Mijn betoog over het grootste faalsysteem ooit
Ubuntu heeft zich bewezen niks ander dan een hoop ellende te zijn. Ik heb het talloze keer kansen gegeven, sterker nog, ik was zelfs een grote fanboy van Ubuntu een tijdje lang vorige winter. Als je kritiek op Ubuntu had tegen mij, lachte ik je uit en deed ik je redenering zonder meer af als gezwets. Maar geleidelijk aan stapelden de bewijzen zich op. En al mijn ongefundeerde tegenwerpingen van kritiek destijds, houden helaas niet meer stand.
Mijn conclusie is als volgt: Het systeem hoort gewoon in de vuilnisbak, en het liefst vandaag nog. Dat komt misschien wel beledigend aan sommigen van jullie over, dus lees ajb de rest van mijn betoog, dat bedoeld is dit te onderbouwen.
Het zit zo - bij iedere nieuwe update, of systeemwijziging (zoals het downloaden van programma's), of zelfs helemaal uit het niets, er stoppen dingen met functioneren, en ik kan geen kant meer op, zonder uitgebreid onderzoek te doen. Normaal heb ik er geen probleem mee, maar het telt allemaal wel heel erg op, en na een maand of twee, heb ik een belachelijke hoeveelheid uren verspild aan zoeken, uitproberen, en weer zoeken en uitproberen om problemen op te lossen. Soms kom ik helemaal niet uit en moet ik of opnieuw installeren, upgraden, of ermee blijven zitten.
Eerst had ik een beetje oudere computer met lagere functionaliteit (oke, misschien lag het daarom eerder aan mij). Wat overigens ook de oorzaak was geweest om überhaupt Ubuntu te downloaden. En dan kunnen dingen niet vanzelf werken, of moet je vindingrijk bezig zijn om ze weer aan de praat te krijgen. Alleen stapte ik later over op een veel nieuwere dualcore model computer, dat bij Windows gezond en heel draaide, vrijwel zonder problemen, maar op Ubuntu klaagt hij over alles en nog wat of weigert hij, of doet gewoon schi*tirritant. Dus het LIGT ECHT NIET aan mijn computer - ik had zowel Windows als Ubuntu draaien dmv aparte partities.
Op mijn oude computer toen ik Lubuntu installeerde, ging alles van het begin af al problemen geven. De modemkaart werkte niet omdat het Broadcom was, en ik moest moeite doen om de oplossing te vinden - wat ook nog eens fel varieert van systeem tot systeem op basis van kleine, mierenneukende bijzonderheden. En een paar weken later toen een hele map ineens verdween en ik noodzakelijk moest herinstalleren, mocht ik de pret van Broadcom bestuurprogramma's downloaden en configureren herhalen.
Toen kwam ik achter dat ik de schermhelderheid niet kon aanpassen. Dus dat werd zoeken, mensen schenen hetzelfde probleem te hebben, maar wat bij de ene wel werkt met precies hetzelfde systeem en bijna dezelfde spec's, werkt niet bij de ander, zoals ik aan den lijve heb ondervonden. Dan is het hopen op mazzel qua treffen, zo niet doemt de herinstallatiepret op net als dat spookkasteel op die hoge berg in de verte.
Ik kan blijven gaan met voorbeelden opnoemen. Maar tja, je computer was toch oud en hoorde eigenlijk in de kliko zeg je, oke, in dat geval, (wat overigens wel te betwisten valt maar dat ga ik niet doen), laten we het maar over mijn veel nieuwere dualkern computer hebben.
Met Windows 7 crashen programma's weleens, en lopen dingen heel soms traag, ga ik niet ontkennen, maar tenminste werken ze nog, en hoef je geen studie computerwetenschappen te doen, om ze weer aan de praat te krijgen als dingen kapot gaan.
En bij iedere nieuwe Windows versie zijn bestaande problemen uit het verleden VOORGOED opgelost, die zie je niet meer terug. In tegenstelling tot Ubuntu, er schijnen zelfs hele nieuwe problemen zich voor te doen, die niet met oudere versies aanwezig waren. Het doel van nieuwe besturingssystemen, dames en heren, is juist bekende bugs voorgoed uit de wereld te helpen, niet nieuwe te blijven herintroduceren. Dit ga ik verduidelijken door het volgende voorbeeld:
Toen ik Lubuntu 12.10 had met dezelfde computer, had ik nooit last van een bepaald inlogprobleem. Bij Lubuntu 14.04 wel. Ik kreeg blijkbaar een update binnen, die een of andere map in mijn systeem naar de knoppen hielp, die achteraf noodzakelijk bleek voor mijn systeemhuishouding. De map zit in /var/logs en is een of configuratiebestand - welke precies weet ik nog steeds niet, daar gaan de meningen over flink uiteen, en al mijn dagen onderzoek waren nutteloos.
Dus als ik in probeer te loggen, herkent hij mijn wachtwoord, en ipv door te gaan, word ik teruggebracht op hetzelfde inlogscherm, en schiet niks vooruit.
Dus ik talloze zogenaamde oplossingen afstruinen, op een gegeven moment zijn het niks meer dan gokken door mijn medegebruikers. Alles geprobeerd, niks werkt. Bij de ene, ging ik zelfs iets achteruit omdat die zogenaamde 'oplossing' nog iets anders kapot maakte waarvoor ik nodeloos extra werk moest verrichten.
Eindelijk zegt iemand dat het dus een 'bug' is die bij alle Intel GMA 950's bestaat, en waarvoor er alsnog geen fix is. Wat ook nog eens bevestigd wordt door op de bugmeldingspagina te bekijken - er staat daar geen fix bij.
Nu sta ik dus op het hopeloos punt alles te moeten herinstalleren - en dat nadat ik hele belangrijke bestanden op heb zitten. Alleen DITMAAL, ja echt, DITMAAL, doe ik dat helemaal niet, want ik ben alles kei- en keizat, en keer niet meer terug, ik ga de Windows laten draaien, en ubuntu naar de vuilnisbak verwijzen.
Vroeger kon ik mijzelf nog zoet houden met een mooi praatje of gedachte, of wijsmaken dat alles toch goed ging komen met een nieuwere computer of versie, maar nu zijn die smoesjes fabeltjes gebleken.
Dit systeem is een en al ellende, probleem, misbaksel, foltering, en rommel. Mij niet meer gezien.
Fijne dag, dames en heren, ik weet zeker dat velen, ook degenen die het niet toegeven, in hun hoofd hetzelfde denken als ik en mijn woorden jaknikkend zitten te beamen.
Ubuntu heeft zich bewezen niks ander dan een hoop ellende te zijn. Ik heb het talloze keer kansen gegeven, sterker nog, ik was zelfs een grote fanboy van Ubuntu een tijdje lang vorige winter. Als je kritiek op Ubuntu had tegen mij, lachte ik je uit en deed ik je redenering zonder meer af als gezwets. Maar geleidelijk aan stapelden de bewijzen zich op. En al mijn ongefundeerde tegenwerpingen van kritiek destijds, houden helaas niet meer stand.
Mijn conclusie is als volgt: Het systeem hoort gewoon in de vuilnisbak, en het liefst vandaag nog. Dat komt misschien wel beledigend aan sommigen van jullie over, dus lees ajb de rest van mijn betoog, dat bedoeld is dit te onderbouwen.
Het zit zo - bij iedere nieuwe update, of systeemwijziging (zoals het downloaden van programma's), of zelfs helemaal uit het niets, er stoppen dingen met functioneren, en ik kan geen kant meer op, zonder uitgebreid onderzoek te doen. Normaal heb ik er geen probleem mee, maar het telt allemaal wel heel erg op, en na een maand of twee, heb ik een belachelijke hoeveelheid uren verspild aan zoeken, uitproberen, en weer zoeken en uitproberen om problemen op te lossen. Soms kom ik helemaal niet uit en moet ik of opnieuw installeren, upgraden, of ermee blijven zitten.
Eerst had ik een beetje oudere computer met lagere functionaliteit (oke, misschien lag het daarom eerder aan mij). Wat overigens ook de oorzaak was geweest om überhaupt Ubuntu te downloaden. En dan kunnen dingen niet vanzelf werken, of moet je vindingrijk bezig zijn om ze weer aan de praat te krijgen. Alleen stapte ik later over op een veel nieuwere dualcore model computer, dat bij Windows gezond en heel draaide, vrijwel zonder problemen, maar op Ubuntu klaagt hij over alles en nog wat of weigert hij, of doet gewoon schi*tirritant. Dus het LIGT ECHT NIET aan mijn computer - ik had zowel Windows als Ubuntu draaien dmv aparte partities.
Op mijn oude computer toen ik Lubuntu installeerde, ging alles van het begin af al problemen geven. De modemkaart werkte niet omdat het Broadcom was, en ik moest moeite doen om de oplossing te vinden - wat ook nog eens fel varieert van systeem tot systeem op basis van kleine, mierenneukende bijzonderheden. En een paar weken later toen een hele map ineens verdween en ik noodzakelijk moest herinstalleren, mocht ik de pret van Broadcom bestuurprogramma's downloaden en configureren herhalen.
Toen kwam ik achter dat ik de schermhelderheid niet kon aanpassen. Dus dat werd zoeken, mensen schenen hetzelfde probleem te hebben, maar wat bij de ene wel werkt met precies hetzelfde systeem en bijna dezelfde spec's, werkt niet bij de ander, zoals ik aan den lijve heb ondervonden. Dan is het hopen op mazzel qua treffen, zo niet doemt de herinstallatiepret op net als dat spookkasteel op die hoge berg in de verte.
Ik kan blijven gaan met voorbeelden opnoemen. Maar tja, je computer was toch oud en hoorde eigenlijk in de kliko zeg je, oke, in dat geval, (wat overigens wel te betwisten valt maar dat ga ik niet doen), laten we het maar over mijn veel nieuwere dualkern computer hebben.
Met Windows 7 crashen programma's weleens, en lopen dingen heel soms traag, ga ik niet ontkennen, maar tenminste werken ze nog, en hoef je geen studie computerwetenschappen te doen, om ze weer aan de praat te krijgen als dingen kapot gaan.
En bij iedere nieuwe Windows versie zijn bestaande problemen uit het verleden VOORGOED opgelost, die zie je niet meer terug. In tegenstelling tot Ubuntu, er schijnen zelfs hele nieuwe problemen zich voor te doen, die niet met oudere versies aanwezig waren. Het doel van nieuwe besturingssystemen, dames en heren, is juist bekende bugs voorgoed uit de wereld te helpen, niet nieuwe te blijven herintroduceren. Dit ga ik verduidelijken door het volgende voorbeeld:
Toen ik Lubuntu 12.10 had met dezelfde computer, had ik nooit last van een bepaald inlogprobleem. Bij Lubuntu 14.04 wel. Ik kreeg blijkbaar een update binnen, die een of andere map in mijn systeem naar de knoppen hielp, die achteraf noodzakelijk bleek voor mijn systeemhuishouding. De map zit in /var/logs en is een of configuratiebestand - welke precies weet ik nog steeds niet, daar gaan de meningen over flink uiteen, en al mijn dagen onderzoek waren nutteloos.
Dus als ik in probeer te loggen, herkent hij mijn wachtwoord, en ipv door te gaan, word ik teruggebracht op hetzelfde inlogscherm, en schiet niks vooruit.
Dus ik talloze zogenaamde oplossingen afstruinen, op een gegeven moment zijn het niks meer dan gokken door mijn medegebruikers. Alles geprobeerd, niks werkt. Bij de ene, ging ik zelfs iets achteruit omdat die zogenaamde 'oplossing' nog iets anders kapot maakte waarvoor ik nodeloos extra werk moest verrichten.
Eindelijk zegt iemand dat het dus een 'bug' is die bij alle Intel GMA 950's bestaat, en waarvoor er alsnog geen fix is. Wat ook nog eens bevestigd wordt door op de bugmeldingspagina te bekijken - er staat daar geen fix bij.Nu sta ik dus op het hopeloos punt alles te moeten herinstalleren - en dat nadat ik hele belangrijke bestanden op heb zitten. Alleen DITMAAL, ja echt, DITMAAL, doe ik dat helemaal niet, want ik ben alles kei- en keizat, en keer niet meer terug, ik ga de Windows laten draaien, en ubuntu naar de vuilnisbak verwijzen.
Vroeger kon ik mijzelf nog zoet houden met een mooi praatje of gedachte, of wijsmaken dat alles toch goed ging komen met een nieuwere computer of versie, maar nu zijn die smoesjes fabeltjes gebleken. Dit systeem is een en al ellende, probleem, misbaksel, foltering, en rommel. Mij niet meer gezien.
Fijne dag, dames en heren, ik weet zeker dat velen, ook degenen die het niet toegeven, in hun hoofd hetzelfde denken als ik en mijn woorden jaknikkend zitten te beamen.
De enige oplossing voor alle problemen is niet naar één oplossing te zoeken.
:strip_icc():strip_exif()/u/192880/SuperStock_1491R-1038888.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/454512/crop56da14dba10bd_cropped.jpeg?f=community)
En dat is dan ook de reden dat ik dit typ, met Ubuntu had ik dit niet eens kunnen typen nu, ik was nog voor de 4e of 5e keer aan het herinstalleren, daar mijn systeem mij niet wilde inloggen (maar wel het correct ww herkende).
:strip_icc():strip_exif()/u/79614/Family-Guy-Victory-is-Ours.jpg?f=community)
Dit topic is gesloten.