lopen.

Die diagnose op latere leeftijd vind ik persoonlijk onzinnig. Ik val toch niet meer te veranderen. Als je een geamputeerd been hebt, kan je ook niet net doen of je wel twee volwaardige benen hebt. Zo zie ik de aandoening maar.

En nee, ik ben niet gehandicapt. Die stempels zeggen me weinig meer. Ik kan iedereen wel in DSM-V indelen als het moet. Een stempel verandert wel je status, maar niet je persoon. En aan die statusverandering als je open kaart speelt, mogen ze best een keer iets doen.

[mavaros]

frumper schreef op maandag 16 januari 2023 @ 16:26:
[...]


Mijn vrouw had hetzelfde, had Janssen en werkte goed. Kreeg op een gegeven moment generieke variant: slaapproblemen en andere bijwerkingen.
Die concerta kostte iets van een euro per dag of zo van Janssen... dat is wel te overzien voor de meesten.
Voor ritalin maakt het voor haar dan weer niet uit, en heeft ze nu ook een generieke.

edit: Laatster deel van reactie weggehaald, want het kwam wat vreemd over.

[Voor 34% gewijzigd door mavaros op 21-01-2023 13:05]

[Lootbox]

mavaros schreef op vrijdag 20 januari 2023 @ 21:03:
[...]


Die diagnose op latere leeftijd vind ik persoonlijk onzinnig. Ik val toch niet meer te veranderen. Als je een geamputeerd been hebt, kan je ook niet net doen of je wel twee volwaardige benen hebt. Zo zie ik de aandoening maar.

En nee, ik ben niet gehandicapt. Die stempels zeggen me weinig meer.

Een diagnose op latere leeftijd is echt niet onzinnig. Bij mij is het een verwoestende trein geweest al die jaren.
Ik heb een hele giftige cocktail aan verschillende diagnoses en het opende deuren. En ik ben wel op een bepaalde manier gehandicapt/beperkt. Zelfstandig wonen lukt bijvoorbeeld niet.
En ik struggle al heel wat jaren met het leven ansich. En dat beeld is ook progressief. Naarmate de jaren verstrijken heb ik steeds minder zin in het leven. Ben het vechten/corrigeren tegen mijn angsten en negatieve gedachten dag in en uit wel zat.

[Voor 14% gewijzigd door Lootbox op 22-01-2023 07:53]

[Marco-Peters]

mavaros schreef op vrijdag 20 januari 2023 @ 21:03:
[...]
Die diagnose op latere leeftijd vind ik persoonlijk onzinnig. Ik val toch niet meer te veranderen. Als je een geamputeerd been hebt, kan je ook niet net doen of je wel twee volwaardige benen hebt. Zo zie ik de aandoening maar.

En nee, ik ben niet gehandicapt. Die stempels zeggen me weinig meer. Ik kan iedereen wel in DSM-V indelen als het moet. Een stempel verandert wel je status, maar niet je persoon. En aan die statusverandering als je open kaart speelt, mogen ze best een keer iets doen.

Je kunt een lichamelijke handicap niet vergelijken, met een ontwikkelingsstoornis zoals Autisme/ADHD: want ondanks mijn autisme, kan ik perfect meedraaien in de maatschappij. Ik werk gewoon in een winkel, waarbij ik dagelijks klanten te woord sta.

Dat is iets wat je kunt leren: een been dat je niet hebt, kun je niet eventjes terug laten groeien. Of je moet Piccolo uit Dragonball Z zijn. Maar als je in zo'n fantasie wereld leeft, dan is meedraaien in de maatschappij sowieso heel moeilijk

Ik vond de diagnose autisme zeker niet onzinnig: deze kreeg ik eind 20 nadat, op mijn vorige werkplek enorm vastliep. Uiteraard ook een paar dingen gezegd, wat niet zo aardig opgevat werd en daardoor in een conflictsituatie terecht kwam met collega's. Maar zodra je de diagnose krijgt valt alles een beetje op zijn plek.

Je begrijpt dan waarom je soms dingen zegt, waarvan jezelf denkt dit is grappig: maar de gewone mens, zich beledigd voelt. Dan leer je er ook mee om te gaan en uiteindelijk kom je erachter, dat jezelf zoveel mogelijk moet aanpassen aan de gewone mens.

Op mijn werk heb ik een afdelingschef die scheld nogal veel..... erg professioneel vind ik dat niet. Maar ik negeer het gewoon, omdat ik zelf ook verre van perfect ben. Alleen ik voer dagelijks een toneelstukje op: ik speel de klantvriendelijke winkelmedewerker

Dat ik autisme heb, is iets wat ik bij mijn huidige werkgever nog steeds niet verteld heb. Maar ik weet zeker, dat ze wel kunnen merken dat ik een beetje anders ben. Echter dat zijn juist ook mijn kwaliteiten, dus het is niet relevant of ik autisme of niet heb. Alleen wel voor mij zelf, zodat ik er mee om kan gaan.

[Toppe]

Marco-Peters schreef op zondag 22 januari 2023 @ 10:48:
[...]

Op mijn werk heb ik een afdelingschef die scheld nogal veel..... erg professioneel vind ik dat niet.

Schelden en vloeken. Als ik het een uur niet doe beginnen mensen me raar aan te kijken.

Ik ben er ook heel nonchalant in, als ik een klant aan de lijn heb noem ik die ook gewoon boefje of pannenkoek, de meeste kunnen dat prima hebben en lachen er zelfs hardop om.

Heerlijk!

[Voor 21% gewijzigd door Toppe op 22-01-2023 10:57]

[Lootbox]

Marco-Peters schreef op zondag 22 januari 2023 @ 10:48:
[...]

Je kunt een lichamelijke handicap niet vergelijken, met een ontwikkelingsstoornis zoals Autisme/ADHD: want ondanks mijn autisme, kan ik perfect meedraaien in de maatschappij. Ik werk gewoon in een winkel, waarbij ik dagelijks klanten te woord sta.

Ik wil alleen maar zeggen dat niet elke autist hetzelfde is. Wat jij noemt kan ik niet. En geloof mij er zijn zat autisten die liever een fysieke handicap hadden gehad dan de dagelijkse mentale strijd tegen angsten.

[Marco-Peters]

Lootbox schreef op zondag 22 januari 2023 @ 18:42:
[...]


Ik wil alleen maar zeggen dat niet elke autist hetzelfde is. Wat jij noemt kan ik niet. En geloof mij er zijn zat autisten die liever een fysieke handicap hadden gehad dan de dagelijkse mentale strijd tegen angsten.

Hoezo kan je dat niet? Je kunt ook ondersteuning krijgen van een jobcoach, mocht je dat nodig achten. Nee dat niet elke autist hetzelfde is weet ik: daarom voel ik mij ook niet aangetrokken tot clubs voor autisten

Ik was ook de enigste autist die bij de groepstherapie, welke hoorde bij de diagnose van autisme. Niet zijn ouders mee namen: en die ouders van de andere autisten, reageerde verontwaardigde toen ik zei. Dat autisme voor mij destijds als een geestesziekte voelde.

Toen die ouders daar zo verontwaardigd op reageerde had ik echt van zoiets: dit is toch gewoon mijn gevoel, mijn behandeling binnen de GGZ en niet die van jullie. Dus als ik dat zo voel, dan mag ik dat ook uitspreken.

Enige waar ik moeite mee had met het werken in een winkel: dat waren die hondsbrutale scholieren, die in hordes de winkel binnen kwamen. Ik kan mij heel goed voorstellen, dat mensen met autisme op een gegeven moment doordraaien. Want als je hele leven al gepest wordt en de maatschappij, die doet daar niets aan? Dan uit zich dat weleens in een uitbarsting van agressie, of geweld.

Deze rant past hier niet tussen
Zodoende heb ik mijn werkplek veranderd: ik werk nu in een winkel, waar vrijwel geen irritante en hondsbrutale scholieren komen. Dus dan kan ik beter functioneren: want telkens als dat soort jongeren in de winkel waren, voelde ik mij enorm ongemakkelijk.

[Voor 39% gewijzigd door Outerspace op 23-01-2023 11:49]

[Toppe]

.

[Voor 99% gewijzigd door Toppe op 23-01-2023 08:14]

[NLxAROSA]

Marco-Peters schreef op zondag 22 januari 2023 @ 10:48:
[...]

Maar zodra je de diagnose krijgt valt alles een beetje op zijn plek.

Dit dus. Altijd geweten dat ik anders was, nooit geweten waarom bepaalde dingen werkten zoals ze werkten, waarom altijd alles door mijn vingers heen leek te glippen, waarom ik van de ene naar de andere burnout ging. Tot de diagnose op mijn 46e (!) jaar. En de medicatie + behandeling die volgde.

Ook vrouw en kinderen zijn blij dat ik die stap heb gezet. Weet niet of mijn relatie met allen dit uiteindelijk had overleefd. Continue overbelast/overspannen/slecht zelfbeeld maakt je niet echt gezellig zeg maar.

Was voor mij echt een keerpunt in mijn leven. Ben er nu wel, ipv alleen fysiek. Weet wat ik wel/niet kan. Hoe mee om te gaan.

Dus diagnose op latere leeftijd: zeker doen! Of het nu ADHD is of wat anders, maakt niet uit.

Ik ben ook van de 'interne rusteloosheid' overigens, aan de buitenkant zou je het niet zeggen. Heb overigens ook een prima baan. Impulsiviteit + hoge verwerkinggsnelheid + fotografisch geheugen (als het het doet ) is een fijne combo, zeker nu ik weet waar de grenzen liggen en ik zelf kan kiezen of ik mijn focus los laat of niet.

[Donnie Darko]

Ik was ook vrij laat, ik besloot om voor mijn 40ste levensjaar maar eens uit te laten zoeken wat er nou precies "anders" aan mij was en kreeg vrij vlot daarna de diagnose ADHD type C. Tijdens de behandeling/cursus vielen de puzzelstukjes wel behoorlijk op hun plekje en kan niet anders zeggen dan dat ik erg blij ben dat ik het toch op latere leeftijd heb gedaan

[Waah]

mavaros schreef op vrijdag 20 januari 2023 @ 21:03:

Die diagnose op latere leeftijd vind ik persoonlijk onzinnig. Ik val toch niet meer te veranderen. Als je een geamputeerd been hebt, kan je ook niet net doen of je wel twee volwaardige benen hebt. Zo zie ik de aandoening maar.

Er zijn mensen die met een kunstbeen nog dingen doen waar veel mensen met 2 benen enkel van kunnen dromen Zo zie ik het maar

Ik snap je idee wel hoor. Maar juist ADHD kan het voor mensen echt behulpzaam zijn. Voor autisme heb ik geen ervaring, zowel op persoonlijk als kennisvlak dus daar kan ik geen uitspraken over doen. Maar voor ADHD kan het zeker helpen.

Mijn vader wil zich niet laten diagnosticeren, en ik verwacht dat hij het wel heeft (al kan ik dat natuurlijk niet bepalen) gezien de overeenkomsten tussen ons. Die is nu met 64 bij zijn vrouw weg want die was er wel klaar mee. En waar ze klaar mee was is vooral het gedrag dat te linken is aan ADHD.

Ik denk oprecht dat ze nog samen waren geweest als die er veel eerder naar had laten kijken En dan was de band met zijn kinderen ook anders geweest. (kan prima met hem, maar er zijn dingen die je mijd omdat je weet hoe die is)

[Voor 5% gewijzigd door Waah op 24-01-2023 08:57]

[SmurfLink]

Waah schreef op dinsdag 24 januari 2023 @ 08:56:
[...]

Er zijn mensen die met een kunstbeen nog dingen doen waar veel mensen met 2 benen enkel van kunnen dromen Zo zie ik het maar

Ik snap je idee wel hoor. Maar juist ADHD kan het voor mensen echt behulpzaam zijn. Voor autisme heb ik geen ervaring, zowel op persoonlijk als kennisvlak dus daar kan ik geen uitspraken over doen. Maar voor ADHD kan het zeker helpen.

Mijn vader wil zich niet laten diagnosticeren, en ik verwacht dat hij het wel heeft (al kan ik dat natuurlijk niet bepalen) gezien de overeenkomsten tussen ons. Die is nu met 64 bij zijn vrouw weg want die was er wel klaar mee. En waar ze klaar mee was is vooral het gedrag dat te linken is aan ADHD.

Ik denk oprecht dat ze nog samen waren geweest als die er veel eerder naar had laten kijken En dan was de band met zijn kinderen ook anders geweest. (kan prima met hem, maar er zijn dingen die je mijd omdat je weet hoe die is)

Voor autisme geldt voor mij hetzelfde als bij jou met ADHD. Het gaat niet om jezelf veranderen, het gaat juist om leren omgaan met bepaalde aspecten van jezelf zodat je je eigen leven en dat van de mensen om je heen makkelijker maakt. En het niet willen veranderen is eigenlijk ook een non argument, iedereen verandert voortdurend. Dus ja, die diagnose op latere leeftijd halen kan je echt giga helpen.

[NLxAROSA]

Ik liep er ook meer dan 40 jaar mee rond. Als je altijd al zo geweest bent dan heb je ook geen idee hoe het anders zou kunnen/moeten want je hebt maar 1 referentiekader. Je weet simpelweg niet dat daarbuiten ook nog wat bestaat. Het is een vorm van blindheid. Door de continue overbelasting zie je de wereld door een waas/sluier, maar dat heb je zelf niet door.

Je kunt idd niet veranderen wie je bent, maar je kunt wel degelijk veranderen hoe je er mee omgaat (medicatie/therapie of beiden). Dat houdt de overbelasting weg en ook het gedrag dat daarbij hoort en de impact op de mensen om je heen.

Veel van de technieken die ik nu succesvol toepas werkten de afgelopen jaren voor mij ook niet. Betekent dat dat die technieken slecht zijn/niet werken? Nee, ik was gewoon te ver overbelast om ze te kunnen gebruiken. Maar dat had ik zelf niet door. Ik zocht ook altijd de oorzaak bij andere mensen/gebeurtenissen/etc.

Totdat ik dat niet meer deed.

Waah schreef op dinsdag 24 januari 2023 @ 08:56:
[...]

Die is nu met 64 bij zijn vrouw weg want die was er wel klaar mee. En waar ze klaar mee was is vooral het gedrag dat te linken is aan ADHD.

Ik denk oprecht dat ze nog samen waren geweest als die er veel eerder naar had laten kijken En dan was de band met zijn kinderen ook anders geweest.

Herkenbaar. Ik was precies zo. Gelukkig was ik nog op tijd.

En dat is ook de reden dat ik er vrij open over ben. Dat iemand dit topic leest en net dat duwtje in de rug krijgt om eerder te besluiten iets te gaan doen en daarmee veel pijn en verdriet voorkomt. En een zaadje planten voor degenen die daar (nog) niet klaar voor zijn.

Maar uiteindelijk moet je het zelf doen.

[mavaros]

GeeEs schreef op maandag 16 januari 2023 @ 14:47:
Als je (nog) niks merkt van de medicatie is de dosis waarschijnlijk te laag. Althans, dat werd mij destijds verteld. Je moet echt wel wat merken, al is het subtiel. Zeker bij Ritalin is het gek als je niks merkt. Besef wel dat deze middelen niet als pep werken voor mensen met ADHD, het is veel subtieler! Je wilt ook niet dat speedy gevoel. Als je geen gerelateerde klachten hebt, werkt het anders/wordt anders ervaren.
Ga niet zelf experimenteren met dubbele dosis, maar geef het inderdaad bij een vervolgafspraak aan.
Ik ben begonnen met Concerta 36mg p/dag, daar merkte ik weinig tot niks van. Na 2 weken toen naar 54mg p/dag.
Wereld van verschil. Slik het nu een paar jaar en bevalt erg goed.
Soms sla ik een dag of paar dagen over in het weekend/vakantie. Ook dat is prima te doen.
Voor mij is dat vergelijkbaar met het gevoel als je een dag geen koffie drinkt, als je dat wel gewend bent.
Ben een keer 2 weken gestopt, tijdens corona... toen merkte ik wel dat wat oude patronen en vooral de ruis/onrust in mn hoofd terugkwam.

Ik sluit me hierbij aan. Ga niet zelf met de voorgeschreven dosis lopen klooien, want dat loopt vrijwel altijd verkeerd af. De goede medicatie vinden is een best lange weg. Je moet een goede balans vinden.

Verder zou ik al vroeg in het traject gaan vragen of je van die langzaam afgevende medicatie kan gaan gebruiken. Bij de ritalin ben je toch de hele dag met het nieuw in te nemen pilletje bezig, terwijl je misschien ook nog een complexe hartoperatie ofzo moet uitvoeren. Dat lijkt me geen goede combi. Als je maar iets van een keer per dag een pilletje moet slikken, en je hebt er geen omkijken meer naar om, lijkt me wat meer ontspannender en behapbaar.

Overigens hebben ze bij mij de ritalin gebruikt om te controleren of mijn brein raar werkte. Dat bleek dus, en voor mij was dat genoeg, aangezien de stap naar speed en coke dan wel erg klein werd. Ik schijn ook een verslavingsgevoelig brein te hebben. Iets dat volgens mij klopt.

Maar ik ken ondertussen genoem mensen met een wild hoofd, die uitermate gelukkig zijn, sinds ze medicatie gebruiken. Die maken na een hoop aanloopproblemen wel grote stappen. Dat vind ik hoopvol.

@Waah Persoonlijk zou ik nooit zeggen in een sollicitatiegesprek wat niet expliciet gevraagd wordt. Pas als ze me aannemen, kijk ik of het veilig is, om te vertellen wat mijn wilde hoofd inhoudt. En ook dat doe ik niet in de eerste week nadat je ergens gaat werken. Even de kat uit de boom kijken dus.

Maar als de omgeving veilig is, kan je over het algemeen prima vertellen wat je afwijking is en dat je daar heel goed mee om kan gaan als het echt moet.

Maar dat blijft een persoonlijke keuze. Een ander kan niet in je hoofd kijken.

[Voor 10% gewijzigd door mavaros op 26-01-2023 14:38]

[mavaros]

Waah schreef op zondag 15 januari 2023 @ 12:44:
@Toppe Ah zo begreep ik je niet. Ik dacht dat het ging om de arts die je doorstuurt. Niet om mensen die roepen "je hebt adhd/ik heb ADHD, want je hebt symptoom X"

Geen test, geen ADHD. Dat ben ik met je eens. En snap die frustratie wel. Zo roept mijn vader altijd: Max Verstappen is autistisch, want is altijd met cijfers bezig". Dat kan één symptoom zijn van autisme, maar dan heb je geen autisme. Daar moet je namelijk in alle verschillende vlakken in meer of mindere mate problemen hebben of anders zijn dan normaal. Niet in 1 vlak. En je moet er dermate last van hebben dat je niet goed kan functioneren in een "normale" setting.

Dat geld ook voor ADHD i (oude ADD) en ADHD h (hyperactiviteit). Bij de test wordt ook naar meerdere sub-synptomen gekeken van elke. En je moet minimaal een X aantal hebben voordat je het label ADHD i of h krijgt. Want iedereen is wel eens druk. Iedereen kan vergeetachtig zijn. Iedereen heeft wel eens moeite iets te beginnen of af te maken.

Maar als je meerdere symptomen hebt en het beïnvloed je leven negatief, dan is het pas ADHD.

Dus ik snap de frustratie naar mensen die roepen "ik ben zo'n ADHD'er want ik heb zoveel energie!" Of "ik wil altijd alles netjes op een rij, ik ben zo'n autist!" Daarmee marginaliseer je de aandoening waardoor de mensen die er echt veel last van hebben niet serieus worden genomen. En medisch professionals die tussen neus en lippen door zeggen "goh je verslaving is logisch want je bent een adhd'er" maar vervolgens mensen niet laten testen zijn zeker fout bezig.

De test zelf vind ik trouwens best goed. Ze kijken ook naar de reden van het gedrag. Vandaar dat het niet alleen een invullijst is maar ook een gesprek. Je kan namelijk onrustig met een pen klikken omdat het je helpt met concentreren, of omdat je je niet op je gemak voelt in een bepaalde setting. De eerste is vaak vanwege ADHD, de ander is een ASD (autistisch spectrum) reden.

Ook kijken ze of je niet misschien ook een depressie hebt, of andere problemen die veel meer voorkomen bij (onbehandelde) ADHD.

---

Maar dit soort info zou volgens mij heel goed in de TS passen. Momenteel heb ik daar nie tijd voor om dat goed op te zetten. Maar ik wil na mijn gesprek vrijdag wel even een opzet maken met info zoals "wat is ADHD", waarom het vervelend is dat mensen dat zomaar roepen, wat de stappen zijn die je moet nemen als je denkt dat je misschien ADHD hebt, hoe het proces eruit ziet van de diagnose en de medicatie/therapiemogelijkheden. En wat links met extra info zoals podcasts/video's en onderzoeken.

Als ik dat gedaan heb stuur ik het wel naar de mensen die de TS beheren dan kunnen die nog verbeteren waar nodig. Het zal niet meteen komen, maar ik wil er wel mee bezig.

Jouw vader zou best eens gelijk kunnen hebben, maar dat is een andere discussie.

En mijn ervaring met die testen. Ik heb 2x een ADHD test gehad. Daar moesten mijn ouwelui ook aan meedoen. Bij de eerste. Die liepen alleen maar positieve onzin uit te kramen, waardoor er geen conclusie, dus geen adhd uit kon worden gedestilleerd. Maar ergens twijfelden ze, nadat ik duidelijk had aangegeven dat mijn ouwelui wel erg positief waren. Toen belden ze me ineens 's ochtends vroeg op, of ik nogmaals wilde komen voor een test. Ik lag nog in mijn nest te stinken. Dus ik daarheen, en na die test, zonder ouwelui, sloeg alles op rood. Wat veel eerlijker is, want je kan je op zo'n test voorbereiden en dat soort zaken. Dus voor nu ben ik een ADHD'er, maar iedereen met kennis weet dat ik gewoon in het autistisch spectrum hoor. Maar dat snappen ze aan de overkant nog niet helemaal.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik al 40 jaar te maken heb met allerlei testen door psychologen. Na drie testen, ken je ze allemaal. Iedereen wil het wiel kennelijk uitvinden en ze maken er vrij vaak een puinhoop van. Maar dat is persoonlijke ervaring. Dat is iets anders dan dat het iedereen overkomt.

@Yucon Natuurlijk hebben ze ooit bewust mij opnieuw opgeroepen. Er liggen stapels rapporten, waarin al duidelijk was dat mijn ouwelui iets te optimistisch waren. Vast vanuit een goed hart of dat soort sentimenteel gedoe. Maar als ze zo 40 jaar lang hebben geopteerd, weet ik niet of dit zo goed was voor mijn welzijn.

Mijn jeugd bestaat uit wederzijdse oorlogen met mijn ouwelui. Van jongs af aan.

[Voor 4% gewijzigd door mavaros op 26-01-2023 16:34]

[Yucon]

mavaros schreef op donderdag 26 januari 2023 @ 16:17:
Daar moesten mijn ouwelui ook aan meedoen. Bij de eerste. Die liepen alleen maar positieve onzin uit te kramen, waardoor er geen conclusie, dus geen adhd uit kon worden gedestilleerd. Maar ergens twijfelden ze, nadat ik duidelijk had aangegeven dat mijn ouwelui wel erg positief waren. Toen belden ze me ineens 's ochtends vroeg op, of ik nogmaals wilde komen voor een test. Ik lag nog in mijn nest te stinken. Dus ik daarheen, en na die test, zonder ouwelui, sloeg alles op rood. Wat veel eerlijker is, want je kan je op zo'n test voorbereiden en dat soort zaken.

Als ik me niet vergis is een van de criteria voor ADHD dat de problemen/kenmerken altijd al aanwezig geweest moeten zijn. Dit om het te onderscheiden van meer tijdelijke dingen zoals een burnout. Met dat in het achterhoofd is ouders meevragen niet zo heel raar.

Uiteindelijk heeft die psychiater ouders ondertussen ook wel in alle soorten en maten gezien. Het daar doorheen geprikt hebben zal precies de reden zijn dat je teruggevraagd bent.

[GeeEs]

NLxAROSA schreef op maandag 23 januari 2023 @ 15:30:
[...]

Dit dus. Altijd geweten dat ik anders was, nooit geweten waarom bepaalde dingen werkten zoals ze werkten, waarom altijd alles door mijn vingers heen leek te glippen, waarom ik van de ene naar de andere burnout ging. Tot de diagnose op mijn 46e (!) jaar. En de medicatie + behandeling die volgde.

Ook vrouw en kinderen zijn blij dat ik die stap heb gezet. Weet niet of mijn relatie met allen dit uiteindelijk had overleefd. Continue overbelast/overspannen/slecht zelfbeeld maakt je niet echt gezellig zeg maar.

Was voor mij echt een keerpunt in mijn leven. Ben er nu wel, ipv alleen fysiek. Weet wat ik wel/niet kan. Hoe mee om te gaan.

Dus diagnose op latere leeftijd: zeker doen! Of het nu ADHD is of wat anders, maakt niet uit.

Ik ben ook van de 'interne rusteloosheid' overigens, aan de buitenkant zou je het niet zeggen. Heb overigens ook een prima baan. Impulsiviteit + hoge verwerkinggsnelheid + fotografisch geheugen (als het het doet ) is een fijne combo, zeker nu ik weet waar de grenzen liggen en ik zelf kan kiezen of ik mijn focus los laat of niet.

Dit dus... Mooi verwoord!
Vooral het (her)kennen van je grenzen en daardoor veel beter kunnen anticiperen op datgene wat op je af kan komen is inderdaad heel fijn.
Voor jezelf, en absoluut ook voor je omgeving

[mavaros]

Wulfric92 schreef op zaterdag 14 januari 2023 @ 18:16:
Hier ook een gevalletje van adhd. Heb medicatie geprobeerd. Maar daar ben ik uiteindelijk vanaf gestapt. Reden, ik was niet meer "ik". Het veranderde me teveel, en heb meer het idee; Je bent wie je bent en zolang je maar je "tekortkomingen" kent en anderen ervanaf weten kom je al heel ver.

Edit:
Enige waar ik wel veel moeite mee heb, is in slaap komen. Op het moment dat ik in bed lig gaat mijn brein als een sneltrein.. (en dat gaat over vanalles en nog wat zonder dat er een touw aan vast te knopen is).

Anderen hier ervaring mee en goede tips hebben?

Gewoon in bed gaan liggen en afwachten. Meer kan je niet doen. Rondspoken schiet niet op, en je brein stilleggen kan je dus ook met medicatie, mocht die slapeloosheid beu zijn.

En die gekke gedachtes als je probeert te slapen heeft iedereen volgens mij. Dat is niet iets dat een echte afwijking is. Hoop ik.

[Toppe]

mavaros schreef op donderdag 26 januari 2023 @ 17:49:
[...]


Gewoon in bed gaan liggen en afwachten. Meer kan je niet doen. Rondspoken schiet niet op, en je brein stilleggen kan je dus ook met medicatie, mocht die slapeloosheid beu zijn.

En die gekke gedachtes als je probeert te slapen heeft iedereen volgens mij. Dat is niet iets dat een echte afwijking is. Hoop ik.

Ik weet niet wat jij onder gekke gedachtes zet maar ik heb er nooit last van, op een jaartje na. Als wij naar bed gaan is het nog altijd even Tweakers/FB/Mailtjes en dan lekker tukken. Zodra ik in mijn overheerlijke slaap positie lig ben ik zo vertrokken.

Wij gaan overigens altijd samen naar bed toe. Vrouwlief is ATM zwanger en dus eerder vermoeid dan ik. Als ik voel dat ik niet kan slapen ga ik geen schaapjes tellen maar vaak lees ik dan interessante artikelen over tech en dergelijke.

[Voor 14% gewijzigd door Toppe op 26-01-2023 19:10]

[NLxAROSA]

Niet kunnen slapen door een overactief brein met automatische gedachten is voor mij persoonlijk een indicatie van overbelasting/overstimulering. Teken dat ik teveel van mezelf heb gevergd de afgelopen dag(en). En dus een signaal om de dag erop even op een rijtje te zetten wat er allemaal is gebeurd de afgelopen tijd en welke actie ik kan/moet ondernemen.

Een van mijn valkuilen is zelf-overschatting. Denken dat ik nog veel reserves heb qua mentale bandbreedte, maar dat feitelijk niet heb. Heb ik wel een tool voor om dat beter in kaart te brengen, kan ik wel delen als iemand dat nuttig vindt.

[Donnie Darko]

NLxAROSA schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 11:47:
Niet kunnen slapen door een overactief brein met automatische gedachten is voor mij persoonlijk een indicatie van overbelasting/overstimulering. Teken dat ik teveel van mezelf heb gevergd de afgelopen dag(en). En dus een signaal om de dag erop even op een rijtje te zetten wat er allemaal is gebeurd de afgelopen tijd en welke actie ik kan/moet ondernemen.

Een van mijn valkuilen is zelf-overschatting. Denken dat ik nog veel reserves heb qua mentale bandbreedte, maar dat feitelijk niet heb. Heb ik wel een tool voor om dat beter in kaart te brengen, kan ik wel delen als iemand dat nuttig vindt.

Ik hoor graag welke tool je daarvoor gebruikt ik ben er ook zo een...

[olafmol]

Hallo allemaal, dank voor het delen van jullie verhalen, erg leerzaam! Ik heb zelf geen (gediagnosticeerde) AD(H)D, maar wel een zoon van 12 (bijna 13) die ADD heeft. Hij is sinds dit jaar begonnen op de middelbare school, en gebruikt lisdexamfetamine (30mg).

Waar ik nu mee worstel, en waar ik graag jullie ervaringsverhalen en mening vanuit de praktijk over zou willen horen, is hoe om te gaan met gamen.

Meneer houdt erg van Fifa op de PS4. Hij mag door de weeks 30 minuten gamen, en in het weekend 1 uur, zo tegen het einde van de middag (door de weeks van 1700-1730, en in het weekend van 1630 tot 1730). Meestal eten we zo rond 1800 dus dan is er nog een half uurtje om even bij te komen.

Ik merk dat hij vaak heel erg opgefokt en boos naar beneden komt van het gamen. Dan heeft hij 1 of meerdere potjes Fifa verloren (dat hoor ik vaak al wel aan het lawaai van boven als het niet goed gaat). En deze boosheid escaleert dan vaak na het eten in een echte ontploffing van woede en frustratie, die pas na een paar uur gekalmeerd is.

Ik gun hem zeker z'n pleziertjes en game-tijd, maar ik merk dat het hele competitieve en "pak nieuwe spelers uit glimmende pakjes" aspect van Fifa erg veel frustratie oplevert. Misschien wel teveel voor iemand met een laag zelfbeeld/zelfvertrouwen, en de kans tot overprikkeling die met ADD meekomt.

Ohja, hij speelt ook gewoon voetbal bij een club, met 2x training en een wekelijkse wedstrijd.

Ik snap dat hij dit zelf ook niet wil, maar ik vrees dat hij zelf niet zo goed kan beheersen hoe hij uit zo'n game komt (zeker met die bizarre Ai van de spelertjes, en de online competitie, en het kans-aspect van spelers "pakken").

Hoe kunnen we het beter met en voor hem regelen, zodat hij wel kan gamen, idealiter zelfs Fifa, maar ook op een manier die past bij z'n persoonlijkheid en ADD? Ander tijdstip? Helemaal verbieden? Een tussenvorm? Zou hogere medicatie de frustratie/woede aan het einde vd dag/na het gamen evt verminderen?

Hoor graag jullie tips, ervaringen en do's/dont's! BVD!

[xeromorphic]

olafmol schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 16:44:
Hallo allemaal, dank voor het delen van jullie verhalen, erg leerzaam! Ik heb zelf geen (gediagnosticeerde) AD(H)D, maar wel een zoon van 12 (bijna 13) die ADD heeft. Hij is sinds dit jaar begonnen op de middelbare school, en gebruikt lisdexamfetamine (30mg).

Waar ik nu mee worstel, en waar ik graag jullie ervaringsverhalen en mening vanuit de praktijk over zou willen horen, is hoe om te gaan met gamen.

Meneer houdt erg van Fifa op de PS4. Hij mag door de weeks 30 minuten gamen, en in het weekend 1 uur, zo tegen het einde van de middag (door de weeks van 1700-1730, en in het weekend van 1630 tot 1730). Meestal eten we zo rond 1800 dus dan is er nog een half uurtje om even bij te komen.

Ik merk dat hij vaak heel erg opgefokt en boos naar beneden komt van het gamen. Dan heeft hij 1 of meerdere potjes Fifa verloren (dat hoor ik vaak al wel aan het lawaai van boven als het niet goed gaat). En deze boosheid escaleert dan vaak na het eten in een echte ontploffing van woede en frustratie, die pas na een paar uur gekalmeerd is.

Ik gun hem zeker z'n pleziertjes en game-tijd, maar ik merk dat het hele competitieve en "pak nieuwe spelers uit glimmende pakjes" aspect van Fifa erg veel frustratie oplevert. Misschien wel teveel voor iemand met een laag zelfbeeld/zelfvertrouwen, en de kans tot overprikkeling die met ADD meekomt.

Ohja, hij speelt ook gewoon voetbal bij een club, met 2x training en een wekelijkse wedstrijd.

Ik snap dat hij dit zelf ook niet wil, maar ik vrees dat hij zelf niet zo goed kan beheersen hoe hij uit zo'n game komt (zeker met die bizarre Ai van de spelertjes, en de online competitie, en het kans-aspect van spelers "pakken").

Hoe kunnen we het beter met en voor hem regelen, zodat hij wel kan gamen, idealiter zelfs Fifa, maar ook op een manier die past bij z'n persoonlijkheid en ADD? Ander tijdstip? Helemaal verbieden? Een tussenvorm? Zou hogere medicatie de frustratie/woede aan het einde vd dag/na het gamen evt verminderen?

Hoor graag jullie tips, ervaringen en do's/dont's! BVD!

Ik heb zelf ADD en ben als volwassene pas gediagnostiseerd. Ik herken mij wel in jouw verhaal voor wat betreft de gevoeligheid voor verslavingen richting het gokken en gamen.
Zelf jaren lang verslaafd geweest aan WoW en nog steeds heb ik een enorm sterkte drang om magic the gathering boosters te kopen, terwijl ik weet dat het niet verstandig is en het vooral mijn gevoeligheid is voor de beloning op de korte termijn.

Om dit door te moeten maken op die leeftijd lijkt me erg lastig. Ik heb als volwassene veel soorten medicatie gebruikt om te proberen. Ik heb tijden concerta (3x 72 mg) gebruikt, maar ik werd dat mentaal erg onstabiel van, bij mij resulteerde het niet in aggressie, maar juist in ongecontroleerd verdrietig zijn.

Ik ben juist minder medicatie gaan gebruiken om alles weer op de rit te krijgen. Maar ik had in deze het geluk dat ik als volwassene al iets verder in de toekomst kon kijken en minder last had van de heftige hormonen van een puber. Ik kan je in deze dan ook heel slecht tips geven.

Wat ik van mijzelf weet, is dat het ook lastig is om met ouders te praten over de verslaving. Omdat mijn ouders heel anders kijken naar wat ik aan het doen was. Ik vond het super onredelijk dat mijn ouders mij achter de PC weg wouden hebben, weg bij mijn "vrienden" en het actief bezig zijn met gamen, puzzlen chatten etc, terwijl mijn ouders als zombies de hele avond voor de tv aan het kwijlen waren.

Hopelijk vind je een weg die jouw zoon kan helpen rust terug te krijgen in zijn leven.

[olafmol]

xeromorphic schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 17:08:
[...]


Ik heb zelf ADD en ben als volwassene pas gediagnostiseerd. Ik herken mij wel in jouw verhaal voor wat betreft de gevoeligheid voor verslavingen richting het gokken en gamen.
Zelf jaren lang verslaafd geweest aan WoW en nog steeds heb ik een enorm sterkte drang om magic the gathering boosters te kopen, terwijl ik weet dat het niet verstandig is en het vooral mijn gevoeligheid is voor de beloning op de korte termijn.

Om dit door te moeten maken op die leeftijd lijkt me erg lastig. Ik heb als volwassene veel soorten medicatie gebruikt om te proberen. Ik heb tijden concerta (3x 72 mg) gebruikt, maar ik werd dat mentaal erg onstabiel van, bij mij resulteerde het niet in aggressie, maar juist in ongecontroleerd verdrietig zijn.

Ik ben juist minder medicatie gaan gebruiken om alles weer op de rit te krijgen. Maar ik had in deze het geluk dat ik als volwassene al iets verder in de toekomst kon kijken en minder last had van de heftige hormonen van een puber. Ik kan je in deze dan ook heel slecht tips geven.

Wat ik van mijzelf weet, is dat het ook lastig is om met ouders te praten over de verslaving. Omdat mijn ouders heel anders kijken naar wat ik aan het doen was. Ik vond het super onredelijk dat mijn ouders mij achter de PC weg wouden hebben, weg bij mijn "vrienden" en het actief bezig zijn met gamen, puzzlen chatten etc, terwijl mijn ouders als zombies de hele avond voor de tv aan het kwijlen waren.

Hopelijk vind je een weg die jouw zoon kan helpen rust terug te krijgen in zijn leven.

Dankjewel voor het meedenken @xeromorphic Ja het is idd een erg lastige "cocktail" van puberhormonen, grote veranderingen (middelbare school), en alles wat ADD met zich meebrengt.

Ook het ongecontroleerde verdriet herkennen we helaas maar al te goed, alle types en merken medicatie is al voorbijgekomen, en ook een tijd zonder medicatie, deze lisdexamfetamine lijkt redelijk goed te werken qua voorkomen van verdrietige gevoelens, maar de boosheid en drift is er nog steeds. Geen idee of dat uberhaupt door medicatie verminderd kan worden, of dat het helemaal los van de ADD zelfs staat.

Ik denk overigens niet dat hij verslaafd is aan het gamen, het is meer dat hij niet goed kan omgaan met het verliezen en met de "competitie" van de game, en daarnaast het verzamelaspect van "meer en beter spelen is meer punten is meer en betere spelers krijgen". Het lijkt eerder iets te triggeren dat er al is, dan dat het iets opwekt wat er nog niet was.

(NB ik hoop dat de EU daar zsm eens harde regels op gaat zetten, het is niet goed voor kinderhersens in ontwikkeling, al die slim bedachte verslavings mechanismes)

[xeromorphic]

olafmol schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 17:14:
[...]


Dankjewel voor het meedenken @xeromorphic Ja het is idd een erg lastige "cocktail" van puberhormonen, grote veranderingen (middelbare school), en alles wat ADD met zich meebrengt.

Ook het ongecontroleerde verdriet herkennen we helaas maar al te goed, alle types en merken medicatie is al voorbijgekomen, en ook een tijd zonder medicatie, deze lisdexamfetamine lijkt redelijk goed te werken qua voorkomen van verdrietige gevoelens, maar de boosheid en drift is er nog steeds. Geen idee of dat uberhaupt door medicatie verminderd kan worden, of dat het helemaal los van de ADD zelfs staat.

Ik denk overigens niet dat hij verslaafd is aan het gamen, het is meer dat hij niet goed kan omgaan met het verliezen en met de "competitie" van de game, en daarnaast het verzamelaspect van "meer en beter spelen is meer punten is meer en betere spelers krijgen". Het lijkt eerder iets te triggeren dat er al is, dan dat het iets opwekt wat er nog niet was.

(NB ik hoop dat de EU daar zsm eens harde regels op gaat zetten, het is niet goed voor kinderhersens in ontwikkeling, al die slim bedachte verslavings mechanismes)

de ruzies en woede die ik thuis had gingen ook niet zo zeer over de verslaafdheid vanuit mij. Vanmuit mijn oogpunt was het niet eerlijk en werd mijn onrecht aangedaan. Mijn frustratie zat vooral daar, niet dat mijn ouders het niet OK vonden dat ik zoveel aan het gamen was. Ik had prima begrip voor hun regels, ik vond ze alleen hypocriet en daar kon ik niet mee om gaan toen der tijd. Maar heel eerlijk denk ik niet dat het je helpt, want toen was er nog geen diagnose en zat ik nog niet aan de medicatie.

Tegenwoordig ben ik medicatie vrij en zie ik ADD niet als aandoening. Het is wie ik ben en ADD geeft mij ook vaardigheden die mensen zonder ADD niet hebben. Ik ben in die zin anders dan het wat mensen "normaal" vinden, maar ik ben tegenwoordig blij met het hebben van ADD al is het soms wel moeilijk in de huidige snelveranderende maatschappij.

[Toppe]

@olafmol ga vooral zelf niet aan de haal met medicatie.

[FlowSnake]

olafmol schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 16:44:
Hallo allemaal, dank voor het delen van jullie verhalen, erg leerzaam! Ik heb zelf geen (gediagnosticeerde) AD(H)D, maar wel een zoon van 12 (bijna 13) die ADD heeft. Hij is sinds dit jaar begonnen op de middelbare school, en gebruikt lisdexamfetamine (30mg).

Waar ik nu mee worstel, en waar ik graag jullie ervaringsverhalen en mening vanuit de praktijk over zou willen horen, is hoe om te gaan met gamen.

Meneer houdt erg van Fifa op de PS4. Hij mag door de weeks 30 minuten gamen, en in het weekend 1 uur, zo tegen het einde van de middag (door de weeks van 1700-1730, en in het weekend van 1630 tot 1730). Meestal eten we zo rond 1800 dus dan is er nog een half uurtje om even bij te komen.

Ik merk dat hij vaak heel erg opgefokt en boos naar beneden komt van het gamen. Dan heeft hij 1 of meerdere potjes Fifa verloren (dat hoor ik vaak al wel aan het lawaai van boven als het niet goed gaat). En deze boosheid escaleert dan vaak na het eten in een echte ontploffing van woede en frustratie, die pas na een paar uur gekalmeerd is.

Ik gun hem zeker z'n pleziertjes en game-tijd, maar ik merk dat het hele competitieve en "pak nieuwe spelers uit glimmende pakjes" aspect van Fifa erg veel frustratie oplevert. Misschien wel teveel voor iemand met een laag zelfbeeld/zelfvertrouwen, en de kans tot overprikkeling die met ADD meekomt.

Ohja, hij speelt ook gewoon voetbal bij een club, met 2x training en een wekelijkse wedstrijd.

Ik snap dat hij dit zelf ook niet wil, maar ik vrees dat hij zelf niet zo goed kan beheersen hoe hij uit zo'n game komt (zeker met die bizarre Ai van de spelertjes, en de online competitie, en het kans-aspect van spelers "pakken").

Hoe kunnen we het beter met en voor hem regelen, zodat hij wel kan gamen, idealiter zelfs Fifa, maar ook op een manier die past bij z'n persoonlijkheid en ADD? Ander tijdstip? Helemaal verbieden? Een tussenvorm? Zou hogere medicatie de frustratie/woede aan het einde vd dag/na het gamen evt verminderen?

Hoor graag jullie tips, ervaringen en do's/dont's! BVD!

Onlangs gediagnosticeerd ADHD 34 jaar, game bijna dagelijks.

Gamen, en vooral snelle potjes, is een dopamine rush voor ons brein. Daarnaast is FIFA vaak negatief in het nieuws gekomen door inderdaad die lootcrates. Als iets ons pakt is het lootcrates en snelle potjes. Het verbieden leert hem echter geen lessen, én nodigt uit tot of elders gamen of erger. Serieus, ga niet zomaar zaken verbieden, het lost het probleem niet op.

Echter... Hij zal zelf moeten leren dat hij ondanks ADHD wel verantwoordelijk is voor hoe hij uiteindelijk reageert op situaties, dit is geen manier. Ik denk dat je hem best kan aanspreken als hij al ruim na het gamen nog steeds bok chagrijnig is hoor in de omgang, even normaal nu. Dus spreek hem aan dat het prima is om te gamen maar als dit het resultaat is, dat we misschien maar Hello Kitty moeten proberen, even wat humor maar redelijkheid erin.

Wel bestaat de kans dat zijn medicatie aan het eind van de dag juist is uitgewerkt, en door de rebound de ADHD symptomen juist verergeren. Probeer eens in het weekend op een eerder moment? Die rebound kan echt wel nasty zijn, hoe lang zit hij al op die medicatie?

[NLxAROSA]

Donnie Darko schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 16:41:
[...]


Ik hoor graag welke tool je daarvoor gebruikt ik ben er ook zo een...

Het is een simpel ding hoor; een matrix met horizontaal kleuren (groen, geel, oranje, rood) voor je bandbreedte/spanningsniveaus en verticaal triggers, signalen, gedachten, gedrag, wat kan ik zelf doen en wat kan een ander doen. En dan invullen. In begin weet je misschien niet alles, maar dat is niet erg.

Is ook niet zo dat je continue met dat docje rondloopt om te meten en te schrijven. Meer dat je je bewust wordt van je eigen signalen, wat je kan doen, en dat ook met anderen kan delen (bv mijn vrouw). Soms zien zij eerder dan jij dat de batterij leegloopt/spanning op.

Kan 'm later wel posten/delen. Zit nog een beetje te twijfelen hoever ik 'm moet cleanen voor ik 'm deel. Een lege doc heb je weinig aan, maar ik hoef ook niet alles te delen.

@olafmol Ik ben vrij strikt met mijn eigen zoon (ook diagnose). Hij mag in principe alles, maar als ik merk dat hij opgefokt wordt van iets dan heb ik het er met hem over, want dat gaat in de regel altijd van kwaad tot erger. En als het echt erg wordt dan gaat het een tijdje uit. Kan hij soms eerst heel boos zijn, maar uiteindelijk snapt hij het wel. Wat heel erg helpt is dat ik zelf meer ruimte in mijn hoofd heb en dat hij nu weet dat er in ieder geval één persoon is die precies begrijpt hoe het werkt in zijn hoofd. Maar de eerste stappen zijn altijd lastig.

Maar structuur is voor kinderen met AD(H)D heel erg belangrijk. Is echt niet zielig om nee te zeggen, doordat ze net zo snel/out of the box kunnen denken en heel perceptief zijn, weten ze vaak heel goed wat ze moeten zeggen voor welke response. Dus maak vooral duidelijke regels (wat voor regels dan ook, maar niet onredelijk) en wees daar strikt in. Vinden ze uiteindelijk echt wel prettiger.

[Voor 32% gewijzigd door NLxAROSA op 27-01-2023 21:45]

[olafmol]

Toppe schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 20:32:
@olafmol ga vooral zelf niet aan de haal met medicatie.

No worries, gaat allemaal onder begeleiding van arts.

[olafmol]

FlowSnake schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 21:22:
[...]

Onlangs gediagnosticeerd ADHD 34 jaar, game bijna dagelijks.

Gamen, en vooral snelle potjes, is een dopamine rush voor ons brein. Daarnaast is FIFA vaak negatief in het nieuws gekomen door inderdaad die lootcrates. Als iets ons pakt is het lootcrates en snelle potjes. Het verbieden leert hem echter geen lessen, én nodigt uit tot of elders gamen of erger. Serieus, ga niet zomaar zaken verbieden, het lost het probleem niet op.

Echter... Hij zal zelf moeten leren dat hij ondanks ADHD wel verantwoordelijk is voor hoe hij uiteindelijk reageert op situaties, dit is geen manier. Ik denk dat je hem best kan aanspreken als hij al ruim na het gamen nog steeds bok chagrijnig is hoor in de omgang, even normaal nu. Dus spreek hem aan dat het prima is om te gamen maar als dit het resultaat is, dat we misschien maar Hello Kitty moeten proberen, even wat humor maar redelijkheid erin.

Wel bestaat de kans dat zijn medicatie aan het eind van de dag juist is uitgewerkt, en door de rebound de ADHD symptomen juist verergeren. Probeer eens in het weekend op een eerder moment? Die rebound kan echt wel nasty zijn, hoe lang zit hij al op die medicatie?

Tnx voor het meedenken. Gewoon rustig bespreken hebben we tot in den treure geprobeerd, met en zonder humor. Als ie rustig is dan lijkt het allemaal wel te landen en goed bespreekbaar te zijn, maar helaas houdt dat geen dag stand. Dan zijn de afspraken vergeten of wordt er een excuus verzonnen. En als dan het “nee” woord valt is dat vervolgens reden tot woede en uitbarstingen. Dus als er geen verloren games zijn is er vaak wel een andere reden tot boosheid en afreageren, maar het gamen lijkt het wel gegarandeerd te triggeren.

Hij is natuurlijk ook nog maar 12, dus consequenties van gedrag overzien is best lastig soms (vaak).

[FlowSnake]

olafmol schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 21:57:
[...]


Tnx voor het meedenken. Gewoon rustig bespreken hebben we tot in den treure geprobeerd, met en zonder humor. Als ie rustig is dan lijkt het allemaal wel te landen en goed bespreekbaar te zijn, maar helaas houdt dat geen dag stand. Dan zijn de afspraken vergeten of wordt er een excuus verzonnen. En als dan het “nee” woord valt is dat vervolgens reden tot woede en uitbarstingen. Dus als er geen verloren games zijn is er vaak wel een andere reden tot boosheid en afreageren, maar het gamen lijkt het wel gegarandeerd te triggeren.

Hij is natuurlijk ook nog maar 12, dus consequenties van gedrag overzien is best lastig soms (vaak).

Dan misschien maar niet verbieden maar een tijdje allesbehalve FIFA, even wat anders.

[olafmol]

FlowSnake schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 22:05:
[...]

Dan misschien maar niet verbieden maar een tijdje allesbehalve FIFA, even wat anders.

Ja dat zou kunnen. Ik ben in dit kader met name op zoek naar jullie eigen ervaringen op dit gebied. Ik kan NL van alles bedenken, maar ik heb geen idee wat wel en niet goed werkt en past voor iemand met ADD, en dan met name een puberend kind van (bijna) 13.

[olafmol]

NLxAROSA schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 21:39:
[...]


@olafmol Ik ben vrij strikt met mijn eigen zoon (ook diagnose). Hij mag in principe alles, maar als ik merk dat hij opgefokt wordt van iets dan heb ik het er met hem over, want dat gaat in de regel altijd van kwaad tot erger. En als het echt erg wordt dan gaat het een tijdje uit. Kan hij soms eerst heel boos zijn, maar uiteindelijk snapt hij het wel. Wat heel erg helpt is dat ik zelf meer ruimte in mijn hoofd heb en dat hij nu weet dat er in ieder geval één persoon is die precies begrijpt hoe het werkt in zijn hoofd. Maar de eerste stappen zijn altijd lastig.

Maar structuur is voor kinderen met AD(H)D heel erg belangrijk. Is echt niet zielig om nee te zeggen, doordat ze net zo snel/out of the box kunnen denken en heel perceptief zijn, weten ze vaak heel goed wat ze moeten zeggen voor welke response. Dus maak vooral duidelijke regels (wat voor regels dan ook, maar niet onredelijk) en wees daar strikt in. Vinden ze uiteindelijk echt wel prettiger.

Tnx. Klinkt alsof je de boel goed op orde hebt, respect.

Het lastige is dat we aan best wel veel knoppen draaien, om hem te helpen. We zijn nu bezig met medicatie, hij praat met een psycholoog (vanuit de jeugd GZ), we hebben een hele kleine fijne nieuwe school voor hem weten te regelen waar hij nu naartoe gaat. Om eerlijk te zijn vind ik het lastig om steeds meer “af te pakken” uit z’n normale leven, hij wordt zo steeds meer “anders dan de normale kinderen” (z’n eigen woorden). Wat blijft er over?

[NLxAROSA]

olafmol schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 22:14:
[...]


Tnx. Klinkt alsof je de boel goed op orde hebt, respect.

Dat lijkt misschien zo, maar ik heb ook goede en slechte dagen. Voorheen voornamelijk slechte, nu veel meer goede. Is echt niet zo dat altijd alles perfect gaat, verre van. Maar wel veel beter dan voorheen.

olafmol schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 22:14:
Om eerlijk te zijn vind ik het lastig om steeds meer “af te pakken” uit z’n normale leven, hij wordt zo steeds meer “anders dan de normale kinderen” (z’n eigen woorden). Wat blijft er over?

Dat hoef je ook niet te doen. Maar je kan wel grenzen stellen. Structuur en vastigheid is voor hen heel belangrijk. En dat negatieve zelfbeeld wil je zoveel mogelijk de kop indrukken.

Maar het is allemaal niet makkelijk.

Toppe schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 20:32:
@olafmol ga vooral zelf niet aan de haal met medicatie.

Deze miste ik ff, maar +1. Methylfenidaat, dexamfetamines etc. moet je niet mee gaan rommelen zonder begeleiding. Luistert vrij nauw qua dosering en frequentie en moet vrij precies worden ingeregeld. Zowel als je te hoog als te laag zit zijn er negatieve effecten. En het ene middel werkt voor de ene persoon wel en de andere niet.

[Voor 21% gewijzigd door NLxAROSA op 28-01-2023 10:47]

[BroWohsEdis]

Hallo, kwam dit topic tegen

Denken jullie ook heel de dag door? En bijvoorbeeld een rijke fantasie of het visualiseren van gesprekken?

Ben nu twee maanden werkloos omdat ik gestopt ben in de ICT maar merk nu pas eigenlijk hoeveel ik denk, pas als ik bijvoorbeeld fysiek bezig ben of de afwas aan het doen ben plus muziek aan het luisteren ben dan is het minder.

Ben zelf nooit gediagnosticeerd verder maar ben vrijwel zeker dat ik ADD (of ADHD zonder hyperactiviteit) heb. Vroeger toen ik klein was heb ik wel is een test gedaan omdat ik een hekel had aan school en werd gepest maar die test heb ik bewust "normaal" gemaakt om een stempel te vermijden dus daar kwam niks uit.

Hebben andere ook moeite met 8 uur lang op een kantoor zitten en herhalende/saaie werkzaamheden? Vooral bij zaken die ik totaal niet interessant vind krijg ik letterlijk een mentale blokkade en is het "welp, i'm out", ik kan het gewoon niet doen.

Heb zelf 7 jaar in de ICT gewerkt, zo om de 2 jaar gewisseld van werkgever maar na 3 maanden had ik het vaak wel gezien. Herhalende werkzaamheden, "domme" vragen van klanten, zooitje qua documentatie en communicatie binnen vaak grote bedrijven, gebrek aan innovatie, collega's die ik te traag vind of bepaalde verbanden niet kunnen leggen etc etc.
Ben nu van plan om bij politie of defensie te gaan werken want volgens mij heb ik echt spanning of uitdaging nodig om voor de volledige 100% te kunnen functioneren. Bij de politie moest ik wat cognitieve testen doen en een 'Brainsfirst' test (leuke test wel), volgens de uitslagen van die test en het gesprek was er ook wel een flink vermoeden van add (impulsief, risico-preferentie, hoge actie-intelligentie, snel kunnen verwerken van informatie, slecht werkgeheugen, slecht tijdsbesef)


Beetje onsamenhangend verhaal misschien maar dat zijn jullie waarschijnlijk wel gewend hier.
Nou, ben benieuwd

[Voor 89% gewijzigd door BroWohsEdis op 31-01-2023 03:32]

[olafmol]

BroWohsEdis schreef op dinsdag 31 januari 2023 @ 02:28:
Hallo, kwam dit topic tegen

Denken jullie ook heel de dag door? En bijvoorbeeld een rijke fantasie of het visualiseren van gesprekken?

Ben nu twee maanden werkloos omdat ik gestopt ben in de ICT maar merk nu pas eigenlijk hoeveel ik denk, pas als ik bijvoorbeeld fysiek bezig ben of de afwas aan het doen ben plus muziek aan het luisteren ben dan is het minder.

Ben zelf nooit gediagnosticeerd verder maar ben vrijwel zeker dat ik ADD (of ADHD zonder hyperactiviteit) heb. Vroeger toen ik klein was heb ik wel is een test gedaan omdat ik een hekel had aan school en werd gepest maar die test heb ik bewust "normaal" gemaakt om een stempel te vermijden dus daar kwam niks uit.

Hebben andere ook moeite met 8 uur lang op een kantoor zitten en herhalende/saaie werkzaamheden? Vooral bij zaken die ik totaal niet interessant vind krijg ik letterlijk een mentale blokkade en is het "welp, i'm out", ik kan het gewoon niet doen.

Heb zelf 7 jaar in de ICT gewerkt, zo om de 2 jaar gewisseld van werkgever maar na 3 maanden had ik het vaak wel gezien. Herhalende werkzaamheden, "domme" vragen van klanten, zooitje qua documentatie en communicatie binnen vaak grote bedrijven, gebrek aan innovatie, collega's die ik te traag vind of bepaalde verbanden niet kunnen leggen etc etc.
Ben nu van plan om bij politie of defensie te gaan werken want volgens mij heb ik echt spanning of uitdaging nodig om voor de volledige 100% te kunnen functioneren. Bij de politie moest ik wat cognitieve testen doen en een 'Brainsfirst' test (leuke test wel), volgens de uitslagen van die test en het gesprek was er ook wel een flink vermoeden van add (impulsief, risico-preferentie, hoge actie-intelligentie, snel kunnen verwerken van informatie, slecht werkgeheugen, slecht tijdsbesef)


Beetje onsamenhangend verhaal misschien maar dat zijn jullie waarschijnlijk wel gewend hier.
Nou, ben benieuwd

Wat is je vraag concreet? Als je wilt weten of je AD(H)D hebt, kun je een onderzoek laten doen.

[Bezulba]

olafmol schreef op vrijdag 27 januari 2023 @ 21:57:
[...]


Tnx voor het meedenken. Gewoon rustig bespreken hebben we tot in den treure geprobeerd, met en zonder humor. Als ie rustig is dan lijkt het allemaal wel te landen en goed bespreekbaar te zijn, maar helaas houdt dat geen dag stand. Dan zijn de afspraken vergeten of wordt er een excuus verzonnen. En als dan het “nee” woord valt is dat vervolgens reden tot woede en uitbarstingen. Dus als er geen verloren games zijn is er vaak wel een andere reden tot boosheid en afreageren, maar het gamen lijkt het wel gegarandeerd te triggeren.

Hij is natuurlijk ook nog maar 12, dus consequenties van gedrag overzien is best lastig soms (vaak).

Ik ben bewust gestopt met games die mij triggerden. League of Legends was wel de grootste boosdoener daarin, maar ook verschillende (team)shooters waren eigenlijk gewoon niet goed voor mij.

Dus nu speel ik dingen als Anno1800 en Satisfactory

[olafmol]

NLxAROSA schreef op zaterdag 28 januari 2023 @ 10:37:
[...]

Dat lijkt misschien zo, maar ik heb ook goede en slechte dagen. Voorheen voornamelijk slechte, nu veel meer goede. Is echt niet zo dat altijd alles perfect gaat, verre van. Maar wel veel beter dan voorheen.


[...]
Dat hoef je ook niet te doen. Maar je kan wel grenzen stellen. Structuur en vastigheid is voor hen heel belangrijk. En dat negatieve zelfbeeld wil je zoveel mogelijk de kop indrukken.

Maar het is allemaal niet makkelijk.


[...]

Deze miste ik ff, maar +1. Methylfenidaat, dexamfetamines etc. moet je niet mee gaan rommelen zonder begeleiding. Luistert vrij nauw qua dosering en frequentie en moet vrij precies worden ingeregeld. Zowel als je te hoog als te laag zit zijn er negatieve effecten. En het ene middel werkt voor de ene persoon wel en de andere niet.

Nee, we rommelen zelf niet met medicatie, no worries. Ik heb wat volwassen ADHD'ers in mijn omgeving, en die zie ik continue klooien met hun medicatie, bijna alsof het een party-drug is, ook een hyperfocus blijkbaar.

Nadat er afgelopen weekend helaas een raam gesneuveld is na weer een potje Fifa dat uit de hand liep (niet meer kunnen stoppen totdat er verloren wordt of de stekker eruit getrokken wordt), hebben we gezamenlijk besloten om een maand lang te stoppen met Fifa gamen.

Natuurlijk(?) krabbelde hij wel weer terug na een paar uur, maar het lijkt wel te lukken om dit vol te houden. We vinden het prima dat ie op de PS wat rustigere games speelt, Minecraft, of op de tablet een half uurtje Fifa companion om wat kaarten te checken en teams te managen, maar niet de heftige snelle prikkels van een PS fifa potje spelen.

Eens kijken hoe dit verder loopt. Ik merk wel dat er continue een extreme (hyper)focus moet zijn op 1 ding, dus nu Fifa out of the equation is gehaald voor nu, verschuift dat weer naar andere (vaak digitale) zaken, zoals een tetris achtige game op de mobiele telefoon, of alle liedjes van artiest X verzamelen op spotify en beluisteren, of het complete hamster-hok elke avond verbouwen.

Maar ik vind het best als er maar niet elke avond zo'n heftige reactie komt als er weer een game verloren is...we zullen het zien.

TOEVOEGING: "Interessant" is dat ik hoorde dat kinderen (jongens) van rond de 6 jaar net zoveel testosteron hebben als pubers...en ik merk bij hem ook echt zo'n "supermarkt tantrum" van op jezelf de grond gooien en hard krijsen als er iets niet goed gaat, of niet volgens verwachting, of negatief geinterpreteerd kan worden. Ik vraag me trouwens wel steeds meer af of dit uberhaupt met AD(H)D te maken heeft. Als je elk klein puntje van kritiek of weerstand al oppakt als iets heel negatiefs of ergs, en daar gelijk op doordraait in een tantrum, dan zijn er mss wel andere dingen aan de hand. Het probleem is, op het moment dat er een onderzoek is met een label "AD(H)D" er vrij snel tunnelvisie lijkt op te treden bij de zorgprofessionals.

tnx voor het meedenken allemaal..

[Voor 13% gewijzigd door olafmol op 31-01-2023 10:08]

[olafmol]

Bezulba schreef op dinsdag 31 januari 2023 @ 09:59:
[...]

Ik ben bewust gestopt met games die mij triggerden. League of Legends was wel de grootste boosdoener daarin, maar ook verschillende (team)shooters waren eigenlijk gewoon niet goed voor mij.

Dus nu speel ik dingen als Anno1800 en Satisfactory

Tnx! Ik kan je Minecraft adviseren, van alleen die ambient background soundscape val je al in slaap LOL

[Bezulba]

olafmol schreef op dinsdag 31 januari 2023 @ 10:04:
[...]


Tnx! Ik kan je Minecraft adviseren, van alleen die ambient background soundscape val je al in slaap LOL

Het is maar goed dat die game geen /played timer heeft Dat zou nog best wel eens meer uren/dagen/jaren kunnen zijn dan WoW met 400+ dagen.

[Voor 12% gewijzigd door Bezulba op 31-01-2023 10:06]

[NLxAROSA]

BroWohsEdis schreef op dinsdag 31 januari 2023 @ 02:28:
Denken jullie ook heel de dag door? En bijvoorbeeld een rijke fantasie of het visualiseren van gesprekken?

Kort antwoord: ja. De term hiervoor is automatische gedachten. Zowel negatieve als positieve zijn mogelijk.

Op basis van je verhaal sluit ik me aan bij @olafmol : als je denkt dat je dit hebt én je hebt er last van dan zou ik een test aanraden.

Je noemt een hoop dingen op waarbij je vooral de bal bij anderen/externe factoren legt. Dat kan uiteraard, heb zelf ook bij veel brakke bedrijven gewerkt. Maar als je het idee hebt dat je jezelf in de weg zit of belemmert en dat het nergens naartoe lijkt te gaan, dan is het belangrijk om actie te ondernemen om uit te vinden wat het precies is en wat je eraan/ermee kan doen.

olafmol schreef op dinsdag 31 januari 2023 @ 10:02:
[...]


Maar ik vind het best als er maar niet elke avond zo'n heftige reactie komt als er weer een game verloren is...we zullen het zien.

Zoals ik al zei: het is niet makkelijk. Mijn ervaring: de eerste paar keer zijn de reacties zijn het heftigst, maar die structuur gaat er op den duur voor zorgen dat hij beter begrijpt wat de gevolgen zijn van dingen en de reacties dan ook sneller afkoelen en minder heftig worden.

Die structuur en regels zijn echt wel een ding. Je kan er ook over praten met je zoon en uitleggen waarom.

Misschien zal hij het eerst niet helemaal begrijpen en duurt het even voordat hij het door heeft. Belangrijk is dat je kaders/grenzen stelt met duidelijke consequenties (dezelfde ook, dus niet die ene keer X en dan weer Y). Maar ook wat hij moet/kan doen om zijn privileges weer terug kan krijgen. Dan is daar ook nooit discussie over. Als mijn zoon over de rooie is en loopt te schreeuwen/tantrum en hij wil bv zijn telefoon terug of gamen, dan zeg ik dat hij weet wat daarvoor nodig is (desnoods herhaal ik het 1x) en dat dat pas gebeurt als die dingen gedaan zijn (bv kalm zijn, niet schreeuwen, excuus maken, etc. afhankelijk van wat er is gebeurd en hoe heftig t was). En sommige maatregelen hebben een minimumtijd, dus ook als die dingen gedaan zijn kan het zijn dat hij pas volgende dag mag o.i.d.

Maar daar moet je dus wel van tevoren over nadenken en afstemmen met partner (indien van toepassing).

Het is niet makkelijk allemaal. Kun je nagaan als je het zelf ook hebt als vader. (En nee: dit gaat bij mij ook echt niet altijd goed, niemand is perfect, maakt niet uit ook)

[olafmol]

NLxAROSA schreef op dinsdag 31 januari 2023 @ 11:58:
[...]

Kort antwoord: ja. De term hiervoor is automatische gedachten. Zowel negatieve als positieve zijn mogelijk.

Op basis van je verhaal sluit ik me aan bij @olafmol : als je denkt dat je dit hebt én je hebt er last van dan zou ik een test aanraden.

Je noemt een hoop dingen op waarbij je vooral de bal bij anderen/externe factoren legt. Dat kan uiteraard, heb zelf ook bij veel brakke bedrijven gewerkt. Maar als je het idee hebt dat je jezelf in de weg zit of belemmert en dat het nergens naartoe lijkt te gaan, dan is het belangrijk om actie te ondernemen om uit te vinden wat het precies is en wat je eraan/ermee kan doen.


[...]


Zoals ik al zei: het is niet makkelijk. Mijn ervaring: de eerste paar keer zijn de reacties zijn het heftigst, maar die structuur gaat er op den duur voor zorgen dat hij beter begrijpt wat de gevolgen zijn van dingen en de reacties dan ook sneller afkoelen en minder heftig worden.

Die structuur en regels zijn echt wel een ding. Je kan er ook over praten met je zoon en uitleggen waarom.

Misschien zal hij het eerst niet helemaal begrijpen en duurt het even voordat hij het door heeft. Belangrijk is dat je kaders/grenzen stelt met duidelijke consequenties (dezelfde ook, dus niet die ene keer X en dan weer Y). Maar ook wat hij moet/kan doen om zijn privileges weer terug kan krijgen. Dan is daar ook nooit discussie over. Als mijn zoon over de rooie is en loopt te schreeuwen/tantrum en hij wil bv zijn telefoon terug of gamen, dan zeg ik dat hij weet wat daarvoor nodig is (desnoods herhaal ik het 1x) en dat dat pas gebeurt als die dingen gedaan zijn (bv kalm zijn, niet schreeuwen, excuus maken, etc. afhankelijk van wat er is gebeurd en hoe heftig t was). En sommige maatregelen hebben een minimumtijd, dus ook als die dingen gedaan zijn kan het zijn dat hij pas volgende dag mag o.i.d.

Maar daar moet je dus wel van tevoren over nadenken en afstemmen met partner (indien van toepassing).

Het is niet makkelijk allemaal. Kun je nagaan als je het zelf ook hebt als vader. (En nee: dit gaat bij mij ook echt niet altijd goed, niemand is perfect, maakt niet uit ook)

Dank voor de tips. Helaas allemaal al meerdere malen zo gedaan, dit loopt al heel lang, meer dan een jaar. Eigenlijk gaat het steeds slechter als ik eerlijk ben. Afspraken worden niet nagekomen, consequenties zijn helder, maar worden middels agressie beantwoord, en als de boel na een lange tijd weer wat gekalmeerd is dan begint alles weer van voor af aan.

Anyway, ik zal jullie niet teveel met mijn geklaag en zorgen lastig vallen. Goed om te lezen dat we wel de juiste dingen doen, maar dat ze helaas niet het gewenste effect hebben na meer dan een jaar. Ik ga daarom ook maar weer eens bij de zorgprofessionals aankaarten of zij nog ideeen hebben, mss een bredere diagnose.

[NLxAROSA]

Wat ik nog mee kan geven: pubers komen afspraken niet na. En met ADHD al helemaal niet. Niet omdat ze niet willen, maar omdat ze het simpelweg niet kunnen. Ze doen echt hun best. Maar het lukt ze gewoon niet. Dit levert heel veel interne frustratie/woede op, omdat ze zelf ook wel weten dat het gedrag niet kan. En daar geven ze niet hun aandoening, maar zichzelf als persoon de schuld van. Slecht zelfbeeld/depressie.

En dan de omgeving die zegt: je doet niet je best, je bent onbetrouwbaar, je kan beter etc. etc. (mijn persoonlijke ervaring hè, zeg niet dat dit jij of anderen dit doen). Ze voelen zich onbegrepen en ongehoord. Draagt nog meer bij aan slecht zelfbeeld/depressie.

Toen ik dat doorhad kon ik het zelf beter relativeren. Zo'n bui of ander incident is dan iets waar je 'm mee helpt, ipv iets dat je met alle geweld de kop in probeert te drukken.

Maar wederom: het is heel erg moeilijk. Op een forum is makkelijk praten/opschrijven, maar als het gebeurt loopt het soms anders.

[BroWohsEdis]

NLxAROSA schreef op dinsdag 31 januari 2023 @ 11:58:
[...]

Kort antwoord: ja. De term hiervoor is automatische gedachten. Zowel negatieve als positieve zijn mogelijk.

Op basis van je verhaal sluit ik me aan bij @olafmol : als je denkt dat je dit hebt én je hebt er last van dan zou ik een test aanraden.

Je noemt een hoop dingen op waarbij je vooral de bal bij anderen/externe factoren legt. Dat kan uiteraard, heb zelf ook bij veel brakke bedrijven gewerkt. Maar als je het idee hebt dat je jezelf in de weg zit of belemmert en dat het nergens naartoe lijkt te gaan, dan is het belangrijk om actie te ondernemen om uit te vinden wat het precies is en wat je eraan/ermee kan doen.


[...]

Dank voor de reacties. Ik zal inderdaad maar is een afspraak bij de huisarts maken, voel me vaak als een alien die totaal niet thuishoort in deze maatschappij en arbeidsmarkt. Ook veel herkenbare dingen zoals @olafmol zegt met agressief worden en dingen slopen door gamen. Vaak is het onderliggende matchmaking en lootbox systeem er ook op gebouwd dat het negatieve emoties oproept om zo de engagement te verhogen wat bij ADHD'ers erg goed werkt, CoD en Fifa staan hier wel bekend om

@olafmol bij mij hielp sporten erg goed om dingen te verwerken en frustratie/agressie kwijt te raken. Bijvoorbeeld krachttraining of contactsporten zoals judo hielpen mij erg en zijn ook nog is goed voor het lichaam, geest en het zelfvertrouwen.